Josua 5:2-12 – Die Godsvolk word bevestig deur die besnydenis en die viering van die paasfees

Let op hoe die Here die hele Israel se geestelike verbintenis aan Hom al hoe stewiger maak.

1. In die eerste plek was daar die belofte van God se teenwoordigheid saam met die opdrag om nougeset volgens sy Woord op te tree (Jos 1).
2. In die tweede plek het die verkenners die volk laat moed skep met die verhaal van Ragab dat daar alreeds mense in Kanaän was wat, soos hulle, die Here gedien het, en deur Hom beskerm is (Jos 2).
3. In die derde plek het die Here die absolute gehoorsaamheid aan sy begeleiding onderstreep met die verbondsark wat die voortou in die volk se Intog moet neem. In gelid daarmee het die reiniging van die hele volk gevolg om hulle voor te berei vir die tog deur die Jordaan. Dit is gevolg deur die wonder van die opdamming van die rivier gebeur sodat hulle droogvoets kon deurtrek (Jos 3-4).

Dit word nou deur drie ander geestelike insette in hulle lewens gevolg, die bevestiging van die volk se inlywing in die verbond met God deur die besnydenis (Jos 5:2-9), die hou van die eerste Paasfees in Kanaän as teken van hulle voortgaande inblywing in die verbond (Jos 5:10-12) en laastens die openbaring van die bonatuurlike leëraanvoerder van die Here (Jos 5:13-15) wat ons as deel van die oorlog teen Jerigo gaan lees.

Dit is immers ‘n “Heilige Oorlog” waarin die geestelike verbintenis aan God die praktiese gehoorsaamheid aan en uitvoering van sy opdragte bepaal.

Die “Heuwel van besnydenis” by Gilgal – Josua 5:2-9

Josua kry die opdrag om klipmesse (van vuurklip) te maak en al die Israeliete te besny. Die klipmesse bring onmiddellik die soortgelyke handeling van Sippora in herinnering wat haar seun Gersom se voorhuid afgesny het om die gramskap van die Here oor Moses (of oor Gersom – die teks is dubbelsinnig) af te weer. Lees meer in my bydrae oor Eksodus 4.

Dit verkondig aan ons dat die besnydenis regtig ‘n fundamentele vereiste vir die volk van God was. Daarom moes die laksheid van die eerste geslag Israeliete in die woestyn met die besnydenis van hulle kinders reggestel word. Geen wonder dat dié geslag ook op ander punte die Here nie kon navolg nie, want hulle het die mees basiese vereiste om deel van hierdie volk te wees, nie nagekom nie.

Die tweede geslag het dus as onbesnedenes die land betree.  Hulle word nou net ná die Intog in die beloofde land opgeroep om dit reg te stel. Anders sou hulle nie aan die “Heilige Oorlog” kon deelneem nie. “Daar moet weer ‘n besnydenis wees”, sê die Here.  En ‘n volkswye besnydenis volg.

Daarmee het die Here die Israeliete bevry van “die smaad wat van Egipte se tyd af op julle rus.”  Letterlik staan daar dat die smaad van Egipte “weggerol” is van hulle, ‘n woord wat ook die stam (gll) vir die naam Gilgal (gilgāl) vorm.

Gilgal word daarmee ook hulle basis. As heilige plek vir Israel speel dit ‘n rol in Samuel se bediening (1 Sam 7:16) en word Saul se koningskap daar bevestig (1 Sam  11:14).  Ná Jerusalem as die plek van God uitgekies is, het dit ‘n sinkretistiese plek geword waar onder andere tempelprostitusie hoogty gevier het (Hos 4:15; Amos 4:4).

Die eerste paasfees in die land Kanaän – Josua 5:10-12

Net hierna word die eerste paasfees in die land Kanaän gevier waarmee die bevryding uit Egipte herdenk is. Omdat hulle die ongesuurde brood en gebraaide koring van die opbrengs van die land kon gebruik, het die manna weggebly, want dit was nie meer nodig vir dié wondervoorsiening van die Here nie. Hulle was in die land van melk en heuning.