Psalm 47 – ’n Verenigde volk van God uit al die nasies
Die motivering vir hierdie oproep tot lof is tweërlei en vorm die hart van die twee dele van die Psalm:
- Lof aan God vanweë sy onderwerping van die nasies – vers 2-5;
- Lof aan God vanweë sy vereniging van die nasies – vers 6-10.
Die Here, die Allerhoogste
Let op hoe dit alles by die tempel (vers 6 – die verwante Psalm 24 verbind waarskynlik dieselfde tipe optog met die ark) en voor sy troon (vers 9 – God sit op sy troon as teken van sy heerskappy) gebeur. Dit sluit dus die aardse en hemelse teenwoordigheid van God in waarmee eintlik die hele geskape werklikheid ingesluit word. Dit is ook interessant hoe die Godsnaam Allerhoogste (Elyon) vir Jahwe gebruik word, soos dit gereeld in die res van die OT gedoen word waar van die nasies sprake is. Daarmee word ’n Godsnaam wat ook vir die omringende nasies betekenis sou hê, vir Jahwe gebruik.
’n Verenigde volk
Dit is moontlik dat daar agter hierdie loflied ’n historiese werklikheid sit. Met die Intog en Inname van die land Kanaän is dit moontlik dat van die onderworpe nasies hulle met die volk verenig het, hoewel ons nie veel Bybelse getuienis daarvan het nie. Sommige geleerdes stel ook voor dat dié Psalm na die gebeure rondom Hiskia en Sanherib verwys (2 Kon 18-19 – vgl. ook Jes. 36-37) hoewel dit vir my onoortuigend is en daar net te veel verskille is tussen die Psalm se beskrywing en dié van die verhaal in Konings.
Wat meer waarskynlik is, is dat daar in dié Psalm ’n eskatologiese betekenis opgesluit lê, ’n visie vir die toekoms wat die volk opgewonde moes maak oor die droom wat God vir die hele aarde het en waarby alle nasies ingesluit sal word. Dit maak vir my meer sin om dit so te interpreteer.
Die standpunt word verstrek met die feit dat dít die manier is waarop die NT een van die kerngedagtes in dié Psalm gebruik.
God sit op sy heilige troon
Vers 9 werk met die beeld van God wat op sy troon sit (die woord sit het ongelukkig uitgeval in die N.A.V., soos dit in die oorspronklike teks voorkom) waarmee sy beheer en heerskappy uitgedruk word.
Dit is hierdie perspektief op God wat duidelik ’n groot rol gespeel het in die beskrywing van God in die NT, bv. in die Openbaring van Johannes. God word daar op verskeie plekke uitgebeeld as die Een wat op die troon sit as teken van die absoluutheid van sy heerskappy (Open 4:2,9,10; 5:1,7,13; 6:16; 7:10,15; 19:4).
Dit is ’n perspektief wat ook op Jesus van toepassing gemaak is, veral na Jesus se opstanding en hemelvaart, wanneer bely word van Hom dat Hy aan die regterhand van God op die troon gaan sit het.
Só het die sinoptiese evangelies dit en só word dit in ’n hele paar NT briewe vermeld. Paulus en ook die Hebreërskrywer beskou Jesus se troonsbestyging as fundamenteel tot sy werk en ons begrip daarvan (Matt. 23:22; Mark. 16:19; Luk. 22:69; Rom. 8:34; Kol. 3:1; Heb. 1:3; 10:12; 12:2).
Geen wonder dit het só ’n belangrike invloed op ons geloofsbelydenisse van die eerste paar eeue van ons jaartelling gehad nie. Die belydenis oor Jesus wat sit aan die regterhand van God die Vader is vervat in al die ekumeniese geloofsbelydenisse sowel as in die latere kategismusse.
