Bybelskool
19 Oct2019

Wat is die Christelike tug? – Die belydenisskrifte

Written by Chris van Wyk. Posted in Wie is God?

1. Lees die Nederlandse Geloofsbelydenis 30-32, Heidelbergse Kategismus 83-85, Dordtse Leerreëls 3-4.17 en Westminster Geloofsbelydenis 30. Wat leer jy oor die Christelike tug? Wat beteken dit vir jou? Wat vra dit van jou?

Nederlandse Geloofsbelydenis 30-32

Artikel 30: DIE REGERING VAN DIE KERK

Ons glo dat hierdie ware kerk ooreenkomstig die geestelike bestuurswyse wat ons Here ons in sy Woord geleer het, geregeer moet word. Daar moet naamlik dienaars of herders wees om die Woord van God te verkondig en die sakramente te bedien; ook ouderlinge en diakens om saam met die herders die kerkraad te vorm. Deur hierdie middel moet hulle sorg dra dat die ware godsdiens onderhou, die ware leer oral versprei, die oortreders op geestelike wyse vermaan en in toom gehou en die armes en bedroefdes ook volgens hulle nood gehelp en getroos word. Op hierdie wyse sal alles in die kerk behoorlik en ordelik geskied wanneer betroubare persone gekies word ooreenkomstig die voorskrif wat die apostel Paulus in die brief aan Timoteus daarvoor gee (1 Tim. 3).

1 Kor. 4:1-2; 2 Kor. 5:19; Joh. 20:23; Hand. 26:18; 1 Kor. 15: 10; Matt. 5:14; Luk 10:16; Gal. 2:8; Tit. 1:5; 1 Tim. 3.

Artikel 31: DIE AMPSDRAERS VAN DIE KERK

Ons glo dat die bedienaars van die Woord van God, die ouderlinge en die diakens tot hulle ampte verkies moet word deur middel van `n wettige verkiesing deur die kerk, onder aanroeping van die Naam van God en in goeie orde, soos die Woord van God leer. Daarom moet elkeen terdeë daarteen waak om hom met onbehoorlike middele in te dring. Hy meet wag totdat hy deur God geroep word, sodat hy van sy roeping oortuig kan wees en sekerheid kan hê dat dit van God kom. Verder, wat die bedienaars van die Woord betref: hulle het, op watter plek hulle ook al mag wees, een en dieselfde mag en gesag omdat hulle almal dienaars van Jesus Christus is – die enigste algemene Opsiener en die enigste Hoof van die kerk. Verder sê ons, met die oog daarop dat die heilige bevel van God nie verkrag of geminag sal word nie, dat elkeen vir die bedienaars van die Woord en die ouderlinge van die kerk besondere agting moet hê ter wille van die werk wat hulle doen, en sover moontlik sonder murmurering, twis of tweedrag in vrede met hulle moet saamleef.

Hand. 6:3-4; 1 Tim. 4:13; Hand. 1:23; 13:2; 1 Tim. 5:22; 1 Kor. 12:28; Rom. 12:8; 1 Tim. 4:14; Matt. 18:26; 1 Kor. 3:8; Rom. 12:7-8; 2 Kor. 5:19; Hand. 26:18; Jes. 61:1; Ef. 1:22; Kol. 1:28; 1 Tess. 5:12-13; Heb. 13:7,17.

Artikel 32: DIE ORDE EN TUG VAN DIE KERK

Ons glo verder dat die regeerders van die kerk, al is dit nuttig en goed om onder mekaar ‘n bepaalde orde tot instandhouding van die liggaam van die kerk in te stel en te handhaaf, tog noukeurig moet oppas om nie af te wyk van wat Christus, ons enigste Meester, vir ons ingestel het nie. En daarom verwerp ons alle menslike versinsels en alle wette wat mense sou wil invoer om God te dien en om, op watter martier ook al, die gewetens daardeur te bind en te dwing. Ons aanvaar derhalwe slegs wat kan dien om eendrag en eenheid te bewaar en te bevorder en om alles in gehoorsaamheid aan God te onderhou. Daarvoor is nodig die ban en alles wat daarmee saamhang, toegepas ooreenkomstig die Woord van God.

