2 Konings 9-10 – God soek volledige gehoorsaamheid, en niks minder nie
Wat verrassend is vir my in die gedeelte, is die gemak waarmee die ander generaals Jehu se salwing as koning aanvaar. ’n Mens wonder hoekom? Moontlik is dit vanweë die samesprekings wat hulle daar gehou het en wat heel moontlik oor ontevredenheid oor die koningshuis gegaan het. Die profeet se opdrag om onmiddellik te vlug is weer moontlik om te keer dat hy vasgevang word in die konflik, wat ook die rede kon wees dat Elisa nie self gegaan het nie. Vergelyk die bevel van Jehu in 9:15 dat niemand uit Ramot mag wegkom nie. Dit was waarskynlik om te keer dat die nuus oor sy koningskap te vinnig versprei. Jehu was heel moontlik ook nog aan die herstel van die oorlog en wou die voordeel van verrassing gebruik in sy veldtog teen die twee swaers, Joram en Ahasia.
Jehu was nou werklik nie ’n kat wat jy sonder handskoene aanvat nie: “hy dryf soos ’n mal mens”! (9:20). Beide konings van Juda en Israel, Ahasia en Joram, bly in die slag op dieselfde dag, weens die oordeel wat oor die huis van Agab uitgespreek is. Let op dat die oordeel ook aan die verhaal van Nabot verbind word. Trouens dit gebeur op die einste stukkie grond! Dit is daarom ook gepas dat Isebel, die aanstigter van Nabot se moord, in die slag bly, grimering en al. Let tog op met hoeveel bravade sy optree, en Jehu se koningskap met dié van die 7-dag-lange-regeerder Simri vergelyk. Maar die honde het haar verslind … in vervulling van God se woord.
Hierop volg die grusame uitwissing van die hele mansgeslag van Agab, 70 prinse in totaal in Samaria. Let op hoe slim Jehu te werk gaan om die amptenare aan sy kant te kry, wat ’n paleisrevolusie veroorsaak. Assirië het immers 3 jaar geneem voor Samaria in die laat 8ste eeu geval het. Jehu oorwin deur die amptenary aan sy kant te kry.
En die oordeel sprei uit na Ahasia se kinders ook, 42 in getal, moontlik weens hulle verbintenis met Agab se dogter, waarskynlik ook die ma van ’n hele paar van hulle. Hoe Jehu egter hieruit enige voordeel kon trek, is onduidelik, en hiervoor is hy deur die nageslagte veroordeel (Hos 1:4).
Op ’n verdere slinkse manier word die Baäldiens deur Jehu uit Israel verdelg. Van die tempel se oorskot bou hulle kleinhuisies! Maar, in die beoordeling van sy regering, kom ’n mens agter dat selfs dié grusame uitwissing nie genoeg was nie. Jehu het ongelukkig die goue kalwers in Bet-El en Dan laat voortbestaan, die nalatenskap van Jerobeam, en so nie genoeg gedoen om sy gehoorsaamheid aan die Here end uit te voltooi nie. Hoewel die Here nog sy kinders tot in die 4de geslag seën, word die grondgebied van Israel al hoe kleiner, weens die rol wat Gasael van die Arameërs begin speel, presies dit waaroor Elisa lang trane gehuil het.
Jehu se verhaal spel dus onomwonde uit dat die Here volledige gehoorsaamheid soek en niks minder nie.
View all posts in this series
- WEEK 1: Bybelskool oor 1 en 2 Konings
- Van die dood van Dawid tot die val van sy koninkryk
- Indeling van 1 en 2 Konings – leesplan
- 1 Konings 1-2 – Salomo word koning te midde van groot intriges
- 1 Konings 3-4 – Salomo kry ‘n luisterryke hart van die Here
- 1 Konings 5-7 – Salomo bou die tempel in vervulling van die belofte aan Dawid
- 1 Konings 8-9 – Die tempel ‘n huis van gebed
- 1 Konings 10-11 – Die Here is lief vir Salomo, maar hy is lief vir perde en vroue
- Salomo – ‘n oorsig van sy lewe
- WEEK 2: 1 Konings 12 – Die magswellus van Rehabeam skeur die ryk … deur die beskikking van die Here
- 1 Konings 13 – ‘n Man van God se gehoorsaamheid word getoets … en God se geloofwaardigheid
- 1 Konings 14 – God is nie onverbiddelik nie
- 1 Konings 15:1-31 – Die Here help dié wat met hulle hele hart op Hom vertrou
- 1 Konings 15:33-16:20 – Onbetroubare eiesinnige leiers
- WEEK 3: 1 Konings 16:21 – 18:46 – Die gebed van ‘n gelowige het ‘n kragtige uitwerking
- 1 Konings 19 – God ly nooit aan uitbranding nie!
