1 Johannes 4 – Wie in die liefde bly, bly in God en God bly in hulle
Johannes vervolg in hierdie hoofstuk met:
- ’n diepsinnige verduideliking van die werk van die Heilige Gees om ons van Jesus se God-mens natuur te oortuig, ’n tema wat hy reeds in die laaste vers van hoofstuk 3 aangeraak het, wat ons help om te onderskei tussen die waarheid en die dwaling – vers 1-6.
- Dan keer hy terug na die tema van die liefde, nie net omdat dit deel van die onderskeidingsproses van dié dinge waarop dit regtig aankom in die lewe is nie, maar omdat hy die geloofsgemeenskap ook dieper in die waarheid van God se inwoning in ons wil inlei – vers 7-21.
Die oortuiging dat Jesus God-mens is, help ons onderskei tussen die waarheid en die dwaling – vers 1-6
Johannes wil verseker dat elke kind van God kan onderskei dié dinge waarop dit regtig aankom. Veral met die invloed wat die leringe van valse profete in die gemeente kan hê. Hy gee dus ’n maatstaf aan die hand waarvan tussen die waarheid en die dwaling onderskei kan word: dit is hoe mense oor Jesus dink. Waar mense Jesus se Goddelike natuur saam met sy menslike natuur erken, kan ’n mens die gees van die waarheid herken. Waar enige een van dié twee nature ontken word, kan ’n mens die gees van die dwaling herken.
Daarom moedig hy gelowiges aan om nie maar net enigeen se “evangelie” op sigwaarde te aanvaar nie, maar dit te toets aan dié sentrale maatstaf: hoe oor die God-mens Jesus gedink word. Elkeen wat bely dat Jesus Christus as mens gekom het, is uit God. Elkeen wat dit nie doen nie, adem die gees van die antichris.
Daarom hoef gelowiges ook nie vreesagtig te wees oor verkeerde leringe hieroor nie, want “Hy wat in julle is, is groter as hy wat in die wêreld is.” Uit die oortuigings oor Jesus kan gelowiges ook agterkom wie saam met hulle “uit God” is en wie nie. Dit bring sekerheid en oortuiging.
Dit laat ’n mens besef dat die onderskeid tussen die waarheid en die dwaling nie in ons perspektiewe oor randkwessies lê nie – hoe ons oor allerlei dinge in die kerk of die wêreld dink nie. Die spilpunt waarom alles draai, is die oortuigings oor Jesus, nie eers in die eerste plek oor die Vader of die Heilige Gees nie, maar oor Jesus. Hy is óf die Een wat God en mens bymekaarbring, óf nie. Alles hang af van wat ons daaroor dink. Hy bring ons in kontak met God die Vader. Hy gee ons die salwing van die Heilige Gees. Hy moet dus ook die fokus van ons geestelike lewe wees.
Wie in die liefde bly, bly in God en God bly in hulle – vers 7-21
Dat Jesus Christus die geheim van die geestelike lewe is – beide in terme van die onderskeiding tussen ware en valse leringe as in terme van die gemeenskap met God die Vader en die Heilige Gees – word nou nog dieper uitgespel as iets wat in die liefde gestalte kry.
Hoe Johannes hier te werk gaan, is baie diepsinnig. ’n Mens kan die fokus op Jesus (vers 1-6) eintlik vertaal en verstaan as ’n fokus op die liefde (vers 7-21), want die liefde is uit God, soos Jesus ook uit God is. Die diepste motivering vir ons liefde vir mekaar, kom dus ook van hierdie punt af. Dit is omdat Jesus die liefde “uit God” is, dat ons ander kan liefhê. Soos ons al hoe meer in God bly en diep van God se liefde in Jesus bewus word, bly ons nie net in die liefde nie, maar raak dit ook al hoe meer ‘n werklikheid dat dié liefde in ons bly. Soos ons dus die fokus is van God se liefde, soos Jesus God se gawe aan ons is, só word medegelowiges die fokus van ons liefde en word ons God se gawe aan hulle.