1 Kor. 7:57; Kol. 2:6-7; Matt. 15:9; Jes. 29:13; Gal. 5:1; Rom. 16:17-18; Matt. 18:17; 1 Kor. 5:5; 1 Tim. 1:20.

Heidelbergse Kategismus 83-85

83 Vraag: Wat is die sleutels van die koninkryk van die hemel?

Antwoord: Die verkondiging van die heilige evangelie en die Christelike tug. Met albei hierdie handelinge word die koninkryk van die hemel vir die gelowiges oopgesluit en vir die ongelowiges toegesluit.

84 Vraag: Hoe word die koninkryk van die hemel deur die verkondiging van die heilige evangelie oop- en toegesluit?

Antwoord: Volgens die bevel van Christus word aan die gelowiges gesamentlik en afsonderlik verkondig en openlik betuig dat al hulle sondes hulle waarlik deur God ter wille van die verdienste van Christus vergewe is so dikwels as wat hulle die belofte van die evangelie met ‘n ware geloof aanneem. Daarenteen word aan al die ongelowiges en huigelaars verkondig dat die toorn van God en die ewige verdoemenis op hulle rus solank hulle hulle nie bekeer nie (a). Volgens hierdie getuienis van die evangelie sal God sowel in hierdie as in die toekomstige lewe oordeel.

(a) Joh 20:21-23; Matt 16:19.

85 Vraag: Hoe word die koninkryk deur die Christelike tug toe- en oopgesluit?

Antwoord: Volgens die bevel van Christus word die wat die naam Christen dra en tog ‘n onchristelike leer huldig of hulle onchristelik gedra eers herhaalde kere broederlik vermaan. As hulle egter nie van hulle dwalinge of skandelike lewe wil afsien nie, moet dit aan die gemeente of aan die wat deur die gemeente daarvoor aangewys is, gesê word. As hulle hulle ook nie aan laasgenoemde se vermaninge steur nie, word hulle nie langer tot die heilige sakramente toegelaat nie en uit die Christelike gemeente en deur God self uit die ryk van Christus uitgesluit. Hulle word weer as lede van Christus en sy gemeente aangeneem wanneer hulle werklike verbetering beloof en bewys (a).

(a) Matt 18:15-17; 1 Kor 5:4, 5, 11; 2 Kor 2:6-8.

Dordtse Leerreëls 3-4.1.17

Die almagtige werking van God, waardeur Hy ons natuurlike lewe skep en onderhou, sluit nie die gebruik uit van die middele waardeur God na sy oneindige wysheid en goedheid hierdie krag van Hom wil uitoefen nie, maar eis juis dat hulle gebruik sal word. Net so sluit hierdie bonatuurlike werking van God, waardeur Hy ons weergebore laat word, volstrek nie die gebruik van die evangelie uit en werp dit ook nie omver nie. Inteendeel, die alwyse God het dit tot ‘n saad van die wedergeboorte en tot voedsel vir die siel bestem. Die apostels, en die leraars wat hulle opgevolg het, het dan ook die mense oor hierdie genade van God, tot sy eer en tot onderdrukking van alle hoogmoed, gelowig onderrig. Hulle het ook nie nagelaat om die mense ondertussen deur middel van heilige vermanings uit die evangelie, onder die bearbeiding van die Woord, van die sakramente en van die kerklike tug te hou nie. Net so moet hulle wat in die gemeente onderrig gee of die wat onderrig ontvang, hulle ook nie nou aanmatig om God te versoek deur die dinge te skei wat Hy na sy welbehae wou saamvoeg nie. Deur die vermanings word die genade immers gegee, en hoe gewilliger ons ons amp uitoefen, des te heerliker word die weldaad, wat God in ons werk, openbaar. So vorder God se werk op die allerbeste manier. Aan dié God alleen kom toe, vanweë die middele sowel as vanweë die verlossende vrug en krag daarvan, alle heerlikheid tot in ewigheid. Amen.

