2 Korintiërs 11 – Goddelike bekommernisse en besorgdheid
Paulus beweeg in hoofstuk 11 en 12 na sy stryd met die valse apostels. Hy het egter nie ‘n sieklike obsessie met die vals apostels as sodanig nie, maar eerder steeds ‘n bruisende passie vir die geestelike volwassenheid van die Korintiërs (vgl 13:11!).
In 4 hoofdele skryf hy 1) oor sy besorgdheid oor die Korintiërs om hulle as ‘n vlekkelose bruid vir Christus voor te berei (11:1-15 – vgl Ef 5:27), 2) oor sy ontberinge in die proses (11:16-32), 3) oor die paradoks van sy ervaringe, verbluffende hoogtepunte en uitmergelende laagtepunte (12:1-10) en 4) weer oor sy besorgdheid oor hulle wat hy met die metafoor van ‘n ouer teenoor kinders uitdruk (12:11-21).
11:1-15 – Let op hoe hy steeds hom beywer dat hulle gedagtes nie weggelei sal word van Christus af nie, soos Eva aanvanklik verlei is deur die listigheid van die slang nie. Hoe hulle dink oor Jesus, is, en sal altyd belangrik bly. Die gladheid van die sprekers se optrede moet nie vir die Korintiërs swaarder weeg as die kennis van God wat hulle openbaar nie. En in kennis van God weet Paulus kan hy meer as net saamgesels!
Daarbenewens het hy ‘n stap verder gegaan en die evangelie kosteloos aan hulle verkondig (weereens verwys hy na 1 Kor 9, sy roepingsbeskrywing). Maar, belangrik, hy het dit nie gedoen om hulle te beskaam nie, maar omdat hy vir hulle liefhet! ‘n Mens kan immers hulp weier van iemand, en eintlik daarmee ‘n subtiele verwyt na hulle slinger!
Let op hoe Paulus van die vals apostels praat as Satan se dienaars – omdat hulle oneerlik is en nie deur Christus aangestel is vir die werk wat hulle doen nie! Interessant dat Paulus hier van die innerlike roeping van Woordbedienaars praat, en wys hoe die gebrek daaraan maak dat die vals apostels nie bereid is om te ly vir hulle bediening nie. Weereens ‘n maatstaf wat ons vandag ook kan aanlê.
11:16-33 – Daarom gaan Paulus nou voort, om in sy dwaasheid groot te praat. Let op hoe hy weer soos in 1 Korintiërs 7 sê dat hierdie sy woorde is en nie God s’n nie. En hy sit op die tafel 3 goed: sy afkoms (‘n Hebreër, Israeliet en van Abraham af), sy opdrag (dienaar van Christus) sowel as sy bereidheid om lyding te verduur (‘n 30-tal ontberinge!) in die uitvoering van sy bediening.
Wat my tref is veral vers 29-30, waar hy van sy daaglikse bekommernisse oor al die gemeentes wat hy gestig het, praat sowel as die effek op homself, dat as iemand swak is of in sonde val, dit vir hom voel asof dit met homself gebeur (vgl weereens die ooreenkomste met sy roepingsopdrag in 1 Kor 9:22 “vir die swakkes het ek swak geword, om die swakkes te wen”).
Sy bekommernisse druis natuurlik nie in teen Jesus se duidelike lering dat ons ons nie moet bekommer nie (Matt 6:25-34). Jesus het bedoel, dat jy jou nie moet bekommer oor jou “daaglikse brood” nie (eet, drink, die dag van môre). Jy kan immers daarvoor bid en op God se voorsiening vertrou (Matt 6:5-15).
Maar Jesus het wel geleer dat jy totaal gefokus moet wees daarop dat die wil van God gedoen sal word, en dat sy koninkryk in die lewe van mense sal kom. Paulus leer dit immers self aan die Filippense (4:6-8 – gee bekommernisse vir God; fokus op die goeie). En ‘n mens kan hierdie ywer met dieselfde woorde uitdruk: bekommerd en besorgd. Dit is immers wat dit beteken om jou met passie te beywer vir iets – Goddelike bekommernisse en besorgdhede.
