Numeri 27 – God handhaaf die erfreg van vroue en stel Josua as leier aan
Print This Post
In aansluiting by die sensuslys van hoofstuk 26 brei hoofstuk 27 uit oor die vyf dogters van Selofgad wat vir Moses gevra het om ook ‘n stuk grond as deel van die stam van Manasse te kry. Die beginsel van regverdigheid word gehandhaaf deur die erfreg uit te brei sodat ook vroue kon erf as daar nie ‘n manlike nasaat in ‘n familie was nie – Numeri 27:1-11. Numeri 36 sal die beginsel verder uitbrei. Josua word ook as opvolger van Moses aangestel as leier en aanvoerder van die volk – Numeri 27:12-23.
Selofgad se dogters word gelyk gegee en die erfreg aangepas vir vroue – Numeri 27:1-11
Die vyf dogters van Selofgad – Magla, Noa, Gogla, Milka en Tirsa – kom na Moses net ná die verdeling van die land volgens die militêr weerbare mans afgehandel is, en vra vir Moses om ook ‘n stuk grond as deel van die stam van Manasse te kry. Hulle pa is ook in die woestyn dood, maar nie as gevolg van die opstand van Korag nie: “Hy het deur sy eie sondes gesterf.” Hy was dus nie ‘n rebel nie.
Omdat Selofgad nie seuns gehad het nie, sou hulle as dogters nie kon erf nie, want die erfreg is via die seuns toegepas. Hulle vra dus dat die erfreg aangepas word sodat hulle grond sou kon kry saam met die ander. Anders sou Selofgad se familie doodgewoon uitsterf en sy dogters sonder ‘n tuiste in die land wees. Dit sou as ‘n oordeel van die Here geïnterpreteer kon word (Deut. 29:20) terwyl dit eintlik net ‘n grysgebied in die reg was wat uitgesorteer kon word.
Die Here handhaaf dan ook die beginsel van regverdigheid op versoek van Moses en brei die erfreg uit sodat ook vroue kon erf as daar nie ‘n manlike nasaat was in ‘n familie nie: “Selofgad se dogters het gelyk”, sê die Here. Hulle nagedagtenis sou saam met die res van die volk geëer word in terme van grondgebied (vgl. Deut. 25:5-10).
Moses maak terselfdertyd nog verdere reëlings wat sorg dat die grond wat eenmaal aan ‘n stam uitgedeel is, deel van daardie stam bly, selfs al is daar nie manlike óf vroulike nasate nie. As daar nie seuns óf dogters was nie, het die grond in rangorde óf na die broers van die pa, óf na die ooms aan vaderskant, óf na die naaste bloedverwant, ongeag geslag.
Numeri 36 sal die beginsel verder uitbrei sodat die moontlike onreg die hoof gebied kan word dat vroue van ‘n ander stam kan erf, as die mans met wie hulle trou van ‘n ander stam sou wees. Hulle moes daarom binne stamverband trou as hulle die erfreg wou benut.
Met die Intog vertel Josua dat dié vyf dogters daarom saam met die res van Manasse grond gekry het om dié beginsel na te kom (Jos. 17:3-6; vgl. 1 Kron. 7:15). Só het dit ‘n vaste reël geword in Israel wat die idee troef dat Israel net volgens die reëls van ‘n patriargale bestel geleef het. Ook ander volke het dié reg gehad in daardie tyd (vgl. die kodeks van Hammurabi).
Kaleb gee selfs vir sy dogter Aksa ‘n stuk vrugbare landbougrond met fonteine op haar versoek om die grond wat sy reeds gekry het van hom af uit te brei. Lees die pragtige storie van haar en Otniël (Jos. 15:13-19)! Ook Job laat sy dogters erf saam met sy seuns (Job 42:15).
Josua word as opvolger van Moses aangestel as leier en aanvoerder van die volk – Numeri 27:12-23
Ons kry nóg ‘n kykie in die besondere intieme verhouding wat Moses met God geniet het met die Here se opdrag dat hy teen die Abarimberg (waarskynlik dieselfde as die Neboberg – Deut. 32:49) uitklim en die land bekyk wat God aan die Israeliete gee. God wou hom ‘n voorsmakie gee van die beloofde land, ‘n aksie wat die betekenis van ‘n voorsmakie van die ewigheid ingeneem het in die uitleg van die Hebreërskrywer (Hebr. 11:13-16).