Die volk van die God van Abraham
Ten slotte is dit interessant om op te let hoe betekenisvol die vereniging van die nasies met die Godsvolk beskrywe word (vers 10). Die volk waarmee die leiers hulle nasies laat verenig, is die volk van God en dié God is die God van Abraham. Daarmee word gesê dat dit in die vereniging ten diepste oor God self gaan en dié mense wat in ’n verhouding met Hom staan. Abraham was ook nog altyd ’n baie meer verenigende figuur as wat Jakob en die volk van Israel was. Trouens, Abraham is die stamvader van 3 wêreldgodsdienste: Die Jode, die Christene en die Moslems. Daarom is die verenigde volk eerder aan hom gekoppel as aan Jakob, wat in dié Psalm meer met die land as die volk geïdentifiseer word (vers 5).
Dit is ook aan dié interpretasie van die universele Godsvolk waarmee Paulus Christenskap verbind wanneer hy sê: “as julle aan Christus behoort, is julle ook nakomelinge van Abraham en erfgename volgens die belofte van God.” (Gal 3:29). Hy gryp dus terug op die tradisie van Abraham vóór grond ’n tergende nasionale kwessie geword het en vóór die stryd tussen die onderskeie nasies waarvan hy ’n stamvader geword het ’n internasionale saak geword het.
Ek wonder of ’n herwaardering van die rol van Abraham nie die beginpunt van ’n in-diepte gesprek tussen Joodse, Christen en Moslem gelowiges kan wees nie, waarin die visie van God vir ’n verenigde volk gedeel en uiteindelik op ’n gesprek oor Christus kan uitloop nie. ’n Mens mag droom!
View all posts in this series
- Psalms 1-41 – 4de kwartaal 2011
- WEEK 1: Inleiding op die Psalms – God is die sin en betekenis van die lewe
- Psalms ingedeel in vyf Psalmboeke
- Historiese raamwerk
- Teologiese temas, soorte Psalms en Jesus en die Psalms
- Samestelling van Psalms 1-41, leesplan en Lectio Divina
- Lectio Divina
- WEEK 2: Psalm 1-8 – God gee om vir sy mense en verhoor hulle gebede
- Psalm 1 – Geseënd is dié wat hul vreugde in God vind
- Psalm 2 – Geseënd is dié wat op God vertrou
- Psalm 3-4 – God bring rus en vrede as ons Hom vra
- Psalm 5 – God gee vreugde aan dié wat by Hom skuil
- Psalm 6 – Genesing is genade
- Psalm 7-8 – God gee om vir sy mense en verhoor hulle gebede
- WEEK 3: Psalm 9-14 – God verlos sy mense van allerlei verdrukkende omstandighede
- Psalm 9-10 – God gee nuwe moed en laat reg geskied
- Psalm 11 – om God te vertrou in ’n krisis
- Psalm 12 – Vertrou op die beloftes van die Here
- Psalm 13 – Kyk tog en luister na my, Here, my God
- Psalm 14 – Net ‘n dwaas sê daar is geen God nie
- WEEK 4: Psalm 15-24 – God nooi ons uit om in sy teenwoordigheid te lewe
- Psalm 15 + 24 – om in God se teenwoordigheid tot rus te kom
- Psalm 16 – Daar is niks goeds behalwe by God nie
- Psalm 23 – die gebed vir alle seisoene van die lewe
- Psalm 17 + 22 – God verontagsaam nie die gebed van die hulpelose nie
- Psalm 18 + 20-21 – God gee oorwinning
- Psalm 19 – God bestaan en God praat met ons
- WEEK 5: Psalm 25-33 – God roep ons op om moed te hou, want Hy is die Skepperkoning
- Psalm 25 + 33 – God sorg vir dié wat Hom vertrou
- Psalm 26 + 32 – God skenk ’n lewe van integriteit en vertroue
- Psalm 27 + 31 – Vertrou God, wees sterk en vol moed
- Psalm 28 + 30 – Lof aan God omdat Hy gehoor en gehelp het
- Psalm 29 – Die God van die natuur sorg ook vir sy kinders
- WEEK 6: Psalm 34-37 – God se teenwoordigheid word geken in die gemeenskap van gelowiges
- Psalm 34 – Dankbaarheid lei tot wysheid
- Psalm 37 – Wysheid lê in ’n God-gesentreerde lewe
- Psalm 35 – Gebed om redding in vervolging
- Psalm 36 – Laat U liefde bly by dié wat U erken
- Psalm 37 – Die openbaring van sy God is in sy hart, sy koers is nie onseker nie
- WEEK 7: Psalm 38-41 – God verlos ons van ons sonde en gee ons blydskap
- Psalm 38 – Moet my nie verlaat nie, help my gou, my Redder
- Psalm 39 – Ek wil sorgvuldig let op my lewe en op U
- Psalm 40 – U woord is my hele lewe
- Psalm 41 – Omgee vir swakkes gee vrymoedigheid in gebed
- Psalm 1 (2de keer) – Die Here ken my
- Mag ons vandag nog mense verag?
