Amos 7:1-17 – Drie gesigte van oordeel – sprinkane, vuur en ‘n swaard

Written by Chris van Wyk. Posted in Amos

Die laaste hoofdeel van Amos bevat vyf gesigte van oordeel – ‘n sprinkaanswerm, ‘n groot vuur, ‘n swaard (eerder as ‘n skietlood soos in die NAV vertaal word), ‘n mandjie somervrugte, en die oordeel van die Here by die altaar. Met die eerste twee gesigte is daar nog die hoop op herstel, met die laaste drie nie meer nie. Tussen-in is daar ‘n onderonsie met die priester Amasia wat Amos probeer keer om sy roeping uit te voer. Aan die einde sal uiteindelik tóg een visioen van herstel vir Israel te voorskyn kom vir die toekoms waarmee die boek afgesluit word.

Dit is opmerklik dat ‘n mens ‘n bietjie meer van Amos as mens in dié gedeelte raaksien, sy interaksie met die Here, sy voorbidding vir die volk, sy verdediging van God se roeping teenoor die mag van die instituut van die staat en die tempel. Dit gee ‘n bietjie meer van ‘n menslike kant aan die onverbiddelike oordeel van die Here, hoewel ‘n mens steeds van die onherroeplikheid daarvan bewus bly.

7:1-3 – Die oordeel van die sprinkaanswerm

Die visioen van die oordeel van hierdie plaag van sprinkane is hierdie keer meer spesifiek op die impak wat dit op die koning, Jerobeam II, het, gerig. Let op hoe Amos se voorbidding die opeenvolging van sprinkaanplae afweer op grond van sy pleitrede by die Here: “Here, my God, vergewe tog vir Jakob! Hoe sal hy staande bly? Hy is klein!” Die Here se onsigbare betrokkenheid beide by die bedreiging van die plaag sowel as by die bedwinging daarvan bly egter die agtergrond vir die gebeure. Daarom word die herhaling van die plaag aan die tussenbeide trede van die Here gewyt.

7:5-6 – Die oordeel van vuur

Amos se voorbidding het ook ‘n impak op die volgende gesig van ‘n vuur wat “die groot watervloed” laat opdroog. Dié watervloed dui waarskynlik op die “vloedwaters” wat ons reeds in Gen. 7 kennis neem wat as die bron van die fonteine gereken is. Die vuur dui waarskynlik op ‘n versengende droogte wat die aarde sal laat verdor en hulle watervoorraad sal vernietig. Weereens luister die Here na Amos se dringende gebed (“Here, my God, hou tog op!”) en wend die droogte af.

7:7-9 – Die oordeel van ‘n swaard

Die volgende gesig is dié van ‘n swaard in die hand van die Here. Die woord wat met “skietlood” in die NAV vertaal is, beteken eintlik net “tin” (die metaal) en kan die lig van vers 9 se verwysing na ‘n swaard waarskynlik beter vertaal word as “swaard” ook in vers 7. Dit maak volledig sin in die lig van die feit dat die Here verkondig dat Hy sy volk nie meer sal spaar nie en met die swaard sal optree teen die koningshuis van Jerobeam. Let op dat Amos nie meer hierteen teëstribbel nie.

7:10-17 – Die konflik tussen Amasia en Amos

Die implisiete konflik met die koning wat in dié drie oordele sowel as in die vorige profesieë ingebou was, lok ‘n direkte reaksie uit van die staats- en tempelinstitute. Amasia, die priester van Bet-El, kla Amos aan by die koning: “Die land kan dit nie uithou met alles wat hy sê nie.”

Amasia konfronteer Amos in die waan dat hy een van die profete is (hy gebruik die woord “siener”), en waarsku hom dat hy inmeng met die staatgodsdiens: “die koninklike heiligdom, die staatstempel.” Let op hoe dié onderonsie die amper outomatiese institusionele weerstand teen iemand wat van buite die strukture af optree, weerspieël.

Amos se verweer is dat hy nie aan die reëls van die profetegildes gebonde is nie, net aan die opdrag en roeping wat die Here hom opgedra het. Hy is ‘n eenvoudige skaapwagter uit Tekoa, suid van Jerusalem, wat ook omgesien het na vyebome, ‘n seisoenswerk waarin vye geprik is om vinniger ryp te word.

Dit is ook interessant dat die teenstand wat Amasia aan Amos bied die oorsaak word dat die oordeel van die Here ook vir Amasia persoonlik betrek. Waar die oordeel tot dusver op die koning en die volk gemik was, word dit weens Amasia se verwerping van Amos se boodskap nou ook persoonlik op hom en sy familie gemik. Die Here bevestig hiermee die werk van die profeet wat Hy gekies het, al was hy nie deel van die normale profete korps nie.

Boodskap

Hierdie gedeelte wys hoe ‘n onwelkome boodskap sowel as ‘n ongemaklike boodskapper deur die amptelike verteenwoordiger van die staatsgodsdiens hanteer word. “Die land kan dit nie uithou met alles wat hy sê nie.” In plaas daarvan om tot inkeer te kom, om te sorg dat hulle godsdiens met geregtigheid gepaard gaan, probeer die leiers hulleself vernedering spaar deur die boodskap sowel as die boodskapper te ignoreer.

Om iemand stil te maak omdat die boodskap ongemaklik is, óf omdat die boodskapper nie aan die amptelike kriteria beantwoord nie, help natuurlik niks, as God inderdaad die bron van dié boodskap en die opdraggewer van die boodskapper is nie. Iets wat alle institusionele gesagdraers in gedagte moet hou.

     

Tags: Amos

Trackback from your site.