Josua 2 – Ragab se ontsag vir Jahwe spaar die verkenners se lewe

Josua stuur van Sittim af twee verkenners om die land te gaan deurkyk.  Hy stel veral belang in Jerigo wat net anderkant die Jordaan en net noord van die Dooie See was.  Sittim was die plek waar die Israeliete moeilikheid met die Moabitiese vrouens onder Bileam se leiding opgetel het totdat Pinehas ‘n einde aan die afvalligheid gebring het (Num 25).

Die twee verkenners gaan tuis in die huis van die prostituut Ragab wat ‘n huis in die muur van Jerigo gehad het. In die Hebreeus is dit duidelik dat hulle daar, dws in die huis, geslaap het, en nie by haar nie (anders as in Rigt 16:1 met Simson in Gasa waar hy by haar, die prostituut, geslaap het).

Hulle teenwoordigheid gaan egter nie ongesiens verby nie, en die koning eis dat hulle uitgelewer word.  Hy was baie bewus van die gevaar wat die Israeliete net anderkant die Jordaan vir hom ingehou het.

Sy besluit om hulle weg te steek en die koning en sy manne om die bos te lei. Dit wil voorkom asof sy hulle eers êrens in die huis versteek het, en daarna op die dak laat klim het en onder oopgespreide vlasstoppels (gebruik om op te slaap en as voer) laat wegkruip het.

Let op hoe sy haar keuse motiveer in beide die vrees vir die Israeliete, sowel as in die vrees vir die Here waarvan sy bely dat Hy die land vir Israel gee.  Die verhale van die Uittog, die trek deur die Rietsee, en die oorlog teen die Amoriete oorkant die Jordaan, koning Sihon en Og, het haar, en talle ander, laat besef dat Israel se God die Here is, die Een wat bo in die hemel is, sowel as onder op die aarde.

Sy vra van hulle om ‘n eed voor die Here af te lê dat hulle haar en haar familie goed sal behandel en hulle lewens sal spaar.  Sy dring aan op ‘n betroubare belofte wat hulle dan ook gee met die versoek dat sy dieselfde bloedrooi tou sal vasbind aan die venster waardeur sy hulle uiteindelik laat afsak om weg te kom. Almal wat in dié huis met die oorlog sal skuil, sal deur hulle beskerm word.

Interessant hoe Ragab se perspektief op die vrees wat Kanaän vir beide die Israeliete en die Here gehad het, hulle geloof versterk dat die Here inderdaad die land vir Israel gee.

Uit die verhaal van die val van Jerigo weet ons dat Ragab gespaar is en uiteindelik deel van die geloofsgemeenskap geword het (Jos 6:25). Haar “beroep” en “leuens” word nie teen haar gehou nie, want sy het met haar keuse om haar by Israel en Jahwe te skaar, haar geloof en gehoorsaamheid getoon.

Meer nog, sy word in Jesus se geslagsregister genoem, deurdat sy met Salmon getrou het en ‘n seun Boas gehad het by hom.  Boas het natuurlik met Rut getrou.  Hulle seun Obed was die oupa van koning Dawid, die seun van Isai. Sy het dus volledig deel geword van ‘n stabiele familielewe en haar ou lewe verlaat.

Ragab word op twee verdere maniere in die NT geëer. Vir haar geloof in Hebreërs 11:31 waarin dit spesifiek haar vredevolle ontvangs van die verkenners is wat genoem word. Vir haar werke in Jakobus 2:25 waarin haar regverdiging aan die hulp aan die verkenners gewyt word.  Ragab word dus ‘n voorbeeld van hoe geloof en werke saamwerk in die verhouding met God.  Die een kan nie eintlik sonder die ander nie.