- Psalms 42-72 – Bedaar en erken dat Ek God is
- Die 2de Psalmboek (42-72): Bedaar en erken dat Ek God is
- Opbou van Psalms 42-72 – digters en temas
- Indeling van die leeswerk vir Psalms 42-72
- Byeenkomste in Somerstrand
- Lectio Divina vir die Psalms
- Digterlike taal
- Psalms vir die lewe
- Oor die liedere wat ons sing in die kerk
- Ander bydraes oor die Psalms by Bybelskool.com
- Psalm 42-43 – Gebed bring vertroue selfs in die ervaring van God se afwesigheid
- Psalm 44 – Kom ons tog te hulp in ons ellende
- Psalm 45 – Huwelikslied vir die koning en koningin
- Psalm 46 – Bedaar en erken dat Ek God is
- Psalm 47 – ’n Verenigde volk van God uit al die nasies
- Psalm 48 – God sal ons altyd lei
- Psalm 49 – Dis dwaas om op rykdom te vertrou
- Psalm 50 – Loof God deur Hom in alles te erken en vereer
- Psalm 51 – Wees my genadig, o God
- Psalm 52 – God is goed en sorg vir my
- Psalm 53 – Dit is dwaas om sonder God te probeer lewe
- Psalm 54 – God red my uit elke benoudheid
- Psalm 55 – Laat jou sorge aan die Here oor
- Psalm 56 – God let op ons trane
- Psalm 57 – Van vrees na versekering
- Psalm 58 – Daar is tóg ’n God
- Wraakgierigheid in die Psalms
- Psalm 59 – Breek hulle stadig af deur u mag
- Psalm 60 – Laat dit tog weer met ons goed gaan
- Psalm 61 – Ek bid tot u van ver, Hoor my van naby
- Psalm 62 – Net by God vind ek rus
- Psalm 63 – Ek bly altyd naby U
- Psalm 64 – God sorg vir die regverdiges
- Psalm 65 – Waar U ook gaan, is daar oorvloed!
- Psalm 66 – God se dade moet vir almal vertel word
- Psalm 67 – Geseën om te seën
- Psalm 68 – God vul alles en almal met Sy teenwoordigheid
- Psalm 69 – Moenie dat dié wat op U vertrou, deur my toedoen teleurgestel word nie
- Psalm 70 – Kom tog gou na my toe, o God
- Psalm 71 – Moet my tog nie verwerp nou dat ek oud geword het nie
- Psalm 72 – Leer die koning om volgens u wil te regeer
- Video oorsig oor die Psalms van The Bible Project
Tags: Psalms
Trackback from your site.
