Psalm 6 – Genesing is genade
Dawid sê nie hier aan watter siekte hy gely het nie, hoewel dit iets is wat sy liggaam (letterlik sy bene of beendere/skelet) uitgeteer het en hom (letterlik sy siel) gedaan gemaak het – dws fisies en psigies. Dit maak dit eintlik moontlik om die Psalm te gebruik vir enige behoefte aan genesing.
Let op dat Dawid sy gebed begin met: “Moet my tog nie in u toorn straf nie, Here …”
’n Mens kan op twee maniere kyk na hierdie gebed dat God nie toornig of grimmig teenoor hom sal optree nie.
- Omdat hy nie ’n sondebelydenis doen (vgl Ps 38 waar hy wel sy sonde bely), kan dit wees dat hy hom onskuldig ag – soos Job – en daarom vra dat die lyding van hom weggeneem sal word. Hy dink nie dat hy dit verdien nie.
- Of – miskien meer waarskynlik – is hy juis versigtig om God se voorsiening in twyfel te trek deur vir genesing te vra, en vra daarom dat God nie vir hom kwaad sal word, net omdat hy vir iets anders vra – genesing – as wat vir hom uitgedeel is – siekte. Hy vra dus nie om God se wil in twyfel te trek nie – hy is immers net soos ons aan die verganklikheid onderworpe en dit sluit siekte in – maar vra wel daarvoor, net omdat hy swaar trek onder die siekte, moedeloos geraak het, en nou op God se genade alleen staatmaak.
As die laaste interpretasie korrek is, beteken dit dat die Psalm sê dat genesing nie vanselfsprekend is nie, maar iets is wat God uit genade gee. ’n Mens mag dus vir genesing vra, en God kan genesing gee, maar jy kan genesing nie afdwing nie. God gee … en God neem – soos Job so diepsinnig bely het.
“Hoe lank nog, Here, voordat U uitkoms gee?” Hy pleit by God, want sy bed swem letterlik in sy trane (vers 7)! Sy lyding kan in sy oë gesien word – dit het dof geword. Sy verdriet lei tot erge slaaploosheid, want hy huil die hele nag deur.
Sy ervaring is boonop soos dié van Job – sy siekte word vererger deur mense wat teen hom draai, hom afskryf, dink dat hy sy verdiende loon kry. Daarom dat hy uitroep dat hulle van hom af moet padgee …
Die wending kom in vers 9, miskien met een of ander begeleiding van die koorleier, of tussenkoms van ‘n priester in die tempel (dink aan Eli en Hanna – 1 Sam1:17) waarin God se ingrype geloof word. Anders kan dit net beteken dat sy gebed van wanhoop na vertroue beweeg het, en hy innerlik die bevestiging van God se antwoord gekry het.
Let op dat hy God se ingrype loof voordat daar nog enige tekens van herstel is, net maar God se woord dat Hy ag geslaan het op Dawid se hulpgeroep. In ’n oogwink, getuig hy, sal die vyande beskaamd moet padgee en sal hulle die verslaentheid beleef (vers 11) wat hy in sy siekte ervaar het (vers 3-4).
Laat my dink aan die offisier in die NT wat ook geglo het dat sy slaaf gesond sou word, slegs op ’n woord van Jesus (Luk 7). En sy slaaf het gesond geword!
Terloops: die woord bely wat Dawid in vers 6 gebruik (NAV), beteken letterlik onthou. ’n Mens kan dit dus só vertaal: “Iemand wat dood is, kan tog nie u Naam onthou (of in herinnering roep) nie …” want dit is in die onthou van God, en die getuienis oor Hom, wat die lof opgesluit lê, en dit is nie moontlik as ’n mens dood is nie.
’n Woord van bemoediging: Dawid kon nie met ’n helder idee van ’n lewe na die dood werk nie, want die opstanding uit die dood, en die konsep van die ewige lewe, is iets wat eers voluit deur die bediening en werk van Jesus moontlik en duidelik geword het (deur Sy eie dood heen – Joh 12:27!). Ons ervaar dus vandag nie meer dieselfde vrees vir die dood, as wat Dawid weens sy siekte mee moes werk nie, omdat Christus ons daarvan verlos het (“Ek is die opstanding en die lewe. Wie in My glo, sal lewe, al sterwe hy of sy ook.” – Joh 11:25).
