Psalm 149 – Die Here is sy volk goedgesind en sal hulle vergeld

Psalm 149 roep die hele geloofsgemeenskap op om God te loof in hulle byeenkomste.  Die redes vir die lof lê in God se goedgesindheid aan sy getroue volgelinge veral in die beskerming teen nasies wat hulle probeer verdruk: “want die Here is sy volk goedgesind; Hy vereer verdruktes met oorwinning.” (vers 4).

Let op hoe dié beskrywing van God aan die een kant tot lofprysing aanleiding gee in die byeenkomste van die geloofsgemeenskap: nuwe liedere wat gesing word, koordanse op die maat van tamboeryne en liere wat uitgevoer word.  Hulle moet oor God se goedgesindheid van die verlede jubel selfs in die nag wanneer hulle gaan slaap.  God se goedgesindheid is ‘n eer wat Hy hulle verleen en wat in sy volle konsekwensies beleef en besing moet word.

Aan die ander kant gee dié beskrywing van God aanleiding tot ‘n gebed om vergelding, sowel as ‘n gereedheid om op te tree wanneer die Here hulle oproep tot die oorwinning oor hulle vyande in die toekoms.  Daar moet dus nie net: “verheerliking van God uit hulle kele” kom nie, maar ook ‘n gereedmaak met ‘n: “tweesnydende swaard in hulle hande” om die Here te volg in sy vergelding oor die nasies, in die straf wat Hy onder die volke sal uitdeel, in die kettings en ysterboeie wat die lot van konings en hooggeplaastes sal wees as God die vonnis oor hulle voltrek: “Dit sal vir al sy getroue volgelinge ‘n glansryke oorwinning wees.”

Die Here is dus nie net sy volk goedgesind in terme van sy nabyheid in die verlede nie.  Hy belowe ook dat Hy hulle in die toekoms sal vergeld onder die nasies.  Hy is magtig om op te tree en dinge reg te stel.  Daarvoor moet hulle Hom nie net loof nie, maar gereed wees om Hom na te volg.

Dis duidelik dat die Psalm van ‘n toekomstige oorlog praat wat eintlik alle oorloë tot ‘n einde kan bring, iets wat God se koningskap oor die hele wêreld sal bewerk.  Ons sien dié verwagting op verskeie plekke in die Psalms – Psalm 2; Psalm 18; Psalm 47, hoewel dié Psalm ook van die vereniging van die nasies onder God se heerskappy praat; Psalm 75; Psalm 95 (God is immers koning oor die wêreld sowel as in die geloofsgemeenskap); Psalm 97; Psalm 98 (God kom om oor die hele aarde te heers); Psalm 100 (Alles wat leef moet die Here loof) en nog vele meer.

Paulus het hierdie gedagtes meer volledig uitgewerk in terme van die eskatologiese verwagting wat ook die geloofsgemeenskap van die NT kan hê dat God vergelding sal bring en sy mense in heerlikheid by Hom sal versamel: “God is tog regverdig: die mense onder wie julle nou so ly, sal Hy as straf ook laat ly; en aan julle lyding, en ons s’n, sal Hy ’n einde maak wanneer die Here Jesus met sy magtige engele in ’n vuurvlam uit die hemel verskyn.” (2 Tess. 1:6-8).

Maar, dit sluit in ons bedeling nie die bereidheid vir die fisiese swaard in nie, wel die volgende: “mag Hy deur sy krag julle liefde vir die goeie en die werk van die geloof volkome maak.” (vgl. verder by 2 Tess. 1).   Deel van ons geestelike oorlogvoering in die proses sluit wel die swaard van die Woord in (Ef. 6:10-20), maar kyk ook wat Johannes hieroor skryf in Openb. 18, 19, en 20 oor die voltrekking van God se oordeel wat gelukkig eindig in die visie op die nuwe hemel en aarde wat ‘n heeltemal nuwe bestel bring.