HEBREËRS 10:16-25

LEES

Raak stil voor die Here in gebed.

Lees die teksgedeelte deeglik deur, selfs 2 of 3 keer, hardop as dit kan. Wat tref jou? Let op vir temas in die gedeelte. Wat sê dit van God? Wat sê dit van mense? Wat sê dit van die wêreld? Skryf dit in jou joernaal neer.

HEBREËRS 10:16-25

Ons lees ‘n bietjie meer konteks as wat in die leesrooster aangegee is. Ideaal gesproke moet ‘n mens van hoofstuk 9:23 af lees wat Christus se volmaakte offer in konteks plaas:

^10:11 Elke priester staan wel dag vir dag en diens doen, en bring oor en oor dieselfde offers, wat nooit in staat is om sondes weg te neem nie;

¹² maar toe Christus vir altyd een offer ter wille van sondes gebring het, het Hy aan die regterhand van God gaan sit. ¹³ Sedertdien wag Hy totdat sy vyande ‘n voetbank vir sy voete gemaak word. ¹⁴ Want deur een offer het Hy hulle wat geheilig word, vir altyd vervolmaak. 

¹⁵ Ook die Heilige Gees getuig teenoor ons; want nadat Hy gesê het, 

¹⁶ “Dit is dan die verbond 

wat Ek ná daardie dae 

met hulle sal sluit, sê die Here: 

Ek sal my wette in hulle harte gee, 

en dit op hulle verstand neerskryf,” 

sê Hy ook: 

¹⁷ “Aan hulle sondes 

en aan hulle wettelose dade 

sal Ek glad nie meer dink nie.” 

¹⁸ Waar daar vergifnis hiervoor is, word ‘n offer vir sondes nie meer gebring nie. 

Oproep en waarskuwing 

¹⁹ Broers, ons het dus vrymoedigheid deur die bloed van Jesus om in te gaan na die heiligdom, ²⁰ langs ‘n nuwe en lewende weg wat Hy vir ons geopen het deur die voorhangsel h een, dit is deur sy liggaam,

²¹ en ons het ‘n groot Priester oor die huis van God.

²² Laat ons daarom ingaan met ‘n opregte hart, in volle geloofsekerheid, met ons harte besprinkel, vry van ‘n slegte gewete, en ons liggame gewas met skoon water. ²³ Laat ons styf vashou aan die belydenis van wat ons hoop, sonder om af te wyk, want Hy wat die belofte gemaak het, is getrou.

²⁴ Laat ons ons ook daarop toelê om mekaar aan te spoor tot liefde en goeie dade,

²⁵ sonder om ons eie samekoms te verwaarloos, soos sommige se gewoonte is; laat ons eerder mekaar aanmoedig, soveel te meer nog namate julle dié dag sien nader kom!

²⁶ Want as ons willens en wetens aanhou sonde doen, nadat ons kennis van die waarheid ontvang het, bly daar nie meer ‘n offer vir ons sondes oor nie,

²⁷ maar wel ‘n verskriklike verwagting van oordeel en intense vuur, wat God se teenstanders gaan verteer. ²⁸ Wanneer iemand die wet van Moses verwerp het, het hy gesterf op grond van twee of drie se getuienis, sonder genade.

²⁹ Hoeveel erger straf dink julle sal iemand verdien wat die Seun van God vertrap het, die bloed van die verbond waardeur hy geheilig is, gering geag het, en die Gees van genade uitgedaag het?

³⁰ Want ons ken Hom wat gesê het: 

“Aan My behoort die wraak; 

Ek sal vergeld.” en ook: 

“Die Here sal sy volk oordeel.”

³¹ Verskriklik is dit om te val in die hande van die lewende God! 

³² Maar onthou die vroeër dae toe julle, nadat julle verlig is, ‘n geweldige stryd van lyding deurstaan het.

³³ Aan die een kant is julle deur beledigings en deur verdrukking openlik bespotlik gemaak;  aan die ander kant het julle julle vereenselwig met dié wat so behandel word.

³⁴ Ook het julle met die gevangenes medelye gehad, en die beslaglegging van julle besittings met vreugde aanvaar, omdat julle weet dat julle ‘n beter en blywende besitting het.

³⁵ Julle moet dus nie julle vrymoedigheid prysgee nie; dit hou ‘n groot beloning in.

³⁶ Julle het inderdaad volharding nodig, sodat julle, wanneer julle die wil van God gedoen het, die belofte kan verkry. 

³⁷ Want nog net 

“’n baie kort rukkie, en Hy wat kom, sal kom 

en nie talm nie. 

³⁸ My regverdige sal deur geloof leef. As hy hom egter sou onttrek,  het Ek geen behae in hom nie.” 

³⁹ Maar ons is nie deel van enige onttrekking wat tot ondergang lei nie, maar van die geloof wat lei tot behoud van die lewe. (2020-vertaling).

