Die werklikheid van die opstanding van Jesus Christus

Gary Habermas en Michael Licona het ‘n indringende en omvattende ondersoek geloods na die werklikheid van die opstanding van die Here Jesus Christus. Dit is waarskynlik een van die beste stukke navorsing daaroor wat beskikbaar is, ten minste waarvan ek weet.  Dit is die boek om te lees as jy antwoorde soek op jou vrae, en antwoorde wil gee aan mense wat die opstanding bevraagteken.

Ek sluit graag daarby aan en maak aan die hand van hulle boek die volgende drie opmerkings waarin my eie geloof in die opgestane Jesus ook na vore kom.

1. Die opstanding van Jesus word deur meervoudige, onafhanklike historiese bronne bevestig.
2. Die opstanding word deur vyande van Jesus (Paulus) sowel as skeptici van daardie tyd (Jakobus, een van Jesus se skeptiese broers) bevestig.
3. Vroeë ooggetuie verslae bevestig die opstanding van Jesus: die vroue, Maria, Kleopas en sy vrou/vriend, Petrus en die res van die dissipels, nog meer as 500 ander, Paulus, Jakobus ensomeer.

Gary en Michael gebruik ‘n minimalistiese benadering – uitgebreid gemotiveerd – om die vier algemeen aanvaarde feite waarop hulle die opstanding begrond, te motiveer, sowel as ‘n vyfde feit wat deur die meerderheid aanvaar word.  Hulle noem dit die “minimal facts approach”.

1. Jesus het aan die kruis gesterf – bronne: die Joodse geskiedskrywer Josephus; die vier evangelies van die NT, Markus, Matteus, Lukas en Johannes; die Romeinse geskiedskrywer en senator Tacitus; die Griekse satirikus Lucian van Samosata; die Stoïsynse filosoof Mara Bar-Serapion; die Joodse Talmoed.
2. Jesus se dissipels het geglo dat Hy uit die dood opgestaan het en aan hulle verskyn het – nege onafhanklike bronne getuig daarvan: die beskrywings van hulle opstandingsgeloof wat in die NT opgeneem is en duidelik op mondelinge tradisies berus en daarom vóór die geskrewe teks moes bestaan het: credos (1 Kor. 15:3-5), liedere (Ef. 5:14; 5:19; 1 Tim 3:16), opsommings (Luk. 1:1-4), en gedigte (Rom. 8:35-38; Fil. 2:5-11; 2 Tim. 2:11-13); Paulus skryf daaroor (1 Kor. 15); die vier evangelies van die NT, Markus, Matteus, Lukas en Johannes, skryf daaroor, sowel as Lukas met sy Handelinge van die apostels; daarby kom nog die onwrikbare getuienis van die dissipels wie se lewens só getransformeer is deur die opstanding dat hulle vervolging en martelaarskap verduur het vir hulle getrouheid aan die boodskap daarvan.  Die opstanding kon dus per definisie nie ’n legende gewees het wat oor tyd ontwikkel het nie.  Daarvoor was die getuienis van die opstanding té vroeg en té wyd deur ooggetuies bevestig.
3. Die vervolger van die kerk, Paulus, is skielik verander.  Sy getuienis is van groot belang omdat sy verandering van vyand in vriend nie op ’n ander manier verklaar kan word as dat die opgewekte Jesus aan hom verskyn het nie.  Hy maak ook baie van die liggaamlike opstanding van Jesus (Hand. 13:34-37; 1 Kor. 15; Fil. 3:21).
4. Die skeptiese Jakobus, broer van Jesus, is skielik verander.  Sy verandering van skeptisisme toe Jesus nog saam met hulle gelewe het (Joh. 7) tot onwrikbare geloof in die opgestane Jesus en leiding van die kerk (Hand. 15) kan net verklaar word aan die hand van iets wat werklik gebeur het.  Ditto Jesus se ander broer, Judas, wat ook ’n brief in die NT geskryf het.
5. Die graf was leeg.  Dit sou onmoontlik gewees het vir die Christendom om van die grond af te kom as ’n beweging as Jesus se liggaam steeds in die graf was.  Die graf was leeg, soos selfs die Romeine en Jode getuig het, hoewel sommige van hulle die bewering gemaak het dat Jesus se liggaam gesteel is.  Die graf was egter leeg, hoe ’n mens ook al dit sou probeer verklaar.  Die vorige vier punte wys egter hoe onwrikbaar die getuienis was dat Jesus inderdaad opgestaan het.  Dit is genoeg om die leë graf te verklaar as ’n verdere getuienis van Jesus se opstanding.

Daar is ander redes wat hiermee saamgelees kan word – bv. die feit dat vroue die eerste getuies was van die opstanding.  Maar dié is genoegsame getuienis van die opwekking van Jesus.

Daar is nog baie ander dinge in die boek wat van waarde is, bv. die getuienis vir die bestaan van God, en die getuienis van ’n Intelligente Ontwerper.  Hulle gebruik Willam Dembski se kriteria daarvoor: 1) kompleksiteit wat toevalligheid uitskakel, en 2) patrone in die bestaan van goed wat net met intelligensie geassosieer kan word.  Demski noem dit “specified complexity” en toon aan hoe dié twee kriteria reeds gebruik word in forensiese wetenskap en die soektog na buite-aardse intelligensie (SETI bv.).  Daarby verwys hulle ook na die 45 kosmiese konstantes (Ross) waarvan die spesifieke waardes lewe in die heelal moontlik gemaak het. 
Lees ook die onlangse artikel van die fisici Lisa Dyson, Matthew Kleban en Leonard Susskind van Standford Universiteit en MIT, “Disturbing Implications of a Cosmological Constant”, wat stellig verklaar dat: “aside from assistance from an unknown agent outside the universe, the appearance of life in the universe requires ‘statistically miraculous events’ and is incomprehensibly unlikely.”  Dit is benewens die feit dat die ontstaan van DNS te kompleks is om spontaan per toeval te gebeur het. 

Ek dink die idees van die wiskundige Göder wat met sy Incompleteness Theorum reeds in 1931 ’n paradigma gegee het wat die goddelike ontstaan van die heelal kan verklaar, word nou eers na waarde geskat.  “Alles waarom jy ’n sirkel kan trek, kan nie volledig verklaar word vanuit die sirkel nie. Jy werk altyd met aannames van buite die sirkel wat nie bewys kan word nie.” Hy was enige tyd net só ’n groot gees van die vorige eeu as Einstein.

Maar, genoeg.  God bestaan, en sy Seun Jesus Christus het liggaamlik opgestaan om vir ons ’n ewige bestaan by God moontlik te maak.  Ek vier dit dié naweek saam met die hele Christelike kerk van die eeue.  Christos anesti – Christus is opgewek.

Habermas G. R. & M. R. Licona. 2004. The Case for the Resurrection of Jesus. Kregel: Grand Rapids.  http://www.amazon.com/Case-Resurrection-Jesus-Gary-Habermas/dp/0825427886