Westminster Geloofsbelydenis 30

Condemnation by the Church

1. As king and head of his church, the Lord Jesus has directed the establishment of church government, separate from civil authority, which is to be administered by officers of the

church.1

1. Is 9.6-7, 1 Tm 5.17, 1 Thes 5.12, Acts 20.17,28, Heb 13.7,17,24, 1 Cor 12.28, Mt 28.18-20, Ps 2.6-9, Jn 18.36.

2. To these officers are committed the keys of the kingdom of heaven, which empower them to free people from the guilt of sin or to bind them to it; to close the kingdom of heaven to the unrepentant by the word and condemnation; and to open the kingdom to repentant sinners by the ministry of the gospel and by withdrawing condemnation as the occasion demands.2

2. Mt 16.19, 18.17-18, Jn 20.21-23, 2 Cor 2.6-8.

3. Condemnation by the church is necessary in order to reclaim and regain spiritual brothers who have committed some serious offense; to deter others from committing similar offenses; to purge that leaven which might contaminate the whole lump; to vindicate the honor of Christ and the holy profession of the gospel; and to avoid the wrath of God, which might justly fall on the church, should it allow his covenant and the sacraments to be profaned by notorious and obstinate offenders.3

3. 1 Cor 5, 1 Tm 5.20, Mt 7.6, 1 Tm 1.20, 1 Cor 11.27-34, Jude 23, 2 Sm 12.14.

4. The best way to accomplish these purposes is for the officers of the church to act in accordance with the severity of the offense and the guilt of the offender by warning the offender, excluding him from the sacrament of the Lord’s supper for a time, or excommunicating him from the church.4

4. 1 Thes 5.12, 2 Thes 3.6,14-15, 1 Cor 5.4-5,13, Mt 18.17, Ti 3.10.

2. Loof die Here in gebed vir die spesifieke wysheid en insig wat die geloofsbelydenisse jou gee oor die Christelike tug.



     

View all posts in this series

Tags:

Trackback from your site.

Chris van Wyk

Ek is gemeenteleraar by Somerstrand gemeente, Port Elizabeth. My passie in die lewe is om God bo alles te dien en gelowiges in geloofsvorming te begelei. I am pastor at Summerstrand congregation, Port Elizabeth. My passion in life is to serve God above all and to lead believers in faith formation.

Leave a comment

Onlangse kommentaar

  • Avatar

    Chris van Wyk

    |

    Hi Martin, ‘n mens vind hulle oral in Indië en China waar die kerk meesal ondergronds funksioneer en dit die enigste manier is om die evangelie te versprei. Dit is egter nie al manier waarop die Here werk nie. Paulus het gewerk vir sy lewensonderhoud. Hy het tente gemaak en herstel. Die gemeentes het ook vir sy lewensonderhoud ingestaan, veral die gemeente van Filippi. Lukas was ook ‘n dokter wat waarskynlik daardeur geld verdien het. Leraars en pastors van plaaslike gemeentes is ook onderhou sodat hulle kan fokus op die Woordbediening. So ook reisende predikers soos ons in die briewe van Johannes lees.

  • Avatar

    Chris van Wyk

    |

    Hi Selome, dit is nie helder uit die teks waarom nie. ‘n Mens kan dit moontlik verbind met wat Jesus later sê in die evangelie. Hy doen net wat sy Vader Hom wys (Joh 4:34-38; 5:19,30). Dit is moontlik wat Hy hier vir Maria sê. Die Vader het Hom nog nie gewys wat Hy moet doen nie. Hy sal betrokke raak net soos die Vader Hom wys.

  • Avatar

    selome

    |

    joh.2v4 “My tyd het nog nie gekom nie”.ek wil graag weet wat Jesus met die woorde bedoel het.

  • Avatar

    Martin

    |

    Chris…, waar vind ons die mense wat die Here gedien het op die manier wat ons in die bybel lees… in die evangelies en Handelinge? Mense wat nog huise en plase en families verlaat en hulle lewens spandeer om van dorp tot dorp en huis tot huis gaan en die evangelie verkondig…? Sonder om geld te vra en sonder om iets te besit…. en sonder vrouens en kinders…. dit is tog wat ek in die bybel lees… is dit nie…, is daar nie meer sulke mense nie… waar is die Waarheid van Jesus dan…? Groete. Martin.