Die realiteit was egter dat Moses, nadat hy die beloofde land gesien het, sou sterwe net soos sy broer Aäron, omdat hulle twee hulle teen God se bevel verset het en Hom, die Heilige, nie voor die volk gehoorsaam het nie, toe die volk by Kades in die Sinwoestyn teen God in opstand gekom het.
Let op hoe Moses egter nie fokus op wat hy gaan verloor nie, maar op watter gevolge sy dood vir die volk sal inhou. Daarom vra hy van die Here dat Hy iemand oor die volk sal aanstel wat vir hulle ’n leier en aanvoerder kan wees. Anders sal die volk van die Here soos skape sonder wagter wees. Hy maak staat daarop dat die Here God aan alle mense die lewe (gees) gee.
Die Here se planne is alreeds agter mekaar en gee Moses opdrag om Josua as sy opvolger die hande op te lê. Nie net het God se Gees op hom gerus nie, maar hy was die eerste om Israel in oorlog te lei in die woestyn teen die Amalekiete (Eks. 17:9).
- Josua het die eerste boek ontvang waarin hierdie oorloë opgeteken is juis om hom te versterk in die pad wat die Here met hom sou loop (Eks. 17:14).
- Hy was Moses se assistent en oral betrokke waar die Here met Moses gepraat het (Eks. 24:13).
- Hy het op ‘n keer agtergebly in die tent van ontmoeting waarskynlik in die hoop dat hy ‘n soortgelyke ontmoeting met God sou kon hê as sy mentor Moses (Eks. 33:11).
- En hy het saam met Kaleb ná hulle verkenningstog gepleit dat die volk nie die aftog moet blaas nie, maar die Here vertrou om die land in te neem (Num. 14:6).
Hier word Josua nou aangestel in die plek van Moses, ‘n rol wat hy met onderskeiding sou vervul (Jos. 24:31). Sy droom om in die tent van ontmoeting die Here te ervaar, word ook uiteindelik bewaarheid, soos in Deuteronomium vir ons later vertel sal word (Deut. 31:14)! Die boek met die woorde van Moses sou egter al hoe belangriker vir hom word in opdrag van die Here (Jos. 1:7-9), soos dit inderdaad ook vir die geloofsgemeenskap deur die eeue geword het. Josua het selfs die voorreg gehad om daaraan te help skryf (Jos. 24:25-26).
Moses lê vir Josua daarom die hande op voor die hele volk en die hoëpriester Eleasar en spel vir hom sy opdrag uit. Daarmee het Moses sy gesag oorgedra op Josua sodat die volk Israel hom kon gehoorsaam. Eleasar word ook bevestig in sy rol om via die urim en tummim die Here se wil te onderskei, veral in terme van die Heilige Oorlog wat binnekort sou begin. Eleasar sou die besluit neem wanneer oorlog gemaak moet word en wanneer nie.
Boodskap
Die verhaal van Selofgad se dogters bevestig God se regverdigheid selfs in grys gebiede. Hy is in sy wese billik en regverdig wat aanpas by die praktiese situasies in die volk en sorg dat die beginsel van regverdigheid toegepas word. Dit is hoe God is. Dit is waarop ons kan staatmaak ook in die praktiese vrae wat ons van tyd tot tyd moet hanteer.
Die verhaal van Josua se aanstelling as leier en aanvoerder van Israel bevestig God se sorg vir ons ook in terme van leierskap. Jesus beklemtoon in Markus 6:34 en Johannes 10:3-4 die noodsaak van herders vir die volk as Hy van die Jode as skape sonder ‘n herder praat op voetspoor van Moses se versugting in Numeri 27:17 dat die Here iemand aanstel wat die volk se leier en aanvoerder kan wees ná sy dood, sodat die volk van die Here, sê Moses: “nie soos skape sonder wagter sal wees nie” (OAV).
