Deuteronomium 34 – Moses sterf as iemand wat die Here persoonlik geken het
Deuteronomium eindig met die verhaal van die 120 jarige Moses wat uit die Moabsvlakte opklim na Neboberg toe, tot op die top van Pisgaberg regoor Jerigo. Daar het hy uit die verte die hele beloofde land gesien, soos die Here dit vir hom gewys het: van Gilead in die noorde af tot by Dan, die hele Naftali, die gebied van Efraim en Manasse in die noord-weste en die hele Juda tot by die see in die weste, en verder tot by Soar naby die Dooie See in die suide.
Ons kry ‘n kort weergawe van die intieme gesprek tussen die Here en Moses waarin die belofte van die land sterk onderstreep word met verwysing na die voorvaders, maar dit ook duidelik is dat Moses nie daarheen sal deurtrek nie.
Moses het daar gesterwe terwyl sy oë nog goed was en sy krag nog nie ingegee het nie. Hy het die eer gekry, soos dit vertaal kan word, dat hy deur God begrawe is: “Hy het vir Moses begrawe”! Niemand weet egter tot vandag toe waar sy graf is nie.
In die NT het ons ‘n verwysing hierna waar van ‘n konflik tussen die aartsengel Migael en die duiwel oor die liggaam van Moses ontstaan het, waarskynlik oor die eerbaarheid van Moses se dood op die berg (Jud. 9). Deuteronomium aanvaar dat dit eerbaar was, omdat dit die Here self is wat sy liggaam begrawe het.
Israel het vir dertig dae oor hom gerou, maar hulle het ook ‘n vaardige wyse leier gehad in Josua wat voor sou vat met die Intog die beloofde land in. Hy was nie ‘n Moses nie – dié het God persoonlik geken! – maar ‘n man wat self God se guns sou wegdra, omdat hy nougeset die Here gedien het en al sy opdragte uitgevoer het.
Die Hebreërskrywer som die impak van Moses se lewe op deur die volgende oor hierdie geloofsheld te sê. Hy het volhard soos iemand wat die onsienlike God sien:
“Omdat die ouers van Moses geglo het, het hulle hom na sy geboorte drie maande lank weggesteek toe hulle sien dat hy ’n mooi kindjie is. Hulle was nie bang vir die bevel van die koning nie. Omdat Moses geglo het, het hy toe hy groot geword het, geweier om die seun genoem te word van die farao se dogter. Hy het verkies om liewer sleg behandel te word saam met die volk van God as om die kortstondige genieting van sonde te hê. Die smaad ter wille van die Christus het hy ’n groter rykdom geag as die skatte van Egipte, omdat hy na die beloning uitgesien het. Omdat hy geglo het, het hy Egipte verlaat sonder dat hy vir die woede van die koning bang was. Hy het volhard soos iemand wat die onsienlike God sien. Omdat hy geglo het, het hy die pasga ingestel en die bloed aan die deurkosyne laat smeer sodat die engel van die dood nie die eersgeborenes van Israel sou tref nie. Omdat die Israeliete geglo het, het hulle deur die Rooisee getrek soos oor droë grond, terwyl die Egiptenaars verdrink het toe hulle dit ook probeer doen het.” (Hebr. 11:24-29).
Sela!
View all posts in this series
- Inleiding - October 10, 2017
- Begronding van die boodskap van die NT - October 11, 2017
- Hoe om Deuteronomium te lees
- Deuteronomium 1 – Vertroue in en gehoorsaamheid aan die Here is onverhandelbaar - October 12, 2017
- Deuteronomium 2 – God gee die land vir sy volk soos Hy eeue lank al vir ander nasies doen - October 13, 2017
- Deuteronomium 3 – Suksesse en ooreenkomste uit die verlede gee moed in die hede - October 16, 2017
- Deuteronomium 4:1-43 – Moet niks byvoeg of wegvat van God se wet nie; gehoorsaam Hom - October 17, 2017
- Deuteronomium 4:44-5:33 – Julle moet hierdie wet leer, gehoorsaam en daarvolgens lewe - October 18, 2017
- Deuteronomium 6 – Die liefde vir die Here bepaal jou hele lewe - October 19, 2017
- Deuteronomium 7 – Die liefde van die Here stel jou in staat om gehoorsaam te wees - October 20, 2017
- Deuteronomium 8 – Die Here leer die volk afhanklikheid en dankbaarheid - October 23, 2017
- Deuteronomium 9 – Moenie hardnekkig of verwaand raak nie - October 24, 2017
- Deuteronomium 10 – Gehoorsaam die Here, want Hy is jou God - October 25, 2017
- Deuteronomium 11 – Gehoorsaamheid bring seën; ongehoorsaamheid bring straf - October 26, 2017
- Deuteronomium 12 – Aanbid alleen die Here op die plek wat Hy uitkies en volgens sy voorskrifte - October 27, 2017
- Deuteronomium 13 – Moenie ander gode dien agter ander mense aan nie - October 30, 2017
