Tag: Rigters

Die derde verhaal wat ons lees in hierdie sage, is dié van Israel wat terug by Bet-El tot die aand toe in die teenwoordigheid van God sit en huil. Hulle kon dit net nie klein kry dat só ‘n geweldige tragedie hulle tref dat een van die stamme van Israel nou uitgewis is nie.

Met hulle brandoffers en maaltydoffers die volgende môre doen hulle versoening vir hulle sondes en vier hulle gemeenskap in die teenwoordigheid van die Here. Let egter op dat hulle in die teenwoordigheid van die Here sit en huil, offers vir Hom bring, maar Hom nie vra om ‘n oplossing nie. Hoe hartseer.

En dan tref dit hulle dat hulle nou eintlik met ‘n probleem sit, want hulle het ‘n ondeurdagte eed afgelê in die hitte van die stryd by Mispa dat hulle nooit van hulle dogters met Benjaminiete sal laat trou nie. Wat nou van die 600 jongmanne by die Rimmonrots?

Hulle het egter ook by Mispa ‘n eed afgelê dat die lede van die volk wat nie vir die oorlog teen Benjamin sou opdaag nie, doodgemaak sou word. Dit sou vir hulle nou die misplaaste motivering gee om ‘n besluit te kan misbruik tot hulle voordeel.

Die tweede verhaal wat ons in hierdie onverkwiklike sage lees, is dié van die hele Israel wat bymekaar kom om die oortreders te straf. Al die Israeliete van Dan (die stad in die noorde, nie die stam in die weste nie) tot by Berseba in die suide sowel as dié uit die Gileadstreek oorkant die Jordaan het in Mispa bymekaargekom, op die grens tussen Juda en Benjamin (dws ‘n ander Mispa as die plek waar Jefta opgetree het), ‘n plek wat Samuel later ook só sou gebruik (1 Sam. 7:2–12). ‘n Groot menigte.

Let op dat die aksie net teen die skuldiges gemik is. Die 11 stamme van Israel word tot ‘n mens se misnoeë egter teëgestaan deur die hele stam van Benjamin. Hulle wil die oortreders nie uitlewer nie. Die stam van Benjamin assosieer hulle met die oortreders, die: “seuns van Belial”. Hoe hulle dit oor hulle hart kon kry, gaan ‘n mens se verstand te bowe … maar as alles in jou eie oë reg is, dan maak dit seker sin.

Die voortspruitende burgeroorlog verloop egter teen die verwagting in in die Benjaminiete se guns, selfs al het Israel eers na Bet-El getrek, en daar in die teenwoordigheid van die Here bymekaar gekom en Hom geraadpleeg. Dit is dus vanaf hierdie heiligdom wat hulle optrek teen die Benjaminiete in Gibea.

Die verhaal van die Leviet en sy byvrou is op soveel vlakke ‘n gruwelike verhaal. Daar is niemand wat reg optree in dié verhaal nie.

• Die byvrou was ontrou.
• Al die mans van Gibea wou die Leviet sodomiseer.
• Die ou man bied sy dogter vir hulle aan.
• Die Leviet laat sy byvrou in die steek.
• Die manne van Gibea verkrag uiteindelik die vrou tot sy dood is.

Net die ou man se gasvryheid het enige meriete, maar gegewe die uitkoms van die verhaal is dit ‘n skrale troos.

Die skrywer verklaar dit met sy stelling dat: “Toe die volgende gebeurtenis plaasgevind het, was daar nog nie ’n koning in Israel nie.” Hy sal die drie hoofstukke afsluit met dieselfde opmerking waaraan hy byvoeg: ““elkeen het gedoen wat reg is in sy eie oë” (Rigt 21:25).