Dit beteken dat ons wel mag vra vir genesing in hierdie lewe, maar altyd met die perspektief dat die dood sy verskrikking vir ons verloor het, en dat selfs as God nie vir ons in dié lewe genesing gee nie, ons steeds God se sorg in die lewe hierna sal belewe. Die ewige lewe is immers om God te ken … en dit begin reeds nou al (Joh 17).
View all posts in this series
- Psalms 1-41 – 4de kwartaal 2011
- WEEK 1: Inleiding op die Psalms – God is die sin en betekenis van die lewe
- Psalms ingedeel in vyf Psalmboeke
- Historiese raamwerk
- Teologiese temas, soorte Psalms en Jesus en die Psalms
- Samestelling van Psalms 1-41, leesplan en Lectio Divina
- Lectio Divina
- WEEK 2: Psalm 1-8 – God gee om vir sy mense en verhoor hulle gebede
- Psalm 1 – Geseënd is dié wat hul vreugde in God vind
- Psalm 2 – Geseënd is dié wat op God vertrou
- Psalm 3-4 – God bring rus en vrede as ons Hom vra
- Psalm 5 – God gee vreugde aan dié wat by Hom skuil
- Psalm 6 – Genesing is genade
- Psalm 7-8 – God gee om vir sy mense en verhoor hulle gebede
- WEEK 3: Psalm 9-14 – God verlos sy mense van allerlei verdrukkende omstandighede
- Psalm 9-10 – God gee nuwe moed en laat reg geskied
- Psalm 11 – om God te vertrou in ’n krisis
- Psalm 12 – Vertrou op die beloftes van die Here
- Psalm 13 – Kyk tog en luister na my, Here, my God
- Psalm 14 – Net ‘n dwaas sê daar is geen God nie
- WEEK 4: Psalm 15-24 – God nooi ons uit om in sy teenwoordigheid te lewe
- Psalm 15 + 24 – om in God se teenwoordigheid tot rus te kom
- Psalm 16 – Daar is niks goeds behalwe by God nie
- Psalm 23 – die gebed vir alle seisoene van die lewe
- Psalm 17 + 22 – God verontagsaam nie die gebed van die hulpelose nie
- Psalm 18 + 20-21 – God gee oorwinning
- Psalm 19 – God bestaan en God praat met ons
- WEEK 5: Psalm 25-33 – God roep ons op om moed te hou, want Hy is die Skepperkoning
- Psalm 25 + 33 – God sorg vir dié wat Hom vertrou
- Psalm 26 + 32 – God skenk ’n lewe van integriteit en vertroue
- Psalm 27 + 31 – Vertrou God, wees sterk en vol moed
- Psalm 28 + 30 – Lof aan God omdat Hy gehoor en gehelp het
- Psalm 29 – Die God van die natuur sorg ook vir sy kinders
- WEEK 6: Psalm 34-37 – God se teenwoordigheid word geken in die gemeenskap van gelowiges
- Psalm 34 – Dankbaarheid lei tot wysheid
- Psalm 37 – Wysheid lê in ’n God-gesentreerde lewe
- Psalm 35 – Gebed om redding in vervolging
- Psalm 36 – Laat U liefde bly by dié wat U erken
- Psalm 37 – Die openbaring van sy God is in sy hart, sy koers is nie onseker nie
- WEEK 7: Psalm 38-41 – God verlos ons van ons sonde en gee ons blydskap
- Psalm 38 – Moet my nie verlaat nie, help my gou, my Redder
- Psalm 39 – Ek wil sorgvuldig let op my lewe en op U
- Psalm 40 – U woord is my hele lewe
- Psalm 41 – Omgee vir swakkes gee vrymoedigheid in gebed
- Psalm 1 (2de keer) – Die Here ken my
- Mag ons vandag nog mense verag?