- Deuteronomium 14 – Julle identiteit as Godsvolk moet in alle fasette van die lewe wys - October 31, 2017
- Deuteronomium 15 – Julle vrygewigheid sal in die afskryf van skuld en die vrylating van slawe sigbaar word - November 1, 2017
- Deuteronomium 16:1-17 – Drie feeste vier hulle identiteit: Paasfees, Pinksterfees, en Huttefees - November 2, 2017
- Deuteronomium 16:18-17:20 – Regters en konings moet nougeset volgens die wet regeer - November 3, 2017
- Deuteronomium 18 – Die priesters kry alles wat die Here toekom en die profete raak God se woordvoerders - November 6, 2017
- Deuteronomium 19 – Eerbied vir die lewe, grenslyne en waaragtige getuienis word beveel - November 7, 2017
- Deuteronomium 20 – Die Here soek vreeslose voetsoldate wat die oorlog met ‘n vredesaanbod begin - November 8, 2017
- Deuteronomium 21 – Respek vir die lewe rig selfs die wyse waarop die doodstraf toegepas word - November 9, 2017
- Deuteronomium 22 – Respek vir die grense van God vir die lewe en die huwelik - November 13, 2017
- Deuteronomium 23 – Om vlekloos en blaamloos voor God te lewe - November 14, 2017
- Deuteronomium 24:1-25:4 – Egskeiding, hertrou en praktiese naasteliefde - November 15, 2017
- Deuteronomium 25:5-19 – Die leviraatshuwelik en ‘n oproep tot regverdigheid en billikheid - November 16, 2017
- Deuteronomium 26 – Geloofsbelydenis, gebed en gehoorsaamheid - November 17, 2017
- Deuteronomium 27 – Gehoorsaamheid word van die leiers, priesters en die hele volk gevra - November 20, 2017
- Deuteronomium 28 – Die omvattende seëninge en strawwe van die verbond - November 21, 2017
- Deuteronomium 29 – Kom die woorde van die verbond na en voer dit uit - November 22, 2017
- Deuteronomium 30 – Kies die lewe en wat goed is, nie die dood en wat sleg is nie - November 23, 2017
- Deuteronomium 31:1-29 – Josua word as leier aangewys en die wetboek afgesluit as gesaghebbende woord van God - November 24, 2017
- Deuteronomium 31:30-32:52 – Moses se loflied op die karakter van God - November 27, 2017
- Deuteronomium 33 – Moses se finale seënbede - November 28, 2017
- Deuteronomium 34 – Moses sterf as iemand wat die Here persoonlik geken het - November 29, 2017
Neels Hubinger
More Chris, ‘n oorweldigende getuienis vandag oor die afsluiting van Moses se lewe wat ons nou weer saam met jou “geleef” het…! Mens wens en smag daarna om self meer van sy karakter en verhouding met God te ervaar in die vreugde daarvan dat Moses self nooit “die rykdom van die land besit het nie”, maar in die skat van die belofte van God, onvergelykbaar “ryk” was en sy lewe volkome kon afsluit en voltooi… Opreg, baie baie dankie vir jou toewyding, studie en insig om die Woord nuwe betekenis te gee en jou lesers se lewens te verryk. Vriendelike groet en seënwense.
Chris van Wyk
Dankie Neels. Dit was ‘n wonderlike reis, ja. Gelukkig kan ons volgende jaar met Josua en die Rigters verder reis!
Petrus
Beste Chris
Dankie weereens vir die genot wat jy met die skrywes tot my Bybelstudie tyd bring.
Ek is pas klaar met Deuternomium en het ‘n vraag omtrent die aanhaling uit Hebr 11 wat my al jare “deurmekaar” maak. Dit se dat Moses geweier het om die seun van Faro se dogter genoem te word? Hy het verkies om sleg behandel te word saam met die volk?(Het hy dan nie in die paleis gewoon nie?)
Dan, hy het Egipte verlaat sonder dat hy bank was vir koning?
Dalk lees ek dit mis in die verhale rondom sy lewe in Egipte voor hy “gevlug” het, maar ek sien nie die boodskappe nie.
Mooi dag vir jou.
Chris van Wyk
Hi Petrus, onthou Hebreërs 11 is ‘n terugblik op daardie geskiedenis. As ‘n mens na Moses se hele verhaal kyk dan het hy met die roeping om die volk uit die land Egipte na Kanaän te lei hom afgesny van die farao se huis (met al die voorregte wat dit vir hom ingehou het) en hom geskaar by die slawevolk om hulle te verlos in gehoorsaamheid aan God se opdrag. Die eerste 40 jaar van sy lewe het hy in die farao se huis gelewe. Die volgende 40 jaar in die woestyn in voorbereiding vir sy opdrag. Die laaste 40 jaar het hy sy volk Israel uit Egipte, deur die woestyn, tot by Kanaän gelei. Hy was dus nie bang vir die koning nie, want hy het onbevreesd die plae aangekondig, en aan die einde daarvan doodgewoon die volk uitgelei en met die Here as Beskermer die pad gevat deur die woestyn.