Amos 7:1-17 – Drie gesigte van oordeel – sprinkane, vuur en ‘n swaard
Die laaste hoofdeel van Amos bevat vyf gesigte van oordeel – ‘n sprinkaanswerm, ‘n groot vuur, ‘n swaard (eerder as ‘n skietlood soos in die NAV vertaal word), ‘n mandjie somervrugte, en die oordeel van die Here by die altaar. Met die eerste twee gesigte is daar nog die hoop op herstel, met die laaste drie nie meer nie. Tussen-in is daar ‘n onderonsie met die priester Amasia wat Amos probeer keer om sy roeping uit te voer. Aan die einde sal uiteindelik tóg een visioen van herstel vir Israel te voorskyn kom vir die toekoms waarmee die boek afgesluit word.
Dit is opmerklik dat ‘n mens ‘n bietjie meer van Amos as mens in dié gedeelte raaksien, sy interaksie met die Here, sy voorbidding vir die volk, sy verdediging van God se roeping teenoor die mag van die instituut van die staat en die tempel. Dit gee ‘n bietjie meer van ‘n menslike kant aan die onverbiddelike oordeel van die Here, hoewel ‘n mens steeds van die onherroeplikheid daarvan bewus bly.
7:1-3 – Die oordeel van die sprinkaanswerm
Die visioen van die oordeel van hierdie plaag van sprinkane is hierdie keer meer spesifiek op die impak wat dit op die koning, Jerobeam II, het, gerig. Let op hoe Amos se voorbidding die opeenvolging van sprinkaanplae afweer op grond van sy pleitrede by die Here: “Here, my God, vergewe tog vir Jakob! Hoe sal hy staande bly? Hy is klein!” Die Here se onsigbare betrokkenheid beide by die bedreiging van die plaag sowel as by die bedwinging daarvan bly egter die agtergrond vir die gebeure. Daarom word die herhaling van die plaag aan die tussenbeide trede van die Here gewyt.
7:5-6 – Die oordeel van vuur
Amos se voorbidding het ook ‘n impak op die volgende gesig van ‘n vuur wat “die groot watervloed” laat opdroog. Dié watervloed dui waarskynlik op die “vloedwaters” wat ons reeds in Gen. 7 kennis neem wat as die bron van die fonteine gereken is. Die vuur dui waarskynlik op ‘n versengende droogte wat die aarde sal laat verdor en hulle watervoorraad sal vernietig. Weereens luister die Here na Amos se dringende gebed (“Here, my God, hou tog op!”) en wend die droogte af.
7:7-9 – Die oordeel van ‘n swaard
Die volgende gesig is dié van ‘n swaard in die hand van die Here. Die woord wat met “skietlood” in die NAV vertaal is, beteken eintlik net “tin” (die metaal) en kan die lig van vers 9 se verwysing na ‘n swaard waarskynlik beter vertaal word as “swaard” ook in vers 7. Dit maak volledig sin in die lig van die feit dat die Here verkondig dat Hy sy volk nie meer sal spaar nie en met die swaard sal optree teen die koningshuis van Jerobeam. Let op dat Amos nie meer hierteen teëstribbel nie.
7:10-17 – Die konflik tussen Amasia en Amos
Die implisiete konflik met die koning wat in dié drie oordele sowel as in die vorige profesieë ingebou was, lok ‘n direkte reaksie uit van die staats- en tempelinstitute. Amasia, die priester van Bet-El, kla Amos aan by die koning: “Die land kan dit nie uithou met alles wat hy sê nie.”
Amasia konfronteer Amos in die waan dat hy een van die profete is (hy gebruik die woord “siener”), en waarsku hom dat hy inmeng met die staatgodsdiens: “die koninklike heiligdom, die staatstempel.” Let op hoe dié onderonsie die amper outomatiese institusionele weerstand teen iemand wat van buite die strukture af optree, weerspieël.