- Die 2de Psalmboek (42-72): Bedaar en erken dat Ek God is
- Opbou van Psalms 42-72 – digters en temas
- Indeling van die leeswerk vir Psalms 42-72
- Byeenkomste in Somerstrand
- Lectio Divina vir die Psalms
- Digterlike taal
- Psalms vir die lewe
- Oor die liedere wat ons sing in die kerk
- Ander bydraes oor die Psalms by Bybelskool.com
- Psalm 42-43 – Gebed bring vertroue selfs in die ervaring van God se afwesigheid
- Psalm 44 – Kom ons tog te hulp in ons ellende
- Psalm 45 – Huwelikslied vir die koning en koningin
- Psalm 46 – Bedaar en erken dat Ek God is
- Psalm 47 – ’n Verenigde volk van God uit al die nasies
- Psalm 48 – God sal ons altyd lei
- Psalm 49 – Dis dwaas om op rykdom te vertrou
- Psalm 50 – Loof God deur Hom in alles te erken en vereer
- Psalm 51 – Wees my genadig, o God
- Psalm 52 – God is goed en sorg vir my
- Psalm 53 – Dit is dwaas om sonder God te probeer lewe
- Psalm 54 – God red my uit elke benoudheid
- Psalm 55 – Laat jou sorge aan die Here oor
- Psalm 56 – God let op ons trane
- Psalm 57 – Van vrees na versekering
- Psalm 58 – Daar is tóg ’n God
- Wraakgierigheid in die Psalms
- Psalm 59 – Breek hulle stadig af deur u mag
- Psalm 60 – Laat dit tog weer met ons goed gaan
- Psalm 61 – Ek bid tot u van ver, Hoor my van naby
- Psalm 62 – Net by God vind ek rus
- Psalm 63 – Ek bly altyd naby U
- Psalm 64 – God sorg vir die regverdiges
- Psalm 65 – Waar U ook gaan, is daar oorvloed!
- Psalm 66 – God se dade moet vir almal vertel word
- Psalm 67 – Geseën om te seën
- Psalm 68 – God vul alles en almal met Sy teenwoordigheid
- Psalm 69 – Moenie dat dié wat op U vertrou, deur my toedoen teleurgestel word nie
- Psalm 70 – Kom tog gou na my toe, o God
- Psalm 71 – Moet my tog nie verwerp nou dat ek oud geword het nie
- Psalm 72 – Leer die koning om volgens u wil te regeer
- Video oorsig oor die Psalms van The Bible Project
Trackback from your site.
Chris van Wyk
| #
Hi Chris, ja, daar is ‘n ooreenkoms met die finale oorlog, die Armageddon (Openb 16:16), aan die einde van die laaste dae, soos Johannes dit ook verder in Openbaring 20:8 vir ons beskryf. Hy gebruik ook die terme Gog en Magog soos Esegiël dit doen.
Chris Vermeulen
| #
Môre. Die vernietiging van Gog, is dit die “armaggedon” waarvan die Woord ons ook vertel? God bless!
Lerina
| #
Ek stem saam met Chris, ja mens moet daarna kyk in konteks en dus ook eintlik die hele 2 Kor 12 bestudeer. Wat my keer op keer opval wanneer ek mensies teëkom wat so onwaardig voel omdat hulle God voluit dien, die vrugte van die Gees uitleef en ‘n diep verhouding met die Vader het, en tog nie die gawe van tale ontvang het nie, is vanaf vers 7 – 11 … want aan EEN word deur die Gees ‘n woord van wysheid gegee … aan ‘N ANDER, ‘n woord van kennis, … aan ‘N ANDER geloof …. ens. ……. en dan vers 11 wat sê AL hierdie dinge werk een en dieselfde Gees wat aan elkeen afsonderlik uitdeel soos Hy wil.
Glo my tale is belangrik, en moet verseker be-oefen word as dit jou gawe is. Ek is net so versigtig om dit as enigste kriteria te gebruik as teken van vervulling met die Heilige Gees.
