MARKUS 9:38-50

Written by Chris van Wyk. Posted in Leesrooster-2021

LEES

Raak stil voor die Here in gebed.

Lees die teksgedeelte deeglik deur, selfs 2 of 3 keer, hardop as dit kan. Wat tref jou? Let op vir temas in die gedeelte. Wat sê dit van God? Wat sê dit van mense? Wat sê dit van die wêreld? Skryf dit in jou joernaal neer.

MARKUS 9:38-50

TEEN ONS OF VIR ONS

(Luk 9:49-50)

³⁸Johannes het vir Hom gesê: “Meester, ons het iemand in u Naam demone sien uitdryf, en ons het hom probeer keer, omdat hy ons nie volg nie.” ³⁹Maar Jesus het gesê: “Moet hom nie keer nie, want niemand wat in my Naam ‘n kragtige daad doen, kan net daarna sleg van My praat nie. ⁴⁰Want wie nie teen ons is nie, is vir ons. ⁴¹Wie vir julle in my Naam ‘n beker water te drinke gee omdat julle aan Christus behoort – •Amen, Ek sê vir julle: Hy sal beslis nie sy beloning verbeur nie.”

WAARSKUWING TEEN STRUIKELBLOKKE

(Matt 18:6-9; Luk 17:1-2)

⁴²“Wie een van hierdie kleintjies wat in My glo, laat struikel, dit sou vir hom beter wees as die maalklip van ‘n donkie om sy nek gehang en hy in die see gegooi word. ⁴³As jou hand jou laat struikel, kap dit af! Dit is vir jou beter om vermink die lewe in te gaan as om met twee hande weg te gaan tot in Gehenna, in die onblusbare vuur. ⁴⁵As jou voet jou laat struikel, kap dit af! Dit is vir jou beter om kreupel die lewe in te gaan as om met twee voete in Gehenna gegooi te word. ⁴⁷En as jou oog jou laat struikel, pluk dit uit! Dit is beter vir jou om met een oog die koninkryk van God in te gaan as om met twee oë in Gehenna gegooi te word, ⁴⁸waar die wurm in hulle nie doodgaan en die vuur nie geblus word nie. ⁴⁹Want elkeen sal met vuur gesout word. ⁵⁰Sout is goed, maar as sout smaakloos geword het, waarmee sal julle dit weer smaak gee? Julle moet sout in julleself hê en in vrede met mekaar leef.” (2020-vertaling)

Teks en konteks

9:38 Markus vertel dieselfde verhaal (Matteus nie). Baie interessant, dit lyk volgens Markus of dit nie soseer oor Jesus gaan nie, maar oor hulle. Hulle het die demoonuitdrywer probeer verhinder: “omdat hy ons nie gevolg het nie.”

9:39-40 Volgens Markus voeg Jesus by dat niemand ‘n kragtige daad in sy Naam sal doen – soos duiweluitdrywing – en dan kwaad van Hom sal kan praat nie. Dit is eintlik half logies, want jy kan nie met sekerheid in Jesus se Naam optree, as jy nie in Hom glo nie. Want hy wat nie teen ons is nie, is vir ons.

 9:41 Jesus voeg daarby die maatstaf van onderlinge hulpverlening wat tot stand sal kom tussen dié wat in Jesus se Naam optree. Trouens, wie ook al ‘n beker water sal gee vir Jesus se volgelinge, net omdat hulle van Christus is, sal vir seker nie hulle loon verloor nie. God sal hulle beloon.

9:42 Jesus waarsku hier dat hulle versigtig moet wees om een van “hierdie kleintjies” wat in Hom glo te laat struikel. “Hierdie kleintjies” in die konteks van Markus dui in die eerste plek op kinders (vgl Mark 9:36-37), maar in die verlengde daarvan op almal wat in Jesus glo. Só ‘n persoon – wat ander laat struikel – moet eerder self doodgaan – deur ‘n meulsteen van ‘n donkie wat koring maal om sy nek te sit en hom in die see te gooi vir ‘n verskriklike dood – as dat hy gelowiges laat struikel.

