19 Mei

Openbaring 19:1-10 – Gelukkig is hulle wat uitgenooi is na die bruilofsfees van die Lam

¹Hierna het ek ‘n harde klank gehoor, soos ‘n groot skare, wat in die hemel jubel: “Halleluja! Die verlossing, die heerlikheid en die krag behoort aan ons God! ²Waar en regverdig is sy oordele, want Hy het die groot prostituut veroordeel, sy wat die aarde met haar hoerery verlei het, en Hy het die bloed van sy diensknegte wat deur haar hand omgekom het, gewreek.” ³‘n Tweede keer het hulle uitgeroep: “Halleluja! Haar rook styg op, vir ewig en ewig.” ⁴Die vier-en-twintig ouderlinge en die vier lewende wesens het neergeval, en God wat op die troon sit, aanbid en gesê: “Amen! Halleluja!” ⁵En ‘n stem het vanaf die troon gekom wat sê: “Loof ons God, julle wat vir Hom ontsag het, al sy diensknegte – geringes en magtiges.” ⁶En ek het iets gehoor soos die klank van ‘n groot skare, en soos die klank van baie waters, en soos die klank van swaar donderslae wat uitroep: “Halleluja! Die Here, ons God, die Almagtige, het sy koningskap opgeneem. ⁷Laat ons bly wees en jubel, en aan Hom die heerlikheid gee, want die bruilofsfees van die Lam het aangebreek, en sy bruid het haar gereedgemaak. ⁸En sy is toegelaat om blink klere van suiwer, fyn linne aan te trek. Want dié linne is die regverdige dade van die heiliges.” ⁹Toe sê die engel vir my: “Skryf dit neer: ‘Gelukkig is hulle wat uitgenooi is na die bruilofsfees van die Lam.’ ” Hy het ook vir my gesê: “Hierdie woorde van God is waar.” ¹⁰En ek het voor sy voete neergeval om hom te aanbid. Maar hy sê vir my: “Moet dit nie doen nie! Ek is net ‘n mededienskneg saam met jou en jou broers wat die getuienis oor Jesus huldig. Aanbid God, want die getuienis oor Jesus is die gees van die profesie.”

Openbaring 18 het die eerste ses van sewe uitvloeisels van die oordeelsaankondiging oor Babilon-Rome – die verpersoonliking van die politieke en ekonomiese mag wat met godsdienstige begronding mense regoor die wêreld in hulle gemeenskapslewe beïnvloed het – beskryf. Openbaring 19:1-5 voltooi die prentjie met die sewende uitvloeisel, ‘n loflied: die Drie Hallelujas vir die oordeel oor Babilon. Dié lied herinner sterk aan die soortgelyke loflied in die hemelse erediens waarvan ons in hoofstuk 4-5 lees. ’n Groot skare in die hemel besing God se regverdige verbreking van die mag van die “groot prostituut”, Babilon, in al sy historiese verskynings. Met twee grootse Hallelujas beklemtoon hulle die verlossende oordeel van God, waarna daar ook nog ’n Halleluja weerklink van die 24 ouderlinge en die vier lewende wesens – die verteenwoordigers van God in die skepping, sowel as die skepping se verteenwoordiging by God – terwyl hulle God aanbid.

Dit word opgevolg deur die bruilofsfees van die Lam van God waarmee Hy sy volle koningskap opneem en sy vrou, die kerk, haar gereedmaak om met Hom verenig te word – vers 6-10. (Hierna sal Jesus – die Woord van God op sy wit perd – met die leërs van die hemel afreken, sowel as met twee van die bose driemanskap [die antichris en die valse profeet]. Die draak se uitwissing kom in die volgende hoofstuk.) Die “vrou”, die kerk, word toegelaat om haar gereed te maak vir die bruilof met wit klere as simbool van die regverdige dade van die heiliges. Een van die grootste beloftes ooit wat vir hulle in vervulling gaan. Daarom word hulle as geseënd verklaar. Interessant, die Griekse woord “vrou” (gunē) word eintlik in die Griekse grondteks gebruik – in plaas van “bruid” soos die 2020-vertaling dit doen (numphē­ – ‘n vrou wat so pas gaan trou, of so pas getroud is) soos in ander visioene (vgl Openb 21:2, 9; 22:7) – om waarskynlik die geldigheid en status van die verbintenis uit te druk. In die volgende sin, verskuif die metafoor boonop na die bruilofsgaste wat uitgenooi word na die bruilofsfees, maar wat na alle waarskynlikheid op dieselfde geloofsgemeenskap dui wat ook die bruid van die Lam is. Gelowiges is dus beide die bruid asook die genooide gaste. Die hemelse Jerusalem sal ook nog die bruid van Christus genoem word (Openb 21:2, 9). Dit staan in skerp kontras met die prostituut Babilon (Openbaring 17-18) wat onreg en onsedelikheid soos ‘n magneet aangetrek en uitgedeel het.