Chris van Wyk
| #
Hi Roeleen. Die 1983 vertaling is nie baie helder nie. Hier is ‘n paar ander vertalings wat die betekenis van die Hebreeus beter weergee:
Dit beteken, die mens wat sy vreugde vind in die Woord van God vermy die weg van sondaars wat baie keer met geweld gepaard gaan. ‘n Goeie voorbeeld vind ‘n mens in die verhaal van Dawid wat deur Abigail gekeer word om met geweld teen Nabal op te tree (1 Samuel 25:2-38). Baldwin dink in sy kommentaar dat dié verhaal moontlik die agtergrond vorm van Dawid se Psalm 17.
Roeleen Nel
| #
Help my asb met Ps 17 vers 14 in 1983 vertaling. Ek stoei met daardie vers.
Chris van Wyk
| #
Hi Lou. Die eerste twee gebooie probeer op omvattende wyse enigiets afraai wat in die plek van of naas God aanbid word. Dit is gemik teen die aanbidding van ‘n ander god in die plek van God. Dit is ook gemik teen die aanbidding van ‘n ander langsaan God. Dit wil sê dat jy jou brood aan twee kante gebotter wil hê.
Hier is wat ek vroeër daaroor geskrywe het:
Eerste gebod – geen ander gode
Die eerste gebod in Eks. 20:3 (Deut. 5:7) is die verbod op ander gode. Dit beteken dat God niemand duld wat langs Hom aanbid en vereer word nie. Alle afgodery word dus daarmee verbied. Die Here verwag dat daar net met Hom as die ware God in ‘n verhouding getree mag word. Sy weë moet ten alle koste leer ken word, want dit is net Hy alleen wat vertrou kan word met die lewe. Daarom moet die Godsvolk Hom met hulle hele hart liefhê, vrees en eer, soos die Heidelbergse Kategismus vraag en antwoord 94 dit uitlê.
Dieselfde waarskuwing word reg deur die NT gevind (1 Tes. 1:9; Gal. 4:8; Rom. 1:23; 2 Kor. 6:16; Openb. 9:20), onder andere met betrekking tot die eet van afgodsoffers (Hand. 15:20,29; 1 Kor. 8:7; 10:7; 12:2; Openb. 2:20). Afgodery word ook regdeur die NT verbind aan moreel-etiese sake, soos bv. die verbod op losbandigheid en gierigheid (Ef. 5:5) sowel as vraatsug (Fil. 3:19). Sorg moet ook gedra word dat daar nie hoog opgegee word oor die afsku aan afgode, maar tog deelgeneem word aan ‘n onwettige berowing van heidense tempels vir eie gewin nie (Rom. 2:22).
Dit is interessant hoe Johannes in sy briewe ook dié wet as waarskuwing inspan vir gelowiges van die NT (1 Joh. 5:21). Johannes gee drie motiverings daarvoor. Die eerste motivering is dat: “ons weet dat die Seun van God gekom het en ons verstand gegee het om die ware God te ken.” In Jesus kan ons dus die ware God van die afgode onderskei. Die tweede motivering is dat: “ons in die ware God is, in sy Seun, Jesus Christus.” Ons hele lewe word deur God bepaal, dié God wat ons in sy Seun, Jesus Christus, leer ken het. Die derde motivering is dat: “Hy die ware God is en die ewige lewe.” Daar is niemand anders as God nie, en deur Hom het ons toegang tot die ewige lewe. Daarom sê Johannes: “Liewe kinders, bly dus weg van die afgode af.”
Tweede gebod – geen afbeelding van God mag aanbid word nie
Die tweede gebod in Eks. 20:5 (Deut. 5:8-10) verbied die maak van enige afbeelding van God wat aanbid of vereer word. Hy is ‘n jaloerse God wat onverdeelde trou aan Hom van sy mense eis. Gehoorsaamheid sal geseën word, en ongehoorsaamheid gestraf word. Die uitwerking daarvan sal in die geslagte gesien kan word.
Dieselfde waarskuwing word ook in die NT gevind. in Jakobus 4:5 wy hy uit oor God wat onverdeelde trou van ons vra en begrond dit op ‘n verwysing na die skeppingsverhaal dat God: “die gees wat Hy in ons laat woon, heeltemal vir Homself wil hê”.
