JOHANNES 6:1-21

Written by Chris van Wyk. Posted in Leesrooster-2021

LEES

Raak stil voor die Here in gebed.

Lees die teksgedeelte deeglik deur, selfs 2 of 3 keer, hardop as dit kan. Wat tref jou? Let op vir temas in die gedeelte. Wat sê dit van God? Wat sê dit van mense? Wat sê dit van die wêreld? Skryf dit in jou joernaal neer.

JOHANNES 6:1-21

¹ Hierna het Jesus weggegaan na die oorkant van die See van Galilea, dit is, van Tiberias. ² En ’n groot skare het Hom gevolg omdat hulle die wondertekens wat Hy vir die siekes gedoen het, gesien het. ³ En Jesus het opgegaan na die berg en het daar met sy dissipels gaan sit. ⁴ En die Pasga, die fees van die Jode, was naby. ⁵ Toe Jesus opkyk en sien dat ’n groot skare na Hom toe kom, sê Hy vir Filippus: “Waar sou ons brode kon koop sodat hulle kan eet?” ⁶ Maar dit het Hy gesê omdat Hy hom getoets het, want Hy het self geweet wat Hy wou doen. ⁷ Filippus het Hom geantwoord: “Tweehonderd denarii (‘n Denarius was ‘n silwergeldstuk wat ongeveer 4 gram geweeg het, min of meer gelyk aan ‘n dag se loon) se brood is nie genoeg vir hulle sodat elkeen ’n bietjie kry nie.” ⁸ Een van sy dissipels, naamlik Andreas, die broer van Simon Petrus, sê vir Hom: ⁹ “Hier is ’n seuntjie wat vyf garsbrode en twee visse het, maar wat help dit vir so baie?” ¹⁰ Jesus het gesê: “Laat die mense sit vir ete.” En daar was baie gras op die plek. Die mans het toe gaan sit vir ete, in getal so vyfduisend. ¹¹ Jesus het toe die brode gevat en nadat Hy gedank het, het Hy vir die mense wat gesit het vir ete, uitgedeel, en net so ook van die visse, soveel as wat hulle wou. ¹² Toe hulle versadig was, sê Hy vir sy dissipels: “Maak die stukke wat oorgebly het, bymekaar, sodat niks verlore gaan nie.” ¹³ Hulle het toe bymekaargemaak en twaalf mandjies vol gemaak van die stukke van die vyf garsbrode wat van die eters oorgebly het. ¹⁴ Toe die mense die wonderteken gesien het wat Hy gedoen het, het hulle gesê: “Hierdie man is waarlik die profeet wat na die wêreld toe kom.” ¹⁵ Aangesien Jesus geweet het dat hulle wil kom en Hom gryp sodat hulle Hom koning kon maak, het Hy weer alleen na die berg toe weggegaan.

¹⁶ En toe dit aand geword het, het sy dissipels afgegaan na die see toe ¹⁷ en nadat hulle in ’n skuit geklim het, is hulle op pad na die ander kant van die see na Kapernaum toe. En dit was al donker en Jesus het nog nie na hulle toe gekom nie. ¹⁸ Die see het rof geword omdat daar ’n sterk wind gewaai het. ¹⁹ Nadat hulle toe sowat vyf en twintig of dertig stadia (Een stadios was ongeveer 190 meter) geroei het, sien hulle Jesus op die see loop en naby die skuit kom, en hulle het bang geword. ²⁰ Maar Hy sê vir hulle: “Dit is Ek; moenie bang wees nie.” 21 Hulle wou Hom toe in die skuit inneem, maar dadelik was die skuit by die land waarheen hulle besig was om te gaan. (ASV)

Teks en konteks

Die verwysing in Johannes 6 na Tiberias is waarskynlik na die hawe Tiberias aan die westekant van die See van Galilea, hoewel die See van Galilea ook die See van Tiberias genoem is. Dit word gerugsteun deur die verwysing na skuitjies van Tiberias (Joh 6:22). Die dorpie is kort voor hierdie gebeure in 22 nC gebou en het mettertyd die naam geword van die See van Galilea: See van Tiberias.

