24 May2011

Johannes 21:1–25 – Jesus leer Petrus om Hom te volg

Written by Chris van Wyk. Posted in Johannes

RUS

Ek loof die Here vir Sy opstanding en Sy lewende teenwoordigheid wat my begelei deur die lewe.

HOOR

Ek lees die epiloog van die evangelie van Johannes.
Die volgende aspekte tref my:

Johannes sluit sy evangelie af met die beskrywing van die vierde verskyning van Jesus, hierdie keer aan die dissipels by die See van Tiberias. Dit is die deel van die See van Galilea by die nuut-ontwikkelde dorpie Tiberias (in 22 nC gebou), dieselfde plek waar die broodvermeerdering plaasgevind het (Joh 6). En weereens eet hulle brood en vis!

Drie episodes van dié dag se gebeure word vir ons vertel:

Die wonderlike visvangs – 21:1-14;
Petrus se hernude opdrag – 21:15-19;
Informasie oor Johannes – 21:20-25.

21:1-14: Ses dissipels gaan saam met Petrus visvang: Tomas (Didimus beteken tweeling), Natanael, Johannes en Jakobus (seuns van Sebedeus – Mark 1:19) en nog twee ander. Dit wil lyk asof hulle oorweeg om hulle vorige beroep weer te volg – hulle volg die leiding van Petrus – al is dit darem min of meer op die plek waar Jesus gesê het hulle vir Hom moet wag (volgens Matt. 28:7; Mark. 16:7) .

Hoewel die nag die beste tyd vir visvang was, vang hulle egter niks nie. Toe die vreemdeling – hulle herken Jesus aanvanklik nie – hulle die volgende dag die opdrag gee om aan die regterkant kant van die boot hulle nette uit te gooi, besluit hulle om sy raad te volg, en is die visvangs so groot dat hulle die nette nie weer terug kon kry in die boot nie, en dit in die water aan wal moes sleep.

Johannes besef dat hierdie wonder ‘n teken is dat dit Jesus is (dit is amper soos ‘n vis-vermeerdering na analogie van die brood-vermeerdering), sê dit vir die ander, maar bly in die boot sit op pad wal toe. Petrus, getrou aan sy aard, trek egter sy klere aan, spring in die see en swem kant toe na Jesus toe. Met moeite kry die ander disspels die vis aan wal, ‘n baie groot vangs. Die presiese getal (153) word vertel om die werklikheid van die gebeure aan te dui, en is nie een of ander simboliese getal nie.

Jesus het reeds brood en ‘n stuk vis op die kole, en vra dat hulle nog van die visvangs bring om saam te eet. Let op hoe Hy leiding neem en almal besef dat Hy die Here is.

21:15-19: Let op hoe Jesus vir Petrus nou op sy geboortenaam noem, Simon seun van Johannes. Hy sluit dus aan by Petrus se oorspronklike roeping (Joh 1:42) en roep hom as’t ware by hernuwing.

Jesus herhaal sy vraag na Petrus se liefde driemaal, dieselfde getal as die kere toe Petrus Jesus verloën het. Daarmee kry Petrus kans om sy vroeëre liefdesverklaring aan Jesus te herhaal en die gedagtenis van die verloëning uit te wis.

Johannes gebruik verder die Griekse woord agapân – ten spyte van liefde – met die eerste twee vrae van Jesus: “Het jy my lief?” Petrus antwoord volgens Johannes deurgaans met die Griekse woord filein – vriendskapsliefde. Met Jesus se laaste vraag, gebruik Johannes dieselfde woord vir liefde as Petrus, filein, waarmee Johannes eintlik aandui dat Jesus nie van Petrus meer verwag as wat hy kan gee nie.[1]

Let ook op dat Jesus aan Petrus ‘n herdersopdrag gee – laat my skape wei – waarmee Hy hom eintlik aanstel in Jesus se plek (Joh 10). Dit is ook dié tipe opdrag wat elke ouderling en elke pastor van die Here ontvang het … Kos vir Jesus se Kinders!

21:20-25: Dit lyk asof Jesus saam met die dissipels van die see af begin wegloop – Petrus is aan die voorpunt en draai om en sien Johannes in sy volgelingsposisie, net agter Jesus. Praat van simboliek en van ‘n kenmerkende skets van die twee dissipels!

Petrus vra dan wat van Johannes gaan word, want onthou Jesus het so pas voorspel dat Petrus sal sterwe (sonder ‘n tydsaanduiding). Jesus se antwoord lei tot verwarring onder die dissipels, wat Johannes noop om ‘n regstelling te gee. Petrus en hulle moes eintlik net hoor dat hulle Jesus moet volg, soos Johannes die Here volg, en daarmee basta. Die res van die uitkoms van hulle lewens is in Jesus se hande.

Johannes sluit af deur te sê, Sela, dit is nie alles wat ‘n mens sou kon skrywe oor Jesus nie, maar heeltemaal genoeg om in Hom te glo! En dit is presies waartoe die evangelie ons wil bring! Om in die lewende en teenwoordige Here Jesus te glo.

