Bybelskool
05 Aug2011

Lukas 12:1-13:35 – God sorg vir sy kinders in gevaar

Written by Chris van Wyk. Posted in Lukas

VIR STILTETYD

Lukas 12:13-21 – Die gelykenis van die ryk dwaas

‘n Paar opmerkings:

  • Die gelykenis van die ryk dwaas word gekoppel aan die versoek dat Jesus die regter speel in erfsake. Hy lewer dus in die eerste plek kommentaar op die aandrang op ‘n regverdige bedeling in hierdie lewe, eerder as om te sorg dat ‘n mens ryk in God is met die oog op die lewe hierna, al ly jy ook onreg in hierdie lewe.
  • Jesus lewer in die tweede plek nog skerper kommentaar met die gelykenis op die geweldige versoeking wat gierigheid op ons almal het. Die lewe is onseker en die versameling van rykdom kan futiel blyk te wees as jou lewe skielik tot ‘n einde kom.  Gierigheid dwarsboom ons Godsvrug.  Vergelyk die verdere gelykenis oor die sorge van die lewe wat net hierna vertel word.  Ons kan God vertrou vir wat ons nodig het in die lewe.
  • Jesus lewer waarskynlik ook in die derde plek kommentaar op die Fariseërs wat nie in hulle verhouding met God groei nie, veral nie deur die boodskap van Jesus te aanvaar as die goeie nuus nie.

Lukas 12:32-40 – God sorg vir sy kinders; Hulle is waaksaam

  • Vers 32-24: Koningskinders hoef nie bang te wees dat God, die Koning, hulle in die steek sal laat in terme van aardse behoeftes nie. Hulle kan daarom vrygewig wees.  Want, dan sal hulle hart wees waar God is.
  • Vers 25-40: Wees waaksaam met die oog op Jesus se Wederkoms. Elkeen van ons is deur die Here geroep om Hom te dien.  Hy moet ons daarmee besig vind wanneer Hy weer kom.

Lukas 12:49-56 – Getrouheid bring normale familiebande in gedrang

  • Jesus bring nie net vrede nie, want Hy bring mense voor ‘n keuse. Dié wat Hom verwerp, word teenstanders van dié wat Hom aanvaar.  Dit sny deur die normale familiebande wat ons aan mekaar verbind.  Ons getrouheid aan Hom moet nie deur sulke teenstand, wat baie naby ons lyf kan kom, in die gedrang kom nie.
  • Die doop waarna Hy verwys, is sy kruisdood.
  • Die verwysing na die tekens van die tye dui op die helderheid van die keuse wat van mense gevra word. Hulle moet self besluit wat die regte ding is om te doen, anders sal dit hulle suur bekom.

Lukas 13:10-17 – Die genade van genesing bring skeiding

  • Jesus genees die vrou op die sabbat. Dit het twee reaksies tot gevolg.  Sy loof die Here vir haar verlossing ná 18 jaar se swaarkry.  Die leiers van die sinagoge is verontwaardig dat dit op die sabbat was, en dat Jesus daarmee die wet oortree het deur te werk.
  • Let op hoe die leier die skare beveel om liewer op die eerste ses dae van die week te kom vir genesing! Jesus berispe hom egter dat dit skynheilig is, want hulle doen self genadewerk op die sabbat deur vir hulle diere goed te wees.  Hoeveel te meer dan nie vir ‘n dogter van Abraham waardeur God die Satan se werk verbreek.
  • Let ook op hoe daar weer twee reaksies is op hierdie gesprek tussen die leier van die sinagoge en Jesus. Die teenstanders was beskaamd.  Die skare was verheug oor al die wonderlike dinge wat Jesus gedoen het.

VIR BYBELSKOOL

Met ‘n groeiende skare wat om Jesus saamdrom, waarsku Jesus nou die dissipels teen die aansteeklike skynheiligheid van die Fariseërs wat hulle ware self wegsteek agter uiterlike vertoon.

Let op hoe Hy sy dissipels sy vriende noem en aanmoedig om aan God getrou te bly, want Hy kan vir hulle sorg, nie noodwendig van gevaar nie, maar juis in gevaar. En Jesus koppel dit aan die werk van die Heilige Gees wat God nou ook aan gewone mense gee.

In twee gelykenisse skilder Jesus eerstens aan die skare die dwaasheid van ‘n gejaag na geld en nie na God toe nie (gelykenis van die ryk dwaas – 12:13-21).  In die tweede plek rig Hy Hom weer tot die dissipels en lê klem op God se sorg (gelykenis van die lelies van die veld – 12:22-34, geleen uit Matteus se weergawe van die Bergrede), waarskynlik omdat vrae hieroor by hulle sou opkom, veral omdat hulle alles verlaat het om Jesus te volg.

Hy vervolg met ’n oproep tot waaksaamheid in die gelykenis van die waaksame slaaf (12:35-48) sowel as ’n uitspel van die onvermydelike konflik wat sal kom weens hulle getrouheid aan Hom (12:49-53).