Jesus se vierde wonderteken by die berg: die voeding van vyfduisend

Onthou dat vir die evangelis Johannes is wonderwerke tekens van God se werk wat in Jesus sigbaar raak. Johannes verbind daarom telkens hierdie wonderwerke, of meer korrek hierdie wondertekens, aan toesprake van Jesus waarin die betekenis daarvan dieper uitgespel word.

Hierdie vierde wonderteken, volgens Johannes, die vermeerdering van die brood (Joh 6:1-15), hou verband met Jesus se gesprek net hierna oor Homself as die Brood van die lewe (Joh 6:22-65).

Johannes vertel die verhaal van die broodvermeerdering met die meeste detail, hoewel dit in al vier evangelies voorkom (Matt 14:13–21; Mark 6:30–44; Luk 9:10–17).

6:1 Volgens Johannes is Jesus op pad na die westekant van die See van Galilea toe, waarskynlik die hawe van Tiberias. Dit was ná Hy die terugvoer van die sending van die twaalf ontvang het en eers op pad was na Betsaida (Mark 6:31; Luk 9:10). Dit lyk egter nie asof hulle daar uitgekom het voordat hulle die vaart suidwes na Tiberias aangedurf het nie. Dit was ook ná Hy die nuus oor Johannes die Doper se dood ontvang en Jesus die gebeure wou oordink. Dit lyk ook volgens Matteus se verhaal asof Jesus eers alleen was en die dissipels later by hom aangesluit het (vgl Matt 14:13 in die volgende perikoop).

6:2 ‘n Groot skare het Hom gevolg veral weens die wondertekens van genesing wat hulle gesien het. Onthou egter wat in Joh 2:23-25 al gesê is:  Jesus “verlaat” Hom nie op mense wat in Hom glo, omdat hulle die wondertekens gesien het nie.  Later in vers 66 sal ons sien dat hierdie selfde volgelinge Hom verlaat omdat volgelingskap te veel van hulle vra.  Jesus verlaat Hom dus nie op hulle nie, want Hy weet dat hulle ’n geloof het wat uit hulleself kom, iets wat altyd die potensiaal het om tot niet te gaan.  Dit is net die geloof wat God gee, wat vir altyd hou, soos reeds in die gesprek met Nikodemus aangeroer is (Joh 3).

6:3-4 Jesus stap teen ‘n berg uit by Tiberias en gaan sit met sy dissipels (wat moontlik nou eers by Hom aansluit) om vir die skare te wag. Dit was net voor die tweede Paasfees waarvan Johannes ons vertel.

6:5-7 Let op die verskillende reaksies van die dissipels op Jesus se versoek dat hulle die menigte kos gee.  Filippus, een van die eerste geroepe dissipels, gooi hande in die lug, toe Jesus hom toets met sy vraag na waar hulle brode sou kon koop sodat die skare kan eet, al het Jesus goed geweet wat Hy self wou doen. Filippus deins terug vir die uitdaging, want volgens sy berekeninge sou selfs tweehonderd denarii se brood nog nie genoeg wees vir hulle sodat elkeen ’n bietjie kry nie, al was dit ‘n groot som geld, tweehonderd mense se dagloon.

6:8-9 Andreas, die broer van Simon Petrus, ook een van die eerste geroepe dissipels, en boonop van dieselfde dorp as Filippus, Betsaida, is self onseker of sy vonds gaan help vir so baie mense, maar bring ten minste die seuntjie met vyf garsbrode en twee visse na Jesus.

6:10-11 Dit is egter presies waarmee Jesus dan werk om die wonder van die broodvermeerdering te laat gebeur. Hy kom waarskynlik ‘n entjie af van die berg af en laat die mense sit vir die ete op die gras. Hy dank God, en deel dan dié brood en vis uit – normaalweg net genoeg vir twee mense – vir elkeen om te eet: “soveel as wat hulle wou”! Die mans was so vyfduisend in getal. Matteus vermeld dat daar ook vroue en kinders by was, ‘n beduidende groot skare dus. In die proses van die uitdeel het die brood en vis op ‘n wonderbaarlike manier meer geword.

