Hosea 1:1-12 – Hosea trou met die ontroue Gomer

Die boodskap van die Twaalf Kleiner Profete begin in Hosea 1 met die tekening van die verhouding van God en die volk as ‘n huweliksverhouding. Die Here beskou dié verhouding egter as problematies, want dit is vir Hom asof Hy met ‘n prostituut getroud is.

Daarom is dit dan ook sy eerste opgetekende opdrag aan Hosea om Gomer, ‘n prostituut, te trou en by haar kinders te hê. Hy sal self dus ervaar wat God ervaar, en die volk sal in Hosea se ervaring die wesenlike probleem van God se ervaring met hulle raaksien.

Die hoofstuk word in twee dele geskryf, waarin 1:1-9 die opdrag van die Here en Hosea se uitvoering daarvan behels, waaraan ‘n boodskap van hoop gekoppel word in 1:10-12.

1:1-9 – Hosea trou met die prostituut Gomer

Let op dat Gomer reeds ander buite-egtelike het, of “hoerkinders” soos die BDV dit voorlopig vertaal, d.w.s. kinders wat gebore is uit prostitusie. Die drie kinders wat Hosea en Gomer gesamentlik het, kry name wat ook as boodskappe aan die volk dien:

1. Jisreël – Die naam van hierdie seun roep die verhaal van Jehu in herinnering wat die oordeelsopdrag van die Here, deur die profesie van Elisa, oorskry het, en meer bloed vergiet het as wat die Here hom beveel het. God se opdrag was om die koningshuis van Agab uit te wis, en vir Isebel, sy vrou, wat in Jisreël gebly het. Jehu het egter soos ‘n mal mens tekere gegaan en nie net op grusame wyse almal uit die nageslag van Agab, die vroeëre koning van Israel, in Jisreël en Samaria, sowel as Isebel uitgewis nie, maar op die koop toe ook vir Ahasia, koning van Juda, sowel as sy broers, sonder enige sodanige opdrag van die Here. Dat van dié broers ook aan die Agabshuis verbind was via sy dogter Atalia, het hom nie in die oë van die Here verskoon nie. Gelukkig is een kind van Ahasia, Joas, vroeër in die tempel weggesteek, en kon later koning word, sodat die nageslag van Juda nie op dié punt heeltemal uitgesterf het nie. God soek gehoorsaamheid, ja, maar niks meer as wat Hyself beveel nie. Lees meer in my vorige bydrae: 2 Konings 9-10 – God soek volledige gehoorsaamheid.
2. Lo-Rugama (Sonder-ontferming) – Die naam van hierdie dogter simboliseer God se versaking van Israel in terme van vergifnis en beskerming. Juda sal wel sy ontferming bly geniet, in kontras met die uitwissing aan die hand van Jehu.
3. Lo-Ammi (Nie-my-volk-nie) – Die naam van hierdie seun simboliseer dat God die verbondsverhouding met die volk opsê, omdat dit deur hulle deurbreek is. Die sin in die NAV: “Ek is nie julle God nie,” kan letterlik vertaal word met: “Ek is nie EK IS vir julle nie.” Dit is die naam waarmee die Here Homself aan Moses by die braambos bekend gestel het (Eks. 3:14), wat die terugtrekking nie net van sy verbondsverhouding met hulle impliseer nie, maar ook die opsegging van die openbaring van sy teenwoordigheid by hulle. Terloops, dit is natuurlik ook ‘n naam wat deur Jesus in die NT op Homself van toepassing gemaak is, waarmee Jesus verklaar het dat Hy nou God se teenwoordigheid is by elkeen wat in Hom glo. Lees hier meer oor Jesus se Ek is-uitsprake in die Johannes evangelie.

1:10-12 – “Julle is kinders van die lewende God”

Die Here gee egter nógtans ‘n belofte vir die toekoms, ‘n tyd waarin Hy vir die somtotaal van elkeen wat deel van Israel is die lewende teenwoordige Here sal wees – ‘n getal wat soos die sand van die see sal wees en nie getel of gemeet kan word nie en daarom ‘n duidelike herinnering aan die belofte wat God aan Abraham gemaak het (Gen. 22:17). “Julle is kinders van die lewende God.” Inderdaad.

Hierdie belofte van die Here kry ‘n nog dieper betekenis in die lig van die “EK IS” verwysing in vers 9. Die Here belowe dus dat sy verhouding met hulle so intiem en werklik sal wees soos wat Hy die pad met Abraham en Moses geloop het. En dié belofte sal geld vir elkeen wat deel van die Godsvolk sal word!

Daarby belowe die Here ‘n eenheid tussen die onderskeie dele van die ryke van Israel en Juda, onder een leier of hoof. Daarom, sê Hosea, kan hulle maar solank vir hulle broers sê: “Ammi (My volk)” en vir hulle susters: “Rugama (Ontferming)”. Die boodskap, wat eers in die toekoms sal waar word, kan solank in die hede omarm word.

Ek kan nie anders as om dit met Paulus se visie in Kolossense te verbind nie: “Hy is die hoof van sy liggaam, die kerk. Hy is die oorsprong, die Eersgeborene uit die dood, sodat Hy in alles die eerste plek kon inneem, want dit het God behaag om met sy volle wese in Hom te woon en deur Hom alles met Hom te versoen deur vrede te bring deur sy bloed aan die kruis, ja, alles op aarde en in die hemel.” (Kol. 1:18-20). Dié belofte van Hosea het dus in Jesus waar geword.

Boodskap

Die bedoeling van dié vreemde opdrag van die Here aan Hosea om met ‘n prostituut te trou, is bedoel om ons tot stilstand te ruk. Dit plaas ons voor die persoonlike vraag na die gehalte van ons eie verhouding met die Here. Ons moenie net vra, wat beteken God vir ons nie, maar eerder: “Hóé ervaar Hy vir ons?” Wat sou God oor ons sê, as iemand Hom sou vra na wat ons vir Hom beteken?!  Sou Hy kon sê, Hy ervaar ons as mense wat getrou aan Hom leef? Óf sou Hy ons ook ervaar as mense wat ontrou is aan Hom?

God soek immers gehoorsaamheid. Want dán kan ‘n mens die intimiteit en werklikheid van sy teenwoordigheid ervaar soos ‘n Abraham en ‘n Moses.

Die boodskap van hoop lê in die Here se besluit om nógtans ook vir ons te sê: “Julle is kinders van die lewende God.” HY hou die verhouding met ons in stand, selfs al lewe ons nie altyd in gehoorsaamheid nie. Hy bly die Een wat Hom oor ons ontferm. Daaroor kan ons net dankbaar wees.