Lukas sluit die hoofstuk af met Jesus se oproep aan die skare om die tekens van die tye te beoordeel  (12:54-56) en self te besluit wat die regte ding is om te doen (12:57-59) wat waarskynlik terugverwys na die persoon wat in 12:13 gevra het dat Jesus regter speel in erfsake, maar ook breër kon gewees het na die verskil tussen Sy lering en dié van die Fariseërs.

Dié interpretasie word versterk deur die sterk appèl wat Jesus aan die skare rig om hulle te bekeer tot God (13:1-5) en vrugte te dra wat daarby pas, anders sal hulle soos ’n onvrugbare vyeboom uitgekap word (13:6-9).

Jesus vat weer die Joodse leiers aan oor hulle interpretasie van wat mag en wat mag nie op ’n sabbatdag, deur ’n vrou op die sabbatdag te genees, tot skaamte van sy teëstanders, en tot blydskap onder die skare (13:10-17).  Daarmee illustreer Jesus die krag van die koninkryk wat nie ingeperk kan word deur die stiksienigheid van die leiers nie, soos mosterdsaadjies en suurdeeg ook ’n impak het baie groter as hulle fisiese grootte (13:18-21 – gelykenisse van die mosterdsaadjie en die suurdeeg).

Dit beteken ook dat die krag van die koninkryk van God se werk afhang, en nie van die werk van mense wat probeer om uit eie krag dit te beërwe nie.  Daarvoor is die deur daarheen te smal (13:22-30)!  Dit is net dié wat deur God self aangeraak word, wat die pad sal vind daarheen.

Hoofstuk 13 sluit met ’n interessante tussenspel af, waar sommige van die Fariseërs Jesus wil waarsku oor Herodes se aggressie (in kontras met sy onsekerheid in 9:7-9), en Jesus sy heerskappy bevestig deur die tyd en plek van sy dood op sy eie terme te kies (13:31-35).

     

View all posts in this series

Tags:

Trackback from your site.

Chris van Wyk

Ek is gemeenteleraar by Somerstrand gemeente, Port Elizabeth. My passie in die lewe is om God bo alles te dien en gelowiges in geloofsvorming te begelei. I am pastor at Summerstrand congregation, Port Elizabeth. My passion in life is to serve God above all and to lead believers in faith formation.

Comments (2)

  • Avatar

    Adri

    |

    Chris, hoe staan ek in vir ‘n ander (ook my land/volk) se sondes? Hoe betaal ek nms ander ‘n skuld?
    Lukas 12:37~53, waarsku Jesus teen sondes gepleeg deur (ons) voorouers? “..hulle bloed sal vd huidige geslag geëis word.” Ek besef dat ons die Woord soms net in konteks en vir wat dit sê moet neem, maar ek glo met my hele hart daaraan dat die Woord waar en eg is en beslis vir vandag geskryf is. Ek glo ook dat my Rabbi deur die Woord ons bekommernisse aan raak. Daarom wonder ek oor my vraag? Hoe staan ek in, maar meer nog hoe betaal ek ‘n skuld nms…
    Vertrou eks duidelim genoeg, byvoorbaat dankie, A

    Reply

    • Avatar

      Chris van Wyk

      |

      Hi Adri. Onthou dat Lukas 11:37-53 ‘n gedeelte is wat gerig is aan die Farisëers en wetgeleerdes oor hulle skynheiligheid. Hulle bou monumente vir die profete, asof hulle hulle eer, maar met hulle optrede teenoor Jesus, die Groot Profeet, wys hulle dat hulle die slegte dade van hulle voorouers goedkeur. Die enigste goeie profeet vir hulle is ‘n dooie profeet. Hulle staan dus skuldig vir hulle eie sonde – hulle verwerp die profeet Jesus – maar wys daarmee dat hulle net so skuldig is as hulle voorgeslagte – en verwerp dus ook hulle boodskap, ‘n boodskap wat op Jesus gedui het.

      Die breër konteks van jou vraag is hoe ‘n mens betaal vir (of skuldig is aan) iemand anders se sonde. Almal van ons ly aan die gevolge van vorige geslagte se sondes -dié wat die Here nie erken het nie, of onreg gepleeg het – maar ons dra nie noodwendig die skuld van hulle sonde nie. ‘n Illustrasie hiervan is die seuns van Korag wat nie saam met hulle pa gesondig het teen die Here nie (Numeri 16), en deur die Here begenadig is om ‘n besondere plek onder die priesters en Leviete te beklee as die Koragiete – mense wat ‘n paar Psalms geskryf het en as sangers opgetree het in die tabernakel en tempel. Samuel was ‘n afstammeling van hulle!

      Reply

Leave a comment

Onlangse kommentaar

  • Avatar

    Chris van Wyk

    |

    Die Hebreeuse frase wat in Genesis 2:7 gebruik word is nishmat chajjim. Dit beteken “asem van die lewe”. In Genesis 6:17 word die frase ruach chajjim gebruik, wat met “gees van die lewe” of “asem van die lewe” vertaal kan word. Genesis 7:22 gebruik al drie woorde in die frase nishmat ruach chajjim wat eintlik maar op dieselfde manier vertaal kan word.

