Matteus 10 – Jesus motiveer en rus die twaalf dissipels toe om Sy bediening voort te sit

Matteus sluit hierdie gedeelte oor die krag en missie van die koninkryk af met die tweede belangrike toespraak van Jesus, die uitsendingsrede, wat onderrig aan die dissipels gee vir die taak waarvoor Jesus hulle uitstuur.  Dit gee sewe perspektiewe wat die dissipels vir hulle taak moet motiveer en versterk, ten spyte van die werklikheid van vervolginge, uitdagings, verdeeldheid. 

Matteus vertel egter nie hoe dit met hulle op dié sending gegaan het nie.  Markus en Lukas daarenteen vertel wel ook van dié uitsending, maar baie korter en met ’n kort beskrywing van die resultaat op hulle werk (Mark. 6:7-13; Luk. 9:1-6).  Lukas vertel daarby ook van die uitsending van die 72, iets wat ons net by Lukas aantref, hoewel ’n gedeelte van Jesus se woorde aan dié sendelinge op ’n ander plek in Matteus herhaal word (Matt. 11:20-24).

Jesus stuur die twaalf dissipels uit – Matt. 10:1-4

Let op dat Matteus die twaalf beide dissipels as apostels noem.  Dit is net dié twaalf wat apostels genoem word waarmee aangedui word dat hulle die gesagvolle verteenwoordigers en gestuurdes (dit is wat die Griekse woord apostel beteken) van Jesus is.

Ek het reeds vroeër ’n paar opmerkings oor die onderskeie lyste van die twaalf in die evangelies en ook in Handelinge gemaak wat jy gerus kan lees.

Jesus se opdragte aan die twaalf – Matt. 10:5-15

Dit is belangrik om die konteks te verstaan waarvoor Jesus die opdragte gee dat daar nie voorsiening vir geld en ’n reissak met allerlei benodigdhede gemaak word nie.  Die twaalf dissipels word vir eers net na die mense van Israel gestuur, op wie se gasvryheid en ondersteuning hulle kan staatmaak.  Dit is daarom nie ’n opdrag vir alle sendelinge van alle tye.  Waar ’n mens in ongasvrye omgewings ingestuur word, sal ander opdragte van die Here geld.

Die taak waarvoor Jesus hulle uitstuur, word uitgespel as die verkondiging van die koninkryk, die genesing van siekes, die opwekking van dooies, die reiniging van melaatses en die uitdryf van demone – presies wat Jesus tot dusvêr gedoen het (10:7-8).  Net soos Jesus dit gratis gedoen het, moet hulle ook.  Die enigste weglating uit Jesus se bediening in die vorige twee hoofstukke is die vergifnis van sonde, hoewel die vrede wat Jesus vra dat hulle vir die huismense skenk (of laat terugkeer) ’n interessante ekstra opdrag is.

Die waardigheid (gesindheid, soos dit in die N.A.V. vertaal is) van die huismense al dan nie, wat bepaal of hulle die vrede kan behou, dui nie op een of ander verdienste aan hulle kant nie, maar of hulle ontvanklik daarvoor is of nie, wat duidelik sou word uit die feit of die dissipels verwelkom word of nie.

Die werklikheid van vervolginge – Matt. 10:16-25

Dit is opmerklik dat Matteus met hierdie perikoop die uitsendingsrede aanpas met opmerkings wat eintlik met die sending na die heidennasies te make het, iets wat wel sin maak in sy skrywe aan die geloofsgemeenskap in Sirië wat besig is met die Groot Opdrag, maar nie werklik inpas in die aanvanklike uitsendingsrede aan die dissipels nie.

Dit sien ons in die feit dat daar hier van prokurators (goewerneurs) en konings gepraat word aan wie die dissipels uitgelewer sal word, dat hulle voor heidennasies sal getuig en dat die Gees van die Vader, wat op dié punt nog nie uitgestort is nie, deur hulle sal praat.  Vergelyk dit met die eerste paar opdragte dat hulle juis nie na die heidennasies moet gaan nie, selfs nie na die Samaritane nie (vers 5).

Die eskatologiese karakter van die volgende verse daarna, vers 21-23, waar van ’n onvoltooide sending aan die Jode gepraat word by die (weder)koms van die Seun van die mens, dui ook daarop dat dit ’n woord van Matteus aan sy lesers in Sirië is, uiteraard gekoppel aan die boodskap van Jesus.

Omdat Matteus dus sy lesers wil aanmoedig om hulle huidige taak uit te voer, om die evangelie na die heidennasies te neem, sluit hy dié gedeelte hier in.  Daarby waarsku hy hulle skerp teen die heel ander omgewing wat hulle onder die heidennasies sal aantref, een waar hulle behoedsaam soos slange en onskuldig soos duiwe moet wees.  Hulle moet dus wys wees en op hulle hoede vir die listigheid van mense, terwyl hulle sorg dra dat hulle in alles onberispelik optree.  Daarmee sal die Gees van hulle Vader hulle help.

Matteus wy uit oor die verdeeldheid wat selfs in huise voor sal kom, sowel as die verguising en vervolging wat hulle sal beleef, iets wat hulle natuurlik in Jesus self raakgesien het en uit wie se voorbeeld en teenwoordigheid hulle krag en motivering kan put.

Moenie bang wees nie, God sal sorg – Matt. 10:26-31

Met hierdie woorde moedig Matteus die gelowiges aan om nie uit vrees vir die gevolge van hulle woorde, eerder stil te bly nie.  Hulle moet bly getuig van dít wat Jesus hulle geleer het, want hulle Vader het die vermoë om vir hulle te sorg.  Selfs die moontlikheid van die dood moet hulle nie afskrik om getrou te bly aan die woorde van die Here Jesus nie.

Aanmoediging om Christus te bely en nie te verloën nie – Matt. 10:32-33

Die logiese gevolgtrekking wat die dissipels uit die voorafgaande aanmoediging moet maak, is dat getuienis nie opsioneel is nie, maar verpligtend. Dit het ewige gevolge nie net vir dié teenoor wie getuig word nie, maar ook vir die mense wat getuig, vir ons as gelowiges.  Dit is ’n harde woord wat ons goed moet hoor.

Lojaliteit aan Jesus bring skeiding – Matt. 10:34-39

Matteus raak nou ’n pynlike realiteit aan, dat lojaliteit aan Jesus die effek kan hê in huise dat kinders en ouers met mekaar dit haaks kan hê oor die verbintenis aan Hom en dat ’n mens se huismense jou vyande kan wees.  Tragies, ontstellend, maar die realiteit van die keuse waarvoor Jesus mense plaas.

Die vrede wat Jesus bring, is die vrede van ’n paradoks.  Dit manifesteer soms in die teendeel daarvan, in skeiding, verdeeldheid en vyandskap.  Wie egter sy lewe ter wille van Jesus verloor, sal dit behou, sê vers 39.

Gasvryheid en ondersteuning van dissipels bring beloning – Matt. 10:40-42

Die uitsendingsrede word afgesluit met ’n woord oor die mense wat die boodskap ontvang.  Dié wat die dissipels met gasvryheid ontvang en hulle ondersteun, ontvang daarmee eintlik die Here Jesus self, d.w.s. God self, en sal hulle beloning verseker kry.  Dit word drie maal herhaal om dit te onderstreep.