9:43 Dieselfde geld jouself. Kap eerder jou hand af as dié jou laat struikel, ‘n kras hiperboliese oproep tot bekering van sonde van die hand. Dit is beter dat jy vermink “in die lewe ingaan” – die ewige lewe – as dat jy met twee hande “weggaan hel toe”, na die onblusbare vuur.

Die woord Gehenna (γέεννα) word gebruik as metafoor vir die plek van God se toorn. Dit is ‘n Griekse transkribering van die Hebreeuse woorde ge hinnom (‘Vallei van Hinnom”). Dit was die vallei aan die suidekant van Jerusalem. In OT-tye is dit gebruik vir menslike offers aan die heidense god Molek (vgl. Jer 7:31; 19:5–6; 32:35). Dit is ook gebruik as ‘n plek waar menslike ontlasting en rommel weggegooi, en verbrand is. In die tyd tussen die OT en NT het die Jode die woord simbolies begin gebruik as die plek van goddelike straf.

Vers 44 voeg daarom by dat dit ‘n allerverskriklike plek van voortdurende pyn is. Die wurms hou nie op om te eet aan jou nie. Die vlam hou nie op om jou te brand nie (Jes 66:24).

9:45 Dieselfde geld jou voet. Kom tot bekering, selfs al kos dit jou ‘n ledemaat, want dit is beter dat jy kreupel in die ewige lewe aankom as dat jy met twee voete in die hel gegooi word.

9:47-48 Dieselfde geld jou oog. Kom tot bekering, selfs al kos dit jou jou oog, want dit is beter dat jy met een oog in die koninkryk van God ingaan, as dat jy twee oë het en in die hel gegooi word. Die wurms hou daar nie op een aan jou nie. Die vuur wat jou brand, word nie geblus nie (Jes 66:24).

9:49-50 Ons het reeds vers 49-50 van hierdie perikoop in Markus 9 by die bespreking van die Bergrede van Matteus hanteer, maar ek plaas dit weer hier ter wille van die konteks wat dit aan hierdie perikoop verleen. Vergelyk ook die gebruik van die metafoor van sout in Lukas 14:43-35 in Jesus se gesprek met die menigte wat Hom volg op sy laaste reis na Jerusalem. In Markus word die metafoor van sout gebruik om die dissipels te waarsku oor struikelblokke en die gevaar van afvalligheid. In Lukas gebruik Jesus die metafoor van sout as ‘n opsommende aanmoediging aan hulle om die koste van dissipelskap te bereken.

Boodskap en betekenis

Dit is goed om hierdie drie maatstawwe wat Jesus vir ons in Lukas 9 en 11, sowel as in Markus 9 gee, goed onder die knie te kry. Samewerking en onderlinge hulpverlening is twee duidelike tekens van koninkrykskinders. Dit is die maatstaf wat ons na buite moet aanlê in die ekumene. Maar, nog meer basies – dit is ‘n absolute lojaliteit aan Jesus self. Dit is die maatstaf waarmee ons onsself moet meet.

Let op dat Jesus nie hier praat met sondaars in die eerste plek nie. Hy praat met gelowiges. Mense wat Hom alreeds dien. Wat sy dissipels is. Uiteraard praat Hy op ander plekke ook oor die hel met die Fariseërs (Matt 23:33) en brei Petrus later uit oor die helse oordeel vir dwaalleraars en onregverdiges (2 Pet 2). Maar Jesus gesels in die evangelies meer kere daaroor met sy dissipels as met enigiemand anders. Dit moet ons wakker laat skrik en die erns van dissipelskap laat besef.

Jesus waarsku sy dissipels teen twee gevare. Die een gevaar is dat ’n mens een van die volgelinge van Jesus wat in Hom glo, kan laat struikel, deur óf só iemand aanstoot te gee, óf só iemand te verlei tot sonde. So iemand is beter af om diep in die see te gaan wegkruip, weg van die toorn van God. 

