Deuteronomium 2 – God gee die land vir sy volk soos Hy eeue lank al vir ander nasies doen
Print This Post
Ek herhaal die opdrag van gister. Gebruik die leesmetodiek wat ek voorstel: lees, luister, en leef. Ná jy dus die teks self gelees en die Here toegelaat het om jou aandag vas te vang deur gedagtes uit die teks wat jou tref, lees dan eers my bydrae om uiteindelik by die boodskap vir jou eie lewe te kom.
Moses gee ‘n oorsig oor God se geskiedenis met hulle – Deut. 2:1-19
https://truthinmotion.wordpress.com /2013/06/20/word50/
Moses sit sy oorsig van God se geskiedenis met die volk voort in hoofstuk 2 tot 3. Hy begin by die onlangse geskiedenis waar hulle van Seïrberg noordwaarts getrek het in opdrag van die Here om die beloofde land in te neem, ingebed in sy verwysings na God se sorg in die vroeëre geskiedenis van die omswerwinge deur die woestyn (Deut. 2:1-19).
Dit val op dat Moses beklemtoon dat Israel nie in oorlog moet tree met dié nasies wat steeds op sy beskerming in terme van hulle grondgebied kan staatmaak nie. Israel mag net dít in besit neem wat deur die Here self aan hulle gegee is in belofte. Hulle moet selfs konflik oor kos en water vermy ter wille van goeie verhoudinge. Die Here was in staat om vir hulle te sorg soos Hy onomwonde in hulle geskiedenis bewys het. Hy het immers sy oog oor hulle gehou in die groot woestyn.
Moses vertoef nie op die detail van die reis nie. Daarvoor moet Numeri geraadpleeg word. Moses wil net sy punt maak dat Israel op God se sorg kan vertrou en Hom daarom moet gehoorsaam. God se optrede teen die eerste geslag wat Hom nie vertrou het nie moet die tweede geslag motiveer om nie in dieselfde strik as hulle ouers te val deur hulle teen die Here te verset nie.
Jy kan Moses se beskrywing hier vergelyk met die geskiedenis wat opgeteken is in Numeri 20:14-21 en 21:10-20 aan die hand van my vroeë bydraes waarin meer inligting oor Edom, Moab, en Ammon verskaf is:
- Numeri 20 – God se soewereine transformasie troef ongehoorsaamheid en onbarmhartigheid
- Numeri 21 – God bring verlossing vir dié wat op Hom vertrou
Moses motiveer die gawe van die land as deel van sy sorg vir alles en almal – Deut. 2:20-33
Moses motiveer dié opdrag tot die Intog dus in die wyse waarop God reeds eeue lank met die ander nasies gewerk het. Die verskuiwings en verplasing deur die eeue was telkens God se werk (Deut. 2:20-23). Alle land is dus gawes van God, gawes wat Hy ook kan terugneem waar dit nie in gehoorsaamheid aan Hom hanteer word nie.
Vandag bring Ek skrik en vrees vir jou oor al die volke op die aarde – Deut. 2:24-37
Só het Israel daarom ook die gebied van die Amoriete onder koningskap van Sihon (Deut. 2:24-37; vgl. Num. 21:21-31) deur die leiding van die Here ingeneem wat uiteindelik vir die stamme Ruben, Gad en die halwe Manassestam gegee is oos van die Jordaan (Deut. 3:12-20; vgl. Num. 32:1-42). Dieselfde was die geval met die gebied koning Og van Basan (Deut. 3:1-11; vgl. Num. 21:33-35).
Daarmee sou die Here skrik en vrees vir Israel bring oor al die volke op die aarde. Nie soseer omdat hulle so ‘n magtige volk was nie, maar omdat hulle God so magtig is. Daaroor sal Moses later nog verder uitbrei (Deut. 4:37-38; vgl. Deut. 7:7: “Die Here het jou nie liefgekry en gekies omdat jy groter was as die ander volke nie, jy was die kleinste van almal.”).
Moses sal in hoofstuk 4 kom by die punt wat hy hiermee wil maak, dat hulle na die Here moet luister in beide sy openbaring in hulle eie geskiedenis as in die wet, voorskrifte en bepalings wat Moses die afgelope paar dekades aan hulle deurgegee het. Sy belofte word deur gehoorsaamheid in ontvangs geneem.