Ons ken God dus eintlik ook net in dié mate wat ons die liefde ken. Dit gaan nie net in ons teologie – ons Godskennis – oor die inhoud daarvan nie, hoe belangrik dit ook al is, maar ook oor die verhouding wat met Hom en mekaar tot stand kom. Ons groei in kennis is dus nie net inhoudelik van aard nie, maar ook relasioneel. Ons groei in Godskennis as ons groei in die liefde en omgekeerd. Soos ons groei in die liefde, só groei ons in ons kennis van God.
Hierdie liefde van God is op sy beste geopenbaar in die gawe van God se “eniggebore Seun” sodat ons deur Hom kan lewe. Dit is daarom ook nie óns liefde vir God wat die deurslag gee in ons verhouding met Hom nie, maar Sý liefde vir ons. Dié liefde het ’n plan gemaak met ons sonde, deurdat Jesus die soenoffer daarvoor was en ons in ’n verhouding met God gebring het.
As God dus dít vir ons gedoen het, het ons ’n onvervreembare roeping om op dieselfde wyse ons medegelowiges lief te hê. So raak God se liefde nie net volmaak in ons nie, maar raak God sigbaar vir mense rondom ons, want wie in die liefde bly, bly in God en God bly in hulle. So eenvoudig maar ook so diep as dit is die geestelike lewe.
Hierdie groei in die liefde gee ons ‘n dieper besef van die Gees se werking in ons. Hierdie groei in die liefde gee ons die vrymoedigheid vir die oordeelsdag. Dit laat ons sonder vrees en huiwering lewe. Dit laat ons liefhê sonder enige terughouding.
Johannes sluit af met die herhaling van sy waarskuwing: as jy nie jou medegelowiges liefhet nie, dan bewys jy daarmee dat jy God ook nie liefhet nie. Jy kan nie die onsigbare God liefhê, as jy nie jou sigbare medegelowige lief het nie. “Wie God liefhet, moet ook sy broer en suster liefhê.”
View all posts in this series
- Inleiding op die briewe van Johannes
- 1 Johannes 1 – Die vleesgeworde Seun van God reinig ons van elke sonde
- 1 Johannes 2:1-27 – Leef met en in God se liefde in hierdie wêreld
- 1 Johannes 2:28-3:24 – Kinders van God doen wat reg is en het mekaar lief
- 1 Johannes 4 – Wie in die liefde bly, bly in God en God bly in hulle
- 1 Johannes 5 – Geloof is die getuienis van God se werk in ons lewe
- Geloofsekerheid
Tags: 1 Johannes
Trackback from your site.
Chris van Wyk
| #
Hi Chris, ja, daar is ‘n ooreenkoms met die finale oorlog, die Armageddon (Openb 16:16), aan die einde van die laaste dae, soos Johannes dit ook verder in Openbaring 20:8 vir ons beskryf. Hy gebruik ook die terme Gog en Magog soos Esegiël dit doen.
Chris Vermeulen
| #
Môre. Die vernietiging van Gog, is dit die “armaggedon” waarvan die Woord ons ook vertel? God bless!
Lerina
| #
Ek stem saam met Chris, ja mens moet daarna kyk in konteks en dus ook eintlik die hele 2 Kor 12 bestudeer. Wat my keer op keer opval wanneer ek mensies teëkom wat so onwaardig voel omdat hulle God voluit dien, die vrugte van die Gees uitleef en ‘n diep verhouding met die Vader het, en tog nie die gawe van tale ontvang het nie, is vanaf vers 7 – 11 … want aan EEN word deur die Gees ‘n woord van wysheid gegee … aan ‘N ANDER, ‘n woord van kennis, … aan ‘N ANDER geloof …. ens. ……. en dan vers 11 wat sê AL hierdie dinge werk een en dieselfde Gees wat aan elkeen afsonderlik uitdeel soos Hy wil.
Glo my tale is belangrik, en moet verseker be-oefen word as dit jou gawe is. Ek is net so versigtig om dit as enigste kriteria te gebruik as teken van vervulling met die Heilige Gees.