Daarmee begrond Jesus natuurlik sy eie rol as Goeie Herder vir die skape! Geen wonder dat Jesus se naam in Hebreeus Josua is nie! Hy wys ook vir ons hoe ons onder mekaar moet werk om die Here se werk in terme van leierskap uit te voer.
Die handoplegging van Josua: “’n man op wie my Gees is”, is ‘n teken van die geestelike gesag waarmee leiers bemagtig word. Die kerk het Israel hierin nagevolg soos ons kan sien in Handelinge 6:6 met die handoplegging van die sewe leiers wat gekies is om die versorging van die weduwees te behartig. Ons sien dit ook in Handelinge 13:3 waar Saulus en Barnabas vir hulle roeping afgesonder word, sowel as in die beskrywing van Timoteus se aanstelling (1 Tim. 4:14) en dié wat hy sou aanstel (1 Tim. 5:22). Handoplegging het dus in die NT dieselfde funksie van bemagtiging.
Handoplegging het in die NT egter ook nog die funksie van ‘n insluitende seën (Jesus wat die kinders hande oplê in Matt. 19:13-15), genesing (Mark. 6:5; 8:23; Luk. 4:40; 13:13; Hand. 28:8) en die ontvangs van die Heilige Gees (Hand. 8:17-19; 9:12, 17; 19:6; vgl. Hebr. 6:2). ‘n Gebruik waarvan ons gerus meer kan maak in ons kerklike lewe.
View all posts in this series
- Bybelskool oor Numeri
- Inleiding – ‘n reisverhaal
- Indeling – twee generasies
- Ekskursie – geweld in die OT
- Ekskursie – Numeri in die NT
- Numeri 1-2 – Elkeen kry sy plek in die kamp
- Numeri 3-4 – Elke Leviet kry ‘n taak en verantwoordelikheid
- Numeri 5 – Elke Israeliet moet rein leef, veral in die huwelik
- Numeri 6 – Die impak van geloftes aan en die seën van die Here
- Numeri 7 – Die Tabernakel word toegewy en ingewy
- Numeri 8 – Die Leviete word afgesonder en gereinig vir hulle dienswerk
- Numeri 9 – Wanneer God beweeg, beweeg die geloofsgemeenskap
- Numeri 10 – Die tyd vir die reis na Kanaän het aangebreek
- Numeri 11 – Die Here troef die gulsige verset van die volk met sy Gees en ‘n oordaad vleis
- Numeri 12 – God bevestig Moses as sy betroubaarste dienaar
- Numeri 13 – Ons was soos sprinkane in ons eie oë
- Numeri 14 – Hoe lank sal hierdie volk my almag bly onderskat?
- Numeri 15 – Verdere riglyne vir die hantering van sondes
- Numeri 16 – Verset lei tot veroordeling wat net getroef word deur voorbidding en versoening
- Numeri 17 – Aäron se kierie met ryp amandels boesem ontsag in
- Numeri 18 – Israel word ‘n gemeenskap van gee en neem
- Numeri 19 – God voorsien reinigingswater sodat hulle met Hom in gemeenskap kan lewe
- Numeri 20 – God se soewereine transformasie troef ongehoorsaamheid en onbarmhartigheid
- Numeri 21 – God bring verlossing vir dié wat op Hom vertrou
- Numeri 22 – Die Here gebruik die bose Bileam om Israel te seën
- Numeri 23:1-26 – Niemand kan God se seën tot niet maak nie
- Numeri 23:27-24:25 – Geseën is dié wat jou seën; Vervloek dié wat jou vervloek
- Numeri 25 – Pinehas se passie vir God stop die plaag as straf vir afgodery en onsedelikheid
- Numeri 26 – Elkeen kry sy plek in die land
- Numeri 27 – God handhaaf die erfreg van vroue en stel Josua as leier aan
- Numeri 28-29 – Die daaglikse, weeklikse, maandelikse en jaarlikse kalenders vir die vyf offers en vyf feeste
- Numeri 30 – Hou jou aan alles wat jy beloof
- Numeri 31 – Die Here straf die Midianiete met ‘n grootskaalse uitwissing
- Numeri 32 – Ruben, Gad en die helfte van Manasse kry grondgebied oos van die Jordaan
- Numeri 33 – God is getrou deur die volk se omswerwinge en wil hulle veilig in die land laat woon
- Numeri 34-35 – God beskerm die volk met grense en asielstede. Die Leviete kry ook stede en weiveld
- Numeri 36 – Elke Israeliet moes vashou aan sy deel van die stam se grond
Tags: Numeri
Trackback from your site.