Die ander gevaar is dat ’n mens self kan struikel, want daar is baie struikelblokke in die wêreld – dinge wat jy doen (hande), of plekke waarheen jy gaan (voete), of dinge wat jy sien en begeer (oë). ’n Mens moet jouself eerder leed aandoen as toelaat dat jou aksies, optredes, of begeertes jou verlei en laat struikel.

LUISTER

Dink na oor wat God vir jou hiermee wil sê. Waar raak hierdie gedagtes jou lewe in die praktyk? Wat vra dit van jou? Wat belowe dit vir jou? Wat moet jy dink of doen daarmee? Wat is die kern van die boodskap van dié teks vir jou dag en lewe? Dit help jou sin maak van jou eie ervarings in die lig van God se Woord.

LEEF

Besluit hoe jy daarop gaan reageer. Sê dit vir die Here in gebed. Skryf dit in jou joernaal. Geniet Sy teenwoordigheid. Laat die boodskap wat God jou gee met jou saamgaan deur die dag. Leef dit uit.

• Continue Reading
• No Comments

PSALM 124

Written by Chris van Wyk. Posted in Leesrooster-2021

LEES

Raak stil voor die Here in gebed.

Lees die teksgedeelte deeglik deur, selfs 2 of 3 keer, hardop as dit kan. Wat tref jou? Let op vir temas in die gedeelte. Wat sê dit van God? Wat sê dit van mense? Wat sê dit van die wêreld? Skryf dit in jou joernaal neer.

PSALM 124

¹‘n Pelgrimslied. Van Dawid.

As die Here nie vir ons was nie – laat Israel dit sê –

²as die Here nie vir ons was toe mense teen ons opgestaan het nie,

³dan het hulle ons lewendig ingesluk toe hulle toorn teen ons ontbrand het;

⁴dan het die water ons oorspoel, ‘n stroom ons oorweldig;

⁵dan het die tierende waters ons lewens oorweldig.

⁶Die Here moet geprys word, Hy wat ons nie as prooi aan hulle tande oorgegee het nie.

⁷Ons, net soos ‘n voël het ons ontvlug uit die net van voëlvangers:

Die net is gebreek en ons, ons het ontvlug.

⁸Ons hulp is in die Naam van die Here wat hemel en aarde gemaak het.

Teks en konteks

Dit is een van die vreugdes van die lees van die Psalms om jou te probeer indink in die omstandighede waarin dit die eerste keer gesing is.  Want dit gee jou ‘n beter idee van hoe dit ook op jou eie lewe van toepassing is.

‘n Mens kan jou voorstel dat dié Psalm aan die einde van ‘n gevaarlike tog gesing is (vgl. Ps. 122:2: “My voete staan in jou poorte, Jerusalem.”).  Die gevare is getrotseer en die belydenis dat die Here vir hulle was, het geblyk nie net teoreties waar te wees nie, maar in die praktyk van die lewe.  Hulle voel soos ‘n klomp voëls wat in ‘n net vasgevang was, maar die net is gebreek en hulle kon ontvlug.

Nou is hulle hier in Jerusalem by die tempel en die liturg begelei hulle om die vreugde van verlossing te bely: “laat Israel dit sê”.  En almal neem die refrein waarmee die liturg begin op, en sê saam met hom (of haar – onthou vir Heman wat sy dogters in die liturgie begin gebruik het!): “As die Here nie vir ons was nie … dan het hulle ons lewendig ingesluk toe hulle woede teen ons ontbrand het.”

Die verlossing van die Here was in situasies van opstand en woede waar dit gevoel het asof hulle lewendig ingesluk word in ‘n vernietigende konflik, asof ‘n stroom tierende waters besig was om hulle lewens te oorweldig.

Maar, nou kan hulle hier in die tempel die Here kom prys dat Hy hulle nie oorgegee het aan die verskeurende tande van woedende mense nie, en hulle laat ontvlug het van die valstrik wat vir hulle gespan is.

Daarom kan hulle met nog meer oorgawe bely: “Ons hulp is in die Naam van die Here wat hemel en aarde gemaak het.” Inderdaad!