Dit wys jou net weer hoe belangrik dit is om die breë prentjie van die simboliek in gedagte te hou en nie te verdwaal in die presiese detail van die beskrywings en metafore nie. Die punt is dat die geloofsgemeenskap van die kerk met die Here Jesus sy toppunt bereik en die twee metafore hier in Openbaring 19 dui die intimiteit en die eer van hierdie gemeenskap aan. Die stem van die troon af bevestig dan dat hierdie woorde van God eg en betroubaar is.  Die effek op Johannes is so groot dat hy neerval om die stem te aanbid, waarskynlik met die idee dat dit God self is, maar die stem sê dat hy eintlik net die aankondiger is en daarom nie aanbid mag word nie, omdat net God werd is om aanbid te word, dit ook die geval is met Jesus (Openb 1:2; 12:17). Die getuienis waarna hier verwys word, is waarskynlik die evangelie wat Jesus verkondig het, wat bevestig is in die regverdige dade van die heiliges, soos vroeër in die hoofstuk vermeld. Hierdie getuienis word gedra deur die gees van die profesie, waarskynlik ‘n verwysing na die Heilige Gees se bemagtigende werk.

Lees meer (dit is my boek oor Openbaring wat jy gerus gratis kan aflaai om die hele Openbaring deur te werk): https://ngkerksomerstrand.co.za/wp-content/uploads/2020/05/Ek-kom-gou.pdf

18 Mei

Psalm 67 – God seën ons om te seën sodat al die uithoeke van die aarde vir Hom ontsag kan hê

¹Vir die musiekleier. Met snarespel. ‘n Psalm. ‘n Lied. ²Mag God ons genadig wees en ons seën; mag Hy die lig van sy aangesig by ons laat skyn. Sela ³Mag U pad op die aarde bekend wees, u verlossing onder al die nasies. ⁴Mag volke U prys, o God, mag al die volke U prys. ⁵Mag nasies bly wees en jubel, want U oordeel volke billik; en nasies, mag U hulle op die aarde lei. Sela ⁶Mag volke U prys, o God, mag al die volke U prys. ⁷Die aarde het sy opbrengs gelewer. Mag God, ons God, ons seën. ⁸Mag God ons seën, sodat al die uithoeke van die aarde vir Hom ontsag sal hê.

Psalm 67 is ’n Psalm wat in ’n neutedop saamvat wat God se doel is nie net met sy volk nie, maar ook wat sy doel met alle nasies is. God seën mense om tot ’n seën te wees vir ander, sodat hulle Hom kan eer. Let op hoe die gebed in vers 2-3 albei kante insluit in die opeenstapeling van die woord “mag”: “Mag God ons genadig wees en ons seën; mag Hy die lig van sy aangesig by ons laat skyn. Mag U pad op die aarde bekend wees, u verlossing onder al die nasies.” God se seën is bedoel om Sy teenwoordigheid op aarde bekend te stel en as ’n teken daarvan te dien, soos die vorige Psalm ook oor gebedsverhoring uitspel. Die opgewonde verwagting van God se ingrype en verbintenis om daarvan te vertel, lei tot ’n verdere dubbel-herhaalde gebed (vers 4 en 6) dat dié dade van God mag lei daartoe dat alle nasies Hom sal loof. Die spits daarvan is: “Mag nasies bly wees en jubel, want U oordeel volke billik.” (vers 5). Let op dat daarmee die versugting van tallose mense regoor die aarde in die gebed opgeneem word, dat mense in God die geregtigheid sal vind waarna hulle smag. Dít is dus ’n gebed waarvoor ons onsself kan en moet gee.