Teks en konteks

Die skrywer hak by wyse van vergelyking aan by die offerkultus van die OT wat sy waarde gehad het, maar nooit die aanbidders tot volmaaktheid kon bring nie.  Die offers van die OT kultus kon nie die besef van sonde uitwis nie, iets wat inderdaad moontlik is in die nuwe bedeling wat Jesus gebring het.  Trouens, die gedurige offers het juis die aanbidders aan hulle sondes herinner, want die bloed van die diere offers kon per slot van sake onmoontlik hulle sondes weggeneem het.

Daarom was die offer van Jesus nodig met die liggaam wat God vir Hom voorberei het: “Kyk, hier is Ek om u wil te doen, o God!” (Hebr 10:7) aangehaal uit Psalm 40:7-9 as heenwysing na Jesus Christus.  Die Levitiese offerstelsel is daarmee beëindig met die volmaakte offer van Christus: “Volgens sy wil is ons heilig gemaak deur die offer van die liggaam van Jesus Christus, eens en vir altyd.” Sedertdien wag Jesus totdat sy vyande “’n voetbank vir sy voete gemaak word, want deur een offer het Hy hulle wat geheilig word, vir altyd vervolmaak.” 

Dít is die erfenis van elkeen wat in Hom glo.  Dít is die verbond wat met ons gesluit word dat God nie net sy wette in ons harte gee en op ons verstand neerskryf nie, maar glad nie meer aan ons sondes en ons wettelose dade dink nie! Die besef van sonde is dus uit God se geheue weggeneem deur die offer van Jesus … dit is die omvattende betekenis van hierdie boodskap.  Dít is waarom daar ook nie meer ’n offer vir ons sondes nodig is nie, want die vergifnis wat Jesus gebring het, het God se geheue vir ons sonde uitgewis: “Ek sal glad nie meer aan hulle sondes en aan hulle wettelose dade dink nie.”

Die skrywer rond dan die tema af wat hy in Hebreërs 5 begin het deur die geloofsgemeenskap op te roep om nie vas te val by die basiese prediking oor Christus nie – die “melk” van “die bekering van dooie werke, van geloof in God, van dooponderrig, oplegging van hande, opstanding uit die dood en van ewige oordeel” (Hebr 6:1-2) – en eerder te fokus op die “vaste kos” van onder andere “die boodskap van regverdiging”, “die aanvoeling, deur gewoonte geoefen, om te kan onderskei tussen goed en kwaad” (Hebr 5:13-14) en “die volle sekerheid van die hoop” op God se beloftes (Hebr 6:11).

Dit is immers waarom hy die moeite gedoen het om die omvattende waarde van Jesus se Hoëpriesterskap uit te spel in Hebreërs 7-10, want die regte perspektief daarop, sal hulle in staat stel om geestelike volwasse te word en die wedloop te hardloop wat vir elkeen van hulle voorlê. Hy staan immers in vir hulle verlede, hede en toekoms.

Hebreërs 10:19-25 – Laat ons tot God nader met vrymoedigheid

Die onderwerp wat hy nou aanraak, is die feit dat ons vrymoedigheid het om met God gemeenskap te hou: “ons het dus vrymoedigheid deur die bloed van Jesus om in te gaan na die heiligdom langs ’n nuwe en lewende weg wat Hy vir ons geopen het.” Soos Paulus op soortgelyke wyse aan die Efesiërs skryf, het ons dus in Jesus Christus “deur ons geloof sekere en vrymoedige toegang tot God” (Ef. 3:12).

Daarom die oproep om hierdie vrymoedigheid aan te gryp in ons verhouding met God: “Laat ons daarom ingaan met ’n opregte hart, in volle geloofsekerheid, met ons harte besprinkel, vry van ’n slegte gewete, en ons liggame gewas met skoon water.”

Laasgenoemde verwys na die doop. Let ook op die samehang van die interne reinigingswerk van God met die uiterlike teken daarvan, die doop. Dit is dus nie genoeg om mense by geloofsekerheid uit te bring nie, hoe belangrik dit ook al is by die begin van die pad met God. Geestelike groei kom wanneer ons vrymoedigheid voor God eksponensieel toeneem soos ons al hoe meer die voorreg om met Hom gemeenskap te hou, benut (Hebr 10:22), in alles fokus daarop om sy wil te doen (Hebr 10:36) en so te groei in die geloof wat lei tot behoud van die lewe (of “siel” – Hebr 10:39).

Die Griekse woord wat die skrywer hier vir vrymoedigheid gebruik, is parrēsia en dra ook die betekenisse van moed, vertroue, reguit en openhartig (in Engels: courage, boldness, confidence, en frankness).

Vrymoedigheid is só noodsaaklik in ons kontak en gesprek met God. Sonder dié vrymoedigheid kan ons moeilik vir Johannes navolg waar hy skryf: “En dit is die vrymoedigheid wat ons voor Hom het: Dat Hy ons gebede verhoor as ons iets volgens sy wil vra. En as ons weet dat Hy ons verhoor in alles wat ons vra, weet ons dat ons alles ontvang wat ons van Hom vra.” (1 Joh. 5:14-15).

