Daniël 6 – God red Daniël van die leeus as getuienis van sy aktiewe betrokkenheid in die wêreld

Darius die Mediër (6:1 – vgl. 11:1) was die seun van Ahasveros (9:1) en was 62 jaar oud met sy bewindsaanvaarding.  Hoewel daar baie debat is oor sy identiteit, is dit grammatikaal moontlik om hom met Kores die Pers te verbind.  Dié interpretasie vereis dat 6:29 soos volg vertaal word: “gedurende die regering van Darius, dit is die regering van Kores die Pers,” soos die Hebreeuse “en” inderdaad vertaal kan word.  Kores was bekend dat hy verbind is met die Mediërs en is by tye selfs “koning van die Mediërs” genoem, en was boonop ook 60 jaar oud toe hy koning geword het, soos dit in ander bronne gemeld word. Dit beteken dat Kores van hfst. 10 en Darius van hfst. 6, 9 en 11 dieselfde persoon kan wees en moontlik ’n dubbele naam gehad het.

Dié identifikasie van Darius met Kores kan egter nie histories direk geverifieer word nie, hoewel dit tog interessant is dat die LXX (Griekse vertaling van die OT) in hfst. 11:1 in plaas van “Darius, die Mediër” die teks vertaal het as “Kores”.  Dit suggereer dat die vertalers van die teks geweet het van die dubbele naam vir die koning en in dié hoofstuk eerder die naam Kores gebruik het, om verwarring met die ander koning Darius in die tyd van die terugkeer ná die ballingskap uit te skakel (Esra 4:5; Neh. 12:22).

Die skrywer gee ’n oorsig van die administratiewe sisteem wat Darius ingestel het in die ryk met Daniël een van die drie top ministers aan wie die 120 goewerneurs-generaal gerapporteer het.  Trouens Daniël was op pad om “eerste minister” te word toe sy kollegas en selfs sy ondergeskiktes ’n plan beraam om hom in diskrediet te bring by Darius.  Hulle moet egter ’n baie agterbakse plan beraam, want Daniël was betroubaar en aan geen nalatigheid of onreëlmatigheid skuldig nie.  Watter getuigskrif!

Die dekreet wat hulle deur die koning laat uitvaardig is absoluut geslepe, maar die koning kom dit nie agter nie en laat hom daardeur mislei, waarskynlik omdat hy net nie nee kon sê vir goddelike status wat hy sou verkry nie, al is dit net vir 30 dae lank.  Hoe ydel kan ’n mens nie wees nie!

Let op dat Daniël se eerste reaksie was om – soos sy gewoonte was om drie maal per dag voor sy God te kniel en Hom te prys, aanbid en dank – doodgewoon met sy normale gebedstyd aan te gaan.  Toe Daniël se vyande die huis instorm, kry hulle hom dus besig om die Here te aanbid en om genade te smeek.

Die koning het – tot sy krediet – baie sleg gevoel en ’n plan probeer maak om Daniël te probeer red.  Hy wou egter nie teruggaan op sy woord nie en Daniël moes die prys van die leeukuil betaal.  Toe die koning egter ná ’n nag se worsteling met angs gaan kyk wat gebeur het, was Daniël ongedeerd ondersteun deur ’n engel (soos die drie vriende in die brandende oond ook).

Daniël se vertroue op God sowel as sy onkreukbare lewe was sy beskerming in die nood.  Die slinkse planne van sy kollegas en ondergeskiktes boemerang egter deurdat hulle en hulle kinders en vroues (grusaam!) vir die leeus gevoer is.  Die uiteinde is dat lof aan God gebring word in ’n geloofsbelydenis wat – soos die geval was met Nebukadnesar – aan al die volke, nasies en taalgroepe in die wêreld gestuur word.  God se aktiewe betrokkenheid in die wêreld word geloof.  Sy koninkryk, sê Darius, sal nooit ophou nie.