LEEF

God verwag nie van my meer as wat Hy my in staat stel om te doen nie. Dit is natuurlik nie ‘n verskoning vir my om my sonde goed te praat of tevrede te wees met die tweede beste in my toewyding aan die Here nie. Maar dit sê vir my net dat Jesus tevrede is met my, en dat Hy net van my vra wat Hy in die eerste plek gegee het. Dit is ‘n groot troos en aansporing om Hom met alles wat in my is, te dien.

Ek loof die Here vir wat Hy my leer deur die lewe van Petrus.

[1] Terloops – sommige geleerdes dink dat daar min in hierdie verskillende Griekse woorde vir liefde gelees moet word, omdat Jesus en Petrus waarskynlik Aramees gepraat het, en daar nie só ‘n onderskeid in woorde in Aramees is nie. Dit is waarskynlik so, maar Johannes se doelbewuste gebruik van hierdie twee Griekse woorde, is verseker betekenisvol. Hy wou waarmee aandui dat Petrus nie oormoedig wou wees en soos tevore probeer aanspraak maak dat hy meer lief kan wees as wat hy kan nie. En Johannes wou met die woorde wat hy in Jesus se mond lê, aandui dat Jesus sy tevredenheid met Petrus se vlak van liefde uitspreek.

View all posts in this series

Tags: Johannes

Trackback from your site.

Chris van Wyk

Ek is gemeenteleraar by Somerstrand gemeente, Port Elizabeth. My passie in die lewe is om God bo alles te dien en gelowiges in geloofsvorming te begelei. I am pastor at Summerstrand congregation, Port Elizabeth. My passion in life is to serve God above all and to lead believers in faith formation.

Comments (2)

Sutaya

Apr 16, 2020 at 09:57 | #

In Johannes 21 waarom het dissipels Jesus ni onmiddelik geken nie

Reply
- Chris van Wyk
  
  Apr 16, 2020 at 10:06 | #
  
  Hi Sutaya, wel, eerstens het hulle Hom nie verwag nie, en tweedens Hy het ‘n verheerlikte liggaam gehad wat kon verdwyn en verskyn na hartelus. Hy het ook derdens die vermoë gehad om Homself te openbaar aan iemand of nie, soos engele dit ook kan doen.
  
  Reply

Chris van Wyk

Jul 26, 2021 | #

Tate haal Mayer aan wat ‘n Babiloniese gebed aanhaal om die Psalm se betekenis te verklaar: “I call to you from distantness; hear me from nearness.” In Duits: “Ich rufe dich von ferne, höre mich von nahe.” Hier is Tate se volledige verduideliking van die betekenis van die Psalm.

The main value of this psalm probably lies in its metaphorical richness. The metaphors of the high rock, the strong tower, the perpetual dwelling in the tent of God, and the shelter under the divine wings enhance the prayer and contribute significantly to our repertoire of spiritual imagination. A well-stocked and fertile imagination is essential for spiritual strength, a strength that influences the whole being of the person and/or group that possesses it. The metaphors assist us to incorporate our own experience into the experience of prayer. Prayer should engage imagination both toward the one praying and toward God. The metaphors of the psalm pass into our own experience and expand our horizons. Walter Brueggemann has written of the Psalms:

The Psalms do not insist that we follow word for word and line by line, but they intend us to have great freedom to engage our imagination toward the Holy God.… We will take liberties as the Psalm passes by and moves out into the richness of our experience and then back into the awesome presence of God. That is the way of metaphor (Praying the Psalms [Winona, MN: Saint Mary’s Press, 1982], 35).

Without a good stock of metaphors and an active imagination, our prayers are crippled and reduced to flattened, formulaic expressions without much power.
Perhaps the dominant metaphor in the psalm is that of distance from God in v 3. A sense of far-awayness from the divine presence, an at-the-end-of the earth experience, seems to be endemic to the spiritual life from time to time (see, e.g., Pss 2:1; 10:1; 22:2, 12, 20; 35:22; 38:22 [21]; 71:12). Indeed, it is almost a continuous need: “The psalmist is here describing the human condition in existentialist terms: man constantly stands at the edge of the abyss, and only divine assistance can prevent his falling into it” (Dahood, II, 84). Werner R. Mayer discusses a provocative Babylonian prayer formula which says, “I call to you from distantness; hear me from nearness” (“ ‘Ich rufe dich von ferne, höre mich von nahe,’ ” 302–17). The formula seems to mean that prayer suspends the distantness between the supplicant and the deity. Breaking down a perceived distance and the creation of sense of nearness and presence is a major function of prayer. The Psalms are of great importance in the recognition of distantness, which results from various kinds of stress and distress, and in the closing of that gap, which threatens spiritual health and even life itself. The very recitation of psalms like 61 serves to diminish distance and enhance nearness and presence.