    Daarmee word heel breedweg na lewende mense verwys waarvan hulle asemhaling toon dat hulle lewe. Ander lewende wesens het ook lewe van God ontvang, maar mense word van hulle onderskei deurdat hulle ‘n deel van God se lewe – sy asem of gees – in hulle ontvang. ‘n Mens moet hierdie “gees” dus onderskei van God se “Gees”.

    Dié lewe – asem of gees – word egter teruggeneem met die dood. Dit is net dié wat in Christus is wat deur die Heilige Gees die ewige lewe ontvang en dus vir altyd God se asem in hulle sal hê.

  • Avatar

    Chris van Wyk

    |

    Fanie, jy glo dan nie in die Heilige Gees nie?

  • Avatar

    Leon

    |

    Dankie vir jou antw Chris.
    As ons Gen 2 v 7 lees dan sien ons dat elke lewende siel die Gees van God het. Volgens Handeling 8 v 17 en Hand 19 v 6 het net dié wat dit van die apostels ontvang het die Heilige Gees. Selfs die moslems het die Gees van God, maar hulle het nie die Heilige Gees nie!

  • Avatar

    Fanie Bekker

    |

    …ek probeer nou ook my foto by my naam plaas maar ek kry nie die plek hoe en waar mens dit kan doen nie… help tog asseblief.

  • Avatar

    Fanie Bekker

    |

    Ek probeer baie hard om te verstaan – en onthou, ek soek nie skoor nie, ek probeer regtig verstaan wat u verduidelik. Maar ek kry net nie die kloutjie by die oor nie. Miskien wil u, asseblief vir my die saak uit ‘n ander hoek verduidelik. Want, my vraag staan steeds: “…hoe kan dieselfde Heilige Gees wat my eens soos u laat verklaar het dat die Bybel die Woord van God is, my nou so oortuig dat dit toe inderwaarheid nie die Woord/e van God is nie.”?

  • Avatar

    Fanie Bekker

    |

    Alwyn, jy mis die boot. 🙂 Ek lees juis die pragtig saamgstelde daaglikse boodskappies van Bybelskool omdat ek dit geniet – dit beteken egter nie ek stem met alles saam nie. En, in plaas daarvan om my hoed en my handsak te vat ek weg te stap wanneer ek nie saamstem nie, bly ek deelneem… want hoe sal ek dan nou die ander kant van die saak hoor, en jy en Dr van Wyk, as ek nie hier bly, en bly deelneem nie? Inteendeel, ek sou ook graag wou lees hoe jy die saak sien in die lig van my eerlike openhartige kommentaar. Ek het ook nooit die indruk gekry dat mens alles wat jy in Bybelskool lees en leer vir soetkoek moet opeet nie? Mooi dag vir jou ook. 🙂

  • Avatar

    Chris van Wyk

    |

    Hi Leon, die Gees en die Heilige Gees is een. Die benaming Gees word meer in die OT gebruik. Die benaming Heilige Gees word meer in die NT gebruik. Maar albei benamings kom in albei dele van die Bybel voor. So as die Gees oor die water sweef, is dit ook die Heilige Gees (Gen 1:2). As die Heilige Gees oor die gelowiges by Pinkster uitgestort word, is dit ook die Gees (Hand 2:1-4). Hierdie Gees word ook die Gees van Jesus genoem (Fil 1:9) en natuurlik die Gees van God (1 Joh 4:2). Waaruit onder andere die leerstuk van die Drie-Eenheid gevorm is. Die Bybel is dus die vrug van die werk van, by wyse van spreke, die Gees van God, die Gees van Jesus, en die Heilige Gees – die Drie-Enige God. Dit is waarom ons met ontsag hierdie boek as die Woord van God hanteer. Dit is die Heilige Gees wat in ons getuig dat dit inderdaad God se Woord aan ons is.

  • Avatar

    Chris van Wyk

    |

    Hi Piet, die duiwel het die mag oor die dood gekry weens die effek van beide die oorspronklike erfsonde sowel as die sondes wat elkeen van ons pleeg. Deurdat Christus sonder sonde dood is, het hy hierdie mag van die duiwel oor die dood gebreek en kan Hy nou die lewe gee vir elkeen wat in Hom glo.

  • Avatar

    Leon

    |

    Hello Chris.
    Ek sal graag kers wil opsteek oor die Heilige Gees waarna Petrus verwys aangaande profesies.
    Ons weet dat van die begin af was daar die Drie eenheid. Ons weet dat God die Heilige Gees gestort het op die 120 in die bovertrek in Hand 2. Ook voor Jesus opgevaar het , Joh 20 v 22.
    My vraag is…watter Heilige Gees het die profesies laat ontstaan in die Ou Testament. Ek weet dit is deel van die Drie eenheid, maar hoe?