Amos se verweer is dat hy nie aan die reëls van die profetegildes gebonde is nie, net aan die opdrag en roeping wat die Here hom opgedra het. Hy is ‘n eenvoudige skaapwagter uit Tekoa, suid van Jerusalem, wat ook omgesien het na vyebome, ‘n seisoenswerk waarin vye geprik is om vinniger ryp te word.
Dit is ook interessant dat die teenstand wat Amasia aan Amos bied die oorsaak word dat die oordeel van die Here ook vir Amasia persoonlik betrek. Waar die oordeel tot dusver op die koning en die volk gemik was, word dit weens Amasia se verwerping van Amos se boodskap nou ook persoonlik op hom en sy familie gemik. Die Here bevestig hiermee die werk van die profeet wat Hy gekies het, al was hy nie deel van die normale profete korps nie.
Boodskap
Hierdie gedeelte wys hoe ‘n onwelkome boodskap sowel as ‘n ongemaklike boodskapper deur die amptelike verteenwoordiger van die staatsgodsdiens hanteer word. “Die land kan dit nie uithou met alles wat hy sê nie.” In plaas daarvan om tot inkeer te kom, om te sorg dat hulle godsdiens met geregtigheid gepaard gaan, probeer die leiers hulleself vernedering spaar deur die boodskap sowel as die boodskapper te ignoreer.
Om iemand stil te maak omdat die boodskap ongemaklik is, óf omdat die boodskapper nie aan die amptelike kriteria beantwoord nie, help natuurlik niks, as God inderdaad die bron van dié boodskap en die opdraggewer van die boodskapper is nie. Iets wat alle institusionele gesagdraers in gedagte moet hou.
View all posts in this series
- Amos – Die Here brul uit Sion vir geregtigheid
- Amos 1:1-2:16 – Die Here brul teen die nasies
- Amos 3:1 – 4:13 – Israel weet nie hoe om reg te doen nie
- Amos 5:1-6:14 – Vra na my wil, dan sal julle lewe
- Amos 7:1-17 – Drie gesigte van oordeel – sprinkane, vuur en ‘n swaard
- Amos 8:1-14 – Die oordeel van die vierde gesig van ‘n mandjie somervrugte
- Amos 9:1-10 – Die oordeel van die vyfde gesig van die Here by die altaar
- Amos 9:11-15 – Die herstel van Israel
Tags: Amos
Trackback from your site.
Chris van Wyk
| #
Hi Martin, ‘n mens vind hulle oral in Indië en China waar die kerk meesal ondergronds funksioneer en dit die enigste manier is om die evangelie te versprei. Dit is egter nie al manier waarop die Here werk nie. Paulus het gewerk vir sy lewensonderhoud. Hy het tente gemaak en herstel. Die gemeentes het ook vir sy lewensonderhoud ingestaan, veral die gemeente van Filippi. Lukas was ook ‘n dokter wat waarskynlik daardeur geld verdien het. Leraars en pastors van plaaslike gemeentes is ook onderhou sodat hulle kan fokus op die Woordbediening. So ook reisende predikers soos ons in die briewe van Johannes lees.
Chris van Wyk
| #
Hi Selome, dit is nie helder uit die teks waarom nie. ‘n Mens kan dit moontlik verbind met wat Jesus later sê in die evangelie. Hy doen net wat sy Vader Hom wys (Joh 4:34-38; 5:19,30). Dit is moontlik wat Hy hier vir Maria sê. Die Vader het Hom nog nie gewys wat Hy moet doen nie. Hy sal betrokke raak net soos die Vader Hom wys.
selome
| #
joh.2v4 “My tyd het nog nie gekom nie”.ek wil graag weet wat Jesus met die woorde bedoel het.
Martin
| #
Chris…, waar vind ons die mense wat die Here gedien het op die manier wat ons in die bybel lees… in die evangelies en Handelinge? Mense wat nog huise en plase en families verlaat en hulle lewens spandeer om van dorp tot dorp en huis tot huis gaan en die evangelie verkondig…? Sonder om geld te vra en sonder om iets te besit…. en sonder vrouens en kinders…. dit is tog wat ek in die bybel lees… is dit nie…, is daar nie meer sulke mense nie… waar is die Waarheid van Jesus dan…? Groete. Martin.
