2 Korintiërs 11 – Goddelike bekommernisse en besorgdheid
Print This Post
Paulus beweeg in hoofstuk 11 en 12 na sy stryd met die valse apostels. Hy het egter nie ‘n sieklike obsessie met die vals apostels as sodanig nie, maar eerder steeds ‘n bruisende passie vir die geestelike volwassenheid van die Korintiërs (vgl 13:11!).
In 4 hoofdele skryf hy 1) oor sy besorgdheid oor die Korintiërs om hulle as ‘n vlekkelose bruid vir Christus voor te berei (11:1-15 – vgl Ef 5:27), 2) oor sy ontberinge in die proses (11:16-32), 3) oor die paradoks van sy ervaringe, verbluffende hoogtepunte en uitmergelende laagtepunte (12:1-10) en 4) weer oor sy besorgdheid oor hulle wat hy met die metafoor van ‘n ouer teenoor kinders uitdruk (12:11-21).
11:1-15 – Let op hoe hy steeds hom beywer dat hulle gedagtes nie weggelei sal word van Christus af nie, soos Eva aanvanklik verlei is deur die listigheid van die slang nie. Hoe hulle dink oor Jesus, is, en sal altyd belangrik bly. Die gladheid van die sprekers se optrede moet nie vir die Korintiërs swaarder weeg as die kennis van God wat hulle openbaar nie. En in kennis van God weet Paulus kan hy meer as net saamgesels!
Daarbenewens het hy ‘n stap verder gegaan en die evangelie kosteloos aan hulle verkondig (weereens verwys hy na 1 Kor 9, sy roepingsbeskrywing). Maar, belangrik, hy het dit nie gedoen om hulle te beskaam nie, maar omdat hy vir hulle liefhet! ‘n Mens kan immers hulp weier van iemand, en eintlik daarmee ‘n subtiele verwyt na hulle slinger!
Let op hoe Paulus van die vals apostels praat as Satan se dienaars – omdat hulle oneerlik is en nie deur Christus aangestel is vir die werk wat hulle doen nie! Interessant dat Paulus hier van die innerlike roeping van Woordbedienaars praat, en wys hoe die gebrek daaraan maak dat die vals apostels nie bereid is om te ly vir hulle bediening nie. Weereens ‘n maatstaf wat ons vandag ook kan aanlê.
11:16-33 – Daarom gaan Paulus nou voort, om in sy dwaasheid groot te praat. Let op hoe hy weer soos in 1 Korintiërs 7 sê dat hierdie sy woorde is en nie God s’n nie. En hy sit op die tafel 3 goed: sy afkoms (‘n Hebreër, Israeliet en van Abraham af), sy opdrag (dienaar van Christus) sowel as sy bereidheid om lyding te verduur (‘n 30-tal ontberinge!) in die uitvoering van sy bediening.
Wat my tref is veral vers 29-30, waar hy van sy daaglikse bekommernisse oor al die gemeentes wat hy gestig het, praat sowel as die effek op homself, dat as iemand swak is of in sonde val, dit vir hom voel asof dit met homself gebeur (vgl weereens die ooreenkomste met sy roepingsopdrag in 1 Kor 9:22 “vir die swakkes het ek swak geword, om die swakkes te wen”).
Sy bekommernisse druis natuurlik nie in teen Jesus se duidelike lering dat ons ons nie moet bekommer nie (Matt 6:25-34). Jesus het bedoel, dat jy jou nie moet bekommer oor jou “daaglikse brood” nie (eet, drink, die dag van môre). Jy kan immers daarvoor bid en op God se voorsiening vertrou (Matt 6:5-15).
Maar Jesus het wel geleer dat jy totaal gefokus moet wees daarop dat die wil van God gedoen sal word, en dat sy koninkryk in die lewe van mense sal kom. Paulus leer dit immers self aan die Filippense (4:6-8 – gee bekommernisse vir God; fokus op die goeie). En ‘n mens kan hierdie ywer met dieselfde woorde uitdruk: bekommerd en besorgd. Dit is immers wat dit beteken om jou met passie te beywer vir iets – Goddelike bekommernisse en besorgdhede.
