Openbaring 18 – Die oordeel oor Babilon-Rome bring bevryding vir die kerk van die eeue

Openbaring 18 gee nou sewe uitvloeisels weer van die oordeelsaankondiging van hoofstuk 17, ’n uitvloeisel van God se woorde oor Babilon-Rome – die verpersoonliking van die politieke en ekonomiese mag wat met godsdienstige begronding mense regoor die wêreld in hulle gemeenskapslewe beïnvloed het – wat nou hulle volledige doel bereik (17:17).

1. Vers 1-3: ’n Sterk magtige en helder-skynende engel kondig die lot van Babilon-Rome aan, dat sy ’n demoniese skuilplek vir alles wat onrein is, geword het, omdat sy die nasies, konings en handelaars tot afgodery en afvalligheid mislei het.  Haar invloed was destruktief oor ’n wye gebied: die gemeenskapslewe, die politieke lewe sowel as die ekonomiese lewe.
2. Vers 4-8: ’n Ander stem, waarskynlik dié van God self of van die Lam, waarsku die Gods volk om niks met haar te doene te hê nie, sodat hulle nie ly onder haar oordeelslot nie.  God bewys deur sy oordeel oor haar dat Hy regverdig is, deur haar dubbel en dwars vir haar onreg te vergeld.  Ten spyte van die feit dat sy die naderende oordeel ontken, is haar val seker en onafwendbaar, omdat dit van God af kom.  Let op die implisiete vergelyking met die toring van Babel (Gen. 11) waar die nasies probeer het om met hulle bouwerk die hemel te bereik.  Hier is dit die sonde van die godsdienstig-polities-ekonomiese teenstand teen God wat opgehoop is tot aan die hemel!
3. Vers 9-10: Die oordeel oor die politieke-ekonomiese-godsdienstige mag van Rome verstom die konings van die aarde.
4. Vers 11-14: Die handelaars van die aarde treur oor haar, maar – soos ’n mens so verwag – veral oor die effek op die uitgebreide voordeel  wat hulle self uit die handel met haar weelde en luukshede kon trek.  ’n Wye reeks kosbaarhede word genoem, waaronder ook die slawe- en mensehandel gelys word.  ’n Soortgelyke lys kom ook in Esegiël 27 voor.
5. Vers 15-17: Die handelaars van hierdie dinge treur vêrder oor haar lot wat so vinnig en onverwags in onheil en oordeel verander het.
6. Vers 18-20: Die hele verspreidingsnetwerk  – elke stuurman, matroos en ander personeel van die skeepsindustrie – rou oor haar, maar interessant genoeg, gee tog ook erkenning aan die feit dat dit God is wat hiermee sy oordeel oor haar voltrek het.  Hulle moedig dié wat in God se teenwoordigheid is en lewe: “Juig oor haar, hemel, heiliges, apostels en profete.”  Die heiliges kan met die kerk van alle eeue verbind word, die apostels met die kerk van die NT en die profete met die kerk van die OT.
7. Vers 21-24 – Een van die “sterk engele” gooi laastens ’n groot maalklip  – een van die klippe wat deur donkies in die rondte getrek is om meel te maal (Du Rand) – in die see as simbool daarvan dat die groot stad Babilon-Rome neergegooi sal word en sal verdwyn soos ’n klip in die see.  Daarmee is alle lewe uit haar gepers – geen musiekspelers, geen werkers, geen produkte, geen beduidenis van lewe, geen vreugde van menslike gemeenskap sal ooit weer in haar gehoor of gesien word nie.  Die rede vir haar oordeel word uitgespel.  Sy was die setel van die magtige sakelui van die aarde, maar sy het die profete (God se verteenwoordigers) en heiliges (God se mense) uitgewis en sommer op die koop toe ’n hele spul ander doodgewone mense op die aarde.  Daarvoor word sy gestraf.

Dit dek die tafel vir die drie Hallelujas wat in hoofstuk 19:1-5 aangehef sal word, waarna die bruilof van die Lam sal aanbreek, juis met dié kinders van God wat deur die politiese en ekonomiese sisteme van die wêreld verguis is.