Eksodus 32
Die tragedie van die goue bulkalf en die toorn van Jahwe
Die episode van die goue bulkalf staan vir altyd as ‘n herinnering aan die eerste en grootste versoeking vir die Godsvolk om ander gode náás Jahwe te aanbid, om God op hulle eie terme te aanbid en nie op Syne nie. Die gevolge daarvan kan altyd in die moreel-etiese konsekwensies gesien word. Waar ander of eensydige “prentjies” van God as verklaring vir Hom gebruik word, kan sy wil vir die lewe (die Tora) geïgnoreer word soos ons hier in die onvermydelike “losbandigheid” van die volk kan sien, die tweede grootste versoeking vir die Godsvolk.
Jou Godsbeeld bepaal jou mensbeeld. Waar jy sekere aspekte van God bo ander verhoog, bv. die klem vandag op God se genade en insluiting, sal jy geneig wees om sonde oor te sien en sondige praktyke goed te keur, dinge wat deur ander aspekte van ‘n Bybelse Godsbeeld aangespreek word, bv. God se toorn en verkiesing. God se genade maak net sin in die lig van sy toorn, soos Romeine 1-3 so helder uitlê. God se insluiting maak net sin in die lig van die verkiesing, soos Romeine 9-11 so helder uitlê.
Lees dus hierdie gedeelte met groot aandag, omdat hier fundamentele aspekte van ons Godsverhouding neergelê word. Die tragedie van die goue bulkalf – Eks. 32:1-6 – word opgevolg deur die toorn van God – Eks. 32:7-14. Dit is alleen wanneer ‘n mens dít goed begryp dat jy die triomf van die genade en vergifnis van God – Eks. 32:15-35 kan raaksien in die gedeelte: “Toe het die Here daarvan afgesien om die ramp waarvan Hy gepraat het, oor sy volk te bring.”