View all posts in this series
- Leesplan
- Week 1: Inleiding
- Paulus
- Die ontstaan van die Nuwe Testament
- Die konteks waarbinne Paulus optree
- Handelinge in die Bybelse storie
- Die briewe aan die Tessalonisense
- Kies ‘n manier van Bybellees
- Week 2: Leesplan 1 Tessalonisense
- 1 Tessalonisense 1 – Geloof, liefde en hoop energeer
- 1 Tessalonisense 2:1-16 – Paulus koester en begelei
- 1 Tessalonisense 2:17-3:13 – Paulus skep moed omdat hulle nog glo
- Waar is die Bybelse plekke vandag?
- 1 Tessalonisense 4 – Nog meer aan die Here toegewy
- 1 Tessalonisense 5 – Onverwags maar nie onverwag nie
- Week 3: 2 Tessalonisense
- 2 Tessalonisense 1 – God is regverdig en betroubaar
- 2 Tessalonisense 2:1-12 – Wetteloosheid se mag sal gebreek word
- 2 Tessalonisense 2:13-17 – God sterk ons in die goeie
- 2 Tessalonisense 3:1-5- Gebed laat die Woord versprei
- 2 Tessalonisense 3:6-18 – Verdien jou eie brood
- Die briewe aan die Korintiërs
- 1 Korintiërs – inleiding
- Week 4: 1 Korintiërs 1-6
- 1 Korintiërs 1 – Partyskappe skend die Eenheid in Christus
- 1 Korintiërs 2 – God oortuig deur getuienisse
- 1 Korintiërs 3-4 – Soos ’n goeie boer, bouer en bestuurder
- 1 Korintiërs 5 – Sonde suurdeeg deur in ’n gemeenskap
- 1 Korintiërs 6 – Vermy onreg en onsedelikheid
- Week 5: 1 Korintiërs 7-10
- 1 Korintiërs 7:1-24 – Dis beter om nie te trou nie
- 1 Korintiërs 7:25-40 – Die koninkryk verdien onverdeelde aandag
- 1 Korintiërs 8 – Jou vryheid mag nie ander laat sondig nie
- 1 Korintiërs 9 – Om met passie jou roeping na te jaag
- 1 Korintiërs 10 – Gemeenskap met God moet ten alle koste beskerm word
- Oor besluitneming
- Week 6: 1 Korintiërs 11-16
- 1 Korintiërs 11 – Oor mans en vroue in die erediens
- Ekskursus oor vroue in die NT
- 1 Korintiërs 12 – Verskeidenheid dien die eenheid
- 1 Korintiërs 13 – Die liefde is onmisbaar in alles
- 1 Korintiërs 14 – ’n Wye reeks gawes bou gelowiges op in die erediens
- 1 Korintiërs 15-16 – Ons groot hoop: die opstanding met ’n onverganklike liggaam
- Die brief van 2 Korintiërs
- Week 7: 2 Korintiërs 1-7
- 2 Korintiërs 1:1-2:11 – God gee moed in elke omstandigheid
- 2 Korintiërs 2:12-3:18 – Ons raak God se woorde aan die wêreld
- 2 Korintiërs 4:1-5:10 – Om te lewe soos Hy dit wil
- 2 Korintiërs 5:11-6:13 – Ambassadeurs van die versoening
- 2 Korintiërs 6:14-7:16 – Toegewy aan God alleen
- Week 8: 2 Korintiërs 8-13
- 2 Korintiërs 8-9 – Vrygewigheid is regverdig
- 2 Korintiërs 10 – Om te bou en nie af te breek nie
- 2 Korintiërs 11 – Goddelike bekommernisse en besorgdheid
- 2 Korintiërs 12 – As ek swak is, is ek sterk
- 2 Korintiërs 13 – Groei in geestelike volwassenheid
- 1 Korintiërs 1:1-9 – Dit is Hy wat julle enduit sal laat vas staan
Tags: Korintiërs
Trackback from your site.
