Levitikus 21 – Voorskrifte vir priesters rondom die dood, die huwelik en gestremdheid
Waar Levitikus 18 meer op families gerig was, Levitikus 19 op ‘n uitleg van die Tien Gebooie en Levitikus 20 meer op die gemeenskap, vervolg die Here met tw
ee verdere stelle voorskrifte rondom heiligheid.
- Die eerste is die voorskrifte waaraan alle priesters hulleself moet hou om heilig voor God te kan lewe en bedien, in terme van die dood en die huwelik, waarin die hoëpriester spesiaal uitgesonder word – 21:1-15.
- Die tweede is die voorskrifte waaraan die hoëpriester homself moet hou in terme van homself – strenger voorskrifte rondom die dood en die huwelik – en sy nageslag en opvolgers – voorskrifte rondom gestremdheid – om nie die Tabernakel in die teenwoordigheid van die Here te ontheilig nie – 21:16-24.
Families en die gemeenskap is alreeds opgeroep om in alles heilig te lewe. Die verantwoordelikheid van die priesters en hoëpriester om heilig te lewe, was selfs nog groter en meer omvattend.
Voorskrifte vir die priesters en hoëpriester – 21:1-15
Die eerste voorskrif is rondom die dood. Priesters mag hulle nie met lyke verontreinig het deur daaraan te raak, behalwe met naaste bloedverwante nie. Hulle moes ook geen rougebruike navolg nie, omdat dit te alle tye duidelik moes wees dat hulle aan die Here gewy is.
Die tweede voorskrif is rondom die huwelik. ‘n Priester mag net met ‘n meisie getrou het wat ‘n maagd was. Almal wat voorhuwelikse seks of prostitusie beoefen het of geskei was, was taboe vir die priesters. Priesters moes mense van onbesproke karakter wees, en slegs in die huwelik tree met vrouens wat ‘n onbesproke karakter gehad het.
Daarvoor moes die geloofsgemeenskap hulle ook eer en ondersteun. Hulle was immers die kontakpunt met die Heilige! Dit het ook die kinders van priesters ingesluit wat nie voorhuwelikse seks bv. mag beoefen het nie, uit respek vir hulle pa.
Dieselfde het die hoëpriester gegeld in terme van die dood en die huwelik, maar selfs nog strenger reëls. In die geval van die dood mag hy glad geen kontak met die lyke gehad het nie, nie eers naby familie nie. Hy mag nie eers die Heiligdom verlaat het vir ‘n sterfgeval nie. Dieselfde geld die huwelik, want hy mag selfs nie eers met ‘n weduwee getrou het nie. Alles ter wille van homself en die nageslag wat heilig moet wees.
Voorskrifte vir die hoëpriester en die nageslag – 21:16-24
Die derde voorskrif is rondom gestremdheid. Die hoëpriester en ook al die priesters mag net diens gedoen het in die Heiligdom as hulle geen liggaamlike gebrek gehad het nie.
Let egter op dat hier net oor die priesterlike geslag gepraat word in terme van hulle diens in die Tabernakel. Dit word ook as ‘n voorskrif vir die hoëpriester gegee om toe te sien dat dit in die nageslagte uitgevoer word. Gewone Israeliete wat op een of ander manier gestremd was, kon altyd voluit deelneem aan die liturgie en kultus in die Tabernakel.
Trouens, die Here het spesifiek blindes en dowes uitgesonder as mense wat met eerbied gehanteer moet word en nie weens hulle gebrek uitgebuit word nie (Lev. 19:14). Dieselfde het priesters gegeld wat soos die volk aan die normale gang van sake deelgeneem het.
Dit is hoe Israel altyd gestremdes gehanteer het. Vergelyk bv. die kostelike verhaal van Dawid en die gestremde Mefiboset, ’n seun van Jonatan, en die deernis en respek waarmee hy hom hanteer het. Mefiboset praat van homself as ‘n “dooie hond”, maar Dawid het hom soos ‘n seun in sy eie huis laat tuisvoel en op rojale wyse vir hom gesorg (2 Sam. 9).