Chris van Wyk
| #
Hi Adele, ek het met die Oujaarsdiens 2014 hieroor gepreek en die volgende daar gesê:
Twee verhale word in Lukas 8 in mekaar geweef (vgl Matt 9:18-26; Mark 5:21-43). Die een verhaal is van ‘n familie wat met siekte en uiteindelik die dood gekonfronteer word, die verhaal van Jaïrus se twaalfjarige dogtertjie. Die ander verhaal is dié van ‘n vrou, dit wil lyk asof sy sónder familie was, wat 12 jaar aan bloedvloeiing gely het, en al haar geld op dokters spandeer het, en net nie gesond kon raak nie.
Dit is twee verhale van pyn.
Daar is die alleen-vrou wat 12 jaar lank erge gesondheidsprobleme gehad het. Sy kon nie kinders hê nie, en is daagliks daaraan herinner met bloedvloeiing, om die waarheid te sê, net so lank as wat die dogtertjie gelewe het!
Daar is ook die familie-vaste man, Jaïrus, wat moes toekyk hoe sy enigste dogter se greep op die lewe al hoe swakkerder word, aan ‘n onbekende siekte, en uiteindelik sterf.
Die worsteling van hierdie anonieme vrou was uitmergelend. Sy moes saamleef met eensaamheid, sowel as met haar siekte, sowel as met die feit dat mense haar siekte uitgebuit het en haar sodoende ekonomies geruïneer het.
Hoe ironies dat sy nie kinders kon hê nie, maar elke dag herinner is daaraan met erge menstruale bloeding. En sy moes die jare sien verby sleep het, een na die ander, twaalf jaar lank, sodat die hoop later al hoe flouer gebrand het, nie net aan die behoefte om kinders te hê nie, maar aan blote gesondheid, en sy al hoe verder en eensamer op moedverloor se vlakte gesit het.
Totdat sy resloos haarself op God se sorg gewerp het en aan Jesus se kleed geraak het. Lukas vertel dus ook vir ons wat die ontmoeting met Jesus vir haar in haar krisis situasie beteken het. Let op dat sy genees word nog voordat Jesus haar raaksien. Sy hoef Hom nie te oorreed nie. Dit gebeur oombliklik.
Toe Jesus vra wie Hom aangeraak het, val sy bewend oor Hom neer en getuig van wat met haar gebeur het: “voor die hele volk”! ‘n Helder getuienis van God se genesende hand.
Geen wonder Jesus sê vir haar, “Gaan in vrede!” nie. Want dit is inderdaad wat met haar gebeur. Haar lewe word heel. Sy is nie net genees nie, maar kom in die regte verhouding met God self.
Die worsteling van Jaïrus was baie meer dringend. Hy het nie die jare sien verbysleep nie. Hy het die minute getel, so vinnig het die dood vir sy kind nader gekom, totdat die boodskap gekom het, moenie die leermeester meer pla nie, sy is dood. Die tyd het ons ingehaal.
Let op hoe dit Jesus is wat tot sy hulp kom: “Moenie ontsteld wees nie. Glo net.” Jesus sien Hom raak, sien sy weifelende geloof, en sê, vertrou My. Ek sal sorg.
En Lukas vertel vir ons hoe Jesus uiteindelik sy dogtertjie se hand neem en haar opwek uit die dood uit. “Haar ouers was oorstelp van blydskap”, sê Lukas vir ons!
Dit is dus die eerste boodskap van dié verhaal. Jesus sorg vir dié wat Hom vertrou.
Hoekom? Want dít is wat Hy kom doen het!
Hoofstuk 8 is eintlik ‘n wonderlike prentjie van die werk wat God vir Jesus gegee het om te doen.
Dit begin met ’n kernagtige opsomming van Jesus se bediening. Hy het oral gegaan, die land deurkruis van een stad en dorp na die ander, en oral gepreek en die koninkryk van God verkondig.
