Psalm 136 – Want vir ewig duur sy troue liefde

Psalm 136 was waarskynlik bedoel as wisselsang tussen ‘n liturg of tempelkoor en die geloofsgemeenskap in die tempel.  Die liturg of koor het die eerste reël van elke vers gesing en die gemeente het geantwoord, telkens met dieselfde frase: “want vir ewig duur sy troue liefde” (BDV) of soos in die NAV: “Aan sy liefde is daar geen einde nie.”

Dieselfde tipe teologie as in Psalm 135 word ook hier verkondig: God is goed; God is groot in die skepping en in die geskiedenis; God sorg vir sy volk in die gawe van die land sowel as vir almal met sy voorsiening van kos: “wat kos gee aan alles wat leef”.

Wat die Psalm egter laat uitstaan is die fokus op die hêsêd van die Here wat 26 keer herhaal word – sy troue liefde.  Só word by die geloofsgemeenskap die hart van die Godsbegrip ingeskerp, dat God liefde is, nie net ‘n liefde wat ‘n reaksie is op hulle gehoorsaamheid nie, maar ‘n liefde wat ten spyte van omstandighede voortgaan en hou.

Die volk sou hieruit ook kon aflei, al is was dit nog asof deur ‘n spieël in ‘n raaisel, dat God se troue liefde nie net iets is wat vir ewig duur in terme van hulle tydsbegrip nie.  Sy troue liefde deurstaan ook die toets van die tyd.  Dit verander nie.  Dit bly altyd dieselfde.  Dit bly waar regdeur die geslagte, en regdeur die geskiedenis.  ‘n Mens kan altyd op God se liefde staatmaak.  God is immers liefde, soos die NT in Jesus Christus later so helder sou bely (1 Joh. 4:8).

‘n Mens kan die Psalm in drie dele opdeel (God is goed – vers 1-3; God is groot – vers 4-20; God sorg vir sy volk – vers 21-25, met die laaste opsommende lofprysing in vers 26), net soos dit in Ps. 135 die geval is, maar ek wil eerder ‘n paar opeenvolgende opmerkings maak om die inhoud van die onderskeie belydenisse wat die liturg te verhelder:

• God is bo enige god of heer.
• God is die enigste wat groot wonders doen soos in die skepping met sy groot vernuf gedemonstreer. Dit is duidelik dat die Psalmis uit Genesis 1 aanhaal.
• Dieselfde klem as in Psalm 135 word geplaas op die plae van Egipte (die dood van die eersgeborenes), ‘n bykomende klem op die tog deur die Rietsee, en die ooreenstemmende begeleiding deur die woestyn wat die oorwinning oor Sihon en Og ingesluit het.
• Die vertaling Rietsee is ‘n meer akkurate weergawe van die Hebreeuse woord, soos dit reeds in Eks. 13:18 gebruik is. Die frase: “in twee gesny” kan ook vertaal word as: “in stukke gesny”.
• “Vernedering” in vers 23 kan ook vertaal word met “verslaentheid”. Die Hebreeus beteken letterlik: “lae toestand”.

Midde in dié belydenisse kom telkens die bevestigende refrein van die geloofsgemeenskap: “want vir ewig duur sy troue liefde” (BDV) of soos in die NAV: “Aan sy liefde is daar geen einde nie.”  ‘n Mens kan dus nie anders as om Paulus se fokus op God se liefde in herinnering te roep nie, soos hy so roerend helder in sy brief aan die huisgemeentes van Rome skryf:

“³⁵Wie kan ons van die liefde van Christus skei? Lyding of benoudheid of vervolging, honger of naaktheid, gevaar of swaard? ³⁶Daar staan immers geskrywe:

“Dit is oor U dat die dood

ons dag vir dag bedreig,

dat ons soos slagskape

behandel word.” ^u

³⁷Maar in al hierdie dinge is ons meer as oorwinnaars deur Hom wat vir ons liefhet. ³⁸Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte ³⁹of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.” (Rom. 8:35-39).

Loof vandag die Here met dié inhoud in gedagte as jy die frase oor en oor in jou gedagtes herhaal: “want vir ewig duur sy troue liefde” (BDV) of soos in die NAV: “Aan sy liefde is daar geen einde nie.”

^u Vgl. Ps. 44:23