- 1 Konings 20 – Die Here bewys Homself aan Agab, sonder effek
- 1 Konings 21 – Die Here handhaaf geregtigheid
- 1 Konings 22 – 2 Konings 1 – Die Here bepaal die gang van sake
- WEEK 4: 2 Konings 2-3 – Die Here is in beheer
- 2 Konings 4-5 – God help gewone mense sowel as vernames
- 2 Konings 6-7 – God kan met alles vertrou word
- 2 Konings 8 – God bly getrou aan sy beloftes
- 2 Konings 9-10 – God soek volledige gehoorsaamheid, en niks minder nie
- WEEK 5: 2 Konings 11-12 – Platteland en stad verenig weer voor die Here in Juda
- 2 Konings 13 – Die Here se genade seëvier telkens oor sy oordeel
- 2 Konings 14 – God se genade word steeds weerstaan in die Noord-ryk
- 2 Konings 15 – Die boodskap is duidelik: die konings faal die Here
- 2 Konings 16-17 – Hulle het agter afgode aangeloop wat niks is nie en so het hulle self niks geword
- WEEK 6: 2 Konings 18-20 – God luister waar sy eer in gedrang kom
- 2 Konings 21 – Genadetyd raak kort vir Jerusalem
- 2 Konings 22 – Die Bybel moet geleef word in die teenwoordigheid van die Here
- 2 Konings 23 – Die Woord is ‘n gemeenskapsboek
- 2 Konings 24-25 – Die Here wou dit nie vergewe nie
Tags: Konings
Trackback from your site.
Koot
| #
Baie dankie vir hierdie uitleg. Die manier waarop u dit doen breek nie net nuwe betekenisse oop nie maar wys ook duidelik ooreenkomste en verskille.
Chris van Wyk
| #
Dit bly vir my net ‘n plesier en ‘n voorreg om met die uitleg van die Bybel besig te wees. Elke nuwe vraag wat ek kry, maak vir my self nuwe betekenisse oop.
Jan Louw
| #
Dankie vir ‘n deeglike stuk werk Chris!
Chris van Wyk
| #
Hi Audrey. Die Dordtse Leerreëls – ek plaas dit Saterdag – beklemtoon die volgende: “2.1.5 Verder is dit die belofte van die evangelie dat elkeen wat in die gekruisigde Christus glo, nie verlore sal gaan nie, maar die ewige lewe sal hê. Hierdie belofte moet aan alle volke en mense, aan wie God na sy welbehae die evangelie stuur, sonder enige onderskeid verkondig en bekend gestel word, met die eis tot bekering en geloof.” Talle en talle tekste in die Bybel verseker ons dat as jy in Jesus Christus glo, is jy gered, is jy uitverkies, en het jy die ewige lewe as ‘n geskenk van God ontvang – Joh 1:12; 3:36; 10:28; Rom 10:9-13; 1 Joh 5:10-13. Dit vra van ons doodgewoon om die Here met ons hele hart te aanbid, omdat Hy ons dié groot gawe gegee het, en in bekering en geloof te leef. En Hom te vertrou dat Hy ons sal bewaar om te kan volhard tot die einde toe. Ons sekerheid lê in Hom.
Audrey
| #
Hallo ds. Chris, die hele uitverkiesing spook al heelweek by my, ek het in n baie Geestelike huis en famielie groot geraak en dit voel as groot mens, raak die bybel moeiliker al leer mens elke dag en dit maak verskriklik bang, doen ek God se wil? Lewe ek reg? Maar nie te min, die skrifte van die week het my so laat wonder of ek gekies gaan word, en of my lewe waarlik reg gelewe word, Maandag se skrif het my so hard geslaan dat ek nie eens woorde gehad het nie, die woord sê moet nie onsteld wees nie, maar ek weet nie wat dit vir my beteken nie, die troos is meer dat ek nogsteeds moet glo, vertrou, lief hê en goed doe en so ook God prys, en dat ek glo dat ek verlos sal word. Maar dit laat mens nogsteeds wonder of ons altyd reg doen en God se wil, en vir die eerste keer in my lewe laat dit my verskriklik bang.
