Vraag 33: Wat is die verskil tussen verlossing en heiliging?

Written by Chris van Wyk. Posted in Wie is God?

1. Wat is die verskil tussen verlossing en heiliging?

2. Lees my antwoord en oordink dit.

Verlossing is die vrymaking van sonde wat God my vir altyd gee. Heiliging is die toewyding aan God wat die Gees voortdurend in my werk. Verlossing en heiliging is gawes van God op grond van Christus se kruisdood en opstanding wat deur die Heilige Gees in my bewerk word. Daar is by niemand anders enige saligheid te soek of te vind nie.

3. Lees Petrus se verduideliking van verlossing en heiliging in 2 Petrus 1:3-11. Wat tref jou?

4. Lees my opmerkings daaroor. Oordink dit.

Maak die verlossing sigbaar in julle leefstyl

God het ons vrygemaak van die sonde. Dit is ons verlossing. Ons kry deel aan sy Goddelike natuur. Só het ons alles wat ons nodig het om naby Hom te lewe. Dit is ons heiliging. Daardeur kom ons vry van die neigings van ons menslike natuur. Die verlossing word sigbaar in ons leefstyl. Ons leer God beter ken en kan onsself dissiplineer. Ons kan uithou en aanhou. ’n Lewe naby God skep groter liefde vir ander. Só bewys ons leefstyl dat God ons regtig geroep en gekies het. As ons dit doen, sal ons nooit struikel nie.

5. Lees die Dordtse Leerreëls Hoofstuk 5.1.1-2,7,15. Dink na oor die betekenis van die volharding van die heiliges vir jou.

Dordtse Leerreëls 5.1.1-2, 7, 15

DIE VOLHARDING VAN DIE HEILIGES

1. Hulle wat God na sy voorneme tot die gemeenskap van sy Seun, ons Here Jesus Christus, roep en deur die Heilige Gees wederbaar, verlos Hy wel van die heerskappy en slawerny van die sonde. Tog verlos Hy hulle in hierdie lewe nie heeltemal van hulle sondige natuur en bestaan nie.

2. Hieruit ontstaan die daaglikse sondes van swakheid, en selfs die allerbeste werke van die heiliges is nog gebrekkig. Daarom moet hulle hulle voortdurend voor God verootmoedig, hulle toevlug tot die gekruisigde Christus neem, die sondige natuur hoe langer hoe meer doodmaak deur die Gees van die gebed en heilige geloofshandelinge, en vurig na die bereiking van die volmaaktheid verlang. So moet hulle volhard totdat hulle, losgemaak van hierdie sterflike liggaam, met die Lam van God in die hemel regeer.

7. Wanneer hulle so in die sonde val, bewaar God eerstens in hulle sy onverganklike saad waaruit hulle weergebore is, sodat dit nie vergaan of vernietig word nie. Tweedens vernuwe Hy hulle deur sy Woord en Gees seker en kragtig tot bekering. Die gevolg is dat hulle oor die sondes wat hulle gedoen het van harte en volgens die wil van God berou het en deur die geloof, met ‘n gebroke hart, vergifnis in die bloed van die Middelaar begeer en verkry. So besef hulle weer die genade van God wat nou met hulle versoen is, aanbid hulle sy ontferming en trou om daarna met groter ywer hulle eie heil met vrees en bewing uit te werk.

15. Hierdie leer van die volharding van die ware gelowiges, dit wil sê die heiliges, en van die sekerheid daaroor, het God tot eer van sy Naam en tot troos van die gelowiges uitvoerig in sy Woord geopenbaar en in die harte van die gelowiges ingeprent. Die sondige natuur verstaan hierdie leer nie, die Satan haat dit, die wêreld bespot dit, onkundiges en huigelaars misbruik dit en dwaalgeeste bestry dit. Die Bruid van Christus het dit egter altyd as ‘n skat van onberekenbare waarde innig liefgehad en dit volhardend verdedig. God sal sorg dat die kerk dit ook in die toekoms doen. Teen God kan geen beplanning stand hou nie, nog minder kan geweld iets teen Hom vermag. Aan hierdie enige God, Vader, Seun en Heilige Gees, kom toe eer en heerlikheid tot in ewigheid. Amen.

• Continue Reading
• 1 Comment

Is daar hoop? – 1 Tessalonisense 4:13-18

Written by Chris van Wyk. Posted in Wie is God?

¹³ MAAR, broeders, ek wil nie hê dat julle onkundig moet wees met betrekking tot die ontslapenes nie, sodat julle nie treur soos die ander wat geen hoop het nie.

¹⁴ Want as ons glo dat Jesus gesterwe en opgestaan het, dan sal God ook so die wat in Jesus ontslaap het, saam met Hom bring.