En dan word in die res van die hoofstuk vier verhale vertel van wat God deur Jesus verder gedoen het: die stilmaak van die storm, die genesing van Legio, die genesing van die vrou wat aan bloedvloeiing gely het, en die opwekking van Jaïrus se dogter. Vier verhale van wonders – in die natuur, in die gees (duiweluitdrywing), in die liggaam, en selfs in die dood.
Daar is ‘n wonderlike progressie in dié verhale. Die wonders neem toe in intensiteit, die storm, die eksorsisme, die genesing en dan die opwekking van die dogtertjie uit die dood, die klimaks.
Daarmee suggereer Lukas natuurlik op ‘n dieper vlak dat die opwekking uit die dood ’n hoogtepunt van Jesus se bediening verteenwoordig … waarvan Sy eie opwekking die finale klimaks sal wees. Daaroor egter ‘n ander dag.
Die boodskap is, Jesus sorg vir dié wat Hom vertrou. Hy doen dit in die natuur. Hy doen dit in die gees. Hy doen dit in die liggaam en Hy doen dit selfs in die dood.
Ons dink te min hieroor na. Ons bemoedig mekaar te min met hierdie hoop. Niks is by God onmoontlik nie. Dít is wat hierdie verhale vir ons van wil oortuig. Dít is die boodskap waaraan ons kan vasgryp en waarvoor ons die Here ook kan vra.
Maar daar is ‘n tweede boodskap in hierdie verhaal wat my ‘n nog dieper betekenis het. Die belangrikste betekenis is nie in wat Jesus vir hierdie twee lydendes gedoen het nie, al was dit wonderlik, en al kan ‘n mens die Here daarvoor vra. Die belangrikste betekenis van dié gedeeltes lê in wat Jesus vir hulle gesê het.
Vir die anonieme vrou sê Jesus: “Dogter, jou geloof het jou gered. Gaan in vrede.”
Let op die woordjie gered. Lukas kies om nie die woord genees te gebruik soos wat Markus dit bykomend doen nie. Markus haal Jesus in 5:34 aan met dié woorde: “Dogter, jou geloof het jou gered. Gaan in vrede en bly genees van jou kwaal.”). Lukas kies egter om net die woord gered te gebruik, soos Matteus dit trouens ook doen in 9:22: “Hou moed, dogter, jou geloof het jou gered.”
Hoekom? Want onthou, Lukas haal vir Markus hier aan in sy verwoording van hierdie verhaal. Hoekom?
Want vir Lukas – soos vir Matteus – is die genesing deel van hierdie groter werklikheid, die bevestiging van ‘n verhouding met God self. En hy wil dit beklemtoon. Lukas en Matteus plaas dus in die verwoording van die betekenis van die genesing die fokus op die redding. Die genesing is vir hulle ‘n teken van die redding. Markus doen dit natuurlik ook, maar fokus sterker op die rol wat albei speel – die genesing en die redding.
Daarom kan die vrou in vrede gaan, want sy het in die genesende aanraking van Jesus vrede met God ontvang. Sy is deur Jesus gered. Sy kan nou in vrede met God gaan leef, selfs al het sy steeds nie ‘n familie of enigiemand anders wat na haar omsien nie, want Jesus het haar gered.
Dit is min of meer dieselfde boodskap wat Jesus aan Jaïrus gee: “Glo net en sy sal gered word.” Die opwekking uit die dood, ‘n werklike groot wonderwerk, illustreer steeds hierdie groter werklikheid, die bevestiging van ‘n verhouding met Jesus.
Jaïrus se lewe word daardeur vir altyd verander. Die wonder van sy ontmoeting met Jesus, van sy eie “opstanding uit die dood”, by wyse van spreke, is eintlik van groter belang as die genesing van sy dogtertjie, Talita, soos Markus vir ons vertel. Hy en sy word deur dié gebeurtenis gered, in ‘n lewende verhouding met Jesus bevestig. En dít is die werklikheid wat bly, selfs al sou hyself later ook die dood moes ervaar. Dit is ook dieselfde werklikheid wat sy dogtertjie ook sou ervaar, want sy sou die dood in elk geval ook weer later moes ervaar.