Dit gaan hier in Levitikus 21 egter oor die vereistes wat God vir die bediening van die priesters gestel het. Dit is die priesters wat sonder enige liggaamsgebrek moes wees. D.w.s geen blinde of kreupele of iemand met ’n misvormde gesig of liggaamsdeel, of met ’n gebreekte voet of hand, of met ’n boggel of ’n onderontwikkelde liggaam, of met ’n pêrel op die oog, of met skurfte of veluitslag, of ’n beskadigde geslagsdeel mag as priester in die Heiligste, en as Hoëpriester, in die Allerheiligste diens gedoen het nie
Dieselfde vereiste het natuurlik gegeld vir die offers wat die Israeliete na die Tabernakel gebring het. Die diere wat hulle gebring het om te offer, moes in ‘n perfekte kondisie gewees het sonder enige liggaamsgebrek. Só was die reëling al in Egipte met die paaslam. Dieselfde reëling het vir alle ander offers gegeld.
Daarom moes die priesters ook sonder enige liggaamsgebrek gewees het. Hulle heiligheid moes ook in hulle liggaamlikheid gewys het. Maar die reëling het nie gegeld vir enige gewone Israeliet nie. Die genade van die Tabernakel was toeganklik vir elkeen op die voorgeskrewe manier, ongeag hulle liggaamlike status. Hulle kon ook van die kos eet wat geoffer is, soos die ander priesters.
Die rede vir hierdie voorskrif oor geen liggaamsgebrek was nie net as ‘n getuienis van die tipe offer en diens wat die Here van mense verwag het om vir hulle sondes versoening te doen nie. Dit was ten diepste ‘n skadubeeld van die tipe offer wat nodig was om ‘n volkome versoening te bewerk, iets wat met die Messias geassosieer is, en wat die Here Jesus Christus uiteindelik inderdaad sou nakom.
Boodskap: Jesus red ons om heilig van binne en heel van buite vir ewig te wees
Die NT skets Jesus as iemand wat vlekkeloos was en sonder enige liggaamsgebrek, heilig van binne en heel van buite. Soos Petrus dit stel: “Inteendeel, julle is losgekoop met die kosbare bloed van Christus, die Lam wat vlekloos en sonder liggaamsgebrek is.“ (1 Pet. 1:19).
Daarmee het Jesus die vereiste wat God reeds in die offerkultus gestel het, nagekom, eens en vir altyd, sodat Hy vir almal, gestremdes ingesluit, die volkome verlossing kon bewerk en die pad na God kon oopsluit om met Hom vir ewig in gemeenskap te leef.
Onthou dat gestremdheid nie ‘n vloek is of was weens een of ander sonde wat oor iemand gekom het nie, soos Jesus dit duidelik stel in die verhaal van die genesing van die blinde man (Joh. 9). Gestremdheid, saam met alle siektes en enige ander leed waaraan ons bloot gestel word op aarde, is doodgewoon deel van die verganklikheid en verydeling van hierdie wêreld, presies dít waarvoor Jesus gekom het om alles op te hef en nuut te maak.
Elke gestremde en sieke waaraan Jesus op aarde geraak het – en daar was baie (blindes, dowes, kreupeles, verlamdes, melaatses, dooies) – en elke gestremde en sieke wat Jesus genees en met God versoen het, was ‘n teken van die nuwe bestel wat besig was om in te breek in hierdie wêreld. Wonderwerke soos genesings was immers een van sy hoof bedieninge, saam met sy onderrig en prediking.
Trouens, Paulus spel God se doel met alle gelowiges soos volg uit: “So het Hy, nog voordat die wêreld geskep is, ons in Christus uitverkies om heilig en onberispelik voor Hom te wees.” (Ef. 1:4). Christus het ons as sy kerk so liefgehad dat Hy sy lewe daarvoor afgelê het: “Dit het Hy gedoen om die kerk aan God te wy, nadat Hy dit met die water en die woord gereinig het, sodat Hy die kerk in volle heerlikheid by Hom kan neem, sonder vlek of rimpel of iets dergeliks, heilig en onberispelik.” (Ef. 5:26-27).
Ook ons sal dus eenmaal heilig van binne en heel van buite, heeltemal onberispelik, sonder vlek of rimpel of iets dergeliks, voor Hom wees. Watter visie! Watter hoop!