Chris van Wyk
| #
Ek het net die stof wat op die webtuiste is, beskikbaar:
Die brief van 2 Korintiërs
2 Korintiërs 1:1-2:11 – God gee moed in elke omstandigheid
2 Korintiërs 2:12-3:18 – Ons raak God se woorde aan die wêreld
2 Korintiërs 4:1-5:10 – Om te lewe soos Hy dit wil
2 Korintiërs 5:11-6:13 – Ambassadeurs van die versoening
2 Korintiërs 6:14-7:16 – Toegewy aan God alleen
2 Korintiërs 8-9 – Vrygewigheid is regverdig
2 Korintiërs 10 – Om te bou en nie af te breek nie
2 Korintiërs 11 – Goddelike bekommernisse en besorgdheid
2 Korintiërs 12 – As ek swak is, is ek sterk
2 Korintiërs 13 – Groei in geestelike volwassenheid
Martie
| #
Hi Chris
Ons het bybelstudie gehad oor 1Korntiers nou soek ek graag n bybelstudie in boekvorm vir 2Korintiers
Groete
Chris van Wyk
| #
Hi André. Ja, vir werkendes is die daaglikse tyd van afsondering eintlik die enigste moontlikheid. My ervaring is egter dat as ‘n mens nie só iets beplan nie, kom jy nooit so ver nie. Ek het nou self begin met die vaste gebedstyd as ‘n riglyn (eintlik nog net die oggendgebed en soms die aandgebed) en dit raak ‘n kosbare tyd van stilte vroegoggend. Ek het egter ‘n regte retraite nodig om heeltemal stil te raak weens my program. Kon dit darem al ‘n paar keer vir so 3 dae doen by Deon Loots se Shama. Dit is van onskatbare waarde vir my.
A Kritzinger
| #
Chris – baie dankie vir jou plasings!
Tov dié een oor tye van afsondering maak ek graag ‘n opmerking. Die meeste mense moet maar “tevrede wees” met die daaglikse tye.
Die weeklikse tye van afsondering klink wonderlik. Maar ek ken so baie mense wat Maandag tot Vrydag 7vm die huis verlaat werk toe en dan saans teen 18:00 tuis kom. Sommiges werk nog soms 2 Saterdae per maand ook. Dan is daar die gewone sake wat aandag kry Saterdae en Sondae is betrokkenheid in hulle plaaslike gemeentes…
Vir hulle kan ‘n oggend per week net nie prakties werk nie.
Of het jy ander raad?
Chris van Wyk
| #
Hi Jan. Die paaie het vóór dié vergadering in Jerusalem al uitmekaar begin beur met die Joodse Christene wat die nakoming van die hele wet voorgestaan het, en die Christene uit die heidene wat vrae gevra het daaroor. Die hoop bestaan dus altyd dat ‘n kerk – en ek sluit alle kerke in – die onderlinge teologiese spanninge aan die hand van dié vier fases van geloofsonderskeiding sal oplos. Dit het vir die kerk in Jerusalem toentertyd gewerk. My hoop is steeds dat dit by die NG Kerk – en alle ander kerke wat worstel met praktiese gehoorsaamheid aan die Skrif – kan werk.
Die uitkoms van dié vergadering in Jerusalem was interessant genoeg om raak te sien dat die seremoniële en burgerlike kante van die wet in Christus opgehef is. Maar, dat die morele kant van die wet vir almal geldig sal bly, veral in terme van afgodery (uit die eerste tafel van die wet en Jesus se opsomming van die belangrikste gebod) en onsedelikheid (uit die tweede tafel van die wet en Jesus se talle voorskrifte oor reinheid, bv Markus 7 en Matteus 19).
