Jojagin word vrygelaat in 562 vC

Vandag is ‘n kort bydrae wat nie maklik met die ander leeswerk kan koördineer nie. Ek gebruik dus die teks in 2 Konings 25:27-30 sommer in hierdie bydrae.

In die sewe-en-dertigste jaar van die ballingskap van Jojagin, die koning van Juda, in die twaalfde maand, op die sewe-en-twintigste van die maand, het Ewil-Merodag, die koning van Babilonië, in die jaar toe hy koning geword het (562 vC), Jojagin, die koning van Juda uit die gevangenis vrygelaat.

Hy het vriendelik met Jojagin gepraat en hom ‘n sitplek gegee hoër as die sitplekke van die konings wat saam met hom in Babel was, en hy kon sy gevangenisklere uittrek.

Hy het hierna altyd, solank hy geleef het, aan die koning se tafel geëet (hoewel Ewil-Merodag net twee jaar regeer het). En sy lewensonderhoud – ‘n vaste lewensonderhoud – is deur die koning aan hom gegee, soveel as wat hy elke dag nodig gehad het.

Die boek van Konings sluit met hierdie positiewe verhaal af wat alreeds hoop vir die toekoms laat opvlam. Maar, daar is meer, want in 560 vC word Nabonidus koning, met sy seun Belsasar wat in Babilon die septer geswaai het.

Dit is in sy tyd wat Daniël weer met sy profesieë begin voordat hy uiteindelik deur Belsasar ontbied word om vir hom ‘n teken van die Here te ontsyfer… en dit die Meders en Perse as wêreldheersers na vore bring.

Staan op, o God, oordeel die aarde

Dit is ‘n kort Psalm, maar een wat soos geen ander Psalm is nie. Wat uitstaan van die Psalm is dat dit ’n direkte visioen op ’n “hemelse vergadering” bevat: “God staan op in die vergadering van die gode …” (vers 1-7) as aanleiding en motivering tot ’n gebed wat die Psalm afrond: “Kom tog, o God! Lewer uitspraak …” (vers 8). Dit is ook die struktuur en indeling van die Psalm.

Maak jy jou mond wyd oop, dan vul Ek dit!

Psalm 80 is reeds vroeër hanteer by 2 Kronieke 31, omdat dit waarskynlik geskryf is in die tyd tussen die Assiriese ballingskap in 722/1 vC en die beleëring van Jerusalem deur Sanherib in 701 vC. Dit pas dus goed in die tyd van Hiskia.

Ons fokus vervolgens op Psalm 81 wat weereens ’n “liturgiese preek” is en wat:

• ’n oproep tot lof bevat (vers 2-6),
• ’n lerende gedeelte (preek) wat God se voorsiening, die volk se koppigheid, maar ook God se gereedheid om te help as hulle sou luister op die tafel sit (vers 7-15) en
• ’n appèl aan die einde om die Here te dien, insluit, omdat dit God se voorsiening vir hulle sal ontsluit (16-17).