En waar ons hierdie genesing vandag nog nie ervaar nie, het ons die hoop op ‘n nuwe hemel en nuwe aarde waar daar geen leed van watter aard ook al sal wees, verseker ook geen gestremdheid nie. Hoe pragtig sê Paulus dit nie in 2 Korintiërs 4:16-17: “Al is ons uiterlik besig om te vergaan, innerlik word ons van dag tot dag vernuwe. Ons swaarkry in hierdie lewe is maar gering en gaan verby, maar dit loop vir ons uit op ‘n heerlikheid wat alles verreweg oortref en wat ewig bly.”
Dit is ook ons hoop!
View all posts in this series
- Die gebruik van Levitikus in die Nuwe Testament
- Lees Levitikus saam met my van 12 April af
- “Wees heilig, want Ek is heilig”
- Jahwe is ‘n God wat beveel
- Indeling
- Levitikus in die Nuwe Testament
- “Volgende jaar is Jerusalem!” – Liturgie gebaseer op elemente van die Joodse Paasmaaltyd
- Levitikus 1 – Almal moes volmaakte en aanneemlike brandoffers bring vir die Here
- Levitikus 2 – Suurdeeg word verbied en sout gebied by die graanoffer
- Levitikus 3 – Die maaltydoffer as gemeenskap met God en mekaar
- Levitikus 4:1-5:13 – Die sondeoffer as reiniging en vergifnis van konkrete sondes
- Levitikus 5:14-6:7 – Die skuldoffer as restitusie en regstelling van konkrete sondes
- Levitikus 6:8-7:38 – Riglyne vir priesters oor prosesse rondom die offers
- Levitikus 8 – Aäron word ingehuldig as Hoëpriester en sy seuns as priesters
- Levitikus 9 – Israel word geseën met die teenwoordigheid van die Here
- Levitikus 10 – Die dood van Nadab en Abihu illustreer God se onverbiddelike heiligheid
- Levitikus 11 – Die onderskeid rein en onrein help Israel om daagliks in God se teenwoordigheid te lewe
- Levitikus 12 – Rituele reiniging ná geboorte weens bloedvloeiing
- Levitikus 13-14 – Rituele reiniging ná onreinheid deur velsiektes, brandwonde, skimmel of swamme
- Levitikus 15 – Rituele reiniging weens seksuele afskeidings
- Levitikus 16 – Die Groot Versoendag bring versoening met God en reiniging van die sonde
- Levitikus 17 – Aan God alleen word geoffer en gehou by die verbod op die eet van bloed
- Levitikus 18 – Enige seksuele verhouding buite die huwelik word afgekeur
- Levitikus 19 – Wees heilig, want Ek die Here julle God is heilig
- Levitikus 20 – Die hele gemeenskap moet sorg dat God se voorskrifte nagekom word
- Levitikus 21 – Voorskrifte vir priesters rondom die dood, die huwelik en gestremdheid
- Levitikus 22 – Die priesters moes sorg dat alle offers vir God aanneemlik is
- Levitikus 23 – Vyf feeste om saam in die teenwoordigheid van die Here te vier
- Levitikus 24 – Die gemeenskap van God en sy mense beïnvloed hulle hele lewe
- Levitikus 25 – God se eienaarskap van die land word met die Sabbatsjaar en Jubeljaar gevier
- Levitikus 26 – Vier seëninge en vyf strawwe word aan hulle gehoorsaamheid in die land gekoppel
- Levitikus 27 – Geloftes in buitengewone en tiendes in normale omstandighede
Tags: Levitikus
Trackback from your site.
Chris van Wyk
| #
1. Die evangelie van Lukas is deur “die geneesheer Lukas, die geliefde” geskryf wat Paulus soms vergesel het (Kol 4:14). Aangesien baie onderneem het om ’n verhaal op te stel oor die dinge wat onder die gelowiges al vervul is, op grond van die getuienisse van hulle wat van die begin af ooggetuies en dienaars van die Woord was, het Lukas dit ook goedgedink, nadat hy van voor af alles noukeurig ondersoek het, om dit in volgorde aan Teofilus te skrywe, sodat hy met volle sekerheid kan weet die dinge waaromtrent hy onderrig is. (Luk 1:1-4).