Dieselfde geld Paulus in Romeine 1:23 waar die problematiek van afgodery uitgespel word dat: “beelde wat lyk soos ’n verganklike mens of soos voëls of diere of slange”, d.w.s. afgode: “in die plek van die heerlikheid van die onverganklike God” gestel en aanbid word. Dit is: “bloot skeppinge van menslike vaardigheid en verbeelding”, soos Paulus op die Areopagus sê (Hand. 17:29).
Lees meer hier:
Lou Pistorius
| #
Ek sit nou die dag weer en wonder hoekom die eerste twee gebooie aparte gebooie is – eintlik is dit tog maar dieselfde? Is daar nie erens ‘n vermiste tiende gebod nie?
Chris van Wyk
| #
Hi Awie. Ek sal later weer antwoord as ons daar kom. Weereens ‘n lusmaker:
Jesus praat waarskynlik in Lukas 6:29 van mense wat jou haat en beledig. Vir hulle moet jy ook jou ander wang aanbied (gee). Dit dui moontlik op mense wat jou publiek verwerp of verneder. Jesus bedoel dan waarskynlik dat ‘n mens nie moet ophou om uit te reik na sulke mense nie. Jy stel jou dus bloot aan verdere verwerping deur “die ander wang” aan te bied.
Jesus praat duidelik in Matteus 5:39 van kwaadwillige mense. Dit is mense wat jou met die agterkant van die regterhand op die regterwang slaan. Die toppunt van minagting en mishandeling. Teenoor sulke mense, sê Jesus, moet jy jou nie verset nie. As hulle jou op die regterwang slaan, moet jy ook die ander wang na hulle toe draai.
Hoekom? Want Jesus wil ten diepste hê dat vyande in vriende verander sal word. Dit beteken dat gelowiges die risiko sal moet neem om verder te ly onder kwaadwilligheid ter wille van die uitreik na sulke mense. Vergelding sal verwydering bring. Verdraagsaamheid kan van vyande vriende maak.
Dit maak nog meer sin in die konteks wat ‘n mens in Matteus raaksien, dié van geregtelike aksies. Jesus is hier duidelik meer begaan oor litigasie, mense wat gelowiges hof toe sleep (vgl vers 40), as oor die moontlikheid van fisieke geweld of publieke verwerping, soos dit wel die geval is in sy uitsprake in Lukas.
Gelowiges wat op Jesus vertrou, sal bereid wees om hulle persoonlike regte te laat vaar ter wille van die impak van die evangelie. Die doel is heling en versoening.
Soos Paulus ook later skryf in 1 Korintiërs 6. Ly liewer persoonlik onreg in die gemeenskap ter wille van die evangelie. Moenie die hof opsoek om verskille uit te sorteer nie.
Dit beteken egter vir seker nie dat ‘n mens daarmee ‘n lamsak of ‘n slaansak word nie. Paulus het telkens wanneer die owerhede of Joodse Raad betrokke geraak het, gestaan op die regte wat die regstelsel aan burgers verleen het (Hand 16:37; 22:25; 25:8-12). Dieselfde voorrreg geld ook vir ons vandag.
Awie Coetsee
| #
Baie dankie vir u verklaring dit maak sin.maar dit is vreemd dat Jesu vroer gese het dat jy die ander wang moet draai
Chris van Wyk
| #
Hi Jenny. ‘n Kort antwoord:
Die probleem met dobbel is dat dit ‘n gierigheid verraai en voed in ‘n mens se hart. ‘n Begeerte aan meer as wat jy het. En dit is ‘n onversadigbare monster. Dit illustreer nie net dat jy ontevrede is met wat jy het nie, maar kan jou nog meer ontevrede maak as jy verder en verder daarin ingetrek word. Daarmee oortree ‘n mens die tiende gebod (Eks 20:17).
Daarom sê die Hebreërskrywer: “Julle gedrag moet vry van geldgierigheid wees. Wees tevrede met wat julle het, want Hy het gesê: Ek sal jou nooit begewe en jou nooit verlaat nie.” (Hebr 13:5).
Dobberl dwarsbooom ook die Bybelse opdrag om in jou eie behoeftes te voorsien deur eerlike werk en het baie keer ‘n destruktiewe uitwerking op die mense rondom jou, veral as suurverdiende geld daardeur verloor word en families daaronder ly.