Job is ‘n voorbeeld van volharding en gebed

Daar is egter nog ‘n laaste aspek van Job se voorbeeld wat belangrik is.  Job word twee keer  in die Bybel aangehaal as ‘n voorbeeld van aan die een kant van gebed en aan die ander kant volharding en geduld.

Die Here self noem Job ‘n voorbidder.  Ons lees in Esegiël 14 dat ‘n land só afvallig van die Here kan word dat selfs iemand soos Job nie vir die land in die bres kon tree nie.  Hy sou selfs nie sy eie kinders kon red nie, net homself:

”¹²Die woord van die Here het tot my gekom: ¹³“Mens, wanneer ’n land teen My sondig en heeltemal troueloos word, en Ek steek my hand teen hom uit en vat sy kos weg en bring hongersnood in hom en Ek roei mens en dier uit hom uit, ¹⁴sou selfs daardie drie manne van ouds, Noag, Daniël en Job wat volgens my wil geleef het, net hulleself in die lewe kon hou, sê die Here my God. ¹⁵Of as Ek ongediertes die land laat oorval, en hulle maak die mense dood, sodat die land verlate word, en niemand daar langs trek nie as gevolg van die ongediertes, ¹⁶sou so seker as Ek leef, sê die Here my God, dié drie manne as hulle daar was, nie hulle kinders kon red nie. Hulle sou net self gered word, maar die land sou verlate wees. ¹⁷Of as Ek oorlog oor daardie land bring en die swaard beveel om die land deur te gaan en Ek mens en dier uit die land uitroei, ¹⁸sou so seker as Ek leef, sê die Here my God, dié drie manne as hulle daar was, nie hulle kinders kon red nie. Hulle sou net self gered kon word. ¹⁹Of as Ek pes oor daardie land stuur en Ek my toorn daarteen laat losbreek om mens en dier daar uit te roei in ’n groot slagting, ²⁰sou so seker as Ek leef, sê die Here my God, Noag, Daniël en Job as hulle daar was, nie eens ’n enkele seun of dogter kon red nie; hulle sou net hulleself in die lewe kon hou omdat hulle volgens my wil geleef het.”

Jakobus haal Job aan as ‘n voorbeeld van volharding.   Ons lees in Jakobus 5 hoe hy die gelowiges aanspoor om die Here se koms te bly verwag, om nie moeg te word en nie moed te verloor nie, ook nie oor mekaar te kla nie, en te volhard totdat die Here die uitkoms stuur.  Job word as voorbeeld van volharding vir hulle voorgehou, veral met die oog daarop dat sy verhaal wys waarop die Here dit laat uitloop het, naamlik, dat die Here gewys het dat Hy ryk is aan barmhartigheid en ontferming.

⁷Wag dan geduldig, broers, totdat die Here kom. Let op hoe die boer wag vir die kosbare oes wat die land oplewer. Hy wag geduldig daarvoor totdat dit die vroeë en die laat reëns gekry het. ⁸Julle moet ook geduldig wag en moed hou, want dit is nie meer lank nie, dan kom die Here. ⁹Moenie oor mekaar kla nie, broers, sodat julle nie veroordeel word nie. Die Regter staan al voor die deur. ¹⁰Broers, neem die profete wat in die Naam van die Here gepraat het, as voorbeelde van lyding en geduld. ¹¹Ons noem hulle geseënd omdat hulle volhard het. Julle het gehoor van die volharding van Job en julle het gesien waarop die Here dit laat uitloop het. Die Here is immers ryk aan barmhartigheid en ontferming.

Esegiël se verwysing na Job as voorbidder wys vir ons die perke van gebed, soos ‘n mens ook pertinent in die lewe van Job kon agterkom met sy eerste kinders se dood (Job 1:19).  Waar mense boonop só in sonde en troueloosheid verval, soos in Esegiël se tyd, dat daar geen salf meer aan hulle te smeer is nie, kan gebed selfs ook nie meer help nie.

Jakobus se verwysing na Job as die een wat volhard, wys vir ons nie net iets van Job nie, maar van die karakter van God self.  Geseënd is dié, sê Jakobus, wat ten spyte van hulle pyn en lyding, ten spyte van die onreg wat hulle moet verduur, steeds geduldig volhard in hulle verwagting van die koms van die Here. Want hulle sal, soos Job, ervaar dat die Here ryk is aan barmhartigheid en ontferming.