View all posts in this series
- Leesplan
- Week 1: Inleiding
- Paulus
- Die ontstaan van die Nuwe Testament
- Die konteks waarbinne Paulus optree
- Handelinge in die Bybelse storie
- Die briewe aan die Tessalonisense
- Kies ‘n manier van Bybellees
- Week 2: Leesplan 1 Tessalonisense
- 1 Tessalonisense 1 – Geloof, liefde en hoop energeer
- 1 Tessalonisense 2:1-16 – Paulus koester en begelei
- 1 Tessalonisense 2:17-3:13 – Paulus skep moed omdat hulle nog glo
- Waar is die Bybelse plekke vandag?
- 1 Tessalonisense 4 – Nog meer aan die Here toegewy
- 1 Tessalonisense 5 – Onverwags maar nie onverwag nie
- Week 3: 2 Tessalonisense
- 2 Tessalonisense 1 – God is regverdig en betroubaar
- 2 Tessalonisense 2:1-12 – Wetteloosheid se mag sal gebreek word
- 2 Tessalonisense 2:13-17 – God sterk ons in die goeie
- 2 Tessalonisense 3:1-5- Gebed laat die Woord versprei
- 2 Tessalonisense 3:6-18 – Verdien jou eie brood
- Die briewe aan die Korintiërs
- 1 Korintiërs – inleiding
- Week 4: 1 Korintiërs 1-6
- 1 Korintiërs 1 – Partyskappe skend die Eenheid in Christus
- 1 Korintiërs 2 – God oortuig deur getuienisse
- 1 Korintiërs 3-4 – Soos ’n goeie boer, bouer en bestuurder
- 1 Korintiërs 5 – Sonde suurdeeg deur in ’n gemeenskap
- 1 Korintiërs 6 – Vermy onreg en onsedelikheid
- Week 5: 1 Korintiërs 7-10
- 1 Korintiërs 7:1-24 – Dis beter om nie te trou nie
- 1 Korintiërs 7:25-40 – Die koninkryk verdien onverdeelde aandag
- 1 Korintiërs 8 – Jou vryheid mag nie ander laat sondig nie
- 1 Korintiërs 9 – Om met passie jou roeping na te jaag
- 1 Korintiërs 10 – Gemeenskap met God moet ten alle koste beskerm word
- Oor besluitneming
- Week 6: 1 Korintiërs 11-16
- 1 Korintiërs 11 – Oor mans en vroue in die erediens
- Ekskursus oor vroue in die NT
- 1 Korintiërs 12 – Verskeidenheid dien die eenheid
- 1 Korintiërs 13 – Die liefde is onmisbaar in alles
- 1 Korintiërs 14 – ’n Wye reeks gawes bou gelowiges op in die erediens
- 1 Korintiërs 15-16 – Ons groot hoop: die opstanding met ’n onverganklike liggaam
- Die brief van 2 Korintiërs
- Week 7: 2 Korintiërs 1-7
- 2 Korintiërs 1:1-2:11 – God gee moed in elke omstandigheid
- 2 Korintiërs 2:12-3:18 – Ons raak God se woorde aan die wêreld
- 2 Korintiërs 4:1-5:10 – Om te lewe soos Hy dit wil
- 2 Korintiërs 5:11-6:13 – Ambassadeurs van die versoening
- 2 Korintiërs 6:14-7:16 – Toegewy aan God alleen
- Week 8: 2 Korintiërs 8-13
- 2 Korintiërs 8-9 – Vrygewigheid is regverdig
- 2 Korintiërs 10 – Om te bou en nie af te breek nie
- 2 Korintiërs 11 – Goddelike bekommernisse en besorgdheid
- 2 Korintiërs 12 – As ek swak is, is ek sterk
- 2 Korintiërs 13 – Groei in geestelike volwassenheid
- 1 Korintiërs 1:1-9 – Dit is Hy wat julle enduit sal laat vas staan
Tags: Korintiërs
Trackback from your site.