Hy sal dit alles weer saamvat vir hulle in die herhaling van die Tien Gebooie in hoofstuk 5 waarmee Moses sy tweede preek sal inlui en waarna die wet en sy voorskrifte tot by hoofstuk 11 verder uitgelê sal word. Meer spesifieke bepalings sal in die tweede helfte van daardie preek aan die orde kom word van hoofstuk 12 tot 26.
Boodskap
Daar is genoeg stof hierbo om jou diep te laat nadink, maar die belangrike is dat jy uit jou eie leeswerk, gekombineer met my gedagtes, die Here toelaat om met jou te praat. Gebruik dus die laaste twee bewegings van my leesmetodiek wat ek nog ‘n keer weer hier vir jou weergee.
LUISTER
- Dink na oor wat God vir jou deur die sleutel gedagte(s) uit jou eie leeswerk sowel as uit myne wil sê.
- Waar raak hierdie gedagte(s) jou lewe in die praktyk?
- Wat vra dit van jou?
- Wat belowe dit vir jou?
- Wat moet jy dink of doen daarmee?
- Wat is die kern van die boodskap van hierdie hoofstuk vir jou dag en lewe?
LEEF
- Besluit hoe jy daarop gaan reageer.
- Sê dit vir die Here in gebed.
- Skryf dit in jou joernaal.
- Geniet Sy teenwoordigheid. Dit is na alles waarom ons Bybel lees!
- Laat die boodskap wat God jou gee met jou saamgaan deur die dag.
- Leef dit uit.
View all posts in this series
- Inleiding
- Begronding van die boodskap van die NT
- Hoe om Deuteronomium te lees
- Deuteronomium 1 – Vertroue in en gehoorsaamheid aan die Here is onverhandelbaar
- Deuteronomium 2 – God gee die land vir sy volk soos Hy eeue lank al vir ander nasies doen
- Deuteronomium 3 – Suksesse en ooreenkomste uit die verlede gee moed in die hede
- Deuteronomium 4:1-43 – Moet niks byvoeg of wegvat van God se wet nie; gehoorsaam Hom
- Deuteronomium 4:44-5:33 – Julle moet hierdie wet leer, gehoorsaam en daarvolgens lewe
- Deuteronomium 6 – Die liefde vir die Here bepaal jou hele lewe
- Deuteronomium 7 – Die liefde van die Here stel jou in staat om gehoorsaam te wees
- Deuteronomium 8 – Die Here leer die volk afhanklikheid en dankbaarheid
- Deuteronomium 9 – Moenie hardnekkig of verwaand raak nie
- Deuteronomium 10 – Gehoorsaam die Here, want Hy is jou God
- Deuteronomium 11 – Gehoorsaamheid bring seën; ongehoorsaamheid bring straf
- Deuteronomium 12 – Aanbid alleen die Here op die plek wat Hy uitkies en volgens sy voorskrifte
- Deuteronomium 13 – Moenie ander gode dien agter ander mense aan nie
- Deuteronomium 14 – Julle identiteit as Godsvolk moet in alle fasette van die lewe wys
- Deuteronomium 15 – Julle vrygewigheid sal in die afskryf van skuld en die vrylating van slawe sigbaar word
- Deuteronomium 16:1-17 – Drie feeste vier hulle identiteit: Paasfees, Pinksterfees, en Huttefees
- Deuteronomium 16:18-17:20 – Regters en konings moet nougeset volgens die wet regeer
- Deuteronomium 18 – Die priesters kry alles wat die Here toekom en die profete raak God se woordvoerders
- Deuteronomium 19 – Eerbied vir die lewe, grenslyne en waaragtige getuienis word beveel
- Deuteronomium 20 – Die Here soek vreeslose voetsoldate wat die oorlog met ‘n vredesaanbod begin
- Deuteronomium 21 – Respek vir die lewe rig selfs die wyse waarop die doodstraf toegepas word
- Deuteronomium 22 – Respek vir die grense van God vir die lewe en die huwelik
- Deuteronomium 23 – Om vlekloos en blaamloos voor God te lewe
- Deuteronomium 24:1-25:4 – Egskeiding, hertrou en praktiese naasteliefde
- Deuteronomium 25:5-19 – Die leviraatshuwelik en ‘n oproep tot regverdigheid en billikheid
- Deuteronomium 26 – Geloofsbelydenis, gebed en gehoorsaamheid
- Deuteronomium 27 – Gehoorsaamheid word van die leiers, priesters en die hele volk gevra
- Deuteronomium 28 – Die omvattende seëninge en strawwe van die verbond
- Deuteronomium 29 – Kom die woorde van die verbond na en voer dit uit
- Deuteronomium 30 – Kies die lewe en wat goed is, nie die dood en wat sleg is nie
- Deuteronomium 31:1-29 – Josua word as leier aangewys en die wetboek afgesluit as gesaghebbende woord van God
- Deuteronomium 31:30-32:52 – Moses se loflied op die karakter van God
- Deuteronomium 33 – Moses se finale seënbede
- Deuteronomium 34 – Moses sterf as iemand wat die Here persoonlik geken het
Tags: Deuteronomium
Trackback from your site.