Geen wonder nie dat Jesus dit weereens beklemtoon in sy brief aan Tiatira in Openbaring 2 dat afgodery en onsedelikheid gemeentes – persoonlik en korporatief – aan die straf van die Here self onderwerp. Hoe tegelyk veronrustend en vertroostend klink Jesus se woorde nie vandag ook nog nie:
“Haar volgelinge sal Ek deur ’n pessiekte om die lewe bring. Dan sal al die gemeentes weet dat dit Ek is, die Een wat die gedagtes en begeertes van die mens deurgrond. Ek sal elkeen van julle straf volgens julle doen en late. Maar vir julle ander in Tiatira, wat nie hierdie leer aanhang en nie die ‘diep geheimenisse van die Satan’, soos hulle dit noem, leer ken het nie, sê Ek: Ek lê op julle geen ander verpligting nie; hou net vas wat julle het, totdat Ek kom.” (Openb 2:23-25).
Daarmee onderstreep Jesus dat die morele aspekte van die wet van God tot in ewigheid geldig sal bly. Dit is ook dié aspekte van die wet wat die Gees in ons harte inskryf soos ons by Paulus in Galasiërs 5, Romeine 8, en Efesiërs 4 agterkom. Paulus verbind in Romeine 1 selfs nog nouer afgodery en onsedelikheid, waar die onsedelikheid (en ‘n rits ander sondes) vloei uit ‘n ignorering van wat God van Homself en die lewe openbaar.
Waar jy nie God se uitgespelde moraliteit in die Skrif aanvaar en uitleef nie, is jy per definisie besig met jou eie godsdiens, en kan ‘n mens dit as afgodery teken, soos Paulus inderdaad doen. Daarom kan Paulus in Romeine 12:1-2 alle gelowiges in die gemeente aanmoedig om in die eerste plek hulle fisiese liggame: “as ’n lewende, heilige en aan God welgevallige offer” te stel. “Dit is julle redelike godsdiens.” Dit is gemik teen (onder andere) onsedelikheid.
En dan in die tweede plek te beklemtoon dat hulle hulle denke skoei op God se openbaring: “En word nie aan hierdie wêreld gelykvormig nie, maar word verander deur die vernuwing van julle gemoed, sodat julle kan beproef wat die goeie en welgevallige en volmaakte wil van God is.” Dit is gemik teen (onder andere) afgodery.
Dus: “Hou net vas wat julle het, totdat Ek kom.“
Chris van Wyk
| #
In die konteks van oordeel bly die drie aspekte van God ons hoop. En ons riglyn: “Dat liefde, reg en geregtigheid belangriker is as insig, krag en rykdom bly ’n fundamentele keuse van dié wat die Here ken en Hom in alles wil erken. Dat dít gelowiges in konflik bring met wêreldse insig, krag en rykdom is daarom egter ook ’n feit. Maar, dit is wat getrouheid van ons vra.”
Yvonne
| #
Ds Chris wat my tref is in Jeremia 9:24 God se hart “Ek bewys liefde, reg en geregtigheid op die aarde, want dit is wat ek wil he, se die Here.
Jan Louw
| #
Ai Chris,
Ek kyk na die vier punte wat jy hier noem oor geloofsonderskeiding.
Gee vir almal kans om ʼn bydrae te lewer.
Fokus op getuienisse van God se werk en teenwoordigheid in hierdie lewe.
Toets alles aan die Bybel totdat die geloofsgemeenskap duidelikheid kry.
Neem ’n vaste besluit eers wanneer julle algemene instemming en ’n gemeenskaplike oortuiging bereik het.
Waarom wil dit nie meer werk in die NG Kerk nie? Die proses veronderstel dat ons van een Gees deurdronge sal wees. Hoekom kry ek die idee ons werk nie meer met dieselfde Bybel en dat ons nie meer deur dieselfde Gees gelei word nie.
Ons paaie gaan uitmekaar soos die kerk en die Jode se paaie uitmekaar gegaan het in Hand 15.
Chris van Wyk
| #
My voorreg!
Fransina Hashipala
| #
More Pastoor Chris ek geniet baie van jou preke, ek is ‘n ouderling by my kerk en leer rerig baie van u af.