Esegiël 36:16-38 – Ek herstel julle ter wille van Myself

Die herstel wat God bring sal nie net die geskenk van ‘n messiaanse leier en ‘n getransformeerde land insluit nie, maar ook ‘n getransformeerde volk om dié nuutgemaakte ruimte te betree en beleef.

Die diepste motivering daarvoor is egter nie – soos ‘n mens sou kon verwag – dat die Here die volk jammer gekry het en daarom hulle lot verander het nie – hoewel dit op ander plekke tog ‘n rol speel. Esegiël is egter skerp in sy oordeel oor die volk: “Julle moet weet, sê die Here my God, dat Ek dié dinge nie ter wille van julle doen nie.  Al wat julle pas, Israel, is skaamte en skande oor julle optrede.” (36:32).

Die diepste rede vir God se herstel is enkel en alleen ter wille van Homself: “Dit is nie ter wille van julle dat Ek optree nie, Israel, maar ter wille van my heilige Naam wat deur julle oneer aangedoen is onder die nasies waar julle gekom het.” (36:22).

Daarom herinner die Here die volk nie net aan die sondes wat die ballingskap tot gevolg gehad het nie (36:17-19).  Hy herinner hulle op die koop toe daaraan dat dié gebeure sy Naam onder die nasies oneer aangedoen het (36:20,22,23).  Die nasies het vreemd van God begin praat oor sy hantering van die volk, al het hulle geweet wat die oorsake daarvan was.

Dít kon die Here nie toelaat nie, want Hy wou juis deur die volk sy genade aan die nasies wys sodat hulle Hom as die God van die wêreld sou aanbid.  Dít bly immers altyd God se droom.  En Hy kies om hier aan die volk in ballingskap genade te betoon, omdat dit sy Naam in ere sal herstel onder die nasies; hulle weer in ontsag sal laat vir wat God kan doen vir sy mense, al is hulle ook hóé dwaas en afvallig, en al het hulle alles verdien wat met hulle gebeur het.

Daarom bring die Here hulle terug uit die ballingskap, gooi reinigingswater oor hulle om hulle skuld voor Hom uit te delg (laat ‘n mens dink aan die teken van die doop), en gee hulle ‘n nuwe hart en gees sodat hulle volgens sy voorskrifte en bepalings van uit hulle binneste kan lewe (36:25-27).

Dit sluit in dat Hy hulle woonplek herstel, dat Hy die landboutoestande herstel (“Ek sal die graan aanspreek en sorg dat dit baie is.” – 36:29), en dat hulle veilig tussen hulle omringende bure kan woon.  God se seën is altyd omvattend en sluit die omgewing in.

Die land sal weer word soos die tuin van Eden (36:35), by wyse van spreke, sodat die nasies: “sal besef dat dit Ek, die Here, is wat die verwoeste stede herbou het en die kaalgestroopte land weer beplant het.  Ek, die Here, sê dit en Ek sal dit doen.” (36:36).  Daarmee word ook die rol aangedui wat ‘n vooraf profetiese woord speel.  Dit bevestig dié dinge wat God doen, al sien ‘n mens dit nie direk raak nie.

Dit is ook opmerklik hoe God selfs hulle gebede insluit in die goeie wat Hy weer vir die volk sal doen sodat ook die volk van Israel sal besef dat Ek die Here is (36:38). ‘n Mens herinner jou aan Daniël se gebede in dié verband.

Boodskap

Esegiël dui hier duidelik die rol van profesie aan.  Omdat Esegiël se woorde aan die uitkoms daarvan gemeet kon word – dit het ‘n paar dekades later in vervulling gegaan – het hy só onomwonde God se werk in die werklikheid van die volk se toekoms bevestig, al het politieke en ander rolspelers aan hierdie geskiedenis meegewerk.  Profesie bevestig dus vooraf dat dit God is wat iets gaan doen, al sien ‘n mens dit nie direk raak wanneer dit gebeur nie.  Geloofsoë leer dus om na God se woorde en beloftes in die verlede te kyk en die vervulling daarvan in die hede raak te sien.

Dit is ook interessant hoe sterk Esegiël God se genade beklemtoon.  Dit is ter wille van Homself en is per definsie nie iets wat verdien kan word nie. Net so belangrik is die klem op innerlike transformasie – soos Jer. 31:31-34 ook al beklemtoon het, en Eseg. 11:19-20, ook uitlig.  Paulus ontwikkel dié tema uitvoerig in sy tweede brief aan die Korintiërs in hfst 3 vv. 2 Korintiërs 2:12-3:18 – Ons raak God se woorde aan die wêreld.