Chris van Wyk
| #
Ja, dit is tragies en hartseer. Genadetyd het sy perke waar mense hulle teen God verset. Gelukkig was daar ook hier ‘n Daniël wat die Here op sy beloftes geneem het, die Here om vervulling gevra het, en het ‘n nuwe genadetyd aangebreek vir Juda. Só was dit reg deur die eeue. Met Jesus. Met die Gees. Met die kerk. En al gaan die streep vir hierdie wêreld wel eendag getrek word, en sal die ongelowiges die vuur van die tweede dood moet trotseer, sal die finale genadetyd wat deur die nuwe hemel en nuwe aarde aanbreek vir ewig hou! En in Jesus het ons deel daaraan. Watter vreugde!
Elna
| #
Wat `n tragiese verhaal is dit nie in Konings nie ! My hart is skoon seer saam met die Here sin! Is daar nie maar altyd parralelle in ons lewe nie?
Dankie vir die bybelskool Chris.
Voorspoed vir jou!
Elna
Jan Louw
| #
Waardevolle werk hierdie oor die wet Chris. Dankie daarvoor.
Chris van Wyk
| #
Hi Gerhard. Ek het ‘n langer artikel geskryf wat jy ook kan lees daaroor. Die antwoord op jou vraag is die volgende:
Die woord vir wet (nomos) kom 32 keer voor in Paulus se brief aan die Galasiërs. Dit wys hoe ‘n belangrike konsep dit vir hom was. In al die verwysings na die wet bedoel Paulus die hele wet – die Tora, die Pentateug, die eerste vyf boeke van die Bybel. Daarom praat hy ook van die “boek van die wet” (Gal 3:10), en die “hele wet” (Gal 5:3,14).
Chris van Wyk
| #
Hi Haidi. Ek het kortliks daaroor geskryf in Levitikus 16 – Die Groot Versoendag bring versoening met God en reiniging van die sonde. Hier is ‘n bietjie meer:
Levitikus 16 beskryf die versoening en reiniging van die volk aan die hand van drie seremonies. In die eerste seremonie is ‘n bul as sondeoffer en ‘n ram as brandoffer vir die hoëpriester en al die priesters as versoening geslag. In die tweede seremonie is twee bokramme as sondeoffer gebruik – die een is geslag, die ander weggejaag – wat versoening gedoen het vir al die sondes van die Israeliete en ook reiniging gebring het deurdat die sonde simbolies weggejaaag is. In ‘n derde en laaste seremonie is ‘n skaapram as brandoffer gebring wat die versoening voltooi het vir die hele volk in die teenwoordigheid van die Here.
In die tweede seremonie is die twee bokramme as volg hanteer:
1. Die een bokram is geloot om geoffer te word “vir die Here” en die bloed ook agter die voorhangsel ingeneem as teken van versoening.
2. Die ander bokram is geloot “vir Asasel”, maar moes bly lewe en is die woestyn ingejaag as teken van die reiniging en afstanddoening van die sonde: “So sal die bok al hulle sonde met hom saamdra na ‘n onherbergsame streek toe en daar in die woestyn moet hy agtergelaat word.” Die sonde is dus simbolies weggejaag en afgelê.
Die naam Asasel beteken “bok wat weggaan” wat waarskynlik sinspeel op die naam van ‘n vername bose gees, soos dit in die Intertestamentêre literatuur (bv. 1 Henog 8:1; 9:6; 10:4-8; 13:1-3 – lees dit hier) en die Talmoed beskryf word. Asasel was daarvolgens die leier van die “seuns van God” wat in Genesis 6:1-4 gesondig het.
Hierdie handeling met Asasel het die betekenis gedra dat daar van die sonde afstand gedoen is, dat dit teruggegee is aan die bron daarvan en dat die Israeliete daarmee van die bose se invloed gereinig is.
Die uitspraak in Spreuke 28:13 verwys waarskynlik na die geestelike betekenis daarvan: “Hy wat sy oortredinge bedek, sal nie voorspoedig wees nie; maar hy wat dit bely en laat staan, sal barmhartigheid vind.”
Paulus se uitspraak in 2 Timoteus 2:19 kan ook hiermeer verbind word: “Die Here ken die wat syne is; en: Laat elkeen wat die Naam van Christus noem, afstand doen van die ongeregtigheid.”