Onthou, elke keer dat jy weer ‘n predikant dié vers hoor opsê aan die begin van ‘n erediens, dít is die agtergrond van dié belangrike bevestigende belydenis.  God se hulp kom IN die konflik van die lewe tot sy reg.  En ons almal kan daarvan getuig, waar ons getrou bly aan die Here, ons oë gerig is op sy hand (Ps. 123:2), ons in afhanklikheid van Hom lewe: “As die Here nie vir ons was nie …”

Boodskap en betekenis

Dit laat my met nuwe waardering Romeine 8:31-38 se gloeiende loflied onthou wat aan die teenwoordigheid van die Here Jesus Christus in ons lewe gekoppel word.  Ek plaas dit hier as ‘n ekstra versterking vir jou dag:

“³¹Wat is nou ons gevolgtrekking oor al hierdie dinge? Dít: God is vír ons, wie kan dan teen ons wees? ³²Hy het sy eie Seun nie gespaar nie, maar Hom oorgelewer om ons almal te red. Sal Hy ons dan nie al die ander dinge saam met Hom uit genade skenk nie?

³³Wie kan die uitverkorenes van God aankla? God self spreek hulle vry. ³⁴Wie kan ons veroordeel? Christus Jesus het gesterf, maar meer as dit: Hy is uit die dood opgewek, Hy sit aan die regterhand van God, Hy pleit vir ons.

³⁵Wie kan ons van die liefde van Christus skei? Lyding of benoudheid of vervolging, honger of naaktheid, gevaar of swaard? ³⁶Daar staan immers geskrywe:

“Dit is oor U dat die dood

ons dag vir dag bedreig,

dat ons soos slagskape

behandel word.” ^u

³⁷Maar in al hierdie dinge is ons meer as oorwinnaars deur Hom wat vir ons liefhet. ³⁸Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte ³⁹of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.”

LUISTER

Dink na oor wat God vir jou hiermee wil sê. Waar raak hierdie gedagtes jou lewe in die praktyk? Wat vra dit van jou? Wat belowe dit vir jou? Wat moet jy dink of doen daarmee? Wat is die kern van die boodskap van dié teks vir jou dag en lewe? Dit help jou sin maak van jou eie ervarings in die lig van God se Woord.

LEEF

Besluit hoe jy daarop gaan reageer. Sê dit vir die Here in gebed. Skryf dit in jou joernaal. Geniet Sy teenwoordigheid. Laat die boodskap wat God jou gee met jou saamgaan deur die dag. Leef dit uit.

---

^u Vgl. Ps. 44:23

• Continue Reading
• 2 Comments

ESTER 7:1-6, 9-10; 9:20-22

Written by Chris van Wyk. Posted in Leesrooster-2021

LEES

Raak stil voor die Here in gebed.

Lees die teksgedeelte deeglik deur, selfs 2 of 3 keer, hardop as dit kan. Wat tref jou? Let op vir temas in die gedeelte. Wat sê dit van God? Wat sê dit van mense? Wat sê dit van die wêreld? Skryf dit in jou joernaal neer.

ESTER 7:1-6, 9-10; 9:20-22

Ek gee al drie hoofstukke ter wille van konteks.

TEREGSTELLING VAN HAMAN

7¹Die koning en Haman het by koningin Ester gaan eet. ²Terwyl hulle op die tweede dag van die feesmaal wyn gedrink het, het die koning weer vir Ester gevra: “Wat is jou versoek, koningin Ester? Wat jou versoek ook al is, dit sal vir jou gegee word. En wat jou wens ook al is, al is dit die helfte van my koninkryk, dit sal toegestaan word.” ³Koningin Ester het geantwoord en gesê: “As ek guns vind in u oë, o koning, en as die koning dit goedvind, laat my lewe vir my gegee word, dit is my versoek; en die lewe van my volk, dit is my wens. ⁴Want ons is verkoop, ek en my volk, om verdelg te word, om vermoor en uitgewis te word. Was ons net as slawe en slavinne verkoop, dan sou ek nog stilgebly het, want so ‘n beproewing sou nie genoeg gewees het om die koning daarmee te belas nie.” ⁵Koning Ahasveros vra toe vir koningin Ester: “Wie is hy? En waar is hierdie man wat hom aanmatig om so iets te doen?” ⁶En Ester antwoord: “’n Verdrukker en vyand is hierdie bose Haman.” Haman het ineengekrimp van vrees voor die koning en die koningin.