¹⁵ Want dit sê ons vir julle deur die woord van die Here, dat ons wat in die lewe oorbly tot by die wederkoms van die Here, die ontslapenes hoegenaamd nie sal vóór wees nie.

¹⁶ Want die Here self sal van die hemel neerdaal met ’n geroep, met die stem van ’n aartsengel en met geklank van die basuin van God; en die wat in Christus gesterf het, sal eerste opstaan.

¹⁷ Daarna sal ons wat in die lewe oorbly, saam met hulle in wolke weggevoer word die Here tegemoet in die lug; en so sal ons altyd by die Here wees.

¹⁸ Bemoedig mekaar dan met hierdie woorde.

Is daar hoop?

Kurt Vonnegut het ‘n boek geskryf, Cat’s Cradle. John, die hoofkarakter, beplan ‘n boek oor die dag dat die wêreld eindig. Terwyl hy besig is met sy navorsing kom John op ‘n hoofstuk in ‘n boek af met die titel: “What Can a Thoughtful Man Hope for Mankind on Earth, Given the Experience of the Past Million Years?” Dit neem John nie lank om die hoofstuk te lees nie, want dit bestaan uit net een woord: “Nothing”, gevolg deur ‘n punt.

Die boek beskryf die gevoel wat baie mense vandag het. Daar is geen hoop op die langtermyn nie. “Nothing”. Oor die onmiddellike toekoms kan mens dalk optimisties wees. Maar op die langtermyn lyk dinge bleek. Daar is geen hoop nie.

Is ons uitgelewer aan die noodlot?

‘n Inskripsie in ‘n grafkelder in die einste Tessalonika illustreer hoe dié hooploosheid nie net ‘n moderne gevoel is nie. Min mense in die heidense bevolking van die stad het enige hoop vir ‘n lewe anderkant die graf gehad. So staan dit geskryf:

Vanweë haar besondere geaardheid en aangename persoonlikheid, het haar toegewyde eggenoot, Eutropos, hierdie grafkelder vir haar gebou. Dit is ook vir homself, sodat hy later ‘n plek sal hê waar hy saam met sy geliefde vrou kan rus. Dit is vir wanneer hy die einde van die lewe bereik op die tyd wat die noodlot onafwendbaar vir hom voorberei het.

Eutropos se enigste hoop vir na die dood is om saam met sy vrou begrawe te word in die familie se grafkelder.

Dit is egter heel anders met die Christelike geloof, skryf Paulus.

Daar is hoop

Paulus skryf in sy eerste brief aan die Tessalonisense oor die drie Christelike deugdes. Geloof, liefde en hoop. In die gedeelte wat ons gelees het, is hy spesifiek besig met die derde deug: hoop.

Dit wil voorkom asof sommige gelowiges in Tessalonika depressief geraak het oor die lot van hulle geliefdes na hulle dood.  Soos baie van hulle ongelowige tydgenote. Dit kan selfs wees dat van dié sterftes was weens die vervolging vir hulle geloof waarvan Paulus vroeër in die brief melding maak. 

Paulus wil egter nie hê die gelowiges in Tessalonika onkundig moet wees oor die dood nie. Ook nie oor diegene wat al dood is nie, sodat hulle nie treur soos mense wat geen hoop het nie.

Die hoop is vir ons hele lewe

Die hoop waarvan Paulus praat, het betrekking op ons hele lewe.

Dit het betrekking op die verlede.

Paulus verkondig dat die mense wat reeds dood is, by God lewe. In kort, sê hy, die wat reeds gesterf het, is by die Here.

Dit het betrekking op die toekoms wat vir ons wag.

Paulus verkondig dat Jesus Christus weer sal kom om die aarde nuut te maak. Dit wat God aan Christus se liggaam in die graf gedoen het – om dit op te wek tot lewe – is wat God in Christus met die res van die skepping gaan doen.

Dit het ook betrekking op die hede, dié ervaring van vandag.

Die feit dat ons geliefdes by die Here is, troos ons. Die feit dat Jesus alles weer nuut sal maak, troos ons. Maar, heel spesifiek, die feit dat Jesus se opstanding ook ons voorland is, laat ons met hoop lewe. Vandag. En elke dag. Dit vul ons die vreugde van die teenwoordige Here.

Want dit is nou reeds waar dat die Here vir altyd by ons is, soos ons aan die einde van die tyd altyd by Hom sal wees.

Ons hartseer word getemper deur hoop

Ons sal natuurlik die verlies aan geliefdes betreur en groot hartseer ervaar. Ook in opstand kom oor die dood, want selfs al verwag ons die dood weens ons verganklikheid, is dit steeds ‘n vergryp aan God se goeie skepping.

Ons hoef egter nie te treur soos mense sonder hoop nie. Jesus het nie net gesterf het, maar ook uit die dood opgestaan. En Hy belowe dit vir almal wat in Hom glo.