Tate, M.E., 1998. Psalms 51–100, Dallas: Word, Incorporated.

Onlangse kommentaar

Chris van Wyk

Jul 26, 2021 | #

Dankie.
Chris van Wyk

Jul 26, 2021 | #

Hi Loretta – jy is welkom. Jy kan by hierdie webtuiste inteken (https://bybelskool.com/subscribe/) of vir my jou selnommer stuur, dan stuur ek vir jou die bydraes per Whatsapp (Chris van Wyk – nul agt twee 574 9191).
Chris van Wyk

Jul 26, 2021 | #

Tate haal Mayer aan wat ‘n Babiloniese gebed aanhaal om die Psalm se betekenis te verklaar: “I call to you from distantness; hear me from nearness.” In Duits: “Ich rufe dich von ferne, höre mich von nahe.” Hier is Tate se volledige verduideliking van die betekenis van die Psalm.

The main value of this psalm probably lies in its metaphorical richness. The metaphors of the high rock, the strong tower, the perpetual dwelling in the tent of God, and the shelter under the divine wings enhance the prayer and contribute significantly to our repertoire of spiritual imagination. A well-stocked and fertile imagination is essential for spiritual strength, a strength that influences the whole being of the person and/or group that possesses it. The metaphors assist us to incorporate our own experience into the experience of prayer. Prayer should engage imagination both toward the one praying and toward God. The metaphors of the psalm pass into our own experience and expand our horizons. Walter Brueggemann has written of the Psalms:

The Psalms do not insist that we follow word for word and line by line, but they intend us to have great freedom to engage our imagination toward the Holy God.… We will take liberties as the Psalm passes by and moves out into the richness of our experience and then back into the awesome presence of God. That is the way of metaphor (Praying the Psalms [Winona, MN: Saint Mary’s Press, 1982], 35).

Without a good stock of metaphors and an active imagination, our prayers are crippled and reduced to flattened, formulaic expressions without much power.
Perhaps the dominant metaphor in the psalm is that of distance from God in v 3. A sense of far-awayness from the divine presence, an at-the-end-of the earth experience, seems to be endemic to the spiritual life from time to time (see, e.g., Pss 2:1; 10:1; 22:2, 12, 20; 35:22; 38:22 [21]; 71:12). Indeed, it is almost a continuous need: “The psalmist is here describing the human condition in existentialist terms: man constantly stands at the edge of the abyss, and only divine assistance can prevent his falling into it” (Dahood, II, 84). Werner R. Mayer discusses a provocative Babylonian prayer formula which says, “I call to you from distantness; hear me from nearness” (“ ‘Ich rufe dich von ferne, höre mich von nahe,’ ” 302–17). The formula seems to mean that prayer suspends the distantness between the supplicant and the deity. Breaking down a perceived distance and the creation of sense of nearness and presence is a major function of prayer. The Psalms are of great importance in the recognition of distantness, which results from various kinds of stress and distress, and in the closing of that gap, which threatens spiritual health and even life itself. The very recitation of psalms like 61 serves to diminish distance and enhance nearness and presence.

Tate, M.E., 1998. Psalms 51–100, Dallas: Word, Incorporated.
Hester von Wielligh

Jul 24, 2021 | #

Goeiedag!
Ek het die stuk oor ps 61 met waardering gelees. Wat is die Engels van die volgende aanhaling? “Ek bid tot U van ver, hoor my van naby.” (Tate, Word Biblical Commentary, Psalm 51-100)
Ek wil dit graag verder ondersoek.
Baie dankie en seën.
Loretta Pienaar

Jul 23, 2021 | #

Goeiemôre Ds van Wyk, ek sal dit baie waardeer as ek u boodskappe kan ontvang. Alhoewel ek boodskappe kry van ander Godvresende leraars, kan ek nooit genoeg kry nie in hierdie tye. Ek is geensins ondankbaar nie, maar te dikwels blyk dit dat mense nie gretig is om oor God te praat nie, of soms blyk dit dat hulle nie omgee nie. God seën u en u geliefdes.
Jan

Jul 20, 2021 | #

Geestelike leesstof dankie.
Chris van Wyk

Jul 16, 2021 | #

Die woord wegraping kom nie in die Bybel voor nie. Dit is ‘n afleiding wat gemaak word op grond van die beskrywing van Jesus se hemelvaart en ons ontmoeting met Hom in 1 Tessalonisense 4.
Chris van Wyk

Jul 16, 2021 | #

Hi, jy kan kyk wat ek geskryf het by week 80-84 van Prontuit die Waarheid (https://bybelskool.com/prontuit-die-waarheid-argief/).
Past C Tities

Jul 13, 2021 | #

Pastoor ek soek graag Meer inligting oor rampe veral geestelik

Dankie vir u wonderlik ervaring wat u met andere deel
Milana Van Rooyen

Jul 11, 2021 | #

Goeie dag

Waar in bybel staan die woord wegraping …
Skrif asb
Dankie
Millanie