Chris van Wyk
| #
Ek het net die stof wat op die webtuiste is, beskikbaar:
Die brief van 2 Korintiërs
2 Korintiërs 1:1-2:11 – God gee moed in elke omstandigheid
2 Korintiërs 2:12-3:18 – Ons raak God se woorde aan die wêreld
2 Korintiërs 4:1-5:10 – Om te lewe soos Hy dit wil
2 Korintiërs 5:11-6:13 – Ambassadeurs van die versoening
2 Korintiërs 6:14-7:16 – Toegewy aan God alleen
2 Korintiërs 8-9 – Vrygewigheid is regverdig
2 Korintiërs 10 – Om te bou en nie af te breek nie
2 Korintiërs 11 – Goddelike bekommernisse en besorgdheid
2 Korintiërs 12 – As ek swak is, is ek sterk
2 Korintiërs 13 – Groei in geestelike volwassenheid
Martie
| #
Hi Chris
Ons het bybelstudie gehad oor 1Korntiers nou soek ek graag n bybelstudie in boekvorm vir 2Korintiers
Groete
Chris van Wyk
| #
Hi André. Ja, vir werkendes is die daaglikse tyd van afsondering eintlik die enigste moontlikheid. My ervaring is egter dat as ‘n mens nie só iets beplan nie, kom jy nooit so ver nie. Ek het nou self begin met die vaste gebedstyd as ‘n riglyn (eintlik nog net die oggendgebed en soms die aandgebed) en dit raak ‘n kosbare tyd van stilte vroegoggend. Ek het egter ‘n regte retraite nodig om heeltemal stil te raak weens my program. Kon dit darem al ‘n paar keer vir so 3 dae doen by Deon Loots se Shama. Dit is van onskatbare waarde vir my.
A Kritzinger
| #
Chris – baie dankie vir jou plasings!
Tov dié een oor tye van afsondering maak ek graag ‘n opmerking. Die meeste mense moet maar “tevrede wees” met die daaglikse tye.
Die weeklikse tye van afsondering klink wonderlik. Maar ek ken so baie mense wat Maandag tot Vrydag 7vm die huis verlaat werk toe en dan saans teen 18:00 tuis kom. Sommiges werk nog soms 2 Saterdae per maand ook. Dan is daar die gewone sake wat aandag kry Saterdae en Sondae is betrokkenheid in hulle plaaslike gemeentes…
Vir hulle kan ‘n oggend per week net nie prakties werk nie.
Of het jy ander raad?
Chris van Wyk
| #
Hi Jan. Die paaie het vóór dié vergadering in Jerusalem al uitmekaar begin beur met die Joodse Christene wat die nakoming van die hele wet voorgestaan het, en die Christene uit die heidene wat vrae gevra het daaroor. Die hoop bestaan dus altyd dat ‘n kerk – en ek sluit alle kerke in – die onderlinge teologiese spanninge aan die hand van dié vier fases van geloofsonderskeiding sal oplos. Dit het vir die kerk in Jerusalem toentertyd gewerk. My hoop is steeds dat dit by die NG Kerk – en alle ander kerke wat worstel met praktiese gehoorsaamheid aan die Skrif – kan werk.
Die uitkoms van dié vergadering in Jerusalem was interessant genoeg om raak te sien dat die seremoniële en burgerlike kante van die wet in Christus opgehef is. Maar, dat die morele kant van die wet vir almal geldig sal bly, veral in terme van afgodery (uit die eerste tafel van die wet en Jesus se opsomming van die belangrikste gebod) en onsedelikheid (uit die tweede tafel van die wet en Jesus se talle voorskrifte oor reinheid, bv Markus 7 en Matteus 19).
