Job 23 – My soeke na God is vrugteloos en maak my vreesbevange

Hierdie derde antwoord van Job aan Elifas beslaan twee hoofstukke.  In hoofstuk 23 fokus hy op sy eie vrugtelose soeke na God en na geregtigheid in sy saak met God.  Ten spyte van die feit dat hy meer waarde heg aan God se woorde as aan sy eie begeertes (23:12), is hy bang vir God, omdat hy nie verstaan wat in sy lewe aangaan nie (23:15).

In hoofstuk 24 fokus hy op die onrusbarende feit dat die Almagtige nie optree teen die wydverspreide onreg van mense in die wêreld nie (24:1-17), al is dit só dat die dood tog ook ‘n streep trek vir onregverdiges (24:18-25).  Die probleem is net dat dit vir Job lyk asof dieselfde lot regverdiges en onregverdiges tref.  Dít maak net nie sin vir Job nie.  God se oënskynlike onverskilligheid teenoor vromes en goddeloses bring groot verwarring vir hom.

My soeke na God is vrugteloos en maak my vreesbevange

Job is steeds opstandig en kan nie ophou kla nie.  Sy soeke na God blyk vrugteloos te wees.  As hy voor God sou kon verskyn, sou die Here sy opregtheid kon erken.  Die Here ken hom immers en ken nie net sy pad nie, maar weet dat Job Hom volg net waar Hy gaan.  Job verontagsaam doodgewoon geen bevel van die Here nie.

Hoor hoe mooi sê Job dit: “Ek heg meer waarde aan sy woorde as aan my eie begeertes.” (23:12).  Dit is só ‘n ongelooflike diep verbintenis wat ons in Job raaksien, iets wat almal van ons se lewens kan rig.

Maar nou is dit asof hy in al vier windrigtings soek na God en dit niks oplewer nie: “As ek maar geweet het waar om God te vind, sou ek na sy woonplek toe gaan en my saak voor Hom lê, my pleidooie aan Hom stel. Ek sou van Hom antwoord probeer kry, probeer verstaan wat Hy vir my wil sê.” (23:3-5).

Dit is asof hy hom vasloop in God se soewereiniteit, want Hy weet God het absolute mag om uit te voer wat Hy besluit: “Wat Hy oor my besluit het, sal Hy doen, wat sy planne met my ook al is.” (23:14).  Maar, waar dit vir hom rus moet bring in die vertroue dat God regverdig sal wees, maak dit hom vreesbevange, want hy kan God se optrede in sy lewe nie verstaan nie.  Die Almagtige vul hom met angs.

Job se krisis met sy vrugtelose soeke na God, die Almagtige, is iets wat die Here natuurlik uiteindelik self oplos deur uit ‘n stormwind met hom te begin praat en sy angs in aanbidding laat verander (Job 38-42).

Die wonder is dat dié spreke van God in die NT nie net iemand soos Job se deel geword het nie, maar elke gelowige wat sy fokus op die Here vestig.

• Aan die een kant is dit soos Jesus vir Filippus sê: “Wie My sien, sien die Vader.” (Joh. 14:9). In Christus Jesus het God naby aan ons gekom, kan ons na Hom luister omdat Hy kies om in Christus met ons te praat.
• Aan die ander kant is die weg na God ook oop, soos die Hebreërskrywer dit stel: “¹⁹… Ons het dus nou deur die bloed van Jesus vrye toegang tot die heiligdom, ²⁰en dit op ’n weg wat nuut is en na die lewe lei. Hierdie weg het Hy vir ons gebaan deur die voorhangsel heen, dit is deur sy liggaam.” (Hebr. 10:19-20). Ons kan dus ook met groot vrymoedigheid die Here nader en ‘n antwoord van Hom verwag en verkry.