Matteus 23:1 – 24:2 – Jesus veroordeel die skynheiligheid van die skrifkenners en Fariseërs

Die verhale, simboliese handelinge, gelykenisse, gesprekke en die laaste genesingsverhaal van hoofstuk 19-22 word opgevolg met die vyfde en laaste toespraak van Jesus, dié keer ’n profetiese rede, in verband met die verdere koms van die koninkryk – hfst. 23-25.

Dit sluit ’n verdoemende veroordeling van die skrifkenners en Fariseërs se skynheiligheid in (23:1-12), sewe oordele oor hulle omdat hulle mense van die koninkryk uitsluit met hulle skynheiligheid (23:13-36) asook ’n veroordeling van Jerusalem wat God se genade versmaai het (23:37-39) en tot die vernietiging van die tempel sal lei (24:1-2).

’n Verdoemende veroordeling van die skrifkenners en Fariseërs se skynheiligheid – 23:1-12

Jesus begin sy toespraak deur die skare en die dissipels te waarsku teen die skynheiligheid van die skrifkenners en Fariseërs.  Hulle het die gesag –hulle sit op die stoel van Moses – en het baie te sê, maar verroer nie ’n vinger om iets daarvan uit te voer nie.  Wanneer hulle wel sovêr kom om iets te doen, is dit om gesien en vereer te word.

Daarteenoor raai Jesus hulle aan om die pad van nederigheid te kies: “die belangrikste onder julle moet julle dienaar wees.” Aanspreekvorme soos rabbi (dit beteken meester), vader en leraar moet nie ’n belangrike onderskeidingsteken wees nie, omdat net Een hulle rabbi is, dit is Christus, net Een hulle Vader is, dit is die God in die hemel en net Een hulle Leraar is, dit is Christus.

Die punt hiervan is nie dat daar geen onderskeidingsteken mag wees tussen medegelowiges in die liggaam van Christus nie, maar dat niemand hom- of haarself mag aanstel daaroor nie.  Hoekom nie?  Want almal van hulle is afhanklik van God vir alles.

Sewe oordele oor die Fariseërs omdat hulle mense van die koninkryk uitsluit met hulle skynheiligheid – 23:13-36

Dan vervolg Jesus met sewe oordeel oor die Fariseërs, elke keer ingelui deur dieselfde frase, veral omdat hulle mense van die koninkryk uitsluit met hulle skynheiligheid en self nie die moeite doen om daarin te gaan nie.

1. Ellende wag op hulle omdat hulle ander verhinder om die koninkryk binne te gaan.
2. Ellende wag op hulle omdat hulle ander leer om net soos hulle en erger te wees.
3. Ellende wag op hulle omdat hulle blinde en dwase leiers is wat mense mislei.
4. Ellende wag op hulle omdat hulle die reg, barmhartigheid en trou nalaat ten koste van onbenullige dinge.
5. Ellende wag op hulle omdat hulle die buitekant skoon hou en nie die binnekant nie.
6. Ellende wag op hulle omdat hulle van buite blink is, maar van binne stink.
7. Ellende wag op hulle omdat hulle dooie profete vereer met monumente, maar steeds dié lewendige profete  doodmaak, soos binnekort natuurlik met Jesus self sal gebeur.

Dit is harde woorde dié, amper genadeloos, om die onhoudbaarheid van skynheiligheid uit te wys.  En waar dit hier gerig was teen die Fariseërs, het dié woorde universele waarde vir alle gelowiges reg deur die eeue.  Daar is min dinge wat so destruktief is vir gemeenskap met God sowel as vir gemeenskap met mekaar as skynheiligheid.

’n Veroordeling van Jerusalem wat God se genade versmaai het – 23:37-39

Jesus fokus wyer op die stad Jerusalem, omdat wat Hy van die Fariseërs gesê het, eintlik ook waar is van Jerusalem deur die eeue.  Dikwels wou God hulle bymekaarmaak soos ’n hen haar kinders bymekaarmaak, maar hulle wou nie.  Dit laat net een toekoms vir hulle: verwoesting.

Die vernietiging van die tempel word voorspel – 24:1-2

Jesus verlaat dan die tempelterrein met die finale boodskap dat ook die tempel afgebreek sal word, waarna die profetiese rede, in ’n sekere sin die hart van Jesus se laaste toespraak aan die orde kom.