Let op dat Jesus hier aan die menigte kos voorsien, soos wat God dit in die woestyn gedoen het vir die volk met die manna (Eks 16:4; Ps 78:24; 105:40 – vgl vers 30 vv) en die kwartels (Eks 16:13). Die ooreenkoms tussen hulle is duidelik en bewys onteenseglik Jesus se Goddelikheid.

6:12-13 Toe almal versadig was, laat Jesus die dissipels die stukke bymekaar maak wat oorgebly het, sodat niks verlore gaan nie. Heel betekenisvol het hulle twaalf mandjies vol gemaak van die oorblyfsel, een mandjie vir elke dissipel. ‘n Kragtige getuienis van die vermoë van die Here Jesus om vir hulle te sorg.

6:14 Die skare begryp nou nog dieper dat Jesus regtig besonders is en verbind Hom aan die Profeet (soos Moses) wat na die wêreld toe moet kom (Deut 18:15-20; vgl Hand 3:22-23 waar Petrus dit onomwonde aan die Jode verklaar).  Daarom noem hulle die broodwonder ook ’n wonderteken.

6:15 Jesus het besef dat die skare nou sou aandring daarop om Hom direk daar en dan met geweld koning te maak. Hulle herken die Messias, maar dink dat dit vir hulle politiese betekenis het. Dit wou Jesus verhoed. Daarom het Jesus weer verder teen die berg opgeklim, sodat hulle ideologiese passie kan afkoel. Hy wou waarskynlik ook die afgelope gebeure deurdink – alleen. Sy dissipels is daarom vir eers per skuit na die oorkant toe gestuur het, na Betsaida toe, soos ons in die ander evangelies lees.

Jesus se vyfde wonderteken: Hy loop oor die see na Kapernaum

Ná die broodvermeerdering vertrek die dissipels terug na Kapernaum (en Betsaida) aan die noorde van die See van Galilea. Weereens loop Jesus op die see, maar ‘n ekstra wonderwerk gebeur, dat toe hulle Hom in die skuit wou inneem, was hulle “dadelik” by die land waarheen hulle besig was om te gaan.

6:16-18 Dit het nou al laat geword, en met Jesus wat die berg op is om te bid, het die dissipels teruggekeer na Kapernaum met die skuit. Dit was donker met ‘n sterk wind. Die see was rof. Let op dat die verhaal uit die perspektief van die dissipels vertel word, en nie uit dié van Jesus nie, soos die ander evangelies dit vertel nie. Dit help ‘n mens om die verskille tussen die verhale te kan verstaan.

6:19-20 Toe die dissipels so 4,7-5,7 km ver geroei het, het hulle Jesus op die see sien loop en baie bang geword. Johannes vertel nie vir ons van Petrus se versoek om op die water te loop nie, wel van Jesus wat hulle moed inpraat om nie bang te wees nie met die woorde “Ek is.” Dit sou hulle in die konteks van die Goddelike wonder om op die water te loop herinner het aan God se openbaring van Homself in die doringbos aan Moses (Eks 3:14).

Hierdie wonder word as die vyfde wonderteken van Johannes gereken, hoewel die woord wonderteken nie voorkom nie.  Net om jou te herinner aan die sewe wat Johannes vertel: 1) die water wat in wyn verander (Joh 2:1-11), 2) die genesing van die koninklike beampte se seun (Joh 4:43-54), 3) die genesing van die siek man by die bad van Betsata (Joh 5:1-17), 4) die vermeerdering van die brood (Joh 6:1-15), 5) Jesus wat op die water loop (Joh 6:16-21), 6) die genesing van die man wat blind gebore is (Joh 9:1-12), en 7) die opwekking van Lasarus uit die dood (Joh 11:1-44).

6:21 Hulle was toe gereed om Hom in die boot in te neem, en terselfdertyd was hulle reeds by die kus van Kapernaum waarheen hulle besig was om te roei. In die Grieks word die woord “kai” gebruik as verbinding tussen die twee gedagtes in vers 21. Dit word normaalweg met “en” vertaal en is moontlik ‘n beter keuse as die vertaling met “maar”. Dit wil ook voorkom asof Johannes dit as nog ‘n wonderwerk beskou.

Boodskap en betekenis

Die betekenis van die vierde wonderteken lê op verskillende vlakke.