Estella Steenkamp
| #
Baie dankie vir die bostaande inligting ek het alreeds kennis gemaak met u skrywe oor homoseksualiteit. Ek moet se ek dink nie dit moet gaan oor homoseksualiteit as sulks nie maar oor die geweldige sonde dat gewone mense wat dink hulle is so slim die woorde wat God duidelik se dit is sonde wil verander na nie sonde. Dat hulle self werktuie van satan is want God se in sy woord dat Hy hulle wat enige iets verander aan sy woord gaan straf. Ek vind mens kan romeine 1 oor en oor lees. Ons is natuurlik almal tot die dood toe skuldig maar ons neem God se vergifnis aan en Hy begin n werk in ons en ons begin vrugte dra baie klein en min aan die begin vir sommiges van ons maar Sy genade is so groot
Chris van Wyk
| #
Hi Elizabeth, ja, dit is ‘n komplekse onderwerp. Ek het redelik uitvoerig daaroor geskryf in my hantering van Numeri: Ekskursie – geweld in die OT. Jy sal daar genoeg stof kry tot nadenke.
Vandag is ons egter in die genadetyd van die Here waarin die geestelike oorlog geveg word teen die bose magte in die lug om mense uit die duisternis te wen vir die koninkryk van God se lig (Ef 6). Die wapens van ons stryd is dus geestelik.
Maar, ons moet ook nie vergeet dat die beeld van God as ‘n Oorlogvoerder in die apokaliptiese dele van die NT, veral in die Openbaring aan Johannes, weer na vore kom waarin God se verlossende oordeel oor die wêreld deur die Lam aan die kruis wat ook die Leeu van Juda is, voltrek word. Die plae wat só ‘n belangrike rol gespeel het in God se oordeel oor farao en sy mense keer in Openbaring terug in die vorm van die seëls, trompette en bakke wat verskriklike ontwrigting en lyding regoor die wêreld veroorsaak het.
Hierdie beeld van God pas dus naatloos by dié van Eksodus in waar God se volk uit hulle slawerny bevry is asook dié van Numeri en Josua waar Israel in ‘n “Heilige Oorlog” die land van sy afvallige inwoners gereinig het. Dit kom weer aan die einde van die tyd.
Johan
| #
Baie dankie Chris vir al die woord uitleg en e-pose
Ontspan en geniet die rus.
Johan Swanepoel
Louisa C
| #
Goeie more, baie dankie. Groot waardering vir hierdie artikels.
Louis
| #
Dankie Chris
Jan Louw
| #
Chris,
Ek wil weereens vir jou baie dankie sê vir die groot werk waarmee jy besig is in diens van die gelowiges.
Ek kan egter steeds nie lekker vrede maak met die gedagte om van God as “wat” te praat nie. God is tog ‘n persoon en nie ‘n “iets”, soos by die heidene nie. Alles wat jy aanhaal en sê oor God, bevestig dat Hy “Iemand”is wat bv kinders het en en wat liefhet en dinge doen. God is ‘n Wie en nie ‘n Wat nie.
In Ps 8 sê Dawid wel, “Wat is die mens!”, maar in daardie omstandighede is dit kollektief bedoel en nie die mens as ‘n persoon nie.
Ag ek kry dit maar net van my hart af juis omdat ek soveel waardering vir jou en jou werk het.
Elizabeth Maartens
| #
More
Ek het ‘n vraaag. Een van die die basiese Christelike waardes is liefde. In die lig hiervan is dit nodig vir Christene om eerder te kies vir vrede as vir oorlog. Tog is die Bybel gevul met geskiedenis wat daarop dui dat oorlog tog regverdig is. Hoe oordeel ‘n mens hieroor?
Chris van Wyk
| #
Hi Tap, dit is ‘n gedeelte wat regtig moeilik is om te interpreteer. Kommentare verbind hierdie uitspraak van Jesus oor die koms van die koninkryk basies aan ses moontlikhede:
1 – die verheerliking op die berg wat in al drie evangelies net ná hierdie uitspraak volg;
2 – die opstanding van Jesus ná sy kruisiging wat Judas nie meemaak nie;
3 – die uitstorting van die Heilige Gees met Pinksterdag;
4 – die groei van die kerk met die verkondiging van die koninkryk van God;
5 – die verwoesting van Jerusalem in 70 nC;
6 – die tweede koms van Jesus, waarvan die verheerliking op die berg ‘n voorafskaduwing was.