Geen wonder nie dat Jesus dit weereens beklemtoon in sy brief aan Tiatira in Openbaring 2 dat afgodery en onsedelikheid gemeentes – persoonlik en korporatief – aan die straf van die Here self onderwerp. Hoe tegelyk veronrustend en vertroostend klink Jesus se woorde nie vandag ook nog nie:
“Haar volgelinge sal Ek deur ’n pessiekte om die lewe bring. Dan sal al die gemeentes weet dat dit Ek is, die Een wat die gedagtes en begeertes van die mens deurgrond. Ek sal elkeen van julle straf volgens julle doen en late. Maar vir julle ander in Tiatira, wat nie hierdie leer aanhang en nie die ‘diep geheimenisse van die Satan’, soos hulle dit noem, leer ken het nie, sê Ek: Ek lê op julle geen ander verpligting nie; hou net vas wat julle het, totdat Ek kom.” (Openb 2:23-25).
Daarmee onderstreep Jesus dat die morele aspekte van die wet van God tot in ewigheid geldig sal bly. Dit is ook dié aspekte van die wet wat die Gees in ons harte inskryf soos ons by Paulus in Galasiërs 5, Romeine 8, en Efesiërs 4 agterkom. Paulus verbind in Romeine 1 selfs nog nouer afgodery en onsedelikheid, waar die onsedelikheid (en ‘n rits ander sondes) vloei uit ‘n ignorering van wat God van Homself en die lewe openbaar.
Waar jy nie God se uitgespelde moraliteit in die Skrif aanvaar en uitleef nie, is jy per definisie besig met jou eie godsdiens, en kan ‘n mens dit as afgodery teken, soos Paulus inderdaad doen. Daarom kan Paulus in Romeine 12:1-2 alle gelowiges in die gemeente aanmoedig om in die eerste plek hulle fisiese liggame: “as ’n lewende, heilige en aan God welgevallige offer” te stel. “Dit is julle redelike godsdiens.” Dit is gemik teen (onder andere) onsedelikheid.
En dan in die tweede plek te beklemtoon dat hulle hulle denke skoei op God se openbaring: “En word nie aan hierdie wêreld gelykvormig nie, maar word verander deur die vernuwing van julle gemoed, sodat julle kan beproef wat die goeie en welgevallige en volmaakte wil van God is.” Dit is gemik teen (onder andere) afgodery.
Dus: “Hou net vas wat julle het, totdat Ek kom.“
Chris van Wyk
| #
In die konteks van oordeel bly die drie aspekte van God ons hoop. En ons riglyn: “Dat liefde, reg en geregtigheid belangriker is as insig, krag en rykdom bly ’n fundamentele keuse van dié wat die Here ken en Hom in alles wil erken. Dat dít gelowiges in konflik bring met wêreldse insig, krag en rykdom is daarom egter ook ’n feit. Maar, dit is wat getrouheid van ons vra.”
Yvonne
| #
Ds Chris wat my tref is in Jeremia 9:24 God se hart “Ek bewys liefde, reg en geregtigheid op die aarde, want dit is wat ek wil he, se die Here.
Jan Louw
| #
Ai Chris,
Ek kyk na die vier punte wat jy hier noem oor geloofsonderskeiding.
Gee vir almal kans om ʼn bydrae te lewer.
Fokus op getuienisse van God se werk en teenwoordigheid in hierdie lewe.
Toets alles aan die Bybel totdat die geloofsgemeenskap duidelikheid kry.
Neem ’n vaste besluit eers wanneer julle algemene instemming en ’n gemeenskaplike oortuiging bereik het.
Waarom wil dit nie meer werk in die NG Kerk nie? Die proses veronderstel dat ons van een Gees deurdronge sal wees. Hoekom kry ek die idee ons werk nie meer met dieselfde Bybel en dat ons nie meer deur dieselfde Gees gelei word nie.
Ons paaie gaan uitmekaar soos die kerk en die Jode se paaie uitmekaar gegaan het in Hand 15.
Chris van Wyk
| #
My voorreg!
Fransina Hashipala
| #
More Pastoor Chris ek geniet baie van jou preke, ek is ‘n ouderling by my kerk en leer rerig baie van u af.