Chris van Wyk
| #
Ek het net die stof wat op die webtuiste is, beskikbaar:
Die brief van 2 Korintiërs
2 Korintiërs 1:1-2:11 – God gee moed in elke omstandigheid
2 Korintiërs 2:12-3:18 – Ons raak God se woorde aan die wêreld
2 Korintiërs 4:1-5:10 – Om te lewe soos Hy dit wil
2 Korintiërs 5:11-6:13 – Ambassadeurs van die versoening
2 Korintiërs 6:14-7:16 – Toegewy aan God alleen
2 Korintiërs 8-9 – Vrygewigheid is regverdig
2 Korintiërs 10 – Om te bou en nie af te breek nie
2 Korintiërs 11 – Goddelike bekommernisse en besorgdheid
2 Korintiërs 12 – As ek swak is, is ek sterk
2 Korintiërs 13 – Groei in geestelike volwassenheid
Martie
| #
Hi Chris
Ons het bybelstudie gehad oor 1Korntiers nou soek ek graag n bybelstudie in boekvorm vir 2Korintiers
Groete
Chris van Wyk
| #
Hi André. Ja, vir werkendes is die daaglikse tyd van afsondering eintlik die enigste moontlikheid. My ervaring is egter dat as ‘n mens nie só iets beplan nie, kom jy nooit so ver nie. Ek het nou self begin met die vaste gebedstyd as ‘n riglyn (eintlik nog net die oggendgebed en soms die aandgebed) en dit raak ‘n kosbare tyd van stilte vroegoggend. Ek het egter ‘n regte retraite nodig om heeltemal stil te raak weens my program. Kon dit darem al ‘n paar keer vir so 3 dae doen by Deon Loots se Shama. Dit is van onskatbare waarde vir my.
A Kritzinger
| #
Chris – baie dankie vir jou plasings!
Tov dié een oor tye van afsondering maak ek graag ‘n opmerking. Die meeste mense moet maar “tevrede wees” met die daaglikse tye.
Die weeklikse tye van afsondering klink wonderlik. Maar ek ken so baie mense wat Maandag tot Vrydag 7vm die huis verlaat werk toe en dan saans teen 18:00 tuis kom. Sommiges werk nog soms 2 Saterdae per maand ook. Dan is daar die gewone sake wat aandag kry Saterdae en Sondae is betrokkenheid in hulle plaaslike gemeentes…
Vir hulle kan ‘n oggend per week net nie prakties werk nie.
Of het jy ander raad?
Chris van Wyk
| #
Hi Jan. Die paaie het vóór dié vergadering in Jerusalem al uitmekaar begin beur met die Joodse Christene wat die nakoming van die hele wet voorgestaan het, en die Christene uit die heidene wat vrae gevra het daaroor. Die hoop bestaan dus altyd dat ‘n kerk – en ek sluit alle kerke in – die onderlinge teologiese spanninge aan die hand van dié vier fases van geloofsonderskeiding sal oplos. Dit het vir die kerk in Jerusalem toentertyd gewerk. My hoop is steeds dat dit by die NG Kerk – en alle ander kerke wat worstel met praktiese gehoorsaamheid aan die Skrif – kan werk.
Die uitkoms van dié vergadering in Jerusalem was interessant genoeg om raak te sien dat die seremoniële en burgerlike kante van die wet in Christus opgehef is. Maar, dat die morele kant van die wet vir almal geldig sal bly, veral in terme van afgodery (uit die eerste tafel van die wet en Jesus se opsomming van die belangrikste gebod) en onsedelikheid (uit die tweede tafel van die wet en Jesus se talle voorskrifte oor reinheid, bv Markus 7 en Matteus 19).