Die Psalm eindig met lof vir die wyse waarop God ook in die land sy seën laat blyk met die oes op die regte tyd. Maar selfs dít is bedoel as getuienis van God se teenwoordigheid vir die mense op die hele aarde! (vers 8). Die Psalm sluit dus volledig aan by God se doel met die mens van die begin af. 1) Adam en Eva – God tree met hulle in ’n verhouding, seën hulle (Gen 1:28 vv) en maak hulle vrugbaar sodat hulle die aarde kan bewoon, bewerk en bewaar as God se verteenwoordigers. Sy seën aan hulle moet lei tot ’n seën van die wêreld. 2) Noag en sy mense – God seën hulle (Gen 9:1 vv) en maak hulle vrugbaar sodat hulle die aarde kan bewoon en as God se verteenwoordiger kan optree op die aarde. 3) Abraham en sy nageslag – God laat hom uittrek uit sy land en van sy mense af na die land toe wat Hy vir hom aanwys met die belofte: “Ek sal jou seën ..” en die opdrag: “Jy moet tot ’n seën wees.” (Gen 12:2 vv). 4) God se volk – Dit bly die droom vir die volk van God regdeur die OT, soos Jesaja 19:24 dit onder andere uitspel, dat die volk só met God sal wandel, dat hulle dit sal regkry om: “vir die aarde tot ’n seën wees.”

Jesus sluit ook by dié gedagtegang aan in sy Vlakterede, maar neem dit nog ’n stappie verder: “Maar vir julle wat na My luister, sê Ek: Julle moet julle vyande liefhê; doen goed aan die mense deur wie julle gehaat word; seën die mense deur wie julle vervloek word; bid vir die mense deur wie julle sleg behandel word. As iemand jou op die een wang slaan, bied hom ook die ander een aan. En vir iemand wat jou boklere vat, moet jy ook jou onderklere nie weier nie. Aan elkeen wat iets vra, moet jy gee; en as iemand jou goed vat, moet jy dit nie terugeis nie. Behandel ander mense soos julle self behandel wil word.” (Luk 6:27-31).

Lees meer: https://bybelskool.com/psalm-67-geseen-om-te-seen/

17 Mei

Handelinge 16:6-15 – Die Here maak harte oop om ag te slaan op ons getuienis

⁶Hulle het deur Frigië en die landstreek van Galasië gereis, omdat hulle deur die Heilige Gees verhinder is om die woord in Asië te verkondig. ⁷Toe hulle naby Misië kom, het hulle probeer om na Bitinië te gaan, maar die Gees van Jesus het hulle nie toegelaat nie. ⁸Hulle het toe by Misië verbygereis en afgegaan na Troas. ⁹Daardie nag het Paulus ‘n visioen gehad. ‘n Macedoniese man het daar gestaan en hom gesmeek met die woorde: “Kom oor na Macedonië en help ons!” ¹⁰Nadat hy die visioen gesien het, het ons dadelik probeer om na Macedonië te gaan, omdat ons oortuig was dat God ons geroep het om aan hulle die evangelie te verkondig. ¹¹Toe ons van Troas af vertrek het, het ons reguit na Samotrake gevaar, die volgende dag na Neapolis, ¹²en daarvandaan na Filippi, wat ‘n toonaangewende stad was in daardie deel van Macedonië, ‘n Romeinse kolonie. In hierdie stad het ons ‘n paar dae lank vertoef. ¹³Op die Sabbat het ons by die stadspoort uitgegaan na die rivier, waar ons vermoed het ‘n bidplek was. Ons het gaan sit en met die vroue gepraat wat daar bymekaargekom het. ¹⁴‘n Vrou uit die stad Tiatira, ‘n purperhandelaar met die naam Lidia, wat God vereer het, het ook geluister, en die Here het haar hart oopgemaak om ag te slaan op wat Paulus gesê het. ¹⁵Nadat sy en haar huishouding gedoop is, het sy by ons aangedring en gesê: “As julle daarvan oortuig is dat ek in die Here glo, kom bly dan in my huis.” En sy het ons oorgehaal.

