Genesis 33 – Jakob bely teenoor Esau dat God goed was vir hom

Waar Jakob die agterhoede gevorm het in die trek oor die Jakkobrivier, neem hy nou die voortou.  Hy het verbygegaan tot heel voor, sy broer tegemoet.  Die ervaring by die rivier het hom heeltemal verander.  Esau het op sy beurt hom tegemoet gehardloop en omhels.  Die wedersiens was ‘n emosionele katarsis vir beide.

Let op met hoeveel waardering Jakob oor sy vroue en kinders praat. Dit is die mense wat God in sy liefde aan hom gegee het.  Dieselfde geld sy geskenke aan Esau, waarmee hy heel openlik en eerlik Esau se vriendskap probeer wen, waarskynlik veral in die lig van die bedrog waarmee hy hom vroeër hanteer het.  Hy tref die vergelyking met die wyse waarop ‘n mens God se goedgesindheid probeer wen, só wil hy dit met Esau doen.

Let egter ook op dat Jakob alle hulp wat Esau aanbied met ‘n sagte maar ferm antwoord van die hand wys. God was goed vir hom.  Hy wil nie nou van Esau afhanklik wees nie, en besluit ook om hom nie te vestig by Seïr nie. Dit was Esau se woonplek, die Edomitiese gebied oos van die Jordaan en nie deel van die beloofde land nie.  Jakob gaan vir eers net tot by Sukkot, baie naby aan die Jabbokrivier, waar hy vir hom ’n huis gebou en takkrale vir sy vee gemaak het.  Die plek is na die takkrale vernoem.

Uiteindelik druk Jakob deur tot by Sigem in Kanaän, die beloofde land, waar hy ‘n stuk grond vir honderd geldstukke by die seuns van Gamor, die pa van Sigem, gekoop het. Jakob het nou nie net self ‘n stuk grond besit in die beloofde land nie, maar ook daar ’n altaar gebou en dit genoem: “Die God van Israel is God”, ‘n duidelike verwysing na sy ervaring by die Jabbokrivier. Nog later sou hy sy belofte nakom om by Bet-El ‘n altaar te bou in erkenning dat die God wat daar aan hom verskyn het, sy belofte aan hom nagekom het, aan wie nou sy volle lojaliteit behoort het.

Sigem sou egter ook die plek van ‘n baie hartseer ervaring wees, soos ons in die volgende hoofstuk sal lees. Die beloofde land was steeds ‘n plek waar ongeregtigheid en onsedelikheid die botoon gevoer het.

Boodskap

Die kort hoofstuk vier die uitkoms van die pad wat God met Jakob gestap het.  Hy het nie net van ‘n bedrieër in ‘n begenadigde verander nie, maar van ‘n berekende skelm in ‘n nederige erkentlike mens.  God was inderdaad vir hom goed, nie net in terme van sy besittings en rykdom nie, maar veral in terme van die karakter- en geloofsvorming wat ons in hom kan raaksien.

Dat hy in Kanaän gaan bly, is nie net om onder sy broer se wakende oë uit te bly nie, maar om doelgerig gehoorsaam aan die Here te wees.  Hy is teruggeroep na die beloofde land, en dít is waar hy homself vestig, selfs al het dié land sommer gou weer ‘n uitsonderlike uitdaging gestel in terme van die onreg en onsedelikheid wat daar gefloreer het.