Dit is net so noodsaaklik in ons omgang met mense. Van Paulus word bv. gesê dat hy die koninkryk van God verkondig het en die mense van Rome “met alle vrymoedigheid en ongehinderd oor die Here Jesus Christus onderrig,” het (Hand. 29:31; vgl. Ef. 6:19). En hy wys uit hoe goeie dienswerk (diakens) in die gemeente ’n mens se vrymoedigheid in die geloof laat groei (1 Tim. 3:13).

Ons moet egter nie net persoonlik op vrymoedigheid fokus nie, maar ons moet ons ook “daarop toelê om mekaar aan te spoor tot liefde en goeie dade”, boonop sonder dat ons in die proses ons eie samekomste verwaarloos, soos sommige ongelukkig die gewoonte gehad het in sy tyd (Hebr 10:24-25). Die volwasse wordende geestelike lewe bestaan dus uit:

Dít is die dinge wat ons vrymoedigheid in die teenwoordigheid van die Here bevorder en ons in staat stel om die beloftes wat Hy vir ons in vervulling wil laat gaan, in ontvangs te neem.

Hebreërs 10:26-31 – Moenie God se gawes gering ag nie

Na die positiewe aanmoediging om in hulle vrymoedigheid teenoor God te groei, waarsku die skrywer hulle ernstig dat die alternatief eenvoudig verskriklik sal wees. “As ons willens en wetens sondig” bly daar niks oor om ons situasie te beredder nie. “Hoeveel erger straf dink julle sal iemand verdien wat die Seun van God vertrap het, die bloed van die verbond waardeur hy geheilig is, gering geag het en die Gees van genade uitgedaag het.” Sterk woorde!

Dit is ’n kant van God wat baie van ons nie graag wil hoor nie, maar wat noodsaaklik is om regtig te agterkom wat op die spel is. Die skrywer is oortuig dat niemand van hulle geloofsgemeenskap dié pad sal volg nie, maar hy waarsku nietemin sterk, omdat hy ook dié kant van God ken.

Hebreërs 10:32-39 – Moenie julle vrymoedigheid prysgee nie

Hy herinner hulle dus aan die stryd wat hulle aanvanklik gehad het toe hulle tot geloof gekom het: beledigings, verdrukking, bespotting en verlies van besittings. Wat hulle toe aangespoor het, was die wete dat hulle ’n beter en blywende besitting het, iets waaroor hy verder sal uitbrei in die volgende hoofstuk. Dit is ook die rede vir die dringende oproep: “Julle moet dus nie julle vrymoedigheid prysgee nie; dit hou ’n groot beloning in.” (Hebr 10:35). Dit is immers hierdie vrymoedigheid in ons verhouding met God wat ons in staat stel om te bid en te volhard. Hy bemoedig hulle dus dat die uitkoms naby is, want net nog ’n kort rukkie, “en Hy wat kom, sal kom en nie talm nie.” Wat nodig is dat hulle uit die geloof in God sal bly lewe en hulle nie aan Hom onttrek en só afdwaal van die geloof nie.

Boodskap en betekenis

Die werk van Jesus Christus in elkeen van ons se lewe is van onskatbare waarde.  Dit omvat ons hele lewe.  Daar is niks waarvoor Jesus nie verantwoordelikheid vat in ons lewe nie:

Dít is natuurlik ook waarom ons niks anders as Hy nodig het nie.  Jesus is genoeg.  Hy handel met verlede, hede en toekoms.  Jesus is meer as genoeg.  Hy sal ons nooit in die steek laat nie.  Hy sal ons verlos.

In die lig van die omvattende voorsiening wat Jesus Christus vir elkeen van God se kinders gemaak het om gemeenskap met God te geniet, is dit geen wonder dat die skrywer hulle oproep om met vrymoedigheid self die heiligdom van God in te gaan. Die pad is oop en niks moet ons verhinder om in hierdie gemeenskap te volhard nie. Trouens, ons moet mekaar voortdurend daartoe aanmoedig. Enigiets minder sal dislojaal wees aan dié Een wat sy lewe daarvoor gegee het. In die volgende hoofstukke sal die skrywer ons verder herinner aan die skare van voorbeelde van vrymoedige geloofsvolharding wat ons aanmoedig en inspireer (Hebr 11), sodat ons hierdie wedloop van geloof self met volharding sal hardloop, veral in die lig van die sonde wat ons so maklik aankleef, so maklik ons vrymoedigheid wegneem, en ons geestelik moeg kan maak (Hebr 12).

LUISTER

Dink na oor wat God vir jou hiermee wil sê. Waar raak hierdie gedagtes jou lewe in die praktyk? Wat vra dit van jou? Wat belowe dit vir jou? Wat moet jy dink of doen daarmee? Wat is die kern van die boodskap van dié teks vir jou dag en lewe? Dit help jou sin maak van jou eie ervarings in die lig van God se Woord.

LEEF

Besluit hoe jy daarop gaan reageer. Sê dit vir die Here in gebed. Skryf dit in jou joernaal. Geniet Sy teenwoordigheid. Laat die boodskap wat God jou gee met jou saamgaan deur die dag. Leef dit uit.