  • Avatar

    Chris van Wyk

    |

    Hi Adele, ek het met die Oujaarsdiens 2014 hieroor gepreek en die volgende daar gesê:

    Twee verhale word in Lukas 8 in mekaar geweef (vgl Matt 9:18-26; Mark 5:21-43). Die een verhaal is van ‘n familie wat met siekte en uiteindelik die dood gekonfronteer word, die verhaal van Jaïrus se twaalfjarige dogtertjie. Die ander verhaal is dié van ‘n vrou, dit wil lyk asof sy sónder familie was, wat 12 jaar aan bloedvloeiing gely het, en al haar geld op dokters spandeer het, en net nie gesond kon raak nie.

    Dit is twee verhale van pyn.

    Daar is die alleen-vrou wat 12 jaar lank erge gesondheidsprobleme gehad het. Sy kon nie kinders hê nie, en is daagliks daaraan herinner met bloedvloeiing, om die waarheid te sê, net so lank as wat die dogtertjie gelewe het!

    Daar is ook die familie-vaste man, Jaïrus, wat moes toekyk hoe sy enigste dogter se greep op die lewe al hoe swakkerder word, aan ‘n onbekende siekte, en uiteindelik sterf.

    Die worsteling van hierdie anonieme vrou was uitmergelend. Sy moes saamleef met eensaamheid, sowel as met haar siekte, sowel as met die feit dat mense haar siekte uitgebuit het en haar sodoende ekonomies geruïneer het.

    Hoe ironies dat sy nie kinders kon hê nie, maar elke dag herinner is daaraan met erge menstruale bloeding. En sy moes die jare sien verby sleep het, een na die ander, twaalf jaar lank, sodat die hoop later al hoe flouer gebrand het, nie net aan die behoefte om kinders te hê nie, maar aan blote gesondheid, en sy al hoe verder en eensamer op moedverloor se vlakte gesit het.

    Totdat sy resloos haarself op God se sorg gewerp het en aan Jesus se kleed geraak het. Lukas vertel dus ook vir ons wat die ontmoeting met Jesus vir haar in haar krisis situasie beteken het. Let op dat sy genees word nog voordat Jesus haar raaksien. Sy hoef Hom nie te oorreed nie. Dit gebeur oombliklik.

    Toe Jesus vra wie Hom aangeraak het, val sy bewend oor Hom neer en getuig van wat met haar gebeur het: “voor die hele volk”! ‘n Helder getuienis van God se genesende hand.

    Geen wonder Jesus sê vir haar, “Gaan in vrede!” nie. Want dit is inderdaad wat met haar gebeur. Haar lewe word heel. Sy is nie net genees nie, maar kom in die regte verhouding met God self.

    Die worsteling van Jaïrus was baie meer dringend. Hy het nie die jare sien verbysleep nie. Hy het die minute getel, so vinnig het die dood vir sy kind nader gekom, totdat die boodskap gekom het, moenie die leermeester meer pla nie, sy is dood. Die tyd het ons ingehaal.

    Let op hoe dit Jesus is wat tot sy hulp kom: “Moenie ontsteld wees nie. Glo net.” Jesus sien Hom raak, sien sy weifelende geloof, en sê, vertrou My. Ek sal sorg.

    En Lukas vertel vir ons hoe Jesus uiteindelik sy dogtertjie se hand neem en haar opwek uit die dood uit. “Haar ouers was oorstelp van blydskap”, sê Lukas vir ons!

    Dit is dus die eerste boodskap van dié verhaal. Jesus sorg vir dié wat Hom vertrou.

    Hoekom? Want dít is wat Hy kom doen het!

    Hoofstuk 8 is eintlik ‘n wonderlike prentjie van die werk wat God vir Jesus gegee het om te doen.

    Dit begin met ’n kernagtige opsomming van Jesus se bediening. Hy het oral gegaan, die land deurkruis van een stad en dorp na die ander, en oral gepreek en die koninkryk van God verkondig.
    En dan word in die res van die hoofstuk vier verhale vertel van wat God deur Jesus verder gedoen het: die stilmaak van die storm, die genesing van Legio, die genesing van die vrou wat aan bloedvloeiing gely het, en die opwekking van Jaïrus se dogter. Vier verhale van wonders – in die natuur, in die gees (duiweluitdrywing), in die liggaam, en selfs in die dood.

