2 Kronieke 35 – Josia hou die grootste Paasfees, maar sneuwel in oorlog weens sy koppigheid

• Josia stel weer die Paasfees in met een van die grootste feeste ooit – 2 Kron. 35:1-19
• Josia laat Egipte nie met rus nie en sterwe in die oorlog – 2 Kron. 35:20-26

Josia stel weer die Paasfees in met een van die grootste feeste ooit

Dié Paasfees word in die 18de regeringsjaar van Josia gevier.  Hy is maar 26 jaar oud!  Anders as Hiskia kan hy dit op die normale tyd op die 14de van die eerste maand begin.  Let op hoe Josia die priesters nie net indeel in diensbeurte nie, maar hulle ook moed inpraat vir hulle dienswerk.  Net so neem hy leiding om die Leviete familiegewys in  te deel en opdrag te gee om hulle onderrig werk te doen, veral om die volk te leer hoe om die Paasfees te vier.  Dit is ’n rol wat met die verloop van tyd al hoe belangriker sou word (Neh. 8) en die rol as draers van die ark vervang het.

Na Josia die priesters en Leviete onder hande geneem het, sorg hy dat daar genoeg kleinvee en beeste is sodat almal met oorgawe die Paasfees kan vier.  Sy amptenare volg sy voorbeeld en help ook vrywillig om voorsiening vir die volk, die priesters en die Leviete te maak.

Hoewel dié Paasfees net die normale 7 dae geduur het en nie so lank soos die fees van 14 dae wat Hiskia gehou het nie, beskryf die Kronis dit as die grootste Paasfees wat ooit van Samuel se dae af gehou is in Israel.  Geen wonder nie, want daar was kos om te eet, te kus en te keur, dubbeld so veel as in die tyd van Hiskia.  Wonder hoe lyk 30 000 stuks lammers bymekaar en dan nog 3 000 beeste?  Die Kronis oordryf waarskynlik, maar dit was ’n enorme fees!

Interessant is vir my die verwysing na die vinnige diens (vers 13) wat waarskynlik ’n manier was waarop die Leviete uitdrukking gegee het aan die opdrag in Eks. 12:11 om die Paasmaaltyd haastig te eet.

Josia laat Egipte nie met rus nie en sterwe in die oorlog

Die verhaal spring van sy 26ste jaar na die jaar van sy dood, toe Josia 39 jaar oud was (609 v.C.).  Josia word die slagoffer aan die een kant van die internasionale konflik tussen Egipte en die Galdeërs (Babilon) en aan die ander kant van sy eie koppigheid.

Met die opkomende mag van die Galdeërs het hulle Assirië as wêreldmoondheid begin teenstaan en finaal in 605 v.C. by Karkemis verslaan.  In dié tyd wou die Egiptiese leër onder leiding van Neko dus deur Judese gebied trek op pad na dié veldslag.  Josia het geweier en Neko nie met rus gelaat nie, met tragiese gevolge vir homself.  Interessant genoeg maak Neko staat daarop dat hy met God se goedkeuring optree en waarsku vir Josia: “Moenie in God se pad kom nie.”

Die Kronis interpreteer dit as ’n egte woord van God, omdat dié woord bewaarheid is met Josia se dood in die Egiptiese stryd.  Dit was ’n tragiese dag vir Juda, met Jeremia wat veral swaar gekry het daaronder.  Hy het ’n treurlied oor Josia gedig wat opgeneem is in Die Treurliedere, ’n boek wat ongelukkig vir ons onbekend is.

Egipte is ook by Karkemis verslaan en die Galdeërs onder leiding van Nebukadnesar sou hierna die onbetwiste groot wêreldmoondheid word en Juda in ballingskap wegvoer.

by Chris van Wyk