Psalm 116 – Ek het die Here lief, want Hy verhoor my smeekgebede

Written by Chris van Wyk. Posted in Psalms 107-150

‘n Mens kan die Psalm in twee dele indeel op grond van die belangrike klem van die liefde vir God in vers 1-8 en die verdere klem op sy geloof in God wat tot verlossing gelei het en waarvoor hy die Here dank in die geloofsgemeenskap: vers 9-19.  Die Psalm is ook verder belangrik weens die belangrike wyse waarop die Psalmis se getuienis fokus op God as die Verlosser en nie op homself as die verloste nie.

116:1-8 – Ek het die Here lief, want Hy het my verhoor

Let op dat die Psalmis baie direk oor die liefde vir God praat.  Daar is verskeie Psalms wat praat van God se liefde vir sy mense (Ps. 11:7; 41:12; 146:8), sy liefde vir die reg (Ps. 33:5; 37:28; 45:8; 99:4) en sy liefde vir Sion (Ps. 84:2).  ‘n Hele paar Psalms praat ook van die geloofsgemeenskap se liefde vir die tempel en Sion (Ps. 26:8; 84:2; 102:15), asook vir die wet (Ps. 119:113, 119, 163), die verordeninge (Ps. 119:167), en die woord (Ps. 119:140.  Maar net drie Psalms praat direk van die Psalmis se liefde vir God self:

• 18:2: “Ek het U baie lief, Here, my Sterkte.” Die liefde vir God word in die konteks van Dawid wat uit die mag van Saul verlos is, verklaar.
• 97:10: “Julle het die Here lief, haat dan wat sleg is.” Die liefde word as motivering vir ‘n heilige lewe aangevoer.
• 116:1: “Ek het die Here lief, want Hy verhoor my smeekgebede.” Weereens word die liefde in die konteks van die verlossing uit gevaar uitgespreek, soos met Ps. 18.

Die Psalmis is lief vir die Here omdat hy uit gevaar gered is.  Die Here het na hom geluister in sy genade, regverdigheid en ontferming (116:5).  Hy kan dus tot rus kom, want die Here het goed aan hom gedoen, ‘n einde aan sy trane gemaak (116:7-8).

Die Psalmis beskryf egter die situasie waaruit hy gered is net vaagweg.  ‘n Mens kan agterkom dat dit iets te make het met doodsangs (116:3,8) waarin hy gedink het dat mense hom óf in die steek gelaat het of net afwesig was (116:11).  Dit kan ook wees dat hyself gestruikel het op een of ander wyse, of van struikeling bewaar is (116:8).  ‘n Mens sou goedskiks kon dink dat dieselfde agtergrond van die verlossing uit die mag van Saul van toepassing kon wees, soos dit uitgespel word in Ps. 18, maar ons weet nie genoeg om dit te kan sê nie.

Die onsekerheid oor die konteks van die Psalm maak dit ‘n tipe Psalm wat ons nog beter vir onsself kan toeëien in ons eie situasies.  Dit kan ook wees dat die Psalm doelbewus só vaag beskryf is, sodat die klem op God se verlossing geplaas kan word, nie noodwendig op die presiese “gory” detail van die moontlike struikeling, gewaande verlatenheid of realiteit van die gevaar nie.

116:9-19 – Ek het in U bly glo, en die Here het my gered

Op ‘n roerende manier beskryf hy sy geloof wat ten spyte van die gevaar en vertwyfeling: “selfs toe ek gedink het dit is klaar met my,” nie tot niet gegaan het nie.  Die Here het Hom gered en daarom sal hy die Here nou in die geloofsgemeenskap dank.

Die Psalmis lewer daarom ‘n getuienis in die geloofsgemeenskap wat twee keer beskrywe word – 116:13-14; 18-19 – om die belangrikheid daarvan te onderstreep.  Dit sluit ‘n drankoffer in, sowel as ‘n gelofte wat Hy aan die Here betaal in die teenwoordigheid van die geloofsgemeenskap.

Die drankoffer word in die Skrif verbind aan beide die verlossing uit gevaar – vgl. die verhaal van Jakob wat ‘n drankoffer uitgiet op die klip waar hy die ontmoeting met die Here by Bet-El gehad het (Gen. 35:14) – sowel as aan die offerkultus in die tempel.  Interessant genoeg verbind ook Paulus geloof aan die metafoor van ‘n drankoffer in Fil. 2:17: “Julle geloof is ’n offer in diens van God. Selfs al word my bloed daarby as drankoffer uitgegiet, is ek daaroor bly, ja, is ek saam met julle almal bly.”

Dit is só wonderlik om die getuienis te hoor van hierdie Psalmis: “Vir die Here is die dood van sy troue dienaars geen geringe saak nie.”  (116:15).  Uiteraard kan dit soms nie vermy word nie – soos die Here Jesus Christus ook moes agterkom – maar dit raak die hart van God.

Boodskap

Die onsekerheid oor die konteks van die Psalm maak dit ‘n tipe Psalm wat ons nog beter vir onsself kan toeëien in ons eie situasies.  Die klem moet op God se verlossing geplaas word, nie noodwendig op die presiese “gory” detail van ons eie situasies nie.

Ons kan daarom baie by die Psalm leer oor hoe om ons eie getuienis in die geloofsgemeenskap te lewer.  Uiteraard help detail om begrip te gee vir die situasie, maar die fokus moet op die Verlosser val, nie op die verloste nie.

Die belangrike klem op die liefde vir God word geëggo in die liefde wat God vir sy troue dienaars het: “Vir die Here is die dood van sy troue dienaars geen geringe saak nie.”  (116:15).  Dit is ‘n geweldige troos in die tipe uitdagings waarvoor elke getroue kind van God te staan kom.  Dit is dié God wat ons in geloof laat bly volhard!

Daar is ‘n besondere roerende weergawe van dié Psalm in die Liedboek van die NG Kerk van T.T. Cloete op die melodie van Maître Pierre Davantés: J’aime mon Dieu, car lorsque j’ay crié wat alreeds in 1562 getoonset is.  Die melodie is dus al vier en ‘n half eeue met ons:

“1. God het ek lief, omdat Hy my verhoor.

Ek was beangs; Hy het na my geluister.

Toe ek Hom roep vanuit die dood se duister:

‘Heer, red my tog,’ het Hy my stem gehoor.”

Hier is ‘n orrelweergawe van Dick Sanderman wat jy op jou rekenaar kan speel terwyl jy dié vers saamsing of saambid:

http://www.psalmboek.nl/zingen.php?ber=5&psID=116&psvID=1&s=rit6

     

Tags: Psalms

Trackback from your site.