    Daar is ‘n wonderlike progressie in dié verhale. Die wonders neem toe in intensiteit, die storm, die eksorsisme, die genesing en dan die opwekking van die dogtertjie uit die dood, die klimaks.
    Daarmee suggereer Lukas natuurlik op ‘n dieper vlak dat die opwekking uit die dood ’n hoogtepunt van Jesus se bediening verteenwoordig … waarvan Sy eie opwekking die finale klimaks sal wees. Daaroor egter ‘n ander dag.

    Die boodskap is, Jesus sorg vir dié wat Hom vertrou. Hy doen dit in die natuur. Hy doen dit in die gees. Hy doen dit in die liggaam en Hy doen dit selfs in die dood.

    Ons dink te min hieroor na. Ons bemoedig mekaar te min met hierdie hoop. Niks is by God onmoontlik nie. Dít is wat hierdie verhale vir ons van wil oortuig. Dít is die boodskap waaraan ons kan vasgryp en waarvoor ons die Here ook kan vra.

    Maar daar is ‘n tweede boodskap in hierdie verhaal wat my ‘n nog dieper betekenis het. Die belangrikste betekenis is nie in wat Jesus vir hierdie twee lydendes gedoen het nie, al was dit wonderlik, en al kan ‘n mens die Here daarvoor vra. Die belangrikste betekenis van dié gedeeltes lê in wat Jesus vir hulle gesê het.

    Vir die anonieme vrou sê Jesus: “Dogter, jou geloof het jou gered. Gaan in vrede.”

    Let op die woordjie gered. Lukas kies om nie die woord genees te gebruik soos wat Markus dit bykomend doen nie. Markus haal Jesus in 5:34 aan met dié woorde: “Dogter, jou geloof het jou gered. Gaan in vrede en bly genees van jou kwaal.”). Lukas kies egter om net die woord gered te gebruik, soos Matteus dit trouens ook doen in 9:22: “Hou moed, dogter, jou geloof het jou gered.”

    Hoekom? Want onthou, Lukas haal vir Markus hier aan in sy verwoording van hierdie verhaal. Hoekom?

    Want vir Lukas – soos vir Matteus – is die genesing deel van hierdie groter werklikheid, die bevestiging van ‘n verhouding met God self. En hy wil dit beklemtoon. Lukas en Matteus plaas dus in die verwoording van die betekenis van die genesing die fokus op die redding. Die genesing is vir hulle ‘n teken van die redding. Markus doen dit natuurlik ook, maar fokus sterker op die rol wat albei speel – die genesing en die redding.

    Daarom kan die vrou in vrede gaan, want sy het in die genesende aanraking van Jesus vrede met God ontvang. Sy is deur Jesus gered. Sy kan nou in vrede met God gaan leef, selfs al het sy steeds nie ‘n familie of enigiemand anders wat na haar omsien nie, want Jesus het haar gered.

    Dit is min of meer dieselfde boodskap wat Jesus aan Jaïrus gee: “Glo net en sy sal gered word.” Die opwekking uit die dood, ‘n werklike groot wonderwerk, illustreer steeds hierdie groter werklikheid, die bevestiging van ‘n verhouding met Jesus.

    Jaïrus se lewe word daardeur vir altyd verander. Die wonder van sy ontmoeting met Jesus, van sy eie “opstanding uit die dood”, by wyse van spreke, is eintlik van groter belang as die genesing van sy dogtertjie, Talita, soos Markus vir ons vertel. Hy en sy word deur dié gebeurtenis gered, in ‘n lewende verhouding met Jesus bevestig. En dít is die werklikheid wat bly, selfs al sou hyself later ook die dood moes ervaar. Dit is ook dieselfde werklikheid wat sy dogtertjie ook sou ervaar, want sy sou die dood in elk geval ook weer later moes ervaar.

    Die genesing is dus wonderlik, maar die redding is die ding waaroor dit ten diepste gaan.
    Hoekom moes die vrou dus só lank wag? Sodat Sy in Jesus vir God kon ontmoet.