 ⁷Die koning het woedend van die wynbanket af opgestaan en na die tuin van die paleis gegaan, maar Haman het agtergebly om by koningin Ester om sy lewe te smeek, want hy het gesien dat die koning reeds oor sy ondergang besluit het. ⁸Toe die koning terugkeer van die paleistuin na die feesvertrek, val Haman juis neer op die bank waarop Ester geleun het. Die koning het uitgeroep: “Wil hy die koningin aanrand, selfs hier by my in die paleis?” Die koning se woorde was nog nie koud nie, toe bedek die dienaars al Haman se gesig. 

⁹Garbona, een van die koning se paleisamptenare het gesê: “Kyk, Haman het selfs ‘n paal gereedgemaak vir Mordegai, wat in belang van die koning gepraat het. Daardie paal staan by Haman se huis, vyftig el hoog.” Die koning het gesê: “Hang hom daaraan op!” ¹⁰Hulle het Haman toe gehang aan die paal wat hy vir Mordegai voorberei het. Daarna het die woede van die koning bedaar.

8¹Op dieselfde dag het koning Ahasveros die besittings van Haman, die vyand van die Jode, vir koningin Ester gegee. Mordegai het voor die koning verskyn, want Ester het vir die koning gesê wat sy verwantskap met haar is. ²Die koning het sy seëlring afgehaal wat hy van Haman afgeneem het en dit aan Mordegai gegee. En Ester het vir Mordegai aangestel oor Haman se besittings.

UITVAARDIGING VAN ‘N NUWE WET

³Ester het weer met ‘n versoek na die koning gegaan. Sy het voor sy voete neergeval en gehuil en hom gesmeek om die onheil af te weer wat Haman, die Agagiet, teen die Jode beplan het. ⁴Die koning het die goue septer na Ester uitgesteek. Sy het opgestaan en voor die koning gaan staan ⁵en gesê: “As die koning dit goedkeur, en as ek sy guns geniet, as die saak vir die koning aanvaarbaar is, en as die koning my goedgesind is, gee skriftelik opdrag dat die dokumente met die plan van Haman, seun van Hammedata, die Agagiet, om die Jode uit te delg wat in al die provinsies van die koning is, herroep word. ⁶Want hoe sal ek dit kan verduur om toe te kyk hoe my volk deur so ‘n ramp getref word? En hoe sal ek dit kan verduur om toe te kyk hoe my familie uitgewis word?” ⁷Koning Ahasveros het vir koningin Ester en vir Mordegai, die Jood, gesê: “Kyk, Haman se besittings het ek vir Ester gegee en vir hom het hulle gehang aan die paal, omdat hy die Jode wou uitmoor. ⁸Skryf julle nou na goeddunke in die naam van die koning aan die Jode en verseël dit met die seëlring van die koning, want ‘n dokument wat geskryf is in die naam van die koning en verseël is met die seëlring van die koning kan nie herroep word nie.” ⁹Die skrywers van die koning is dadelik ontbied, in die derde maand, die maand Siwan, op die drie-en-twintigste dag. Net soos Mordegai beveel het, het hulle alles neergeskryf vir die Jode, die satrape, die streekgoewerneurs en die hoë amptenare van die provinsies, vanaf Indië tot by Kus, 127 provinsies. Dit is geskryf in die skrif van elke provinsie en in die taal van elke volk, ook aan die Jode in hulle skrif en hulle taal. ¹⁰Mordegai het in die naam van koning Ahasveros geskryf en die dokumente verseël met die koning se seëlring. Dit is uitgestuur met boodskappers te perd, ruiters op vinnige perde uit die koninklike stal. ¹¹Die koninklike bevel het aan die Jode in elke stad en dorp die reg gegee om bymekaar te kom en hulleself te verdedig. Enige gewapende mag van enige volk of provinsie wat hulle aanval, kon hulle verdelg, doodmaak en uitroei – vrou en kind – en hulle vyande se eiendom plunder. ¹²Dit alles kon op een bepaalde dag in al die provinsies van koning Ahasveros gedoen word, op die dertiende dag van die twaalfde maand, die maand Adar. ¹³‘n Afskrif van die dokument moes as wet in elke provinsie in die openbaar afgekondig word aan alle volke, sodat die Judeërs op hierdie dag gereed kon wees om wraak te neem op hulle vyande. ¹⁴Die boodskappers, ruiters op vinnige perde uit die koninklike stal, het haastig vertrek volgens die koninklike bevel. Die wet is ook afgekondig in die vestingstad Susan. ¹⁵Mordegai het van die koning weggegaan, geklee in ‘n koninklike kleed van pers wolstof en linne, ‘n groot kroon van goud en ‘n mantel van fyn, wit materiaal en purperrooi wol. En die stad Susan het gejubel en gejuig. ¹⁶Vir die Judeërs was dit ‘n tyd van lig en vreugde, vrolikheid en eer. ¹⁷In elke provinsie en in elke stad, elke plek waar die woord en wet van die koning bekend geword het, was daar vreugde en vrolikheid onder die Jode, maaltye en feesdae. Baie mense uit die volke van die land het hulle as Jode voorgedoen omdat die vrees vir die Jode hulle oorval het.

