Deuteronomium 31:1-29 – Josua word as leier aangewys en die wetboek afgesluit as gesaghebbende woord van God

Die res van die boek word gewy aan drie finale boodskappe van Moses.  Die eerste fokus op die aanwys van Josua as die nuwe leier van die volk (Deut. 31:1-8; vgl. Deut. 34 vir die uitvoering daarvan) en die oorhandiging van die wetboek aan die volk as voortdurende lering van die volk by hulle feeste (Deut. 31:9-13).

Dan tree die Here self toe tot die proses en formaliseer direk die oorhandiging van die leierskap aan Josua by die Tabernakel met ‘n woord van bemoediging en versterking vir sy taak, tesame met die opdrag aan Moses om die loflied wat God vir hom gee, op te teken en vir die volk aan te leer (Deut. 31:14-23).  Moses sluit sy boodskap af met ‘n waarskuwende woord oor hulle waarskynlike ongehoorsaamheid, maar is helder daaroor dat hy die wet wat die Here vir hom gegee het: “tot die laaste woord toe” aan die volk voorgehou het (Deut. 31:24-29).

Die tweede en derde boodskappe van Moses fokus op die twee liedere van Moses, ‘n loflied en ‘n seënbede, wat ook opgeteken word afgewissel met ‘n paar laaste reëlings (Deut. 31:30-33:29).

Die aanwys van Josua as nuwe leier van die volk – Deut. 31:1-8

Moses het aan die einde van sy lewe en bediening gekom, 120 jaar oud.  Die realiteit is dat hy nie saam met die volk die beloofde land sal intrek nie.  Josua is reeds aangewys vir dié taak en word nou finaal in dié rol bevestig.

Moses is egter ook duidelik daaroor dat die eintlike leier die Here self sal wees wat voor hulle uit deur die Jordaan sal trek en die grondgebied van die nasies vir hulle sal gee.  Hulle kan dus moed hou en dapper wees.  Trouens, hulle word opgeroep om nie bang te wees en vir die nasies te skrik nie, anders sal hulle nie kan doen wat die Here hulle beveel nie.

Moses bemoedig ook vir Josua met dié woorde.

Moses oorhandig die wetboek aan die priesters om voortdurend aan die volk voor te hou by hulle feeste – Deut. 31:9-13

Soos die Here die eintlike leier van die volk sal wees, só gee Moses ook met die oorhandiging van die wetboek aan die priesters die boodskap deur dat dit sy wil is, en sy wil alleen, wat hulle nougeset moet nakom.  Dit is die boek wat hulle elke sabbatsjaar moet voorlees op die huttefees wanneer almal daar is, en selfs die slawe vrygelaat is om die woord van die Here te hoor (vgl. Neh. 8 vir ‘n voorbeeld van só ‘n geleentheid).  Almal moet dit hoor en gehoorsaam.  Dit is die fundamentele inhoud van hulle identiteit as volk van die Here.

Die Here wys self vir Josua as leier aan en gee Moses die opdrag tot ‘n loflied – Deut. 31:14-23

Skielik verskyn die Here self op die toneel en bekragtig dít wat Moses gedoen en gesê het.  Vanuit die wolkkolom by die tentdeur van die Tabernakel gee die Here sy laaste opdragte aan Moses en draai nie doekies om oor die waarskynlikheid van die volk se afvalligheid nie.  As getuienis téén die volk word Moses ‘n loflied gegee waarin God se onkreukbare karakter besing word teenoor die volk se halfhartige gehoorsaamheid.  Vir Josua het die Here egter ‘n bemoedigende woord.  Hy sal slaag in wat die Here hom voor roep, want God sal by hom wees.

Moses lewer ‘n laaste waarskuwende woord – Deut. 31:24-29

Geen wonder dat Moses ook afsluit met ‘n waarskuwende woord nie.  Hy gee die wetboek, wat hy: “tot die laaste woord toe” opgeteken het vir die Leviete om dit langs die verbondsark van die Here neer te sit. Dit sou saam met die loflied ‘n bron van lering wees, maar ook ‘n bron van oordeel wanneer hulle opstandig en hardkoppig daaraan ongehoorsaam sou word.  Die wetboek sou dus ook teen hulle getuig.

Hy het geweet presies hoe hulle is.  Veertig jaar het hom onder geen illusies oor hulle gelaat nie.  Hy was baie bewus van die feit dat dit erger sou gaan ná sy dood.  Hy roep daarom die beamptes en leiers van die volk bymekaar as getuies, saam met die hemel en aarde, dat sy woorde nie net warm lug was nie, maar in die lewe van die volk bewaarheid sou word.