Die genesing is dus wonderlik, maar die redding is die ding waaroor dit ten diepste gaan.
Hoekom moes die vrou dus só lank wag? Sodat Sy in Jesus vir God kon ontmoet.
Want dit is uiteindelik al wat belangrik is. Nie haar genesing nie, maar haar redding is wat belangrik is. En dit was ‘n getuienis aan die hele volk waardeur die werklikheid van God se genesende teenwoordigheid in Jesus bevestig is. Jesus sorg vir dié wat Hom vertrou. En Hy red hulle.
Hoekom moes Jaïrus en sy dogter die pyn van die dood ervaar? Sodat hulle in Jesus vir God kon ontmoet.
Want dit is uiteindelik al wat regtig belangrik is. Selfs nie die opstanding uit die dood is so belangrik as die feit dat hulle Jesus God kan noem. Jesus wys ook met hulle verhaal dat Hy genees en dat Hy red.
Wat sê dit vir ons?
Wat mag ons van God vra? Wat kan ons doen met ons worsteling met siekte en die dreigende dood?
• Ons mag kom en Jesus se kleed, by wyse van spreke, aanraak. Hy sal sorg.
• Ons mag kom en vra dat Hy die dood sal weerhou. Alles is moontlik by Hom.
• God doen vandag nog wonders. Ons mag daarvoor vra.
Maar, ons moet goed hoor, dat die evangelie van Lukas se verwoording van hierdie twee verhale, die fokus op redding laat val, op die verhouding wat tot stand kom tussen ons en Hom. Dit is die grootste geskenk wat God ons gee.
En met daardie hoop kan ons lewe.
Ek kan nie genesing belowe nie. Ek kan wel sê:
• Jesus sorg vir dié wat Hom vertrou. Dit kan genesing en sy wonderwerke insluit.
En ek moet sê:
• Die verhouding met God is ons grootste geskenk. Dit is waar in alle gevalle en die grootste wonderwerk van almal.
Adele
| #
Goeie dag,
Kan jy my asb help met die kort verhaal van die vrou van bloedvloeiing.
Ook hoekom Lukas die verhaal geskryf het.
Baie dankie.
Adele
Chris van Wyk
| #
Hi Malcolm. Paulus verwys waarskynlik na ‘n brief wat hy vroeër vir hulle geskryf het om hulle te betig oor allerlei (2 Kor 2:4). Daardie brief is óf 1 Korintiërs óf ‘n ander brief aan die Korintiërs wat ons nie meer besit nie. Indien dit na 1 Korintiërs verwys, het hy moontlik verwys na die man wat met sy ma in ‘n verhouding was (1 Kor 5). Indien dit na ‘n ander brief verwys, praat hy moontlik oor iemand wat sy apostoliese gesag uitgedaag het.
Hoe dit ook al sy, hy kom agter die gemeente het hulle plig nagekom om die persoon tereg te wys, en prys hulle daarvoor. En hy gebruik die geval om hulle te leer wat die verskil is om hartseer te wees oor iets wat tot inkeer lei teenoor om hartseer te wees oor iets wat nie tot inkeer lei nie, omdat dit volgens wêreldse oorwegings is.
Malcolm Blewett
| #
Hallo leraar, verduidelik vir my 2 Korintiërs 7 verse 9 en 10 asb!
Chris van Wyk
| #
Hi Anneke. Die Bybelskool was in die eerste plek ‘n uitvloeisel van my eie pad met die Here binne die gemeente. Ek is só bly dat dit vir baie ander gelowiges in die koninkryk iets kan beteken. Aan Hom wat ons roep al die eer.
Anneke
| #
Goeiedag Chris
Ek het hierdie jaar met ‘n leesplan begin om die Bybel in een jaar deur te lees (M’Cheyne).
Ek het op jou Bybelskool afgekom en is so dankbaar en verwonderd oor die enorme werk wat jy gedoen het met die bydraes oor al die Bybelboeke! Mag jy nog steeds vorentoe uitermate seën ontvang op jou werk!
Groete en Christusliefde
Anneke.