Dit wys hoe geloof werk. Aan die een kant die feit dat selfs die kleinste bietjie – Andreas wat die vis en brood na Jesus toe bring – genoeg is vir Jesus om mee te werk. Aan die ander kant die feit dat ‘n geloof gebaseer op wonderwerke eintlik geen substansie het nie.

Dit wys hoe Jesus werk. Hy is God en seën sy dissipels en dié wat hulle bedien net so radikaal en oorvloedig soos God in die woestyn met Moses en die volk gemaak het. Die ooreenkomste tussen die Jahwe van die OT en die Jesus van die NT is net só helder en duidelik.

Die vyfde wonderteken wys onteenseglik op die dubbele natuur van Jesus. Aan die eenkant is Hy die herkenbare werklike mens wat saam met hulle in die boot kan vaar. Aan die anderkant is Hy die enigmatiese Goddelike wese wat ook op die water kan loop. Albei kante van Hom is noodsaaklik vir ons. As mens kan ons Hom as een van ons aanvaar. As God kan ons Hom as Een met God aanbid.

LUISTER

Dink na oor wat God vir jou hiermee wil sê. Waar raak hierdie gedagtes jou lewe in die praktyk? Wat vra dit van jou? Wat belowe dit vir jou? Wat moet jy dink of doen daarmee? Wat is die kern van die boodskap van dié teks vir jou dag en lewe? Dit help jou sin maak van jou eie ervarings in die lig van God se Woord.

LEEF

Besluit hoe jy daarop gaan reageer. Sê dit vir die Here in gebed. Skryf dit in jou joernaal. Geniet Sy teenwoordigheid. Laat die boodskap wat God jou gee met jou saamgaan deur die dag. Leef dit uit.

• Continue Reading
• No Comments

PSALM 14

Written by Chris van Wyk. Posted in Leesrooster-2021

LEES

Raak stil voor die Here in gebed.

Lees die teksgedeelte deeglik deur, selfs 2 of 3 keer, hardop as dit kan. Wat tref jou? Let op vir temas in die gedeelte. Wat sê dit van God? Wat sê dit van mense? Wat sê dit van die wêreld? Skryf dit in jou joernaal neer.

PSALM 14

¹ Vir die musiekleier . Van Dawid. 

Dwase sê in hulle harte: Daar is geen God nie. 

Hulle tree gruwelik en afstootlik op. 

Daar is nie een wat goed doen nie. 

² Die Here kyk vanuit die hemel na die mense om te sien of daar iemand is wat verstandig is, iemand wat God soek. 

³ Almal het afgedwaal, saam het hulle ontaard; daar is nie een wat goed doen nie, selfs nie een nie.

⁴ Is almal wat onreg pleeg dan sonder insig, 

hulle wat my volk eet soos ‘n mens brood eet? 

Hulle roep die Here nie aan nie. 

⁵ Dan oorweldig skrik hulle, 

want God is met die regverdige geslag. 

⁶ Julle wil die planne van die magtelose bespotlik maak, 

maar die Here is sy skuilplek. 

⁷ Mag daar uit Sion redding kom vir Israel! 

Wanneer die Here die lot van sy volk omkeer, 

moet Jakob juig, moet Israel bly wees. 

Teks en konteks

Psalm 14 en Psalm 53 het basies dieselfde inhoud, met net ’n paar woorde en die opskrifte wat verskil. Die hoofverskil lê in die gebruik van God se naam. Psalm 14 gebruik 4 keer God se persoonsnaam, Jahwe, en Psalm 53 net die algemene naam vir God, Êlôhîm. Dit kan waarskynlik toegeskryf word aan verskillende redakteurs wat afsonderlik gewerk het met ‘n gedig en toe dit elkeen op sy eie manier aangepas het. Albei Psalms was in gebruik in die liturgie en is dus ingesluit in die uiteindelike Psalmboek.

Die kontras in die Psalm is nie tussen ryk en arm nie, maar tussen goddeloses en regverdiges, hoewel dit wel wil lyk asof die regverdiges hier ook arm is (hulpeloos) – vers 5. Dis ‘n kontras tussen dwases en wyses, tussen onverstandiges en verstandiges. Tussen mense wat niks van God begryp nie, en die wat wel iets van God begryp.