En ons het hierdie toekomsverwagting dat ons weer met ander gelowiges herenig sal word. Soos Paulus dit aan ons verkondig: “dan sal God ook so die wat in Jesus ontslaap het, saam met Hom bring.”

Vreugdevolle ontmoeting

Wanneer die bevel aan die einde van die tyd gegee word en die stem van die aartsengel en die basuin (trompet) van God weerklink, sal daar ‘n paar dinge gebeur. Die Here Jesus sal uit die hemel neerdaal. Dan sal dié wat in Christus gesterf het, liggaamlik opstaan uit die dood, en saam met Hom die koninkryk van God betree. Daarna sal diegene wat nog lewe by die wederkoms, verander word en saam met die ontslape gelowiges die koninkryk van God betree.

Dit is met hierdie vaste verwagting wat ons mekaar troos. Die dood is nie die einde nie. Vir elkeen wat wedergebore is, sal daar die ewige lewe wag. Die tweede dood sal oor ons geen mag hê nie. Vir dié wat egter die Here se werk in hulle lewe weerstaan het in dié lewe, sal die tweede, en ewige dood wag.

Soos iemand opgemerk het: “Once born, twice dead. Twice born, once dead.” Alle wedergeborenes sal die dood net een keer ervaar en daarna die ewige lewe binnegaan. Alle onwedergeborenes sal die dood twee keer ervaar, en die tweede dood sal vir ewig wees.

Jesus is ons hoop

Wat Paulus vir ons hier in sy brief onderstreep, is dat ons hoop uiteindelik in Iemand is, in die Here Jesus Christus self, wat was en wat is en wat kom. God self is die bron van ons hoop. Ons kan verseker wees van Hom, van wie en wat Hy is, van wat Hy gedoen het en nog sal doen.

Ons word deur sy woorde en werke vertroos. Hy vervul ons met verwagting en vertroue, omdat Hy self die inhoud van die beloftes en die hoop van die ewige lewe is, omdat Hy self die waarborg daarvan is.

Ons hoop is dus ten diepste nie die lewe na die dood nie, maar die Here Jesus Christus self. Dit is hierdie Jesus wat ook vir ons gesterwe en opgestaan het. In Hom het ons lewe, in hierdie wêreld, en in die wêreld wat kom.

• Continue Reading
• No Comments

Wat beteken Jesus Christus se wederkoms vir jou? – Die belydenisskrifte

Written by Chris van Wyk. Posted in Wie is God?

1. Lees die aanhalings uit die Apostoliese Geloofsbelydenis 7, die Geloofsbelydenis van Nicea 7, die Geloofsbelydenis van Athanasius 40, die Nederlandse Geloofsbelydenis 37, en die Heidelbergse Kategismus 42 en 52. Wat leer jy oor die wederkoms van Jesus Christus? Wat beteken dit vir jou? Wat vra dit van jou?

Apostoliese Geloofsbelydenis 7

(Ek glo in Jesus Christus wat opgevaar het na die hemel en sit aan die regterhand van God, die almagtige Vader) van waar Hy sal kom om te oordeel die wat nog lewe en die wat reeds gesterf het.

Geloofsbelydenis van Nicea 7

(Ons glo in een Here Jesus Christus, Hy het na die hemel opgevaar. Hy sit aan die regterhand van die Vader.) En Hy sal met heerlikheid terugkom om die lewendes en die dooies te oordeel. Aan sy koningskap sal daar geen einde wees nie.

Geloofsbelydenis van Athanasius 40

(Ons glo en bely dat ons Here Jesus Christus … na die hemel opgevaar het en aan die regterhand van God, die almagtige Vader, sit.) Daarvandaan sal Hy kom om die lewendes en die dooies te oordeel.