Let op dat Lukas nou weer saamreis, soos die “ons” in Handelinge 16:10-17 (Troas) aandui. Dit sal weer die geval wees in Handelinge 20:5 (Troas) tot in Handelinge 21:19 (Jerusalem) en dan weer by Handelinge 27:1-28:16 (van Sesarea tot in Rome). Lukas skryf hierdie deel as ooggetuie en die detail is volop en lewendig (moontlik het hy ‘n joernaal gebruik). Dit is opmerklik hoe nou en onlosmaaklik die verband is tussen Jesus en die Gees; dit is die Gees van Jesus wat hier Paulus lei om Europa te betree, aan die een kant deur hom te verhinder om sy eie kop te volg, en aan die ander kant deur ’n gesig wat die rigting aandui. Let op dat dit ’n gesamentlike besluit was: “omdat ons tot die oortuiging gekom het”. Lukas het dus nou by Paulus, Silas en Timoteus aangesluit en reis saam na Filippi,’n Romeinse kolonie in Masedonië. Dit is ongeveer 50 of 51 nC. Daar was nie ‘n sinagoge nie (jy het 10 mans nodig gehad daarvoor). Daarom het die Joodse gelowiges – ons lees hier net van Joodse vroue, moontlik getroud met Grieke – by ‘n bidplek by die rivier, die Gangitis, vergader. En dan gebeur die wonder, die hele Europese kerkgeskiedenis begin met ‘n eenvoudige verhaal van ‘n vrou, nogal ryk ook, wat langs ‘n rivier in Jesus begin glo. Ironies dat ‘n Masedoniese man Paulus in ‘n droom hierheen lok, en dat die eerste bekeerling ‘n vrou is!

Wys jou net hoe die evangelie nie langs die normale sosiale konvensies loop nie. Dit is interessant hoe God ongewone mense gebruik in die verspreiding van die evangelie na nuwe gebiede. Dit is Hy wat harte oopmaak vir die evangelie. Wat mense oortuig om na ons getuienis te luister. In Afrika was dit ‘n Ethiopiese ontmande wat God deur Filippus bereik het. In Europa was dit ‘n Grieks-Joodse vrou wat God deur Paulus bereik het. Dit is asof God sulke mense kies om van die begin af te wys dat HÝ agter die diversiteit in mense staan en verandering bring van die periferie af om só ‘n sterk eenheid tussen diverse mense te smee.

Lidia nooi Paulus-hulle onmiddellik na haar huis, en so word haar huis die eerste huisgemeente in Europa, een van die mooiste gemeentes waarvan ons lees in die Nuwe Testament. Daar is geen gemeente wat die apostel so hoog geroem het as dié van Filippi nie en geen gemeente van wie hy meer liefde ontvang het nie. Ons lees regdeur die brief aan die Filippense hoe Paulus hierdie eerste Europese gemeente liefgehad het en dat hulle hom terug liefgehad het. Geen wonder dat die brief so vol van vreugde en blydskap is nie, en daarby ‘n oproep is aan almal is om dié vreugde oral te versprei. Soos met die proseliete-doop vir heidene wat die Joodse geloof aanneem, word Lidia se huismense (oikos) ingesluit toe sy gedoop word as een wat in Jesus glo. Interessant is dat haar kinders waarskynlik ingesluit is en dat dit onmiddellik gebeur het. Paulus mors dus nie tyd nie – wanneer jy met jou hele hart glo, is jy alreeds ‘n deel van die liggaam van Christus, en moet jy daarom gedoop word. Geen kategese nie, net geloof in Christus.

Lees meer: https://bybelskool.com/handelinge-166-40-die-europese-kerkgeskiedenis-begin-met-die-bekering-van-n-vrou/