TRIOMF VAN DIE JODE

9¹In die twaalfde maand, dit is die maand Adar, op die dertiende dag, moes die wet en bevel van die koning uitgevoer word. Dit was die dag waarvoor die vyande van die Jode gewag het om hulle te oorweldig. Die omgekeerde het egter gebeur: Die Jode het diegene wat hulle gehaat het, oorweldig. ²Die Jode het bymekaargekom in hulle stede in al die provinsies van koning Ahasveros, om diegene wat hulle ondergang gesoek het, dood te maak. Niemand kon voor hulle stand hou nie, want vrees vir die Jode het al die volke oorval. ³Al die •hoë amptenare van die provinsies en die satrape, die streekgoewerneurs en die amptenare wat die koning se sake hanteer, het die Jode gesteun, want vrees vir Mordegai het hulle oorval. ⁴Mordegai het immers belangrik geword in die koninklike paleis en berigte oor hom het deur al die provinsies versprei. Ja, die man Mordegai het al hoe magtiger geword. ⁵Die Jode het op hulle vyande toegeslaan en met die swaard dood en verwoesting gesaai; hulle het met hulle haters gedoen net wat hulle wou. ⁶In die vestingstad Susan het die Jode vyfhonderd mense doodgemaak en uitgewis. ⁷Hulle het ook Parsandata en Dalfon en Aspata ⁸en Porata en Adalja en Aridata ⁹en Parmasta en Arisai en Aridai en Wajesata, ¹⁰die tien seuns van Haman, seun van Hammedata en teenstander van die Jode, doodgemaak, maar nie ‘n hand op die buit gelê nie. ¹¹Die aantal mense wat in die vestingstad Susan doodgemaak is, is nog dieselfde dag aan die koning bekend gemaak.