Chris van Wyk
| #
Hi Roeleen. Die 1983 vertaling is nie baie helder nie. Hier is ‘n paar ander vertalings wat die betekenis van die Hebreeus beter weergee:
Dit beteken, die mens wat sy vreugde vind in die Woord van God vermy die weg van sondaars wat baie keer met geweld gepaard gaan. ‘n Goeie voorbeeld vind ‘n mens in die verhaal van Dawid wat deur Abigail gekeer word om met geweld teen Nabal op te tree (1 Samuel 25:2-38). Baldwin dink in sy kommentaar dat dié verhaal moontlik die agtergrond vorm van Dawid se Psalm 17.
Roeleen Nel
| #
Help my asb met Ps 17 vers 14 in 1983 vertaling. Ek stoei met daardie vers.
Chris van Wyk
| #
Hi Lou. Die eerste twee gebooie probeer op omvattende wyse enigiets afraai wat in die plek van of naas God aanbid word. Dit is gemik teen die aanbidding van ‘n ander god in die plek van God. Dit is ook gemik teen die aanbidding van ‘n ander langsaan God. Dit wil sê dat jy jou brood aan twee kante gebotter wil hê.
Hier is wat ek vroeër daaroor geskrywe het:
Eerste gebod – geen ander gode
Die eerste gebod in Eks. 20:3 (Deut. 5:7) is die verbod op ander gode. Dit beteken dat God niemand duld wat langs Hom aanbid en vereer word nie. Alle afgodery word dus daarmee verbied. Die Here verwag dat daar net met Hom as die ware God in ‘n verhouding getree mag word. Sy weë moet ten alle koste leer ken word, want dit is net Hy alleen wat vertrou kan word met die lewe. Daarom moet die Godsvolk Hom met hulle hele hart liefhê, vrees en eer, soos die Heidelbergse Kategismus vraag en antwoord 94 dit uitlê.
Dieselfde waarskuwing word reg deur die NT gevind (1 Tes. 1:9; Gal. 4:8; Rom. 1:23; 2 Kor. 6:16; Openb. 9:20), onder andere met betrekking tot die eet van afgodsoffers (Hand. 15:20,29; 1 Kor. 8:7; 10:7; 12:2; Openb. 2:20). Afgodery word ook regdeur die NT verbind aan moreel-etiese sake, soos bv. die verbod op losbandigheid en gierigheid (Ef. 5:5) sowel as vraatsug (Fil. 3:19). Sorg moet ook gedra word dat daar nie hoog opgegee word oor die afsku aan afgode, maar tog deelgeneem word aan ‘n onwettige berowing van heidense tempels vir eie gewin nie (Rom. 2:22).
Dit is interessant hoe Johannes in sy briewe ook dié wet as waarskuwing inspan vir gelowiges van die NT (1 Joh. 5:21). Johannes gee drie motiverings daarvoor. Die eerste motivering is dat: “ons weet dat die Seun van God gekom het en ons verstand gegee het om die ware God te ken.” In Jesus kan ons dus die ware God van die afgode onderskei. Die tweede motivering is dat: “ons in die ware God is, in sy Seun, Jesus Christus.” Ons hele lewe word deur God bepaal, dié God wat ons in sy Seun, Jesus Christus, leer ken het. Die derde motivering is dat: “Hy die ware God is en die ewige lewe.” Daar is niemand anders as God nie, en deur Hom het ons toegang tot die ewige lewe. Daarom sê Johannes: “Liewe kinders, bly dus weg van die afgode af.”
Tweede gebod – geen afbeelding van God mag aanbid word nie
Die tweede gebod in Eks. 20:5 (Deut. 5:8-10) verbied die maak van enige afbeelding van God wat aanbid of vereer word. Hy is ‘n jaloerse God wat onverdeelde trou aan Hom van sy mense eis. Gehoorsaamheid sal geseën word, en ongehoorsaamheid gestraf word. Die uitwerking daarvan sal in die geslagte gesien kan word.
Dieselfde waarskuwing word ook in die NT gevind. in Jakobus 4:5 wy hy uit oor God wat onverdeelde trou van ons vra en begrond dit op ‘n verwysing na die skeppingsverhaal dat God: “die gees wat Hy in ons laat woon, heeltemal vir Homself wil hê”.