En let op dat hierdie kontras nie tussen intellektuele dwases en wyses is nie, maar tussen geestelike dwases en wyses. Intellek en verstandelike vermoëns is nie in die Psalmis se visier nie, wel hulle verhouding met God en begrip vir wat Hy doen, al dan nie.

Om dwaas te wees

Om dwaas te wees, is ook nie ‘n beskrywing uit ‘n menslike perspektief nie, maar uit God se perspektief. Dit is Hy wat hulle as dwaas beskou. Uit ons hoek kan iemand ryk en suksesvol en magtig voorkom. Uit God se hoek kan so iemand arm, ‘n mislukking en swak voorkom.

‘n Dwaas is dus iemand wat lewe sonder om na God te luister om van Hom leiding te ontvang om sy of haar lewe te kan rig en laat begelei. ‘n Wyse is iemand wie se lewe juis draai om die luister na God en die vertroue op die pad waarop Hy sy of haar lewe begelei.

Dwases se lewens word daarom gekenmerk deur liefdeloosheid – pleeg onreg, eet ander op asof hulle brood is! Dwases kan die wyses ook nie uitstaan nie, en vat hulle op allerhande maniere aan. Wyses boet dus onder die aanslag van dwases, net omdat die dwases nie die geloof en vertroue in God, wat wyses se lewens kenmerk, kan vat nie!

Om wys te wees

Wyses se lewens word daarenteen gekenmerk deur ‘n toevlug neem tot God en ‘n vertroue op Sy redding en lotsverandering. Hulle sal juig en bly wees – en in God se teenwoordigheid tot hulle reg kom (dit loop Psalm 15 en 24 vooruit wat hieroor verder nadink).

Ons moet egter nie te gou die dwase in ons omgewing soek nie. Die Psalm is duidelik daaroor dat dwaasheid eintlik ‘n algemene kenmerk van die mensdom is, en dat dit ook vir ons insluit. Dit is waarom Paulus uit hierdie verse aanhaal in Romeine 3 en die evangelie van Jesus Christus as ‘n weg uit die dwaasheid verkondig en spesifiek sê dat God deur sy Gees sy liefde in ons harte uitgestort het (Rom 5), om ons dwaasheid in liefde te verander. Kragtig!

Die Psalmis se nadenke oor die mens het hom aanvanklik dus na ‘n klaaglied gelei, maar dit mond uiteindelik uit in ‘n bede tot God om verlos te word (van dwase en om self nie dwaas te wees nie), en die verwagting om God se aktiewe teenwoordigheid in sy of haar gemeenskap te ervaar. Dit is waarom Craigie voorstel dat ons die Psalm moet lees as ons geestelike pelgrimstog, waar onsself van dwaasheid tot begrip en liefde beweeg word.

Terloops – die vertaling in vers 6 “God is aan die kant van die regverdiges” lees eintlik letterlik “ God is in die vergadering van die regverdiges” . Dws God is teenwoordig in die gemeenskap van die wat Hom dien, as ‘n beskerming teen die wat teen hulle planne beraam.

Boodskap en betekenis

Gebruik die Psalm om te reflekteer oor jou eie geestelike pelgrimstog met God. Ook ons word van die dwaasheid van ons sonde en opstand teen God gered om in God se teenwoordigheid te groei in wysheid en vreugde.

LUISTER

Dink na oor wat God vir jou hiermee wil sê. Waar raak hierdie gedagtes jou lewe in die praktyk? Wat vra dit van jou? Wat belowe dit vir jou? Wat moet jy dink of doen daarmee? Wat is die kern van die boodskap van dié teks vir jou dag en lewe? Dit help jou sin maak van jou eie ervarings in die lig van God se Woord.

LEEF

Besluit hoe jy daarop gaan reageer. Sê dit vir die Here in gebed. Skryf dit in jou joernaal. Geniet Sy teenwoordigheid. Laat die boodskap wat God jou gee met jou saamgaan deur die dag. Leef dit uit.

• Continue Reading
• No Comments

2 SAMUEL 11:1-15

Written by Chris van Wyk. Posted in Leesrooster-2021

LEES

Raak stil voor die Here in gebed.