Lukas het ook die Handelinge van die apostels geskryf. Dit was bedoel as ‘n aanvulling van alles wat Jesus begin doen en leer het en nou deur die apostels en gelowiges onder leiding van die Heilige Gees voortgesit is (Hand 1:1). ‘n Mens kan agterkom wanneer Lukas dinge eerstehands beskryf. Hy gebruik die voornaamwoord “ons”. Ander kere kom die verhale uit sy navorsing, soos ons agterkom uit die gebruik van die voornaamwoord “hulle” in Handelinge.
2. Lukas was dus ‘n geneesheer, navorser, en reisgenoot van Paulus wat die voorreg gehad het dat sy skrywe só goed ontvang is deur die eerste gelowiges dat hulle aan beide die evangelie van Lukas as aan die Handelinge van die apostels kanoniese status toegeken het. Die kerk het baie gou van sy boeke bely dat dit die Woord van God was.
3. Lukas skryf sy boeke waarskynlik vóór die val van Jerusalem in 70 nC. Dit lei ons af uit die feit dat hy van die val van Jerusalem in die toekomstige tyd skryf (Lukas 21:20), en selfs aan die einde van Handelinge nog van Paulus se wedervaringe in Jerusalem skryf (Hand 28:17). Hy gebruik dele van Markus wat beteken dat sy boeke waarskynlik in die voorafgaande dekade geskryf is, tussen 60-70 nC.
4. Lukas 15:1-32 het drie gelykenisse van Jesus. Die tema van aldrie is die blydskap as verlorenes gevind word. Jesus vertel die drie gelykenisse spesifiek aan die skrifgeleerdes en Fariseërs (Luk 15:2) en wys hulle tereg dat hulle die tollenaars en sondaars wil verhoed om in sy verlossende teenwoordigheid met God versoen te word.
4.1 Soos ‘n herder vir sy verlore skaap gaan soek, só is Jesus besig om die verlorenes onder die sondaars en tollenaars te soek. Die Fariseërs behoort dit te kan insien, omdat dit is hoe God altyd werk (Luk 15:3-7). Die gelykenis beklemtoon dat dit God se werk is. Die skaap word deur Hom gevind.
4.2 Soos ‘n vrou juig oor die vind van ‘n verlore muntstuk, só juig die hemel as ‘n verlorene onder die sondaars en tollenaars gevind word. Die Fariseërs en skrifgeleerdes behoort dit ook te kan insien, en saam met God juig oor mense wat deur Hom gevind is (Luk 15:8-10 – terloops, net Lukas het hierdie gelykenis sowel as die volgende een van die verlore seun). Weereens word God se werk beklemtoon. Hy is bly oor die muntstuk wat gevind is!
4.3 Soos ‘n vader bly is oor sy verlore seun wat sy pad terugvind in berou en bekering na die vaderhuis, só moet die Fariseërs en skrifgeleerdes dit ook raaksien, en saam met God juig oor verlorenes wat gevind word. Met die implisiete waarskuwing van die ouer broer se onaanvaarbare reaksie op sy verlore broer, waarsku Jesus hulle dat hulle onbehae in God se genade vir verlorenes hulle die genade kan laat verloor (Luk 15:11-32 – uniek aan Lukas).
Hierdie gelykenis beklemtoon dus die volle prentjie. Die verlore seun kom tot inkeer van sy rebellie, vra om vergifnis en word volledig versoen met sy Vader. Só ook ons as ons die boodskap van hierdie gelykenis ter harte neem en tot inkeer kom van ons sonde en God om vergifnis smeek en sy verlossing aanvaar.
Rienie Kruger
| #
1. Wie het Lukas 15 vers 1-32 geskryf
2. Wat was sy omstandighede
3. Wanner is die boek geskryf
4. Hoe beinvloed bogenoemde ons verstaan van die teks
johanb
| #
Hi Chris –
net ‘n kort verwysings-tabel om die 10 Gebooie in die Ou en die Nuwe Testamente te illustreer – die Gebooie bly vir ewig staan – daar is nie met dit weggedoen nie soos sommige beweer.
