Skip to main content

Markus 10:46-11:25 – ‘n huis van gebed vir die nasies

Markus

Jesus se reis na Jerusalem neem Hom deur Jerigo waar Hy die blinde bedelaar, Bartimeus genees.  Dit tref my met hoeveel oorgawe Bartimeus na Jesus roep, hoe hy Hom as die Seun van Dawid, die Messias, eien, en nie afgesit word deur die mense wat hom wil stilmaak nie.  “Hou moed!” is die skare, wat nou saam met Jesus reis, heel moontlik op pad na die Paasfees, se raad toe Jesus van hom begin notisie neem, en Jesus sluit dan ook aan by die man se vertroue (Jes 35:5; 42:7) in Hom: “Jou geloof het jou gered.”

Let op hoe Jesus hierdie versoek van die blinde man toestaan, terwyl Hy nie Johannes en Jakobus se versoek toestaan om op die trone langs Jesus in die oordeelsdag te sit nie.  Die man se versoek is gebaseer op die Messiaanse belofte van Jesaja, terwyl die twee dissipels se versoek gebaseer is op hulle eie behoefte aan status en voorrang in die koninkryk.  Die motivering en grond vir hulle versoek verskil dus radikaal en bepaal die uitkoms daarvan.  Jesus gee die een en weier die ander.

Dit tref my ook hoe Bartimeus onmiddellik ‘n volgeling van Jesus word.  Daarby het hierdie laaste wonder van Jesus, wat Markus vertel, simboliese betekenis: Jesus het gekom om die volk van hulle blindheid te verlos – Hy illustreer dit met die genesing van Bartimeus – maar soos ons sal sien, weier hulle om tot insig te kom.

Met die Intog in Jerusalem val dit my op hoe Jesus ‘n donkie opkommandeer, met die belofte om dit terug te stuur.  Met die begeleidende lofprysing van die skare, onder andere uit Psalm 118, kom Jesus Jerusalem binne en gaan eerste van alles na die tempel toe waar Hy alles daar bekyk.  Dit laat ‘n mens in afwagting vir die tempelreiniging wat gaan kom.

Die verhaal van die tempelreiniging is ingebed in die vreemde storie van die vyeboom (interessant, Betfage beteken letterlik “huis van vye”) wat Jesus vervloek omdat dit nie vrugte dra nie, al is dit nie vyetyd nie.  Die vervloeking vind plaas net voor die tempelreiniging en die uitwerking daarvan word daarna sigbaar.

Ter agtergrond – vyebome dra twee keer ‘n jaar vrugte, in die herfs en in die lente, en moes in hierdie tyd (vroeë lente) eintlik klein voorvye saam met die blare gedra het.  Die afwesigheid van voorvye tussen die blare was ‘n teken dat die boom nie dié seisoen vye sou dra nie.  Lees Miga 7:1 wat op soortgelyke wyse van hierdie verwagting van voorvye praat.

Jesus verklaar sy reiniging van die tempel met ‘n beroep daarop dat God se huis nie ‘n rowersnes (Jer 7:11) mag wees nie, maar ‘n huis van gebed vir die nasies (Jes 56:7 – vgl ook Salomo se gebed by die inwyding van die tempel in 1 Kon 8:22 vv: ook die vreemdelinge uit die nasies kon tot die God van hierdie tempel bid en op Sy voorsiening staatmaak!).

Gekoppel aan die verhaal van die vyeboom kan ‘n mens die afleiding maak dat soos die vyeboom die belofte van vrugte gehad het, maar niks gedra het nie, die tempel die belofte van ‘n gebedshuis gehad het, maar niks daarvan geproduseer het nie.  Die tempel dra nie die geestelike vrug wat ‘n mens met reg kan verwag nie.  Uiteraard was hierdie verdoemende uitspraak en optrede van Jesus ‘n soort van laaste strooi vir die priesterhoofde en skrifgeleerdes om te begin beplan aan Jesus se dood.

Die storie van die vyeboom se verdroging gee aanleiding tot ‘n verdere lering van Jesus oor geloof, waarin Hy uitspel dat vir die ware geloof alles moontlik is.  Dit sal vrug dra, anders as die vyeboom (of die tempeldiens in Jerusalem).  Dit het effek op die natuur (bome en berge) sowel as op die verhouding tussen mense (vergifnis).  Daarom roep Jesus hulle op tot onwrikbare geloof en vertroue in God uitgedruk in gebed: “Alles wat julle in die gebed vra, glo dat julle dit al ontvang het, en dit sal vir julle so wees.”  Vergelyk Jesaja 65:24 wat God se gewilligheid om te antwoord só uitspel: “Voor hulle nog roep, sal Ek antwoord, terwyl hulle nog praat, sal Ek hulle gebed verhoor.”

