Die Heilige Gees word ook vir heidene gegee

Hierdie verhaal is van sleutel belang vir die ontwikkeling van die evangelie. Hiersonder sou die Christelike evangelie ’n Joodse sekte gebly het en nooit sy grense kon oorsteek na elke nasie en volk nie. Waar die Samaritane en die Etiopiese amptenaar (Hand 8) nog deel van die Joodse geloof was (die Samaritane het nou wel ’n gemengde godsdiens gehad, maar het darem die Pentateug as gesaghebbend vir hulle godsdiens beskou), is dit nou onbesnede mense wat die evangelie hoor en glo (let op die beswaar in Hand 11:3).

Dit is ook opmerklik dat dit ’n beweging van God was, en nie in die eerste plek van Petrus of die kerk nie. Die engel van God sit die proses aan die gang met sy verskyning aan Kornelius, die Romeinse of Italiaanse burger, in Sesarea, wat vir Petrus moet laat haal (50 km daarvandaan in Joppe). En Petrus beleef op sy beurt ’n ekstatiese geestesvervoering (die Griekse woord ekstasis word gebruik) waarin hy ’n visioen sien en ervaar dat die Here (Jesus) sowel as die Gees met hom praat om Kornelius se versoek te eer.

En wanneer Petrus begin om te preek, nog voordat hy klaar gepraat was, word die Heilige Gees ook aan die heidene gegee met die begeleidende teken van tale, soos in die begin op Pinksterdag. Let op dat die doop hier ná die uitstorting van die Heilige Gees gegee word, selfs voordat daar vreeslik sprake van bekering is.

Saulus kom tot bekering en Barnabas sluit hom in

Handelinge 9 is ‘n sleutel hoofstuk in die vroeë kerkgeskiedenis wat die dramatiese bekering van Saulus beskryf, asook die voortgaande bediening van Petrus. Die hoofstuk demonstreer hoe God die mees onverwagte mense en situasies gebruik om sy evangelie uit te brei. In vier perikope volg ons die reis van Saulus van vervolger tot verkondiger (9:1-19), sy vroeë bediening te midde van vyandskap (9:20-25), sy aanvaarding deur die gemeenskap van gelowiges deur Barnabas se voorspraak (9:26-31), en die voorbereiding van Petrus deur wonders en genesing om die evangelie na die heidene te bring (9:32-43). Dit is ‘n aangrypende getuienis van God se aktiewe teenwoordigheid en sy krag om lewens te transformeer en sy kerk te bou.

Saulus vervolg die kerk, maar Filippus versprei die boodskap

Ons lees vandag die verhaal van Saulus wat soos ’n besetene die vervolging teen die Christene aanpak en hulle in die gevangenis laat gooi, en in kontras dié van Filippus, die “diaken”, wat juis besetenes verlos van hulle gevangenskap en groot blydskap bring in Judea en Samaria en op die koop toe die eerste word wat die evangelie na Afrika bring.

Stefanus se marteldood stimuleer die verspreiding van die evangelie

Let op hoe ’n mens aan die einde van die vorige gedeelte – hoofstuk 1-6:7 – kon sien hoe daar in die gemeente van Jerusalem twee hoofgroepe vorm aangeneem het: die Griekssprekende Joodse Christene (Helleniste) en die Aramees-Hebreeus-sprekende Joodse Christene (Jerusalemiete). Die eerste groep, wat vermoedelik meesal uit die Hellenistiese sinagoge in Jerusalem tot bekering gekom het (Gordon Fee), is die groep wat dit regkry om grense te begin oorsteek as voorbeeld vir ander wat hulle sou navolg. Soos hulle die leiding geneem het in die bediening van die Griekssprekende weduwees (die 7 manne het almal Griekse name), neem hulle nou ook die voortou in die volgende uitbreiding van die evangelie, die tweede fase (Stefanus, Filippus).

Dit bly egter die Here Jesus self wat agter alles die eintlike voorloper van hierdie oorgrens beweging is, en wat self die vuurvreter vervolger Saulus in ’n vuurwarm verkondiger van die evangelie verander, soos ons in hoofstuk 9 sal sien, wat die vierde fase van die uitbreiding sou inlui. Jesus se Hemelvaart beteken dus nie dat Hy op ’n manier weg is dat Hy nie meer hier by ons betrokke is nie. HY is steeds betrokke by die uitbreiding van die evangelie – soos Saulus van aangesig tot aangesig sou agterkom.

Vandag fokus ons op die stimulus vir, aan die een kant, die vervolging van die Christene en, aan die ander kant, vir die uitbreiding van die evangelie. En die hoofkarakter is Stefanus wat gevang word weens sy impak op die volk, kans kry om op omvattende wyse te getuig van hoe Jesus in die hele geskiedenis van die volk van Israel ingebed is, en uiteindelik vir Hom gestenig te word.

Die kerk groei in heiligheid en helende krag

Handelinge 5:1–6:7 beskryf die groei en die uitdagings van die vroeë kerk in Jerusalem. Hierdie gedeeltes toon die balans tussen God se heiligheid, sy genesende krag, en die groeiende teëstand teen die evangelie. Die gebeure sluit in die tragiese verhaal van Ananias en Saffira se misleiding en straf (5:1-11), die voortgaande genesingsbediening van die apostels (5:12-16), die intensifering van vervolging deur die Joodse Raad (5:17-42), en die kerk se reaksie op interne spanning deur die instelling van strukture vir weduweesorg (6:1-7). Saam illustreer hierdie perikope hoe die kerk aanhou om met integriteit en vrymoedigheid te groei ondanks interne en eksterne uitdagings.