God is goed en getrou – aan sy liefde is daar geen einde nie

Psalm 107, die eerste Psalm in die vyfde Psalmboek, sluit aan by die historiese oorsig van Psalm 106 oor God se verlossing aan die einde van die vierde Psalmboek, maar praat onder andere ook van die mense wat van die Weste af sal terugkeer wat ’n breër visie op die terugkoms van al God se mense visualiseer, maak nie saak waar hulle versprei is nie. Dit pas dus goed in hierdie tyd na die ballingskap, veral met die tempel wat nou ook al herbou is.

Psalm 107 handel veral oor die vryheid wat God in ‘n verskeidenheid van kontekste gegee het, veral ná die ballingskap. Daarom begin hierdie Psalm (soos ook Psalm 108 en 109) dan ook met ‘n refrein wat gelowiges as lewensmotto kan gebruik: “Loof die Here, want Hy is goed, aan sy liefde is daar geen einde nie!”

Daarmee gee die Psalmis vir gelowiges van alle tye beide ‘n belydenis en ‘n gebed, ‘n lofprysing en ‘n herinnering, ‘n stelling oor God se karakter en ‘n sug na God se ingrype in hierdie wêreld. Iets wat jy vandag kan neerskryf of memoriseer en as gebed die volgende tyd kan gebruik: “Loof die Here, want Hy is goed, aan sy liefde is daar geen einde nie!”

Met hierdie inleiding kan jy die Psalm nou lees en fokus op wat jou tref. Ek sal in die boodskap die twee dinge uitlig wat vir my sentraal staan in die Psalm.

Met Darius se ondersteuning kon die tempel voltooi word

Ek hoop die lees van hierdie profesieë van Haggai en Sagaria binne hulle Bybel-historiese kontekste het hulle boodskap vir jou in die werklikheid van die lewe geanker. Want, al is daar aspekte daarvan en perspektiewe daarin wat moeilik verstaanbaar is, moet ‘n mens altyd probeer om dit in konteks te verstaan. Dan raak die boodskap daarvan lewend en kan ‘n mens die brug na jou eie tyd probeer slaan.

Ons het begin met Daniël se gebede en visioene wat die terugkeer uit ballingskap in 539 vC begelei het, natuurlik gebaseer op die Skrifprofete soos Jesaja, Jeremia, en Esegiël se beloftes. Tussen-in het ons die worstelinge en wroeginge van die teruggekeerde ballinge gelees wat uiteindelik tot die begin van die bouwerk aan die tempel gelei het, soos Esra dit vir ons opgeteken het.

Nou kom ons nou by die inwyding van die tempel in 515 vC wat deur die hulp van die Here met die wêreldheersers, die teregwysing en bemoediging van die profete, en die gehoorsaamheid van die leiers en die Joodse volk moontlik gemaak is.

Die Messiaanse Koning vestig God se finale koninkryk

Die tweede deel van Sagaria word afgesluit met ‘n laaste profesie wat die boodskap herhaal dat God sy finale koninkryk vestig deur die Lydende Messiaanse Koning – hfst. 12-14. ‘n Mens is nie altyd seker hoe die onderskeie dele by mekaar pas nie, en die argumentasie binne die perikope is soms moeilik om te volg, maar die breë boodskap is duidelik. God sal sy koninkryk op aarde vestig op só ‘n wyse dat sy teenwoordigheid die sentrum van alles raak, ook die sentrum van die nasies. Die Lydende Messias speel daarin ‘n beslissende rol.

Die Messiaanse Koning verenig God se mense met Hom

Die tweede deel van Sagaria, hoofstuk 9-14, is nie gedateer nie, en volg waarskynlik ‘n geruime tyd na die visioene van 519 v.C. Dit lyk asof dit moontlik in ‘n tyd gelewer is toe die voortdurende ongehoorsaamheid in die geloofsgemeenskap en die gebrekkige voorbeeld van die priesterlike en politieke leiers, die profeet oortuig het dat die verwagte volkome verlossing eers verder in die toekoms tot vervulling sal kan kom.

Hierdie tweede deel van Sagaria bevat twee afdelings, telkens ingelei met die woorde: “’n Profesie” (9:1; 12:1). Soos vroeër gesê:

• Die eerste afdeling – hoofstuk 9-11 – het te make met God se oordeel oor die nasies, die terugkeer van die volk uit hulle verstrooiing, God se keuse vir ‘n Messiaanse koningsfiguur as herder wat egter verwerp word, en daarom welwillendheid (vriendelikheid) en samehorigheid (vereniging), uitgebeeld met twee kieries, in die gedrang bring in die wêreld.
• Die tweede afdeling – hoofstuk 12-14 – raak ook al dié temas aan, maar sien dit nog meer eskatologies, as iets wat aan die einde van alles – op “daardie dag” (12:3,4,6,8,9,11; 13:1,2,4; 14:1,4,6,7,9,13,20,21) – in vervulling sal gaan.

Die hoop lê dus vir Sagaria toenemend op hierdie toekomstige koninklike figuur uit die geslag van Dawid, hoewel dit ook sy verwerping insluit. Die Here sal egter steeds sorg dat Jerusalem uiteindelik die plek sal word waar die volk aan God gehoorsaam sal wees, en nasies daarheen sal stroom om die Here saam met die volk te aanbid.

Uit die NT weet ons dat die belofte van dié koninklike figuur in die Messias, Jesus die Christus, vervul is, soos Matteus 21:5 en Johannes 12:15 dit vir ons aantoon. Die profesie van Sagaria 9:9 is dus in Hom vervul: “Kyk, jou koning kom na jou toe: hy is regverdig en die oorwinnaar; hy is nederig en ry op ‘n donkie, op die hingsvul van ‘n donkiemerrie.” Die feit dat Hy ‘n Lydende Messias sou wees, word ook op verskuilde manier in die profesieë aangeraak saam met die feit dat daar ‘n uiteindelike eskatologiese vervulling sal wees waarin God sy koninkryk vir alles nasies in werking sal stel.

Hierdie eerste afdeling se drie hoofstukke, hoofstuk 9-11, is dus opgebou rondom die tema van die Messiaanse Koning wat God se mense met Hom sal verenig. Dit sluit ook die nasies in. God sien immers alle mense raak, nie net al die stamme van Israel nie. Saam met sy straf vir die sonde kom egter ook altyd sy sorg en vrede wat voorspoed en genesing bring.