Ek kies vir ‘n kombinasie van almal, behalwe nommer 5, veral na aanleiding van R T France se uitstekende kommentaar op Matteus. My interpretasie is soos volg:
1 – die verheerliking op die berg volg in al drie evangelies direk ná hierdie uitspraak en is in wese ‘n openbaring van die heerlikheid wat Jesus gehad het, en ‘n voorafskaduwing van die heerlikheid wat Hy ná sy kruis en opstanding weer sou ontvang (Matteus 16:21-17:8; Lukas 9:23-36; Markus 8:34-9:8).
Die verheerliking op die berg was dus ‘n bevestiging vir die dissipels van die heerlikheid van Jesus wat na sy dood aan die kruis bevestig word deur die opstanding, die uitstorting van die Heilige Gees, die groei van die kerk en die lewende hoop op die wederkoms.
2 – die uitspraak is deel van die oproep van Jesus dat die dissipels die kruis moet opneem en Jesus moet volg. Die verheerliking op die berg was dus ‘n aanmoediging en bemoediging dat hulle dissipelskap die moeite werd sou wees, want hulle sou deel in die heerlikheid van Jesus.
3 – die opstanding van Jesus uit die dood was ‘n uitsonderlike demonstrasie van die koms van die koninkryk, maar belangrik, wat Judas nie meegemaak het nie. Hy is dood vóór Jesus opgestaan het. Dit verklaar die opmerking dat sommige nie die dood sou smaak vóór hulle die koms van die koninkryk sou sien nie.
4 – die deurslaggewende element in hierdie interpretasie is egter Petrus wat in sy tweede brief duidelik die verheerliking op die berg aan die koms van die koninkryk verbind:
“Toe ons aan julle die krag van ons Here Jesus Christus en sy wederkoms bekend gemaak het, het ons ons nie op versinsels of legendes verlaat nie. Nee, met ons eie oë het ons Hom in al sy majesteit gesien. Hy het van God die Vader eer en heerlikheid ontvang toe die Allerhoogste Majesteit gesê het: ‘Dit is my geliefde Seun oor wie Ek My verheug.’ Die stem uit die hemel het ons self gehoor toe ons saam met Hom op die heilige berg was. En dit het vir ons die boodskap van die profete nog meer bevestig. Hierdie boodskap is soos ’n lamp wat in ’n donker plek skyn. Julle sal goed doen as julle in sy lig bly totdat die dag aanbreek en die môrester opkom in julle harte.” (2 Pet 1:16-18).
Onthou ook dat die verheerliking op die berg ‘n voorafskaduwing van die vervulling van die profesie van Daniël 7:13-14 is:
“My nagtelike visioen het voortgeduur: daar het in die wolke iemand aangekom, iemand soos ’n menslike wese. Hy het na Hom toe gegaan wat ewig lewe en is voor Hom gebring. Aan dié menslike wese is die heerskappy en eer en koningskap gegee sodat al die volke, nasies en taalgroepe hom sou dien. Sy heerskappy is ’n ewige heerskappy, dit sal nie tot niet gaan nie; sy koningskap sal nie ophou nie.”
Chris van Wyk
| #
Hi William, die evangelie (euangelion) is die “goeie nuus” dat elkeen wat in Jesus Christus glo, nie verlore sal gaan nie, maar die ewige lewe sal hê (Joh 3:16). Soos dit ook in vers 1 van 2 Timoteus 1 verklaar word: “die belofte van die lewe wat in Christus Jesus is.” Dit is ‘n woord wat in die NT nét vir die boodskap van Jesus gebruik word. Omdat die eerste vier boeke van die NT uitsluitlik fokus op die lewe wat daar in Christus Jesus is, word hulle daarom Evangelies genoem.
William Phillips
| #
Wat is die evangelie?