Nederlandse Geloofsbelydenis 37

DIE LAASTE OORDEEL, DIE OPSTANDING EN DIE EWIGE LEWE

Ons glo ten slotte, in ooreenstemming met die Woord van God, dat, wanneer die tyd gekom het wat die Here bepaal het – dié tyd is vir alle skepsels onbekend – en die getal uitverkorenes volledig sal wees, ons Here Jesus Christus met groot heerlikheid en majesteit uit die hemel sal kom, liggaamlik en sigbaar, soos Hy opgevaar het (Hand. 1:11), om Homself as Regter oor die lewendes en dooies aan te kondig, terwyl Hy hierdie ou wêreld aan vuur en vlam sal prysgee om dit te suiwer. Dan sal, gedaag deur die stem van die aartsengel en deur die geklank van die basuin van God, alle mense, mans, vrouens en kinders, wat van die begin van die wêreld af tot die einde toe geleef het, persoonlik voor hierdie groot Regter verskyn (1 Tess. 4:16). Want al die dooies sal uit die aarde opstaan, die siel van elkeen saamgevoeg en verenig met sy liggaam waarin hy geleef het. En hulle wat dan nog sal lewe, sal nie soos die ander sterwe nie maar in ‘n oogwink verander en uit verganklikheid onverganklik word. Dan sal die boeke, dit is die gewetens, geopen en die dooies geoordeel word (Op. 20:12) volgens wat hulle in hierdie wêreld gedoen het, of dit goed was of sleg (2 Kor. 5:10). Ja, die mense sal rekenskap moet gee van elke ligsinnige woord wat hulle gesê het (Matt. 12:36), al beskou die wêreld dit slegs as kinderspel en tydverdryf; en dan sal die geheime bedrog en huigelary van die mense in die openbaar voor almal oopgevlek word.

Daarom is die gedagte aan hierdie oordeel vir die oortreders en goddeloses met reg ontsettend en skrikwekkend maar vir die vromes en uitverkorenes begeerlik en troosryk. Want dan sal hulle volle verlossing voltooi word, en hulle sal daar die vrugte ontvang van moeite en lyding wat hulle gedra het. Hulle onskuld sal deur almal erken word, en hulle sal die verskriklike wraak sien wat God sal voltrek oor die goddeloses wat hulle in hierdie wêreld wreed vervolg, verdruk en gekwel het. Maar die goddeloses sal deur die getuienis van hulle eie gewete tot erkenning van hulle skuld gebring word; hulle sal onsterflik word dog slegs om gepynig te word in die ewige vuur wat vir die duiwel en sy engele voorberei is (Matt. 25:41). Die gelowiges en uitverkorenes, daarenteen, sal met heerlikheid en eer gekroon word. Die Seun van God sal hulle naam voor God, sy Vader (Matt. 10:32), en sy uitverkore engele bely; alle trane sal van hulle oë afgevee word (Op. 21:4). Dan sal dit bekend word dat hulle saak, wat tans deur baie regters en owerhede as ketters en goddeloos veroordeel word, die saak van die Seun van God is. En as ‘n beloning uit genade sal die Here self hulle so ‘n heerlikheid gee as wat die hart van ‘n mens nooit kon bedink nie.

Daarom verwag ons hierdie groot dag met sterk verlange om die beloftes van God in Jesus Christus, ons Here, ten volle te geniet.

Matt. 13:23; 25:13; 1 Tess. 5:1-2; Matt. 24:36; Op. 6:11; Hand. 1:11; 2 Pet. 3:10; Matt. 24:30; Op. 21:11; Matt. 25:31; Jud. 1:15; 1 Pet. 4:5; 2 Tim. 4:1; 1 Tess. 4:16; 1 Kor. 15:51; Matt. 11:22; Mark. 12:18; Matt. 23:23; Joh. 5:29; Rom. 2:5; Heb. 6:2; 9:27; Matt. 12:36; 2 Tess. 1:5; (Heb. 10:27); 1 Joh. 4:17; Op. 14:7; Luk. 14:14; 2 Kor. 5:10; Op. 21:8; 22:12; Dan. 7; Matt. 25:41; 2 Pet. 2:9; Jes. 25:8; Matt. 10:32; Op. 21:4; Jes. 66:5; 1 Kor. 2:9.

Heidelbergse Kategismus 42 en 52

42 Vraag: As Christus dan vir ons gesterf het, waarom moet ons ook nog sterwe?

Antwoord: Ons dood is nie ‘n betaling vir ons sondes nie (a), maar slegs ‘n afsterwe van die sondes en ‘n deurgang tot die ewige lewe (b).

(a) Mark 8:37; Ps 49:8. (b) Fil 1:23; Joh 5:24; Rom 7:24.

52 Vraag: Hoe word jy getroos deur die wederkoms van Christus om die lewendes en die dooies te oordeel?

Antwoord: Dat ek in alle droefheid en vervolging dieselfde Persoon met gespanne verwagting as Regter uit die hemel verwag (a) wat Hom tevore in my plek voor die regbank van God gestel en alle vervloeking van my weggeneem het. Verder: dat Hy al sy en my vyande in die ewige verdoemenis sal werp (b), maar my, saam met al die uitverkorenes, na Hom in die hemelse blydskap en heerlikheid saamneem (c).

(a) Fil 3:20; Luk 21:28; Rom 8:23; Tit 2:13; 1 Tess 4:16. (b) Matt 25:41; 2 Tess 1:6. (c) Matt 25:34; 2 Tess 1:7.

2. Loof die Here in gebed vir die spesifieke wysheid en insig wat die geloofsbelydenisse jou gee oor die wederkoms van Jesus Christus.

• Continue Reading
• No Comments