Wat ek hieruit leer – binne die raamwerk van die versoek van Johannes en Jakobus wat geweier is, en die versoek van Bartimeus wat beantwoord is – is dat gebedsverhoring wel geen perke het nie, maar afhanklik is van God se beloftes en bedoeling.  In gebed kan ek deel hê aan God se berg-bewegende handelinge.

Jesus bly hierdie laaste week van sy lewe in Betanië (volgens sommige “huis van ellende”, volgens ander “huis van dadels”) vanwaar Hy elke dag die tempel besoek totdat die laaste uur vir Hom aanbreek.

Matteus, Lukas en Johannes

Matteus vertel, soos in die geval met die besetene(s) van Gadara, van twee blindes op die pad uit Jerigo, anders as Markus.  Lukas neem Markus se verhaal net so oor, maar vertel dit in sy eie woorde, met veral ‘n lofprysing aan God wat die genesende uitkoms begelei.

Al vier evangelies vertel van die Intog in Jerusalem.  Matteus voeg detail by, dat die donkie eintlik ‘n merrie en vul was, waarmee Sag 9:9 in vervulling gegaan het, en laat ander detail weg, soos die feit dat Jesus ‘n draai by die tempel maak, hoewel hy wel sê dat die hele stad in beroering gekom het oor hierdie profeet van Nasaret in Galilea.  Lukas noem die skare wat Jesus in die stad in begelei interessant genoeg: “juigende volgelinge” en kontrasteer dit met die Fariseërs tussen hulle wat die volgelinge wil stilhê.  Jesus se antwoord aan hulle is betekenisvol: “As hulle stilbly, sal die klippe uitroep.”

Johannes se verhaal van die Intog in Jerusalem stem ook tot ‘n groot mate met die ander evangelies se gegewens ooreen, met ekstra detail, soos dat dit palmtakke was wat op die grond gegooi is, en fokus ook op die onbegrip van die dissipels wat eers na die verheerliking, Jesus se dood en opstanding, in volle begrip oorgegaan het.  Johannes vertel ook van die impak wat die opwekking van Lasarus gehad het op die tipe gesprekke wat mense oor Jesus gehad het.  Dit het egter ook ‘n negatiewe gevolg gehad, deurdat die Fariseërs begin agterkom het, dat hulle invloed taan: “Die hele wêreld gaan agter hom aan!”

Lukas vertel nie die verhaal van die vyeboom nie, terwyl Matteus dit as een verhaal vertel: Jesus het die boom vervloek en dit het onmiddellik verdroog, waarna Jesus sy lering oor die geloof gee.

Al vier evangelies het ook die verhaal van die reiniging van die tempel.  Lukas vertel dit met min detail, maar Matteus voeg detail by, bv. soos dat blindes en kreupeles deur Jesus in die tempel gesond gemaak is, en dat daar kinders in die tempel was wat Hom as die Seun van Dawid (vgl die blinde Bartimeus) geprys het.  Tegelykertyd is daar egter ook die teenstand van die priesterhoofde en skrifgeleerdes wat weereens wil hê dat Hy die mense moet stilmaak in hulle lofprysing oor Hom.

Johannes plaas die verhaal egter in ‘n heeltemal ander konteks aan die begin van Jesus se bediening met ‘n Paasfees in Jerusalem, net na die water-in-wyn-wonder in Kana.  Dit is ook Johannes se evangelie wat ons die detail van die sweep van toutjies te danke het en die  verdere lering dat Jesus die tempel gereinig het om te sorg dat Sy Vader se huis nie ‘n besigheidsplek word nie.  Die dissipels skryf sy optrede aan die liefde vir Sy Vader se huis toe (Ps 69).  Die Jode (baie keer die benaming vir Fariseërs in sy evangelie) vra dan ‘n wonderteken, waarop hy in verskuilde taal na sy dood verwys.  Hulle interpreteer sy uitspraak letterlik as dat Hy die tempel wil afbreek.  Na sy dood en opstanding het dié woorde sy dissipels in hulle geloof versterk.

View all posts in this series

Discover more from Bybelskool

Subscribe to get the latest posts sent to your email.

gebed, Markus, nasies


Chris van Wyk

Ek is Direkteur van Bediening en Geestelike Vorming by Veritas College International. My passie in die lewe is om God bo alles te dien en gelowiges in geloofsvorming te begelei. I am Director of Ministry and Spiritual Formation at Veritas College International. My passion in life is to serve God above all and to lead believers in faith formation.

Comments

Maak 'n opmerking

Onlangse kommentaar