Lees die teksgedeelte deeglik deur, selfs 2 of 3 keer, hardop as dit kan. Wat tref jou? Let op vir temas in die gedeelte. Wat sê dit van God? Wat sê dit van mense? Wat sê dit van die wêreld? Skryf dit in jou joernaal neer.

2 SAMUEL 11:1-15

Dawid en Batseba 

1 Teen die jaarwending, wanneer die konings op veldtogte uittrek, het Dawid vir Joab uitgestuur, en saam met hom sy amptenare en die hele Israel. Hulle het die Ammoniete vernietigend verslaan en Rabba beleër. Maar Dawid het in Jerusalem agtergebly. ² Op ‘n keer het Dawid teen laatmiddag van sy bed af opgestaan en op die dak van die koninklike paleis rondgestap. Hy sien toe van die dak af ‘n vrou wat besig is om haar te was; die vrou was besonder mooi. ³ Dawid stuur toe iemand om navraag te doen oor die vrou. Die man het gesê: “Is dit nie Batseba, die dogter van Eliam, die vrou van Urija, die Hetiet nie?” 4 Dawid het boodskappers gestuur en haar laat haal. Sy het na hom gekom en hy het met haar gemeenskap gehad. Sy was juis besig om haar te reinig van haar onreinheid. Sy het toe teruggegaan na haar huis. ⁵ Die vrou het swanger geword en iemand gestuur om Dawid daaroor in te lig. Sy het gesê: “Ek is swanger.” ⁶ Daarop stuur Dawid ‘n boodskap na Joab: “Stuur Urija, die Hetiet, na my.” Joab het Urija na Dawid gestuur. ⁷ Toe Urija by hom kom, vra Dawid hoe dit gaan met Joab en met die manskappe en met die oorlog. ⁸ Dawid sê toe vir Urija: “Gaan af na jou huis en was jou voete.” Toe Urija uit die paleis van die koning gaan, het ‘n geskenk van die koning hom gevolg, ⁹ maar Urija het by die ingang na die koninklike paleis, by al die dienaars van sy heer, gaan slaap. Hy het nie na sy huis afgegaan nie. ¹⁰ Toe Dawid ingelig is, “Urija het nie na sy huis afgegaan nie”, het hy vir Urija gevra: “Het jy nie pas van ‘n reis af hier aangekom nie? Waarom het jy nie na Juda bly in tydelike skuilings, en my heer Joab en die dienaars van my heer kamp in die oop veld; kan ek dan na my huis gaan om te eet en te drink en by my vrou te slaap? By u lewe, ja, so seker as wat u leef, sweer ek: So iets sal ek nie doen nie.” ¹² Daarop sê Dawid vir Urija: “Bly ook vandag nog hier, dan sal ek jou môre laat gaan.” Urija het toe daardie dag en ook die volgende dag in Jerusalem gebly. ¹³ Dawid het hom uitgenooi, en hy het by hom geëet en gedrink. Dawid het hom dronk gemaak, maar teen die aand het hy uitgegaan om op sy lêplek by die dienaars van sy heer te gaan slaap. Na sy huis het hy nie afgegaan nie. ¹⁴ In die oggend het Dawid vir Joab ‘n brief geskryf en dit met Urija saamgestuur. ¹⁵ Hy het in die brief geskryf: “Sit Urija in die voorste linie van die hewigste geveg. Val dan terug agter hom, sodat hy neergevel word en sterf.”