¹²Die koning het vir koningin Ester gesê: “In die vestingstad Susan het die Jode ‘n slagting aangerig. Hulle het 500 mense uitgewis, ook die tien seuns van Haman. Wat sou hulle nie in die res van die provinsies van die koning gedoen het nie! Wat jy versoek, word aan jou gegee. Wat jy verder wens, sal toegestaan word.” ¹³Ester het geantwoord: “As die koning dit goedkeur, gee dan die Jode in Susan die toestemming om môre ook die wet soos vandag uit te voer en laat hulle die tien seuns van Haman aan die paal hang.” ¹⁴Die koning het bevel gegee dat dit gedoen moet word. ‘n Wet is in Susan uitgevaardig en die tien seuns van Haman is gehang. ¹⁵Die Jode wat in Susan was, het weer bymekaargekom op die veertiende dag van die maand Adar. Hulle het nog driehonderd mense in Susan doodgemaak, maar nie ‘n hand op die buit gelê nie. ¹⁶Intussen is die res van die Jode in die koning se provinsies ook bymekaar geroep om hulle lewens te verdedig en verligting te kry van hulle vyande. Hulle het 75 000 van hulle haters doodgemaak, maar nie ‘n hand op die buit gelê nie. ¹⁷Dit het alles gebeur op die dertiende dag van die maand Adar. Op die veertiende dag het hulle gerus en dit ‘n dag van feesviering en vreugde gemaak. ¹⁸Die Jode wat in Susan was, het egter bymekaargekom op die dertiende en die veertiende dag. Eers op die vyftiende dag het hulle gerus en dit ‘n dag van feesviering en vreugde gemaak. ¹⁹Daarom maak die Jode wat in dorpe op die platteland woon, die veertiende dag van die maand Adar ‘n dag van vreugde en feesviering, ‘n feesdag waarop hulle eetgoed aan mekaar stuur.

INSTELLING VAN DIE PURIMFEES

²⁰Mordegai het hierdie gebeure opgeskryf. Hy het toe briewe gestuur na al die Jode, naby en ver, in al die provinsies van koning Ahasveros, ²¹en hulle gelas om elke jaar die veertiende en die vyftiende dag van die maand van Adar te herdenk ²²as die dae waarop die Jode bevry is van hulle vyande, as die maand waarin hulle droefheid verander is in blydskap en ‘n tyd van rou in ‘n tyd van feesviering. Hulle moes dit dae van feesviering en vreugde maak en aan mekaar eetgoed stuur en aan die armes geskenke uitdeel. 

²³Die Jode het onderneem om voort te gaan met wat hulle begin het om te doen soos wat Mordegai vir hulle voorgeskryf het. ²⁴Want Haman, seun van Hammedata, die Agagiet, die vyand van al die Jode, het beplan om die Jode te vernietig. Hy het deur die Pur, dit is met die lot, beslis dat hulle ontwrig en vernietig moet word. ²⁵Maar weens Ester se intrede by die koning het hy skriftelik beveel: “Haman se bose plan wat hy teen die Jode bedink het, moet op sy eie kop neerkom.” Toe het hulle hom en sy seuns aan die paal gehang. ²⁶Daarom noem hulle hierdie dae Purim, na die naam Pur. Op grond van al die woorde in hierdie brief en alles wat hulle van die gebeure gesien en beleef het, ²⁷het die Jode dit ingestel en hulle daaraan verbind, hulle en hulle nageslag, en almal wat by hulle aansluit, om nie hierdie twee dae na te laat nie, maar om dit altyd jaarliks, soos dit voorgeskryf is, op die vasgestelde tyd te eerbiedig. ²⁸Hierdie dae moet onthou en gevier word deur elke volgende generasie, deur elke familie, in elke provinsie en in elke stad. Hierdie dae van die Purim mag onder die Jode nie nagelaat word nie en die herinnering daaraan mag onder hulle nageslagte nie vergete raak nie. ²⁹Koningin Ester, die dogter van Abigajil, asook Mordegai, die Jood, het met volle gesag hierdie tweede brief geskryf om die Purim te bevestig. ³⁰Die briewe is gestuur aan al die Jode in die 127 provinsies van Ahasveros se koninkryk – woorde van vrede en trou – ³¹om hierdie dae van Purim te bevestig op die tye soos wat Mordegai, die Jood, en koningin Ester dit vir hulle vasgestel het, en soos wat hulle hulleself en hulle nakomelinge daartoe verbind het volgens die voorskrifte van vas en weeklag. ³²‘n Bevel van Ester het hierdie voorskrifte van die Purim bevestig en dit is in ‘n boekrol opgeskryf.

Teks en konteks

• Continue Reading
• No Comments