1 Samuel 26-27 – in swaar tye word oorwinnings gebore

Die pad na die troon lê besaai met dorings!  Saul se erkenning van Dawid as ‘n beter mens as hy hou nie lank nie (hfst 24).  Op ‘n soortgelyke wyse as in die grot by die skaapkrale in En-Gedi, word Saul in Dawid se mag gegee, maar hy kies om nie vir Saul dood te maak nie.  Hoewel Saul op soortgelyke wyse as by die grot teenoor Dawid reageer – let op hoe Saul sy eie optrede as dwaas beskryf – besluit Dawid om uit te wyk uit die grondgebied van Israel.

Die opmerking oor die Here wat dalk vir Saul aanhits (vers 19), sluit aan by ’n opvatting van dié tyd (vgl. 2 Sam. 24:1), dat God agter alles besig is, met die goeie dinge wat gebeur sowel as met die slegte.  In 1 Kronieke 21, wat na die ballingskap geskryf is, is dié aksie, in die geval van Dawid in 2 Sam 24, egter aan Satan toegeskryf, omdat met tyd besef is dat sulke optredes nie direk aan God toegeskryf kan word nie, hoewel dit nie buite sy beheer geskied nie.

Let op hoe Dawid reken dat dit onmoontlik is om die Here te dien in ‘n vreemde gebied (vgl 20:6,29 waar Dawid die storie van sy familie wat op sy geboorteplek aanbid, gebruik om afwesig te kan wees by Saul).  Daar is in dié tyd geglo dat die Here net binne die landsgrense gedien kan word.  Selfs vir ‘n gelofte moes ‘n mens na die plek waar dit afgelê is, teruggaan (vgl Absalom in 2 Sam 15:7 wat dié storie van grond misbruik vir sy eie planne – amper soos Dawid, hoewel die motivering verskil).  Dit lyk selfs asof Dawid reken dat hy nou verplig word om die afgode van daardie plekke te gaan dien.  Dit gee ‘n interessante perspektief op sy behoefte om in die huis van die Here te wees, selfs ‘n huis vir Hom te bou: “Waarlik, één dag in u tempel is beter as duisend daarbuite.  Ek staan liewer by die drumpel van die huis van my God as om te woon in huise sonder God” (Psalm 84:11).

Hy gaan bly in die land van die vyand, by dieselfde Akis waar hy hom tevore kranksinnig gehou het, dié keer met sy 600 man by hom.  Hy mislei Akis deur steeds teen die Filistyne op te tree, al is hy op hulle grondgebied, maar telkens te sorg dat niemand van sy veldtogte vrykom nie.  In wese is Dawid besig om ‘n deel van die land te verower vir sy toekomstige koningskap.

Dit tref my dat die pad na die vervulling van God se roeping nie ‘n maklike pad is nie.  Maar selfs in hierdie haglike en gevaarlike situasie, kan dit net wees dat die kennis wat hy in dié tyd opdoen, hom uiteindelik goed te staan kom om die Filistyne vir goed uit die weg te ruim wanneer hy koning word na Saul se dood.  Dit is in swaar tye wat die oorwinnings gebore word.