Eksodus 35:1-36:1 – Elkeen wie se hart en gees hulle daartoe aangespoor het, het vrywillig offergawes gebring

Die tafel is nou gedek vir die bou van die Tabernakel.  Die Here se instruksies is volledig gegee in Eksodus 25-31.  Die toorn van die Here oor die afvalligheid van die volk net die goue bulkalf is afgeweer deur Moses se bemiddeling in Eksodus 32-34.  In die volgende ses hoofstukke van Eksodus 35-40 sal die uitvoering van God se opdrag dus gegee word, in baie opsigte ‘n herhaling van die gedetailleerde beskrywings in Eksodus 25-31.

Ek gee weer in tabelvorm die ooreenkomste, dié keer aan die hand van die orde van die uitvoering van die opdrag, sowel as die unieke bydraes wat hier geplaas is:

Oor die verskille met Eksodus 25-31

Ons lees hier nie van die lampolie offer soos in Eks. 27:20-21 beveel nie.  Die uitvoering daarvan word eers in Lev. 24:1-4 aangeroer.  Ons lees ook nie van instruksies van die daaglikse offers soos in Eks. 29:38-46 beveel nie. Die uitvoering daarvan word eers in Num. 28:1-8 aangeroer.  Ons lees ook nie van die versoeningsoffer tydens ‘n sensus soos in Eks. 30:11-16 beveel nie.  Dit word wel in Num. 1 aangeroer toe dit nodig geraak het.  Ons lees ook nie van die voorbereiding van die gewyde salfolie en die wierookoffer soos in Eks. 30:22-38 beveel nie.  Dit word wel in Num. 4:15-20 uitgevoer.  Ons lees wel van die toewyding van Aäron en sy seuns soos in Eks. 29:1-37 beveel, hoewel dit weer in Lev. 8:1-36 herhaal word.

Die herhaling van die opdrag tot die hou van die Sabbat – Eks. 35:1-3

Die instruksies vir die hou van die Sabbatdag is gegee in Eks. 31:12-18 aan die einde van die reeks opdragte wat die Here vir Moses gegee het.  Die opdrag om die Sabbatdag te vier funksioneer nou as inleiding tot die uitvoering van al die instruksies vir die bou van die Tabernakel.  Selfs die bou van die Tabernakel, die heiligdom van God, mag dié ritme versteur nie.  Moses reël dat daar selfs nie vuur gemaak mag word op die Sabbatdag nie, sodat almal kan rus, ook dié wat normaalweg vir kos op die tafel sou sorg.

Die offergawes vir die Tabernakel – Eks. 35:4-9  

Op grond van die instruksies wat in Eks. 25:1-9 gegee is vir die tipe materiaal wat vir die Tabernakel nodig sal wees, word die volk nou vir vrywillige offergawes “vir die Here” gevra.  Dit het goud, silwer, brons, blou, pers en bloedrooi wolstof, linne, bokhaar, rooigekleurde ramsvelle, gebreide tornynvelle, doringhout, olie vir die lampe, balsem vir salfolie en vir geurige wierook, oniks en die ander edelstene ingesluit.

Die versoek vir vakmanne en offergawes – Eks. 35:10-29                 

Volgende aan die beurt was die versoek vir vakmanne wat met die bou van die tabernakel en die voorhof sowel as die maak van die onderskeie toebehore kan help.

Die volk het met oorgawe gereageer en vrywillig gawes gebring.  Daar staan in die oorspronklike: “Elkeen wie se hart hom daartoe gebring het, en elkeen wie se gees hom daartoe aangespoor het, het gekom, en hulle het vir die Here ‘n wydingsgeskenk gebring vir die werk aan die Tent van Ontmoeting en vir al die dienswerk daaraan verbonde, en vir die heilige klere.”

Die hoof vakmanne vir die bou van die tabernakel – Eks. 35:30-36:1         

Moses voer ook die instruksies van Eks. 31:1-11 rondom die twee hoof vakmanne, Besaleël en Oholiab, uit.  Nie net is Besaleël deur die Gees van God toegerus vir sy werk nie, maar hy en Oholiab kon ook onderrig gee en ander oplei.  Trouens in vers 34 se begin staan daar letterlik: “En die Here het dit ook in sy hart gegee om te onderrig.”  Die kreatiwiteit van hierdie vakmanne was egter steeds onderworpe aan die instruksies van die Here.  Alles moes gedoen word soos Hy dit in gedagte gehad het.