2 Kronieke 14-15 – Asa doen wat reg is in die oë van die Here

Vier van die episodes uit Asa se lewe kom nie voor in Konings nie waarvan drie ons leeswerk uitmaak vandag in hoofstuk 14-15:

• Asa hervorm die godsdiens en versterk die land militêr weens die rus wat God hulle gee – 14:2-7
• Asa verslaan die Kussiete deur op God te steun – 14:8-15
• Asa sit sy godsdienstige hervormings voort en sit ook die Asjera-aanbidder koninginmoeder Maäka af – 15:1-19

Asa hervorm die godsdiens en versterk die land militêr weens die rus wat God hulle gee – 14:2-7

Die hoof-oordeel oor Asa se lewe is dat hy gedoen het wat goed en reg is in die oë van die Here sy God.

• Hy het op godsdienstige vlak omvattende hervormings aangebring.  Aan die een kant was dit formeel godsdienstig van aard: altare, hoogtes, klippilare en gewyde pale het in die slag gebly sodat die volk God self kon aanbid.  Aan die ander kant was dit ook persoonlik geestelik van aard: hy het die volk beveel om aan God gehoorsaam te wees deur sy wil te doen en sy gebooie na te kom.  Vergelyk die gedeelte wat ek oor God se bekende en verborge wil geskryf het.
• Hy het op militêre vlak die rus wat hy geniet het van oorlog aan die begin van sy regeringstyd goed benut om die vestingstede in Juda te bou met versterkte mure, torings, poorte en sluitbalke.

Hy kon dit doen omdat sy pa Abia sy koningskap ’n tyd van vrede nagelaat het en die Here sy seën op Asa laat rus het.

Asa verslaan die Kussiete deur op God te steun – 14:8-15

Toe die (amper onvermydelike tyd van) oorlog uiteindelik aanbreek, was Asa nie net gereed in terme van sy vestingstede en 580 eenhede (dit is een van die interpretasie van die term 1000 in dié konteks) weerbare manne uit Juda en Benjamin nie, maar Asa roep die Here aan en maak eksplisiet staat op God se steun in die oorlog teen die Kussiete (ook teen die Libiërs soos ons aflei uit 2 Kron. 16:8).

Die Here antwoord hom deur oorwinning in die oorlog teen ’n groot oormag waarna hulle ’n groot buit van kleinvee en kamele teruggeneem het.  Ontstellend dat dié diere natuurlik geplunder is by gewone mense … oorlog was nog nooit aangenaam nie.

Asa sit sy godsdienstige hervormings voort en sit ook die Asjera-aanbidder koninginmoeder – 15:1-19

Asarja, die seun van Oded, verskyn nou op die toneel, waarskynlik omdat Asa bemoediging nodig gehad het om verder te gaan met sy godsdienstige hervormings ná die ervarings in die oorlog.  Die Gees van God kom oor hom en bring God se boodskap vir Asa en al die manne van Juda en Benjamin om vas te staan en nie moedeloos te word nie.  Hulle moes doodgewoon na die Here bly vra en by Hom staan, al kom wat.  Dan sou hulle voorspoedig wees in alles wat hulle aanpak.

Dit inspireer Asa om die afgodsbeelde vêrder af te takel en die altaar wat voor die tempel was, te laat regmaak.  Dit kan wees dat die Asjera-beeld wat deur die koninginmoeder Maäka opgerig is, die plek van dié altaar geneem het, maar met Asa  se afdanking van haar as koninginmoeder natuurlik ook in die slag gebly het.

Dit het sy volk só geïnspireer dat die volk se aanhang van Asa gegroei het en selfs immigrante uit Efraim en Manasse (ryk van Israel) en selfs van Simeon uit die suide, by hom aangesluit het.  Nie net is die politieke bande egter versterk nie, die verbond met God is hernu en die algemene geestelike vlak van toewyding het beduidend gestyg, sodat die Kronis kan skryf: “Dit was vir hulle ‘n vreugde om na die Here te vra, en Hy het Hom deur hulle laat vind!” (2 Kron. 15:15). Wat ’n getuienis en voorbeeld vir ons om na te volg!

Geen wonder dat die Kronis dan juis daardie wonderlike uitspraak oor God munt, soos ons in die volgende hoofstuk gaan lees: “Die Here het sy oë oral op die aarde sodat Hy dié kan help wat met hulle hele hart op Hom vertrou.” (2 Kron. 16:9).  Dié God is vandag nog dieselfde!

Die laaste vers se opmerking oor die feit dat daar nie oorlog was tot in Asa se 35ste jaar moet waarskynlik só verstaan word, dat daar nie oorlog op Judese grondgebied was nie.  Anders maak dit nie sin in die lig van die Kussiete se aanval en die voortdurende oorlog met Israel nie (1 Kon. 15:16).

by Chris van Wyk