Openbaring 7 – God beskerm en versorg die kerk as geloofsgemeenskap

Tussen die sesde en sewende seël van die boekrol verskuif die fokus na twee groepe mense, 1) 144 000 van die diensknegte van God op aarde wat met ’n merk op hulle voorkoppe geseël word – vers 1-8 – en 2) ’n ontelbare groot skare uit elke nasie, stam, volk en taal uit die groot verdrukking wat God aanbid in die hemel en deur die Lam versorg word – vers 9-17.

Die doel van dié toneel tussen die oordele van die twee seëls is om gelowiges te bemoedig dat die oordeelsvoltrekking nie op hulle gemik is nie, dat hulle op aarde as God se eiendom gemerk is en dat hulle uiteindelike verlossing vas en seker is. Die eerste groep word beskerm tydens die oordeel op aarde.  Die tweede groep word versorg in die hemel ná die groot verdrukking.

144 000 diensknegte van God op aarde

Die vier engele op die vier hoeke van die aarde word eers teruggehou om die oordeelsvoltrekking op aarde verder uit te voer, sodat die diensknegte van God eers geïdentifiseer en met ’n seël beskerm kan word.

Die 144 000 diensknegte van God kan op verskillende maniere geïnterpreteer word.

• Dit kan letterlik dui op die Joodse volk wat van die aartsvaders afstam.  Maar, die situasie is dat die twaalf stamme in die eerste eeu n.C. lankal nie meer letterlik bestaan het.  Die eerste ballingskap in die 8ste eeu v.C. het die 10 noordelike stamme vir alle praktiese doeleindes uitgewis.  Die kerk word ook deur Paulus geteken as saam met die gelowige Jode deel van die een nuwe mensheid wat Christus geskep het (Ef. 2:15).  Die feit dat iemand dus fisies afstam van Israel en deel van die Joodse nasie is, word daarom nie meer in die NT as teken beskou dat jy tot die ware Israel behoort, net omdat jy jou afstamming kan bewys nie, soos Paulus uitvoerig aanvoer in Romeine 9-11.  Dié wat in Jesus Christus glo, is die nageslag van Abraham (Gal 3:29), is die ware volk van God, die die ware Israel (Gal. 6:16).  Natuurlik is dít ook waar van almal wat deel is van die Joodse nasie wat in Christus glo, maar dit verhef nie nasieskap tot ’n Christelike onderskeidingsteken nie.  Daarom kan Johannes die lede van die Joodse volk wat Christus verwerp as die sinagoge van Satan beskryf, soos vroeër in Openbaring.  Gelowiges is dus die ware Israel.
• Dit kan dui op die Joodse deel van die volk van God (Joodse of Messiaanse Christene) wat simbolies as 12 000 uit elke stam van Israel aangedui word.  Dit is ’n beter interpretasie as die eerste, veral omdat ’n mens dit dan kan kontrasteer met dié volgende groep Christene wat uit alle nasie, stam, volk en taal kom.  Maar dit bevredig tog nog nie regtig nie, omdat dit dan sou beteken dat hierdie Joodse deel van die volk van God op aarde beskerm word, terwyl die nie-Joodse deel van die volk van God in die hemel versorg sal word.  Dit kan tog nie en strook nie met die werklikheid nie.
• Dit is dus waarskynlik beter om aan die 144 000 te dink as ’n simboliese getal van die hele kerk, die ware Israel, wat steeds op aarde as God se volk, sy koninkryk van priesters optree.  So lê ’n hele paar geleerdes dit uit (Aune, Baukham, asook Du Rand).  Die getal 144 000 kan moontlik saamgestel wees uit 12 (OT kerk) x 12 (NT kerk) x 10³ (die voltal 10 tot die mag 3, wat Goddelikheid uitdruk), volgens Du Rand.  Interessant genoeg: Juda word waarskynlik eerste genoem, al was Ruben die oudste, omdat Christus uit Juda gebore is.  Manasse, die kleinseun van Jakob, seun van Josef is ook ingesluit, terwyl Dan, een van die oorspronklike twaalf, nie ingesluit is nie.  Dit korreleer onder andere met die Kronis wat die stam van Dan ook in die geslagsregisters in 1 Kronieke 1-9 uitlaat (Dan as seun van Jakob word wel in 1 Kronieke 2:1 genoem), waarskynlik weens hulle assosiasie met afgodery (1 Kon. 12:28-30 – Jerobeam het onder andere afgodsbeelde in Dan opgerig wat Israel verlei het).

Dié deel van God se volk is die gelowiges wat op aarde in standgehou word as sy getuies en deur die simboliese seël op hulle kop beskerm word.

Daar is nog ’n beskrywing van ’n groep van 144 000 in Openb. 14:3-4 wat waarskynlik dieselfde groep as in Openb. 7 verteenwoordig, veral omdat die groep in Openb. 14 as ’n militêre mag geteken word.  Hulle is almal mans wat nie met vroue omgang het nie, in voorbereiding vir oorlog.  Die feit dat hulle manlik is, dui dus nie op hulle geslag nie, maar op hulle paraatheid en is daarom soos in hfst. 7 ’n prentjie van die hele kerk.  Hulle vergader op die Sionsberg by die Lam met sy Naam sowel as die Vader s’n op hulle voorkoppe aangebring, as eerstelinge wat uit die mensdom losgekoop is.

’n Ontelbare groot skare uit die groot verdrukking in die hemel

Die groot ontelbare skare uit elke nasie, stam, volk en taal dra wit oorwinningsklere en kom uit die groot verdrukking, soos dit duidelik blyk uit die interaksie van Johannes en een van die ouderlinge.  Ironies genoeg vra die ouderling of Johannes weet wie hulle is, waarin Johannes se verbasing duidelik blyk: “Meneer, u is die een wat weet.”

Dié oorwinning word gevier deur God te aanbid, iets waaraan die engele, die vier lewende wesens, die ouderlinge en dié groot skare gelowiges met oorgawe deelneem.  Hulle loof God vir sy verlossing en vir die feit dat alle lof, heerlikheid, wysheid, dank, eer, krag en sterkte Hom toekom.

’n Heerlike intieme geloofsgemeenskap word geteken met die gelowiges wat dag en nag vir God in sy hemelse tempel dien en God wat “sy tent by hulle opslaan” (N.A.V. het “sal by hulle bly”).  Daar word hulle nie net volledig beskerm nie, selfs van die son se hitte, maar ook van enige fisiese (honger of dors) of emosionele gebrek (trane).  God vee elke traan uit hulle oë!  Die Lam versorg hulle soos ’n herder (Ps. 23 en Joh. 10 op steroïede!)