Old Testament New Testament
First
Commandment Exodus 20:3; Deut 5:7 Matt 4:10; Luke 4:8; Rev 14:7
Second
Commandment Exodus 20:4-6; Deut 5:8-10 Acts 15:20-21; 1 Corinthians 6:9-10;
Gal 5:19-21; Eph 5:5; 1 Joh 2:15
Third
Commandment Exodus 20:7; Deut 5:11 Matt 5:33-37; 1 Tim 6:1; James 2:7
Fourth
Commandment Exodus 20:8-11; Deut 5:12-15 Luke 4:16; 23:55-56; Acts 17:1-2;
18:4; Heb 4:9; 1 Joh 2:6 1 Joh 2:15-17
Fifth
Commandment Exodus 20:12; Deut 5:16 Matt 15:4-9; 19:19; Mark 10:19;
Luke 18:20; Rom 1:29-30; Eph 6:1-3
Sixth
Commandment Exodus 20:13; Deut 5: 17 Matt 5:21-22; 19:18; Mark 10:19;
Luke 18:20; Rom 1:29-30; 13:9
Seventh
Commandment Exodus 20:14; Deut 5:18 Matt5:27-28; 19:18; Mark10:11-12,19;
Luke 16:18; 18:20; Rom 7:2-3; 13:9
Eighth
Commandment Exodus 20:15; Deut 5:19 Matt19:18; Mark 10:19; Luke 18:20;
Rm13:9; Eph4:28; 1Peter 4:15; Rev9:21
Ninth
Commandment Exodus 20:16; Deut 5:20 Matt19:18; Mark 10:19; Luke 18:20;
Acts 5:3-4; Rom13:9; Eph 4:25
10th
Commandment Exodus 20:17; Deut 5:21 Luke 12:15; Rom1:29; 7:7; 13:9;
1Cor 6:9-10; Gal 5:19-21; Eph5:3, 5
1 Joh 2:15-17
Chris van Wyk
| #
Hi Miriam, jy skryf hier in: https://bybelskool.com/subscribe/. Vorige bydraes is beskikbaar in hoofstukvolgorde onderaan elke Bybelboek se inleiding.
Miriam de Beer
| #
Ek wil graag eposse ontvang. Hoe maak ek asb.
Chris van Wyk
| #
Hi Giel – jy kan lees wat ek by my bydrae oor Deuteronomium 24 skryf. Ek raak daar die onderwerp aan en behandel ook van die NT perspektiewe daarop.
Gieljam
| #
graag wil ek hoor wat is u seining oor geskeides wat weer trou
JacquesT
| #
Dankie, vir jou getroue en reguit praat metode. Laat die een sonder sonde die eerste klip optel. Ons almal is net vlees en bloed. Ek glo dat dit n baie groot verantwoordelikhied is om die “Skrif” uitle. Dankie vir die konteks en dat jy nie doekies om draai wanneer dit oor ons almal gaan wat sonde pleeg nie.
johanb
| #
Dankie Chris vir die pragtige stukkie oor die koninklike bladmusik – dit is die eerste keer dat ek dit so sien – ons moet die “note” reg lees en “speel” in ons lewens en onder leiding van Sy gees dan sal ons saam pragtige musiek maak wat die Koning graag sal will hoor – prys die Here.
“aan hulle vrugte (die musiek wat hulle voortbring) sal julle hulle ken”
Chris van Wyk
| #
Hi Adri, jy kan meer lees by my bydrae oor Eksodus 30. Hier is ‘n kort aanhaling daaruit: “Die salfolie was ‘n besondere geurige parfuum wat van spesiale speserye: mirre (aromatiese hars), kaneel, kalmoes (geurige moerasplant van die Acoraceae familie), kassia (Chinese kaneel) en olyfolie gemaak is. Dit was net vir spesifieke godsdienstige gebruik deur gemagtigde persone. Die wierook is gemaak van hars (harpuis), naeltjies (dit kan ook die skulp van ‘n seedier wees), galbanum (die gom van ‘n plant van die Ferula familie) en suiwer wierook. Dit moes ook net vir die gebruik in die Heilige deel van die Tabernakel gebruik word. Die uitvoering hiervan word in Numeri 4:15-20 beskrywe.”