¹⁶ Joab het, nadat hy die stad dopgehou het, Urija geplaas op die plek waar hy besef het daar bekwame verdedigers was. ¹⁷ Toe die manne van die stad uittrek en teen Joab veg, het van die manskappe, van Dawid se dienaars, geval. Ook Urija, die Hetiet, het gesterf. ¹⁸ Joab het iemand gestuur wat Dawid moes inlig oor die hele verloop van die oorlog. ¹⁹ Hy het die boodskapper opdrag gegee: “Wanneer jy klaar die hele verloop van die oorlog aan die koning oorgedra het, ²⁰ en die woede van die koning dalk opvlam en hy vir jou sê, ‘Waarom het julle so na aan die stad gegaan om te veg? Het julle nie geweet dat hulle van die muur af sou skiet nie? ²¹ Wie het Abimeleg, seun van Jerubbeset, neergevel? Was dit nie ‘n vrou wat ‘n boonste maalklip van die muur af op hom gegooi het, sodat hy in Tebes gesterf het nie? Waarom het julle so na aan die muur gekom?’ dan moet jy net sê, ‘U dienaar, Urija, die Hetiet, is ook dood.’ ” ²² Die boodskapper het gegaan, en toe hy daar aankom, het hy vir Dawid alles vertel waarvoor Joab hom gestuur het. ²³ Die boodskapper het vir Dawid gesê: “Omdat die manne die oorhand oor ons gekry het, het hulle na ons uitgekom in die veld. Ons het hulle egter teruggedryf g tot by die ingang na die stadspoort. ²⁴ Toe het die boogskutters bo van die muur af op u dienaars geskiet, en van die koning se dienaars is dood. Ook u dienaar, Urija, die Hetiet, is dood.” ²⁵ Dawid het vir die boodskapper gesê: “Jy moet vir Joab so sê, ‘Hierdie voorval moet jy nie as iets verkeerds beskou nie. Die swaard verteer immers nou so, en dan weer so. Verskerp jou stryd teen die stad en breek dit af.’ Praat hom so moed in.” 

Teks en konteks

Die sonde met Batseba is só ‘n bekende verhaal, dat ‘n mens verras is met die emosionele impak daarvan op jou.

Dit is met ‘n sinkende gevoel van afgryse wat jy lees hoe Dawid al dieper sak, van owerspel tot moord en die gevolglike leuens om die ware toedrag van sake te verdoesel. En dit net omdat hy in die oorlog teen die Ammoniete nie sy verpligtinge nagekom het nie, en gevolglik aan versoeking blootgestel is.

Die probleem met die sonde is reeds erg in terme van die effek van die mense wat daardeur geraak word, Batseba, Urija, en die ander wat ingespan word om die leuens in stand te hou, bv Joab.

Vier seuns sou sterf as straf vir hierdie onbesonne daad, Batseba se kind, Amnon, Absalom en Adonia. Dawid betaal dus viervoudig, soos hy self later voorstel!

Selfs Agitofel word daardeur geraak, want Batseba was sy kleindogter (Eliam, Batseba se pa, was sy seun – 2 Sam 23:34), en verklaar moontlik sy ondersteuning van Absalom later in die verhaal.

Maar die diepste ellende van sonde lê in die minagting van die Here, waarmee sy sorg, beskerming en voorsiening in die wind geslaan word om jou eie, gewoonlik korttermyn, belang te dien.

Ons dink baie keer aan Psalm 51 en die vergifnis wat Dawid ontvang het na hy van harte belydenis van sy skuld gedoen het. En ons bid self dié gebed in die vertroue dat die Here hoor.

Boodskap en betekenis

Die tragiese gevolge van Dawid se dade, en die oordeel van die Here wat hom tref, gooi ‘n groot skaduwee oor die hele loopbaan van Dawid hierna. Die ligpunt is die intense hertoewyding van Dawid net hierna en die geboorte van Salomo, “man van vrede”, of Jedidja, “die Here het hom lief”, soos Dawid hom genoem het. Dawid kom ook uiteindelik sy verpligtinge in die oorlog teen die Ammoniete na, en verower só die hoofstad Rabba.

LUISTER

Dink na oor wat God vir jou hiermee wil sê. Waar raak hierdie gedagtes jou lewe in die praktyk? Wat vra dit van jou? Wat belowe dit vir jou? Wat moet jy dink of doen daarmee? Wat is die kern van die boodskap van dié teks vir jou dag en lewe? Dit help jou sin maak van jou eie ervarings in die lig van God se Woord.

LEEF

Besluit hoe jy daarop gaan reageer. Sê dit vir die Here in gebed. Skryf dit in jou joernaal. Geniet Sy teenwoordigheid. Laat die boodskap wat God jou gee met jou saamgaan deur die dag. Leef dit uit.

• Continue Reading
• No Comments