Geen wonder nie dat Jesus dit weereens beklemtoon in sy brief aan Tiatira in Openbaring 2 dat afgodery en onsedelikheid gemeentes – persoonlik en korporatief – aan die straf van die Here self onderwerp. Hoe tegelyk veronrustend en vertroostend klink Jesus se woorde nie vandag ook nog nie:
“Haar volgelinge sal Ek deur ’n pessiekte om die lewe bring. Dan sal al die gemeentes weet dat dit Ek is, die Een wat die gedagtes en begeertes van die mens deurgrond. Ek sal elkeen van julle straf volgens julle doen en late. Maar vir julle ander in Tiatira, wat nie hierdie leer aanhang en nie die ‘diep geheimenisse van die Satan’, soos hulle dit noem, leer ken het nie, sê Ek: Ek lê op julle geen ander verpligting nie; hou net vas wat julle het, totdat Ek kom.” (Openb 2:23-25).
Daarmee onderstreep Jesus dat die morele aspekte van die wet van God tot in ewigheid geldig sal bly. Dit is ook dié aspekte van die wet wat die Gees in ons harte inskryf soos ons by Paulus in Galasiërs 5, Romeine 8, en Efesiërs 4 agterkom. Paulus verbind in Romeine 1 selfs nog nouer afgodery en onsedelikheid, waar die onsedelikheid (en ‘n rits ander sondes) vloei uit ‘n ignorering van wat God van Homself en die lewe openbaar.
Waar jy nie God se uitgespelde moraliteit in die Skrif aanvaar en uitleef nie, is jy per definisie besig met jou eie godsdiens, en kan ‘n mens dit as afgodery teken, soos Paulus inderdaad doen. Daarom kan Paulus in Romeine 12:1-2 alle gelowiges in die gemeente aanmoedig om in die eerste plek hulle fisiese liggame: “as ’n lewende, heilige en aan God welgevallige offer” te stel. “Dit is julle redelike godsdiens.” Dit is gemik teen (onder andere) onsedelikheid.
En dan in die tweede plek te beklemtoon dat hulle hulle denke skoei op God se openbaring: “En word nie aan hierdie wêreld gelykvormig nie, maar word verander deur die vernuwing van julle gemoed, sodat julle kan beproef wat die goeie en welgevallige en volmaakte wil van God is.” Dit is gemik teen (onder andere) afgodery.
Dus: “Hou net vas wat julle het, totdat Ek kom.“
Chris van Wyk
| #
In die konteks van oordeel bly die drie aspekte van God ons hoop. En ons riglyn: “Dat liefde, reg en geregtigheid belangriker is as insig, krag en rykdom bly ’n fundamentele keuse van dié wat die Here ken en Hom in alles wil erken. Dat dít gelowiges in konflik bring met wêreldse insig, krag en rykdom is daarom egter ook ’n feit. Maar, dit is wat getrouheid van ons vra.”
Yvonne
| #
Ds Chris wat my tref is in Jeremia 9:24 God se hart “Ek bewys liefde, reg en geregtigheid op die aarde, want dit is wat ek wil he, se die Here.
Jan Louw
| #
Ai Chris,
Ek kyk na die vier punte wat jy hier noem oor geloofsonderskeiding.
Gee vir almal kans om ʼn bydrae te lewer.
Fokus op getuienisse van God se werk en teenwoordigheid in hierdie lewe.
Toets alles aan die Bybel totdat die geloofsgemeenskap duidelikheid kry.
Neem ’n vaste besluit eers wanneer julle algemene instemming en ’n gemeenskaplike oortuiging bereik het.
Waarom wil dit nie meer werk in die NG Kerk nie? Die proses veronderstel dat ons van een Gees deurdronge sal wees. Hoekom kry ek die idee ons werk nie meer met dieselfde Bybel en dat ons nie meer deur dieselfde Gees gelei word nie.
Ons paaie gaan uitmekaar soos die kerk en die Jode se paaie uitmekaar gegaan het in Hand 15.
Chris van Wyk
| #
My voorreg!
Fransina Hashipala
| #
More Pastoor Chris ek geniet baie van jou preke, ek is ‘n ouderling by my kerk en leer rerig baie van u af.