Chris van Wyk
| #
Dankie Ansie.
Chris van Wyk
| #
🙂
Chris van Wyk
| #
🙂
Ansie
| #
Dankie Dr Chris jy het absoluut die gawe om baie goed te kan verduidelik.
Hannes de Jager
| #
Goeie More Dr. Chris.
Baie dankie vir die skrywe. Baie om te verwerk. Maak my baie opgewonde, omrede daar na al die boeke in die Bybel verwys word. Hierdie onderwerp gee ons weer die geleentheid om die Bybel uit ‘n ander hoek te bestudeer. Baie geluk en dankie vir U bydrae. Ware “sielskos”.
Kobus De Wet
| #
Dankie, het hierdie “herkoutjie” geniet, kan nou verder herkou aan die saak.
Chris van Wyk
| #
Dankie Herman – dit is maar ‘n “toon in die water” poging. Die onderwerp vra eintlik vir ‘n omvattende hantering. Maar, die tyd ontbreek.
Herman Steyn
| #
Baie dankie dr Chris vir hierdie uiteensetting en verduideliking. Die Bybel bly maar God se woord oor die mens!
Chris van Wyk
| #
Hi Annerie – dit is ‘n mondvol. Ek het weer gaan kyk na die vier boeke van God – soos ek dit in die Skrif raaksien – en sal tegelenertyd iets daaroor publiseer. Ek dink die gelykenis van die Saaier moet ‘n mens versigtig hanteer. Die eerste drie tipes grond is mense wat nie enduit glo nie. Hulle gebrek aan volharding wys dus dat hulle nie uitverkies is nie. Soos die goeie grond wys dat hulle wel uitverkies is. Die belangrike punt oor volharding is om te onthou dat Jesus ons volharding is: “Ek, Johannes, is julle medegelowige, en deur ons verbondenheid met Jesus het ek saam met julle deel aan die verdrukking en aan die koninkryk en aan die volharding.” (Openb 1:9). Dit is God wat in ons werk om te wil sowel as om te werk (Fil 2:12-13). Dit is omdat Hy in ons werk wat ons die moed het om te volhard. Ons werk dus met vrees en bewing aan ons saligheid, in die wete dat dit afhang van God wat in ons werk. Uitverkiesing is dus ‘n waarborg van volharding. “My skape luister na my stem; Ek ken hulle, en hulle volg My. Ek gee hulle die ewige lewe, en hulle sal in alle ewigheid nooit verlore gaan nie. Niemand sal hulle uit my hand ruk nie. Dié wat my Vader vir My gegee het, is die belangrikste van almal, en niemand kan hulle uit die hand van die Vader ruk nie. Ek en die Vader is een.” (Joh 10:27-29). Eksodus 32:33 gaan oor mense wat God verwerp het – deur losbandigheid en afgodery in Eksodus. Psalm 69:29 gaan oor die vyande van die regverdiges wat in die oordeel van God kom. Hulle is dus nie uitverkies nie, want hulle lewens het geen vrug getoon nie.
Annerie Myburgh
| #
Goeie maand DsChris. Ek het n vraag oor hierdie stuk oor die boek vd lewe. My dogter se verloofde sukkel om die feite vd uitverkiesing te aanvaar – hy glo die mense wat op n stadium tot bekering kom, maar later ophou glo, is wel uitverkies, (soos die saad in die vlak grond), dus hulle het begin glo uit loutere genade deur geloof wat deur God geskenk is, maar as sommige gelowiges nie hul kant bring en die goeie wedloop voluit hardloop en die eindstreep bereik nie, word hulle name, wat voor die grondlegging vd aarde in die boek vd lewe geskryf is, uitgehaal. Uitverkiesing is dus n waarborg dat jy op n stadium sal glo, maar nie n waarborg dat jy sal volhard nie. Hy gebruik Eksodus 32:33 om sy punt te staaf, ook Psalm 69:29. Hoe verklaar ons dan hierdie verse?