    Want dit is uiteindelik al wat belangrik is. Nie haar genesing nie, maar haar redding is wat belangrik is. En dit was ‘n getuienis aan die hele volk waardeur die werklikheid van God se genesende teenwoordigheid in Jesus bevestig is. Jesus sorg vir dié wat Hom vertrou. En Hy red hulle.

    Hoekom moes Jaïrus en sy dogter die pyn van die dood ervaar? Sodat hulle in Jesus vir God kon ontmoet.

    Want dit is uiteindelik al wat regtig belangrik is. Selfs nie die opstanding uit die dood is so belangrik as die feit dat hulle Jesus God kan noem. Jesus wys ook met hulle verhaal dat Hy genees en dat Hy red.

    Wat sê dit vir ons?

    Wat mag ons van God vra? Wat kan ons doen met ons worsteling met siekte en die dreigende dood?

    • Ons mag kom en Jesus se kleed, by wyse van spreke, aanraak. Hy sal sorg.
    • Ons mag kom en vra dat Hy die dood sal weerhou. Alles is moontlik by Hom.
    • God doen vandag nog wonders. Ons mag daarvoor vra.

    Maar, ons moet goed hoor, dat die evangelie van Lukas se verwoording van hierdie twee verhale, die fokus op redding laat val, op die verhouding wat tot stand kom tussen ons en Hom. Dit is die grootste geskenk wat God ons gee.

    En met daardie hoop kan ons lewe.

    Ek kan nie genesing belowe nie. Ek kan wel sê:

    • Jesus sorg vir dié wat Hom vertrou. Dit kan genesing en sy wonderwerke insluit.

    En ek moet sê:

    • Die verhouding met God is ons grootste geskenk. Dit is waar in alle gevalle en die grootste wonderwerk van almal.

  • Avatar

    Adele

    |

    Goeie dag,
    Kan jy my asb help met die kort verhaal van die vrou van bloedvloeiing.
    Ook hoekom Lukas die verhaal geskryf het.
    Baie dankie.
    Adele

  • Avatar

    Chris van Wyk

    |

    Hi Malcolm. Paulus verwys waarskynlik na ‘n brief wat hy vroeër vir hulle geskryf het om hulle te betig oor allerlei (2 Kor 2:4). Daardie brief is óf 1 Korintiërs óf ‘n ander brief aan die Korintiërs wat ons nie meer besit nie. Indien dit na 1 Korintiërs verwys, het hy moontlik verwys na die man wat met sy ma in ‘n verhouding was (1 Kor 5). Indien dit na ‘n ander brief verwys, praat hy moontlik oor iemand wat sy apostoliese gesag uitgedaag het.

    Hoe dit ook al sy, hy kom agter die gemeente het hulle plig nagekom om die persoon tereg te wys, en prys hulle daarvoor. En hy gebruik die geval om hulle te leer wat die verskil is om hartseer te wees oor iets wat tot inkeer lei teenoor om hartseer te wees oor iets wat nie tot inkeer lei nie, omdat dit volgens wêreldse oorwegings is.

  • Avatar

    Malcolm Blewett

    |

    Hallo leraar, verduidelik vir my 2 Korintiërs 7 verse 9 en 10 asb!

  • Avatar

    Chris van Wyk

    |

    Hi Anneke. Die Bybelskool was in die eerste plek ‘n uitvloeisel van my eie pad met die Here binne die gemeente. Ek is só bly dat dit vir baie ander gelowiges in die koninkryk iets kan beteken. Aan Hom wat ons roep al die eer.

  • Avatar

    Anneke

    |

    Goeiedag Chris

    Ek het hierdie jaar met ‘n leesplan begin om die Bybel in een jaar deur te lees (M’Cheyne).
    Ek het op jou Bybelskool afgekom en is so dankbaar en verwonderd oor die enorme werk wat jy gedoen het met die bydraes oor al die Bybelboeke! Mag jy nog steeds vorentoe uitermate seën ontvang op jou werk!

    Groete en Christusliefde
    Anneke.

Prontuit die Waarheid