Dieselfde geld Paulus in Romeine 1:23 waar die problematiek van afgodery uitgespel word dat: “beelde wat lyk soos ’n verganklike mens of soos voëls of diere of slange”, d.w.s. afgode: “in die plek van die heerlikheid van die onverganklike God” gestel en aanbid word. Dit is: “bloot skeppinge van menslike vaardigheid en verbeelding”, soos Paulus op die Areopagus sê (Hand. 17:29).
Lees meer hier:
Lou Pistorius
| #
Ek sit nou die dag weer en wonder hoekom die eerste twee gebooie aparte gebooie is – eintlik is dit tog maar dieselfde? Is daar nie erens ‘n vermiste tiende gebod nie?
Chris van Wyk
| #
Hi Awie. Ek sal later weer antwoord as ons daar kom. Weereens ‘n lusmaker:
Jesus praat waarskynlik in Lukas 6:29 van mense wat jou haat en beledig. Vir hulle moet jy ook jou ander wang aanbied (gee). Dit dui moontlik op mense wat jou publiek verwerp of verneder. Jesus bedoel dan waarskynlik dat ‘n mens nie moet ophou om uit te reik na sulke mense nie. Jy stel jou dus bloot aan verdere verwerping deur “die ander wang” aan te bied.
Jesus praat duidelik in Matteus 5:39 van kwaadwillige mense. Dit is mense wat jou met die agterkant van die regterhand op die regterwang slaan. Die toppunt van minagting en mishandeling. Teenoor sulke mense, sê Jesus, moet jy jou nie verset nie. As hulle jou op die regterwang slaan, moet jy ook die ander wang na hulle toe draai.
Hoekom? Want Jesus wil ten diepste hê dat vyande in vriende verander sal word. Dit beteken dat gelowiges die risiko sal moet neem om verder te ly onder kwaadwilligheid ter wille van die uitreik na sulke mense. Vergelding sal verwydering bring. Verdraagsaamheid kan van vyande vriende maak.
Dit maak nog meer sin in die konteks wat ‘n mens in Matteus raaksien, dié van geregtelike aksies. Jesus is hier duidelik meer begaan oor litigasie, mense wat gelowiges hof toe sleep (vgl vers 40), as oor die moontlikheid van fisieke geweld of publieke verwerping, soos dit wel die geval is in sy uitsprake in Lukas.
Gelowiges wat op Jesus vertrou, sal bereid wees om hulle persoonlike regte te laat vaar ter wille van die impak van die evangelie. Die doel is heling en versoening.
Soos Paulus ook later skryf in 1 Korintiërs 6. Ly liewer persoonlik onreg in die gemeenskap ter wille van die evangelie. Moenie die hof opsoek om verskille uit te sorteer nie.
Dit beteken egter vir seker nie dat ‘n mens daarmee ‘n lamsak of ‘n slaansak word nie. Paulus het telkens wanneer die owerhede of Joodse Raad betrokke geraak het, gestaan op die regte wat die regstelsel aan burgers verleen het (Hand 16:37; 22:25; 25:8-12). Dieselfde voorrreg geld ook vir ons vandag.
Awie Coetsee
| #
Baie dankie vir u verklaring dit maak sin.maar dit is vreemd dat Jesu vroer gese het dat jy die ander wang moet draai
Chris van Wyk
| #
Hi Jenny. ‘n Kort antwoord:
Die probleem met dobbel is dat dit ‘n gierigheid verraai en voed in ‘n mens se hart. ‘n Begeerte aan meer as wat jy het. En dit is ‘n onversadigbare monster. Dit illustreer nie net dat jy ontevrede is met wat jy het nie, maar kan jou nog meer ontevrede maak as jy verder en verder daarin ingetrek word. Daarmee oortree ‘n mens die tiende gebod (Eks 20:17).
Daarom sê die Hebreërskrywer: “Julle gedrag moet vry van geldgierigheid wees. Wees tevrede met wat julle het, want Hy het gesê: Ek sal jou nooit begewe en jou nooit verlaat nie.” (Hebr 13:5).
Dobberl dwarsbooom ook die Bybelse opdrag om in jou eie behoeftes te voorsien deur eerlike werk en het baie keer ‘n destruktiewe uitwerking op die mense rondom jou, veral as suurverdiende geld daardeur verloor word en families daaronder ly.