Deuteronomium 2 – God gee die land vir sy volk soos Hy eeue lank al vir ander nasies doen

Ek herhaal die opdrag van gister.  Gebruik die leesmetodiek wat ek voorstel: lees, luister, en leef. Ná jy dus die teks self gelees en die Here toegelaat het om jou aandag vas te vang deur gedagtes uit die teks wat jou tref, lees dan eers my bydrae om uiteindelik by die boodskap vir jou eie lewe te kom.

Moses gee ‘n oorsig oor God se geskiedenis met hulle – Deut. 2:1-19

Moses sit sy oorsig van God se geskiedenis met die volk voort in hoofstuk 2 tot 3.  Hy begin by die onlangse geskiedenis waar hulle van Seïrberg noordwaarts getrek het in opdrag van die Here om die beloofde land in te neem, ingebed in sy verwysings na God se sorg in die vroeëre geskiedenis van die omswerwinge deur die woestyn (Deut. 2:1-19).

Dit val op dat Moses beklemtoon dat Israel nie in oorlog moet tree met dié nasies wat steeds op sy beskerming in terme van hulle grondgebied kan staatmaak nie.  Israel mag net dít in besit neem wat deur die Here self aan hulle gegee is in belofte.  Hulle moet selfs konflik oor kos en water vermy ter wille van goeie verhoudinge.  Die Here was in staat om vir hulle te sorg soos Hy onomwonde in hulle geskiedenis bewys het.  Hy het immers sy oog oor hulle gehou in die groot woestyn.

Moses vertoef nie op die detail van die reis nie.  Daarvoor moet Numeri geraadpleeg word.  Moses wil net sy punt maak dat Israel op God se sorg kan vertrou en Hom daarom moet gehoorsaam.  God se optrede teen die eerste geslag wat Hom nie vertrou het nie moet die tweede geslag motiveer om nie in dieselfde strik as hulle ouers te val deur hulle teen die Here te verset nie.

Jy kan Moses se beskrywing hier vergelyk met die geskiedenis wat opgeteken is in Numeri 20:14-21 en 21:10-20 aan die hand van my vroeë bydraes waarin meer inligting oor Edom, Moab, en Ammon verskaf is:

• Numeri 20 – God se soewereine transformasie troef ongehoorsaamheid en onbarmhartigheid
• Numeri 21 – God bring verlossing vir dié wat op Hom vertrou

Moses motiveer die gawe van die land as deel van sy sorg vir alles en almal – Deut. 2:20-33

Moses motiveer dié opdrag tot die Intog dus in die wyse waarop God reeds eeue lank met die ander nasies gewerk het.  Die verskuiwings en verplasing deur die eeue was telkens God se werk (Deut. 2:20-23).  Alle land is dus gawes van God, gawes wat Hy ook kan terugneem waar dit nie in gehoorsaamheid aan Hom hanteer word nie.

Vandag bring Ek skrik en vrees vir jou oor al die volke op die aarde – Deut. 2:24-37

Só het Israel daarom ook die gebied van die Amoriete onder koningskap van Sihon (Deut. 2:24-37; vgl. Num. 21:21-31) deur die leiding van die Here ingeneem wat uiteindelik vir die stamme Ruben, Gad en die halwe Manassestam gegee is oos van die Jordaan (Deut. 3:12-20; vgl. Num. 32:1-42).  Dieselfde was die geval met die gebied  koning Og van Basan (Deut. 3:1-11; vgl. Num. 21:33-35).

Daarmee sou die Here skrik en vrees vir Israel bring oor al die volke op die aarde.  Nie soseer omdat hulle so ‘n magtige volk was nie, maar omdat hulle God so magtig is.  Daaroor sal Moses later nog verder uitbrei (Deut. 4:37-38; vgl. Deut. 7:7: “Die Here het jou nie liefgekry en gekies omdat jy groter was as die ander volke nie, jy was die kleinste van almal.”).

Moses sal in hoofstuk 4 kom by die punt wat hy hiermee wil maak, dat hulle na die Here moet luister in beide sy openbaring in hulle eie geskiedenis as in die wet, voorskrifte en bepalings wat Moses die afgelope paar dekades aan hulle deurgegee het.  Sy belofte word deur gehoorsaamheid in ontvangs geneem.

Hy sal dit alles weer saamvat vir hulle in die herhaling van die Tien Gebooie in hoofstuk 5 waarmee Moses sy tweede preek sal inlui en waarna die wet en sy voorskrifte tot by hoofstuk 11 verder uitgelê sal word.  Meer spesifieke bepalings sal in die tweede helfte van daardie preek aan die orde kom word van hoofstuk 12 tot 26.

Boodskap

Daar is genoeg stof hierbo om jou diep te laat nadink, maar die belangrike is dat jy uit jou eie leeswerk, gekombineer met my gedagtes, die Here toelaat om met jou te praat. Gebruik dus die laaste twee bewegings van my leesmetodiek wat ek nog ‘n keer weer hier vir jou weergee.

LUISTER

• Dink na oor wat God vir jou deur die sleutel gedagte(s) uit jou eie leeswerk sowel as uit myne wil sê.
• Waar raak hierdie gedagte(s) jou lewe in die praktyk?
• Wat vra dit van jou?
• Wat belowe dit vir jou?
• Wat moet jy dink of doen daarmee?
• Wat is die kern van die boodskap van hierdie hoofstuk vir jou dag en lewe?

LEEF

• Besluit hoe jy daarop gaan reageer.
• Sê dit vir die Here in gebed.
• Skryf dit in jou joernaal.
• Geniet Sy teenwoordigheid. Dit is na alles waarom ons Bybel lees!
• Laat die boodskap wat God jou gee met jou saamgaan deur die dag.
• Leef dit uit.